ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Δίνοντας προτεραιότητα στον άνθρωπο

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τη μελέτη των πανεπιστημιακών Δημήτρη Καπογιάννη και Τάκη Νικολόπουλου προκειμένου να ορίσουμε την κοινωνική/ αλληλέγγυα οικονομία και να αποσαφηνίσουμε τις βασικές αρχές που τη διέπουν. Η πολυσέλιδη μελέτη (την οποία θα βρείτε ολόκληρη στον ιστότοπο της “Εποχής”), που τιτλοφορείται “Εισαγωγικές επισημάνσεις για την εξέλιξη της κοινωνικής/ αλληλέγγυας οικονομίας και το εννοιολογικό και επιστημολογικό της πεδίο” καταλήγει: «Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εγχείρημα που χρειάζεται πολύπλευρη προσέγγιση και πολύμορφες δράσεις αλλά και, ταυτόχρονα, πρόσφορο κλίμα για να προαχθεί ιδεολογικά – συμβολικά και πρακτικά. Οι απαιτήσεις αυτές για να ικανοποιηθούν είναι ανάγκη να συνδέονται με ριζικές μεταβολές των οικονομικών και πολιτικών συνθηκών αλλά και των θεσμών.  Ιδίως η πορεία των εναλλακτικών εγχειρημάτων  κοινωνικής /αλληλέγγυας οικονομίας  είναι  συναρτημένη αφενός –και πρωτίστως - με  την έκβαση της  «πάλης  του καιρού με την βιοτική ανάγκη» (ανεργία, κοινωνικός  αποκλεισμός ) και αφετέρου –παραπληρωματικά-με την εγκαθίδρυση ελεύθερου χρόνου (όσων έχουν εργασία) ως αναγκαίωv   αλλά μη επαρκών  όρων. Κοντολογίς η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία βρίσκεται στη μέση ( του δρόμου) “του πολιτικά αδύνατου” έως ότου αυτό καταστεί “πολιτικά αναπόφευκτο”».

Αν ανατρέξει κανείς στα εγχειρίδια της οικονομίας, αυτά περιορίζουν την ανάλυση της οικονομίας σε δύο τύπους –τομείς (Ph. Frιmeaux, 2006, σ. 52): από τη μια η ιδιωτική εμπορευματική οικονομία, η οποία κυριαρχείται από τις επιχειρήσεις κεφαλαιοκρατικού τύπου που στοχεύουν στο κέρδος (ιδιωτικός πλούτος), και από την άλλη η δημόσια ή κρατική οικονομία όπου τα κράτη και οι τοπικές και περιφερειακές συλλογικότητες (δήμοι, περιφέρειες) αλλά και άλλα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες, που δεν μπορεί να παράγει ή να προσφέρει η αγορά (δημόσιος πλούτος). Τα εγχειρίδια αυτά ξεχνούν (Monzon and Chaves, 2008) τις μη καπιταλιστικές επιχειρήσεις (στον εμπορευματικό ή επιχειρηματικό τομέα ή τομέα της αγοράς ) και τις διάφορες ιδιωτικές ενώσεις (στον μη εμπορευματικό ή τομέα της μη - αγοράς ) που συνιστούν το λεγόμενο τρίτο τομέα (ή σύστημα) της οικονομίας (κοινός πλούτος) (...)

Ο αυτοκαταστροφικός πόλεμος ενάντια στα βακτήρια και τους ιούς – Maximo Sandín

Ο Maximo Sandín είναι καθηγητής βιολογίας στο αυτόνομο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, σύμφωνα με τον οποίο η φύση είναι ένα ενιαίο και σύνθετο πλέγμα συστημάτων σε ισορροπία, κι όχι σε ανταγωνισμό, όπως δέχεται σαν δεδομένο η δαρβινιστικής προέλευσης θέση πως τα βακτήρια και οι ιοί είναι ανταγωνιστικοί οργανισμοί που δεν μπορεί παρά να προκαλούν ασθένειες. Αντίθετα, τα βλέπει ως αδιαχώριστο συστατικό των έμβιων διεργασιών, η πιθανή και μειοψηφική σε σχέση με τον συνολικό τους αριθμό παθογόνος δραστηριότητά τους, σχετίζεται περισσότερο με την μεταφορά γονιδίων ως αντίδραση σε εξωτερικές απειλές. Εγείρει επίσης το ερώτημα του κατά πόσο η τεχνητή εισαγωγή εξασθενημένων μικροβίων στο σώμα, ή μέρους αυτών -μέσω του εμβολιασμού- διαταράσσει τους φυσικούς μηχανισμούς ισορροπίας με το περιβάλλον.

Ο Sandín είναι σήμερα απ’ τους λίγους επιστήμονες που στέκονται κριτικά απέναντι στον δαρβινισμό (την επιστημονική θεωρία του πολέμου όλων εναντίον όλων, που ας σημειωθεί ότι αναπτύχθηκε στις αγγλοσαξονικές χώρες όπου κυριαρχούσε ήδη η καλβινιστική αντίληψη του ανθρώπου ως εκ φύσεως εγωιστικού όντος, που αυτός ο εγωισμός του δεν μπορεί παρά να καθοδηγηθεί κάπως προς το κοινό καλό, εγχείρημα που στην πολιτική οικονομία θα εκφράσει λίγο νωρίτερα ο Άνταμ Σμιθ).

Θεωρεί λοιπόν τον δαρβινισμό επιστημονική έκφραση του καπιταλισμού, της θεωρίας της “ελεύθερης αγοράς”. Αντίθετα με την πλειοψηφία των συναδέλφων του, δε θεωρεί τη φύση ως πεδίο ανταγωνισμού για την επιβίωση του ικανότερου, αλλά κάνει λόγο για ανάγκη επινοητικής συνεργασίας με τη φύση. Απορρίπτει την απλουστευτική οπτική των μικροβίων, των ιών, των βακτηρίων ως “αόρατων εχθρών”, αλλά αντίθετα περιγράφει τα μικρόβια ως δομικές μονάδες της ζωής, που είναι ικανά να οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή της, εάν συνεχίσουμε να τα καταπολεμάμε με κάθε κόστος. Οι τελευταίες ανακαλύψεις για τους ιικούς μηχανισμούς μεταφοράς γενετικού υλικού, καθώς και η ανακάλυψη ιικών γεν. αλληλουχιών σε ζωϊκό και φυτικό γονιδίωμα δείχνει με σαφήνεια πως οι ιοί έχουν παίξει και παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη, ως πηγή γενετικής ποικιλομορφίας.

η συνέχεια εδώ, στην ιστοσελίδα: "πρακτορείο RIOTERS"

Είναι τα μαθηματικά ένας τρόπος σκέψης;

Η ανάγνωση του έργου του Alain Badiou, και κυρίως των θεμελιωδών Being & Event και Logic of Worlds απαιτεί γνώσεις από σημαντικές περιοχής των μαθηματικών: Την Θεωρία Συνόλων, Την Θεωρία Κατηγοριών, το έργο του Cantor και του Grothendieck. 

Το ιστολόγιο “BADIOUMATHEMATICS”, με μια σειρά απο σημειώσεις, μεταφράσεις και παραπομπές επιχειρεί να διευκολύνει την κατανόηση αυτού του έργου. Όπως δηλώνει ο διαχειριστής του ιστολογίου: "Η δημοσιοποίηση είναι ελάχιστη αντίδραση στην αίσθηση ότι μονομανείς τεχνοκράτες της φιλοσοφίας και των μαθηματικών ζουν στην «κοσμάρα» τους . Το μοναδικό έργο του Badiou άλλωστε είναι ζωντανή απόδειξη της ζώσας ερευνητικής ανήσυχης διεπιστημονικότητας"

 

Από αυτό το ιστολόγιο αναδημοσιεύουμε δύο κείμενα, ως κίνητρο για να ασχοληθείτε με το θέμα:

Το 1ο είναι ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:  Wittgenstein's Antiphilosophy

Η απλή ερώτηση «Είναι τα μαθηματικά ένας τρόπος σκέψης» υπόγεια οργανώνει την διαμάχη μεταξύ φιλοσοφίας και αντιφιλοσοφίας.

Γιατί;

Επειδή εάν οι μαθηματικές αναλογίες σκέπτονται, τότε αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατός ένας λόγος χωρίς την εμπειρία του αντικειμένου, μια υποκειμενική και ρυθμισμένη πρόσβαση στο κατανοητό, ότι το είναι δεν είναι αποκλεισμένο από όλες τις αναλογίες, ότι τελικά η πράξη είναι ίσως μια θεωρητική υπόσταση.

Ο αντιφιλόσοφος τα αρνείται όλα αυτά

Από εκεί και πέρα η γενική γραμμή της αντιφιλοσοφίας είναι ότι τα μαθηματικά δεν είναι ένας τρόπος σκέψης αλλά ένας υπολογισμός. Μέσω αυτής της «υπολογιστικής» διάστασης ή ως ένας απλός μετασχηματισμός σημείων, αναδύεται το αδιαφοροποίητο πρόταγμα:

Τα μαθηματικά είναι μια παραλλαγή της λογικής.

Ο Wittgenstein το ανακοινώνει μέσω της συνήθους ευθύτητας του : «Τα μαθηματικά είναι λογική μέθοδος»

Το 2ο κείμενο  ένα  απόσπασμα σχετικό με τα Badioumathematics από την σειρά "Απλά μαθήματα Badioumathematics για αρχαρίους και μη μαθηματικούς" από  το "Μάθημα τέταρτο : P Cohen, Forcing, Συμβαν":

Ο ΑΒ ισχυρίζεται ότι ο μαθηματικός P.Cohen , εν αγνοία του, έχει λύσει ένα θεμελιακό φιλοσοφικό πρόβλημα στο μαθηματικό επίπεδο, μέσω μιας σειράς μαθηματικών αποδείξεων.

Athens, Christmas 2011: θα χυθεί αίμα…

Αναδημοσίευση από το aformi.gr

Athens, Christmas 2011 from www.aformi.gr on Vimeo.

Άνοιγμα – σοκ Τσίπρα σε Πάνο Καμμένο! Κλονίζονται τα θεμέλια της μεταπολίτευσης…

Πριν μερικές μέρες είχαμε ασχοληθεί  με την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα σε ακροδεξιά blogs (Ο Αλέξης Τρίπρας δίνει συνέντευξη σε ακροδεξιά blogs...).  Σήμερα σας παρουσιάζουμε ολόκληρη την συνέντευξή του στο (kontra CHANNEL) αλλά και το κείμενο που αναδημοσιεύεται σε αρκετές ακροδεξιές ιστοσελίδες από το www.olympia.gr, το οποίο συμμετήχε στον όμιλο ηλεκτρονικών μέσων που είχε δώσει την προηγούμενη συνέντευξή του ο Α. Τσίπρας. Το πράγμα μιλάει από μόνο του  και ως εκ τούτου δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να προσθέσουμε δικά μας σχόλια...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το olympia.gr

Άνοιγμα – σοκ Τσίπρα σε Πάνο Καμμένο! Κλονίζονται τα θεμέλια της μεταπολίτευσης…

Χθες το βράδυ στο Κόντρα και την εκπομπή “Επί του πιεστηρίου”, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι εννοεί τα όσα μας είχε δηλώσει στην πρόσφατη συνέντευξη του. Κυρίως όμως με το άνοιγμα του σε κέντρο και λαϊκή δεξιά, έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό αφού εδώ δεν υπάρχουν οι όποιες υπόνοιες του ’89 αλλά ένα άνοιγμα που συνοδεύεται από μία πρόταση διακυβέρνησης βασισμένη σε αρχές και όχι σε αστείους μύθους “κομματικής καθαρότητας”. 

“Δεν έχω να χωρίσω τίποτα από έναν τριαντάρη νεοδημοκράτη που ξεριζώνεται από την πατρίδα του για να βρει δουλειά”!

Εκεί όμως που άναψαν τα τηλέφωνα, ήταν όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ξεκάθαρο άνοιγμα στον Πάνο Καμμένο, γκρεμίζοντας έτσι ιδεοληψίες δεκαετιών.

Λαικό Μέτωπο Αλληλεγγύης (Δίκτυο Αλληλεγγύης)

του Μπάμπη Χριστακόπoυλου

Η οικονομική κρίση έχει αρχίσει πλέον να «χτυπά» την πόρτα σε όλα σχεδόν τα σπίτια, σε όλους τους χώρους δουλειάς. Ακόμα και τα επίσιμα στοιχεία των κρατικών και ευρωπαϊκών υπηρεσιών μιλούν για ύφεση που διαρκεί περισσότερο από 5 χρόνια, για μειωμένη παραγωγή που αγγίζει το 10% ετησίως και για ανεργία που έφτασε και μέχρι το 20%, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν οι 4ωροι εργαζόμενοι των 360€. Δεν λαμβάνονται επίσης υπόψιν και οι «λαθραίοι» εργαζόμενοι των προηγούμενων ετών που δεν εργάζονται πια και σαν άλλοι Γιάννη Αγιάννιδες προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τις όποιες σημαντικές παρακαταθήκες είχε από το παρελθόν, φαίνεται πλέον ότι έχει γίνει θύμα των ίδιων των αντιφάσεων της. Των αντιφάσεων εκείνων που από την μία μεριά πατούν στο κοινωνικό κράτος, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και την αλληλεγγύη των λαών και από την άλλη πατούν και ταυτόχρονα καταπατούν με την επιβολή των οικονομικών εκείνων όρων κυρίως από την Γερμανία και σε δεύτερο χρόνο από την Γαλλία προς όφελος των συμφερόντων που εκφράζουν και εξυπηρετούν στο όνομα μια «ισχυρής Ευρώπης». Οι τελευταίες εξελίξεις με την «αποχώρηση» του Ην. Βασιλείου και η πρωτοφανής απόφαση για πρώτη φορά η Ε.Ε. να αποφασίζει κατά πλειοψηφία και όχι με συναίνεση και ομοφωνία, δεν σηματοδοτεί μόνο την αλλαγή της κατεύθυνσής της σε πολιτικό επίπεδο αλλά δηλώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι αυτά που από δω και στο εξής θα διαμορφώνουν την πολιτική και οικονομική της κατεύθυνση.

Το "σύντομο τέλος" της κυβέρνησης Παπαδήμου...

...Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που μια νέα κυβέρνηση, έστω και χωρίς τη μεσολάβηση εκλογών, έχει τόσο πολύ απογοητεύσει τους πολίτες. Θυμίζουμε ότι μόλις πριν από ένα μήνα η κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο τύγχανε αποδοχής και εμπιστοσύνης από το 48% των ερωτηθέντων και μόνο ποσοστό 38% δήλωνε ότι δεν την εμπιστεύεται (δημοσκόπηση VPRC, Νοέμβριος 2011). Η πτώση της δημοφιλίας της 50μελούς κυβέρνησης, της πολυπληθέστερης των τελευταίων δεκαετιών, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο το ούτως ή άλλως συγκεκριμένο κυβερνητικό έργο που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει, ιδιαίτερα, μάλιστα, αν συνυπολογιστεί ότι νέα επώδυνα μέτρα αναμένεται να «γονατίσουν» τον ελληνικό λαό από την αρχή της επόμενης χρονιάς...

(απόσπασμα από την δημοσκοπική έρευνα της VPRC για τον Δεκέμβριο του 2011. Όλη η έρευνα σε pdf:  [εδώ] )

Αν δεχτούμε - σε αντίθεση με την εκτίμηση που ηγεμονεύει στο χώρο της αριστεράς - την θέση που προβάλει ο Σ. Μαρκέτος, δηλαδή ότι όλη η ντόπια αστική τάξη είναι ενάντια στο ευρώ,  θα πρέπει να περιμένουμε σύντομα εξελίξεις...

Λέτε να είναι η ΝΔ  στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία με υπουργό οικονομικών τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, θα βγάλει την χώρα από την ΟΝΕ και θα επαναφέρει την δραχμή και θα "διαφυλάξει" την εθνική ανεξαρτησία της χώρας από διευθυντήρια της ΕΕ και του ΔΝΤ;

Δικαστική βόμβα στην εφεδρεία

 (αναδημοσίευση από το news247.gr)

Απόφαση κόλαφος για την εργασιακή εφεδρεία στο Δημόσιο. Παγώνει την υπαγωγή εργαζομένου σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Ανοίγει ο δρόμος για εκατοντάδες προσφυγές.

Στον "πάγο" η υπαγωγή σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα εργαζομένου του Δημοσίου με προσωρινή διαταγή του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Ειδικότερα, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, σύμφωνα με την "Ημερησία", εξέδωσε προσωρινή διαταγή με την οποία δικαιώνει υπάλληλο που υπηρετούσε σε Υπηρεσία Δημοσιονομικών Ελέγχων και ο οποίος ετέθη σε καθεστώς προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας. Ο υπάλληλος υποστηρίζει στην αίτηση ακύρωσης της απόφασης ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του να εξελιχθεί μισθολογικά κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του μέχρι τη νόμιμη συνταξιοδότησή του, το 2013.

Περί χαφιέδων και προβοκατόρων

Αναδημοσίευση από το REDNotebook

Του Στέργιου Κατσαρού

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο «Υπόθεση Σκάλα, Βαρκελώνη 1978», από τις εκδόσεις «Ισνάφι». Ο συγγραφέας του, Χαβιέρ Κανιάδας Γασκόν, ξαναγυρίζει σ΄ ένα σημαντικό επεισόδιο της ισπανικής Μεταπολίτευσης: την επίθεση μιας ομάδας αναρχικών της CNT σ΄ ένα πολυτελές κέντρο διασκέδασης, τη «Σκάλα», τη μέρα που η κυβέρνηση, όλα τα κόμματα, τα μεγάλα συνδικάτα και ο στρατός καταλήουν σε μια συμφωνία που θα ονομαστεί το «Σύμφωνο της Μονκλόα» (15.1.1978). Από τα συντρίμμια της Σκάλα θα ανασυρθούν τέσσερις εργαζόμενοι νεκροί· το επόμενο πρωί η συναίνεση έχει ήδη νικήσει. Το Red Notebook αναδημοσιεύει τον πρόλογο του βιβλίου, που έγραψε ο Στέργιος Κατσαρός

Όταν μου έγινε η πρόταση να γράψω ένα πρόλογο για το βιβλίο αυτό, η πρώτη μου αντίδραση ήταν αρνητική. Τι νόημα έχει να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο, μια μαρτυρία ενός συντρόφου που είχε εμπλακεί στην υπόθεση Σκάλα στη Βαρκελώνη πριν τριάντα τόσα χρόνια όπου βρήκαν το θάνατο 4 εργαζόμενοι; Το γεγονός επίσης ότι όλοι γνώριζαν ότι η καταστροφή οφειλόταν σε προβοκάτσια της αστυνομίας και όχι σε μολότοφ των παιδιών έκρινα ότι δεν ήταν ικανοποιητικός λόγος να γράψω έναν πρόλογο για τα γεγονότα αυτά. Ωστόσο η σκέψη μου κόλλησε στη τελευταία φράση του κειμένου: «....και αναρχία έπαψε να είναι επικαιρότητα, μετά από 115 χρόνια αγώνων».

Η εκτίμηση αυτή του συντρόφου είναι μάλλον υπερβολική αλλά αυτόματα η σκέψη μου πήγε στην υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν, όπου βρήκαν το θάνατο 3 εργαζόμενοι από φωτιά που προκλήθηκε από μολότοφ που ρίχτηκε στη διάρκεια της εργατικής διαδήλωσης της 5ης Μαΐου 2010. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθεί και θάνατος του οικοδόμου που συμμετείχε στη συγκέντρωση του Π.Α.Μ.Ε. στο Σύνταγμα στις 20 Οκτωβρίου του 2011. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Η περίπτωση της Σκάλα είναι μια καθαρή προβοκάτσια στημένη από την αστυνομία, στη Μαρφίν τα πράγματα δεν είναι ξεκαθαρισμένα. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστούν οι ευθύνες της εργοδοσίας. Ήταν η ίδια η αστική δικαιοσύνη που καταλόγισε ευθύνες. Αυτό δε μας απαλλάσσει από τυχόν ευθύνες. Όχι ευθύνη απέναντι στην αστική δικαιοσύνη ή απέναντι στους κολαούζους της εργοδοσίας στη βουλή που έχουν το θράσος να μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης. Όχι, αν χρωστάμε να απολογηθούμε σε κάποιον είναι στην ίδια την εργατική τάξη και στον εαυτό μας.

Καταλάβετε την παραγωγή

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

Του RICHARD WOLFF (*)

Καθώς το κίνημα «Occupy» αναπτύσσεται, επιδιώκει λύσεις για τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, τα εκθέτει και αντιτίθεται σε αυτά. Για πολλούς, το ίδιο το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα είναι το βασικό πρόβλημα. Θέλουν αλλαγή προς ένα άλλο σύστημα, αλλά όχι προς την παραδοσιακή σοσιαλιστική εναλλακτική λύση (π.χ., ΕΣΣΔ ή Κίνα). Το σύστημα αυτό φαίνεται επίσης να χρειάζεται βασικές αλλαγές.

Η κοινή λύση που προτείνουν αυτοί οι ακτιβιστές είναι να αλλάξουμε τις ρυθμίσεις της παραγωγής και στα δύο συστήματα από το μηδέν. Κάθε επιχείρηση πρέπει να εκδημοκρατιστεί. Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουν τις επιχειρήσεις τους, από τη λειτουργία τους έως τη διοίκησή τους. Αυτό θα καταργήσει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα (εργοδότης-εργαζόμενοι), όπως οι ιστορικοί προκάτοχοί μας κατάργησαν τα παράλληλα εκμεταλλευτικά συστήματα της δουλείας (κύριος-σκλάβος) και της φεουδαρχίας (άρχοντας-δουλοπάροικος).