Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":
Δυστυχώς δεν πρόκειται για την ίδια κόκκινη κάρτα που ύψωσε ο Αλέκος στη Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο. Πρόκειται για την κόκκινη κάρτα που έδειξε στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης με την τοποθέτησή του στην Π.Γ του ΣΥΝ στις 3/11, και που επαναλήφθηκε στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στις 6/11. Έτσι φτιάχνεται ένα διπλό ταμπλό, κατάλληλο για μαγικές ντρίμπλες: Από τη μια το κείμενο Φλαμπουράρη με τα μέλη δι’ αντιπροσώπους και την αναγωγή της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ σε …σώμα. Από την άλλη η επιθετική τοποθέτηση της ηγεσίας του ΣΥΝ, απαξιωτική για το εγχείρημα, απαξιωτική για τη γραμματεία, απαξιωτική για τις συνιστώσες και τους ανένταχτους που επιδιώκουν συγκρότηση και προχωρήματα.Φαίνεται ότι κρυφίως ο ΣΥΝ έχει μια βασική εκτίμηση και κάνει μια βασική επιλογή: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποκτήσει ξανά δυναμική, το ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητείται ανοικτά, εμείς φτηνά τη γλυτώσαμε, κατοχυρώνουμε στα χειρότερά μας κι ένα 4%, ξεφύγαμε μέσω ΣΥΡΙΖΑ από τη ζώνη υποβιβασμού, επομένως συντηρούμε δυνάμεις και αναμένουμε. Η επιλογή που γεννά αυτή η εκτίμηση είναι η άρνηση της –μια φορά κι έναν καιρό- στρατηγικής επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ (τώρα μάθαμε ότι είναι λιγότερο στρατηγική επιλογή από άλλες, στρατηγικότερες επιλογές).
Η τοποθέτηση Τσίπρα όπως παρουσιάστηκε στην Αυγή ήταν ενδεικτική του ΣΥΡΙΖΑ που ζητά η ηγεσία. Ένας ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως ο ΣΥΝ:
Η πολιτική ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συναρτάται με την παραρτηματοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (σ.σ κανένα προβληματισμό δε γέννησε η στάση του πορτογαλικού Μπλόκου;).
Με την αποδοχή του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» (σ.σ του αδιαμφισβήτητου της ΕΕ).
Με την αποδοχή του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» (σ.σ σοσιαλισμός είναι ο δημοκρατικός και ηθικός καπιταλισμός).
Η εκβιαστική αυτή τοποθέτηση ζητά από τον υπόλοιπο σημερινό πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ να συρθεί πίσω από ορισμένες από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του ΣΥΝ. Και οδηγεί τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ στην οριστική ιδιώτευση. Αγνοεί το στοιχειώδες: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκτινάχθηκε επειδή θαμπώθηκαν οι ανένταχτοι της αριστεράς από τον ευρωκομμουνισμό, από τον Μπερτινότι ή από τον ορισμό Κουβέλη για το σοσιαλισμό. Αλλά επειδή με σύγχρονο τρόπο επιχείρησε να απαντήσει στα σημερινά προβλήματα, συνθέτοντας, υπερβαίνοντας, ενώνοντας, ανασυνθέτοντας, αυτοαναιρώντας, τολμώντας να αμφισβητήσει την πολιτική ηγεμονία των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού. Αν οι κομματικοί ιεροφάντες δεν το καταλαβαίνουν, τότε έχουν δίκιο να εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τα ‘φαγε τα ψωμιά του.
«Οι σύμμαχοι θέλουν δημοκρατία στη βάση και συγκεντρωτισμό στην κορυφή» λέει ο Τσίπρας δια της Αυγής. Αλήθεια η δημοκρατία στην κορυφή θα κατοχυρωθεί με την γραμματεία – παιδική χαρά, που παίζει με τα κουβαδάκια της και ονειρεύεται ότι «καθοδηγεί» τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί οποιαδήποτε μέχρι σήμερα απόπειρα εκχώρησης τμήματος της πραγματικής εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΥΡΙΖΑ μπλοκαρίστηκε απολύτως (Γραμματεία, καθημερινή πολιτική παρέμβαση, αποφάσεις ΚΟ, ΜΜΕ). Ο Αλέξης αν και πρόλαβε στα 16 του την ΚΝΕ, εντρύφησε στις καλύτερες παραδόσεις του άλλου ρεύματος: φάτε δημοκρατία στη βάση, θα δημαγωγούμε με τη δημοκρατία στην κορυφή για να γίνει τελικά ότι θέλω εγώ…
Η κατάληξη των εκβιαστικών διλημμάτων του προέδρου του ΣΥΝ είναι: Ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ένα χαλαρό δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα με μέλη (σ.σ. ίσως να μετονομαστεί και σε ΔΗΚΚΙ), ή θα παραμείνει εκλογική συμμαχία κοινοβουλευτικής χρήσης.
Όπως και να έχει το πρόβλημα δεν είναι οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί (πχ οι επί 50 χρόνια ηγεσίες των συνιστωσών, ή οι απαιτήσεις για 5 βουλευτές από το μαγαζί…). Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η ηγεσία του ΣΥΝ έχει καταλήξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει άλλη δυναμική, άρα …δεύτε τελευταίον ασπασμόν.
Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι χειρότερα από την κόκκινη κάρτα που δείχνει ο Αλέξης. Δεν αποβάλλεται απλά κάθε επιδίωξη για συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών του. Αποβάλλεται ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Το τέλος θα είναι προαποφασισμένο και το ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει να σφυρίξει τη λήξη και να πληρώσει το κόστος.
Σε αντίθετη περίπτωση τα πάντα είναι ανοικτά. Ενίοτε τα παιχνίδια κερδίζονται και από ομάδες που τρώνε αποβολή. Πώς το λένε το κλισέ; Ο κόσμος ήταν ο 12ος παίκτης μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου