ΑΝΤΑΡΣΥΑ ερχόμαστε!

Η 2η πλατιά ολομέλεια της ΕΟΣ:

1. Επιβεβαίωσε την στράτευση της στον αγώνα για την ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς, στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα στην πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα.

2. Επιβεβαίωσε επίσης την θέση της για την ανάγκη εντατικοποίηση του αγώνα ενάντια στην αναπαραγωγή αστικών μύθων στο εσωτερικό της Αριστεράς, όπως ο μύθος για την “παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας και την “εθνική ανάπτυξη”. Αυτοί οι μύθοι εγκλωβίζουν την Αριστερά στην αναζήτηση διαχειριστικών προτάσεων για την διέξοδο από την κρίση του καπιταλισμού και όχι στην ανατροπή του (κρατικοποιήσεις τραπεζών, νομισματικές πολιτικές και άλλα γνωστά παρόμοια). Οι προτάσεις αυτές απευθύνονται στους φορείς άσκησης κρατικής εξουσίας. Για να πραγματωθούν δεν απαιτούν προφανώς δυνατό λαϊκό κίνημα αλλά ισχυρό κράτος και στιβαρή εξουσία. Με μπροστάρη λοιπόν αυτή την πολιτική γραμμή, η Αριστερά στρώνει το χαλί για την άνοδο των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων και της ακροδεξιάς, διότι αυτές ακριβώς οι δυνάμεις διαθέτουν την μεγαλύτερη αξιοπιστία και συνέπεια για την εκπλήρωση αυτών των απαιτήσεων.

3. Εκτιμά ότι τα πραγματικά διλήμματα για το μαζικό κίνημα και οι διαχωριστικές γραμμές από τις πολιτικές του αστισμού δεν προσδιορίζονται από τις πολιτικές των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς, οι οποίες, δέσμιες μικροσυσχετισμών και ενδοαριστερών αντιπαλοτήτων, αποβλέπουν στην διεύρυνση της εκλογικής τους πελατείας και την εξασφάλιση των όρων αναπαραγωγής τους. Παρ' όλη την άνοδο του μαζικού κινήματος την προηγούμενη περίοδο, σημειώνεται μια συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας η οποία θα καταγραφεί και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός με αιχμή το μεταναστευτικό είναι τα όπλα του αστισμού για την διαμόρφωση των νέων συναινέσεων για το ξεπέρασμα της κρίσης του πολιτικού συστήματος. Η Αριστερά περί άλλων ξιφομαχεί! Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, καλούμε τους ψηφοφόρους όλων των αριστερών κομμάτων να δώσουν την μάχη της σταυροδοσίας ενάντια στις γραμμές των κομματικών επιτελείων και να σταυρώσουν λαϊκούς αγωνιστές και πρόσωπα που δεν είναι εκτελεστικά και πειθήνια όργανα των μηχανισμών και έχουν αποδείξει έμπρακτα ότι βάζουν μπροστά από τα κομματικά συμφέροντα τις ανάγκες του μαζικού κινήματος και των εργαζομένων.

4. Προτείνει την αυτοδιάλυση του ΜΑΑ σαν μια πράξη αυτοκριτικής και πολιτικής εντιμότητας η οποία συμβάλλει δημιουργικά στην ανασύνθεση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σήμερα που κλείνει ολοκληρωτικά ο κύκλος μιας σειράς πολιτικών μορφωμάτων, τα οποία αυτοκαταναλώνονται γενικώς με την πολιτική χωρίς να προσφέρουν τίποτα ούτε στο κίνημα ούτε στην Αριστερά, ο μόνος δρόμος για όποιον στρατεύεται πραγματικά στο αίτημα της ενότητας της Αριστεράς, είναι η αυτοδιάλυσή τους. Αν σε συνθήκες κρίσης του πολιτικού συστήματος όπως οι σημερινές αδυνατούν να αποκτήσουν κοινωνικά ερείσματα, πότε άραγε θα το κάνουν;

5. Εκτιμά ότι ο επόμενος πολιτικός χώρος στον οποίο θα εκδηλωθεί ανάλογη διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς οραματισμούς του και τα κοινωνικά και κινηματικά του ερείσματα θα είναι ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για αυτό το λόγο, καλεί εκείνες τις δυνάμεις του ΜΑΑ που επιδιώκουν την εκλογική συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην συγκροτηθούν ως άλλο ένα διακριτό πολιτικό μόρφωμα για να διαπραγματευτούν με όρους μικροπολιτικής την ένταξή τους σε στα ψηφοδέλτια ενός κοινού εκλογικού σχήματος, αλλά να οργανωθούν άμεσα ως απλά μέλη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να συμμετέχουν ενεργά στις τοπικές και κλαδικές της οργανώσεις. Θα πρέπει να δοθεί η μάχη της ενίσχυσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των ΜΕΛΩΝ - ακόμα και στην προεκλογική περίοδο - μάχη για διαζύγιο και όχι πολιτικό γάμο, από τις πολιτικές πρακτικές των κομπρεμί που μεταφέρονται από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τις αντίστοιχες που επικρατούν στον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο εσωτερικό της Αριστερά η πρώτη προτεραιότητα είναι να κερδηθούν οι μάχες ενάντια στις λογικές χειραγώγησης των μετωπικών σχημάτων και αντιμετώπισης τους ως μαζικούς χώρους κομματικής στρατολόγησης. Ο μικρός ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο του μεγάλου. Μόνη ελπίδα που έχει απομείνει στην Αριστερά σήμερα είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ των ΜΕΛΩΝ!

Αθήνα, 1η Απρίλη 2012