Γιατί η "αυτοματοποίηση" είναι αυτή τη φορά διαφορετική....

Η ανεργία δεν είναι ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε απόρροια της εφαρμογής της τεχνολογίας στην παραγωγή. Είναι αποκλειστική συνέπεια των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Η οριστική εξάλειψή της μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, τότε, που για την πραγματική φιλολαϊκή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, όχι μόνο δεν θα περισσεύουν, αλλά δεν θα φτάνουν τα εργατικά χέρια.

(ριζοσπάστης: Τι σημαίνουν τα ρομπότ στην παραγωγή)

Όμως, υπάρχουν και καπιταλιστές που αντιμετωπίζουν διαφορετικά το μέλλον του καπιταλισμού και την σχέσεις του με την εργατική δύναμη. Προτείνουν μάλιστα και λύσεις αναδιανομής για την αντιμετώπιση της ανεργίας που ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής της παραδοσιακής Αριστεράς, θέτοντας ένα άλλο πλαίσιο προς διαπραγμάτευση που αποδεσμεύει τον "άνθρωπο" από τα δεσμά της μισθωτής εργασίας: το “άνευ όρων βασικό εισόδημα”...

Μια ματιά εδώ:

Ένα animation για τη σύγχρονη καπιταλιστική αυτοματοποίηση της εργασίας και τις αντιφάσεις που γεννά.

(το βρήκαμε [εδώ])

Η παραδοσιακή Αριστερά προσπαθώντας να προσδώσει αντικειμενικότητα (επιστημονικό κύρος) στα οράματά της προβάλει κάποιες «νομοτέλειες», οι οποίες θεωρεί πως έτσι κι αλλιώς οδηγούν στην κατάρρευση του καπιταλισμού, όπως για παράδειγμα:

Αποτελέσματα εκλογών ΕΙΝΑΠ 2019

Η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) είναι η μεγαλύτερη ένωση νοσoκομειακών γιατρών της χώρας (περίπου 8.000 μέλη, δηλαδή οι μισοί νοσοκομειακοί γιατροί της χώρας) και αποτελεί σχεδόν το 50% της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Στις πρόσφατες εκλογές σημειώθηκε:

- Αύξηση του αριθμού των ψηφοφόρων.

- Σημαντική αύξηση των δυνάμεων της παράταξης ΔΗΠΑΚ-ΠΑΜΕ (ΚΚΕ).

- Μικρή αύξηση των δυνάμεων που παλαιού δικοματισμού (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ).

- Σταθεροποίηση του δυνάμεων της κυβερνητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ.

- Μείωση των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Βόλτα στον “βασιλικό” κήπο…

 Του Γ.Κ.

πέρδικα που λατρεύει τις "αρχαίες" πέτρες...

Η πρώτη πραγματική μέρα της φετινής Άνοιξης ήταν η χθεσινή. Ο γιος μου δεν είχε σχολείο και ήταν μια καλή ευκαιρία για βόλτα. Έχοντας το μυαλό του τον "βασιλικό" κήπο που είχε πρόσφατα επισκεφθεί, μου πρότεινε να πάμε ξανά εκεί. Αλλά δεν πήγαμε. Αντιπρότεινα κάτι άλλο:

- Μήπως θέλεις να πάμε σε ένα άλλο «βασιλικό κήπο» όπου αντί να ταΐζεις τα παπάκια, να παίξεις με πέρδικες;

Είχα ακούσει από ένα φίλο ότι, αυτή την εποχή εκεί που πρότεινα να πάμε, είναι ο παράδεισος της πέρδικας. Κυκλοφορούν ελεύθερες δίπλα σου, σε πλησιάζουν σαν τις πάπιες του βασιλικού κήπου και κάθονται στον ήλιο ακίνητες για να τις παρατηρείς.

Λέω τον κήπο “βασιλικό” και όχι “εθνικό” όπως έχει μετονομαστεί για πρώτη φορά το 1927 γιατί πιστεύω ότι αυτή η ονοματοδότηση ανταποκρίνεται καλύτερα στην ιστορική του ταυτότητα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο αποκαλώ και το χωριό μου με το παλιό του όνομα – πράγμα που το κάνει και η πλειοψηφία των συγχωριανών μου ακόμα και σήμερα – παρ’ όλο ότι έχει επίσημα μετονομαστεί την ίδια περίπου εποχή που άλλαξε όνομα και ο βασιλικός κήπος. Κάποιες φορές, όταν χρησιμοποιώ την επίσημη ονομασία του, πρέπει να δίνω και μερικές επιπλέον επεξηγήσεις γιατί υπάρχουν και τρία - τέσσερα άλλα χωριά με το ίδιο όνομα και άντε να καταλάβει ο άλλος σε ποιό ακριβώς απ' όλα αυτά αναφέρεσαι. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει με την οδό Πατησίων στην Αθήνα. Αν την αποκαλέσεις με το επίσημο όνομά της «οδό 28ης Οκτωβρίου» λίγοι θα καταλάβουν για ποιό δρόμο μιλάς...

Κάποτε στην ...Ιταλία

(αφιερωμένο

 στους κάθε είδους  "γεφυροποιούς"

ανάμεσα στο παλιό και το "νέο")

1.  κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή...

2.  και μετά έγινε   ..."καινούργιος"

«Στα Αρβανίτικα»

Για πρώτη φορά, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μια ταινία «Στα Αρβανίτικα». Έτσι λέγεται το ντοκιμαντέρ της Κατερίνας Κλαρκ για τους Αρβανίτες, που θα παιχτεί την Κυριακή, 3 Μαρτίου στην αίθουσα Σταύρος Τορνές, Αποθήκη 1, στο Λιμάνι. Το ντοκιμαντέρ “Στα Αρβανίτικα” είναι μια προσπάθεια να αποθανατιστεί μια γλώσσα που χάνεται αποκαλύπτοντας ποιοι είναι οι Αρβανίτες και ποιον ρόλο έχουν παίξει στην νεοελληνική ιστορία.

προσκλητήριο για ενότητα της ανατρεπτικής Αριστεράς

«Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς».

Μ. Θάτσερ

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Προσκλητήριο για ενότητα της ανατρεπτικής Αριστεράς

Στην πολιτική, του παρόντος ή του παρελθόντος, χρειάζεται να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τον θόρυβο από τον ρυθμό, τους θορυβοποιούς από τους ντράμερ.

Ο πολιτικός πρέπει να ξέρει να αφουγκράζεται τον ρυθμό της εποχής. Σ’ αυτόν πρέπει να αναφέρεται, και ως προς αυτόν να κρίνει πολιτικά υποκείμενα και καταστάσεις. Όμως παράγεται θόρυβος, πολύς θόρυβος, που επισκιάζει τον ρυθμό. Θόρυβος ως στρατηγική αντιπαλότητας, αλλά και λόγω ανοησίας.

Ο ίδιος θόρυβος ξεσηκώνεται και στο ζήτημα της προσέγγισης των δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς. Επιβάλλεται όμως να ξεχωρίσουμε τον ρυθμό. Το ζήτημα των συνεργασιών ήταν πάντοτε ανοιχτό. Κι αν είχε υπάρξει μεγαλύτερη ώσμωση και λιγότερες σκοπιμότητες, ίσως τα πράγματα να είχαν πάει καλύτερα.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή εντελώς διαφορετική. Διαπιστώνουμε πέντε πράγματα:

Brian Eno: Αντίσταση στη διοργάνωση της Eurovision στο Ισραήλ

Αναδημοσίευση από το "iskra.gr"

Την αντίθεσή του στη διοργάνωση του φετινού διαγωνισμού της Eurovision από το Ισραήλ, εκφράζει με άρθρο του στον Guardian ο σπουδαίος μουσικός Brian Eno, καλώντας σε αντίσταση ώστε να μην μετατραπεί από το Ισραήλ ο διαγωνισμός σε εργαλείο προπαγάνδας σε βάρος των Παλαιστινίων.

Το πλήρες άρθρο του Eno:
Οι διοργανωτές του διαγωνισμού θα πρέπει να αντισταθούν ενάντια στην καταπίεση των Παλαιστίνιων καλλιτεχνών και να μεταφέρουν την διοργάνωση από το Τελ Αβίβ.

Εκείνοι από εμάς που κάνουμε τέχνη ως επάγγελμα ζούμε μέσω από την ελεύθερη και ανοιχτή επικοινωνία. Οπότε τι πρέπει να κάνουμε όταν βλέπουμε ο πολιτισμός να γίνεται μέρος της πολιτικής ατζέντας; «Η μουσική ενώνει» λέει ο εκπρόσωπος της Βρετανίας στη Eurovision Μάικλ Ράις. Τι συμβαίνει όταν ένα ισχυρό κράτος χρησιμοποιεί την τέχνη ως προπαγάνδα για να απομακρύνει την προσοχή από την ανήθικη και παράνομη συμπεριφορά του; Όλοι όσοι σχετίζονται με τον διαγωνισμό της Eurovision φέτος θα πρέπει να καταλάβουν ότι είναι που συμβαίνει.

Το νέο “Δίκτυο21” και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης…

Το παρόν της «επανεκκίνησης» στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό

Χθες (20-2-2019) δημοσιεύτηκε στο iskra.gr η παρακάτω ανακοίνωση:

Επανεκκίνηση:

Κάλεσμα σε διάσκεψη για κοινή δράση του Δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019, στις 6 μ.μ.,

στην Παναρκαδική – Τζωρτζ 9 – Πλατεία Κάνιγγος – Αθήνα

Με πρωτοβουλία συλλογικοτήτων και ανένταχτων στελεχών του δημοκρατικού – πατριωτικού χώρου, την Τετάρτη 20/2ου στις 6μμ στην Παναρκαδικη Ομοσπονδία (Τζωρτζ 9 – Πλατεία Κάνιγγος – Αθήνα), γίνεται ευρεία σύσκεψη του χώρου με σκοπό τις κοινές δράσεις και παρεμβάσεις στα εθνικά ζητήματα.

Η εμπειρία του τελευταίου χρόνου στο σκοπιανό, αλλά και στην εξέλιξη των μεγάλων κοινωνικών ζητημάτων, απέδειξε ότι ο διάλογος και η κοινή δράση του χώρου είναι αναγκαία όσο ποτέ και μπορεί να δημιουργήσει γεγονότα μετατόπισης του πολιτικού άξονα, στην κατεύθυνση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Παρεμβάσεις για τις τρέχουσες εξελίξεις θα γίνουν από τους: Κ. Γρίβα – καθηγητή Γεωπολιτικής, Ν. Ιγγλέση – δημοσιογράφο – συγγραφέα και Ε. Πισσία – διδάκτορα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων.

Φτάσαμε στο σημείο που δεν πάει άλλο!