ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ο "υπαρκτός" κομμουνισμός είναι εδώ!...



Η ταύτιση των θέσεων της iskra με το ΚΚΕ καταγράφεται στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Α.Α. Λιβάνη". Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανάλυση, αλλά στην πρόταση: " Και, βεβαίως, έχει τη δική του οικονομική πρόταση, τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας της χώρας, που «κλειδί» της είναι «η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας, που καθορίζουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα• προϋπόθεση είναι η απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και η μετατροπή της σε κοινωνική»."

Το μοντελάκι το γνωρίζουμε, είναι το μοντελάκι που εφαρμόστηκε στην ΕΣΔΔ  με το κράτος - κόμμα, γιατί μόνον μέσου αυτού του τύπου πολιτικής διαχείρισης εξασφαλίζεται ο "πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας". Την υπεροχή αυτή του κρατικής διαχείρισης την διαπιστώνουμε σήμερα στην Κίνα, όπου "ο πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας" εμφανίζεται νικηφόρος απέναντι στον "φιλελεύθερη κρατική διαχείριση" της Δύσης...

Ο σοσιαλισμός που επαγγέλλεται ο Ν. Μπογιόπουλος έχει ένα όνομα, λέγεται "κρατικός καπιταλισμός". Η κρατικοποίηση της ιδιοκτησίας και των μέσων παραγωγής και των τραπεζών, όπως έδειξε η ιστορία των καθεστώτων των ανατολικών χωρών δεν οδηγούν στον κομμουνισμό, αλλά σε νέες καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης...

Βιντεο από τα επεισόδια του Σαββάτου 03-09-2011

Η συνέχιση της δράσης του κινήματος της 25ης Μάη μετά τις καλοκαιρινές διακοπές φαίνεται ότι φοβίζει την κυβέρνηση περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Η απρόκλητη επίθεση, χωρίς την παραμικρή αφορμή την νύχτα της 3ης Σεπτέμβρη δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει όλα τα όρια ανοχής που διέθετε και προβαίνει πλέον στην ωμή καταστολή.


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Σεπτέμβρης: μαζί με τις "πλατείες" ήρθαν και οι ...δημοσκοπήσεις.


Άλλη μια μαγική νύχτα στο Σύνταγμα...
(επιτέλους, το video χωρίς παρεμβολές)

(Μια αναλυτική περιγραφή από την συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, εδώ:

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις θερινές διακοπές δεν δείχνουν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς αλλά και οι άλλοι νεοεμφανιζόμενοι σχηματισμοί δεν φαίνεται ότι αποτελούν εναλλακτικές λύσεις για τους ψηφοφόρους που αποδεσμεύονται από τον δικομματισμό. Ενδεικτικό αυτής της κατάστασης είναι ότι το ποσοστό του κόσμου που δεν επιθυμεί εκλογές τώρα είναι σαφώς πλειοψηφικό...

Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον αυτών των δημοσκοπήσεων δεν αφορά στα ποσοστά οπαδών και ψηφορόρων των κομμάτων άλλα στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος: 6 στους 10 κρίνουν θετικά το νέο νόμο για τα ΑΕΙ και το 68,1% συμφωνεί με την ανάγκη δημοψηφίσματος για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.. επίσης το 76% θεωρεί ότι το ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να εφαρμοστεί σε όλο το δημόσιο τομέα χωρίς καμία εξαίρεση.Το 78,9% θεωρεί ότι αποτελεί θετική εξέλιξη η συγχώνευση ALPHA- EUROBANK. Το 55% διαφωνεί με το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας πριν από τις εκλογές ενώ το 67% τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών. Το 76% δηλώνει ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους φόρους και τις έκτακτες εισφορές.

Βέβαια και από τις 3 δημοσκοπήσεις απουσιάζει η ΣΠΙΘΑ, το κόμμα του Μ. Θεοδωράκη, το οποίο κατά την γνώμη μας από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Όμως για αυτά τα θέματα θα επανέλθουμε σύντομα...


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Τα Ουγγρικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και οι Έλληνες θιασώτες τους...


(φωτο από JUNGLE report)

Που οδηγούν οι αυταπάτες ότι στην σημερινή συγκυρία της κρίσης αρκεί η εθνική υπερηφάνεια και μια κυβέρνηση που θα ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ για να οδηγηθεί μια χώρα στην αποδέσμευση από την κυριαρχία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και σε μια "παραγωγική" ανάπτυξη, είναι αποκαλυπτικές οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουγγαρία. 

Τι γίνεται σήμερα στην Ουγγαρία; 
Οι άνεργοι, λοιπόν, σύμφωνα με τα σχέδια της Ουγγρικής κυβέρνησης, θα εκτελούν βαριές χειρωνακτικές εργασίες σε δημόσια κτήρια, θα ζουν σε τροχόσπιτα και θα παρακολουθούνται από... συνταξιούχους αστυνομικούς! Είναι μόνο μια από τις πολλές ακροδεξιές προτάσεις από το κυβερνών κόμμα Fidesz. (Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα εδώ: “H Ουγγαρία και τα στρατόπεδα για..Aνέργους!”) 

Η πολιτική αυτής της Ουγγρικής κυβέρνησης ήταν ο φάρος που φώτιζε τον δρόμο της πατριωτικής αριστεράς στον τόπο μας για να χαράξει την δική της πορεία μπροστά στους “εθνικούς” κινδύνους της χώρας και να καταργήσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι αυτή η πολιτική – όπως πρόσφατα και η εξέγερση στην Λιβύη - έφερε πιο κοντά τις “πατριωτικές” δυνάμεις απ' όλο το πολιτικό φάσμα. Ακόμα και τις πατριωτικές δυνάμεις από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Το άρθρο του Γ. Δελαστίκ «ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ», στο οποίο εκθιάζεται η πολιτική και η κυβέρνηση της Ουγγαρίας γίνεται αποδεκτό και προβάλλεται από δεξιά και ακροδεξιά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Αναδημοσιεύεται από την “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” της Λάρισας ως την “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”... 

Το κείμενο αυτό μάλιστα του Γ. Δελαστίκ, έχει τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε κομμάτια του ενσωματώνονται και στην ιδρυτική διακήρυξη της ΣΠΙΘΑΣ. Να τι γράφει σε αυτή την διακήρυξη ο Μ. Θεοδωράκης

3 Σεπτέμβρη όλοι στις πλατείες ξανά....


Ανακοίνωση Λ. Σ. Πλατείας Συντάγματος, 31/08/2011

Στις 3 Σεπτέμβρη: Είμαστε Παντού - Κατακλύζουμε το Σύνταγμα

Οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού. Είμαστε όλοι και όλες. Ξεκινήσαμε αγανακτισμένοι, συνεχίζουμε να είμαστε αποφασισμένοι και σε λίγο θα είμαστε μαζικά εξεγερμένοι. Μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ. Μέχρι να διώξουμε τις κυβερνήσεις και το σύστημα των αγορών και των τραπεζιτών.

Όλοι συμφωνούμε ότι δεν θέλουμε στο κίνημά μας αντιπροσώπους, διότι εξορισμού αλλά και ειδικά σε αυτές τις πολιτειακές δομές και το οικονομικό σύστημα θα διαφθείρονται, θα αποκόπτονται από το λαό, θα τον προδίδουν. Θέλουμε να αποφασίζουμε συλλογικά, εμείς για εμάς. Επιδιώκουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Η 3η Σεπτέμβρη είναι μια ημερομηνία, που μπορούμε να οικειοποιηθούμε αποδίδοντας της το πραγματικό νόημα, αυτό των λαϊκών αναγκών, διαχρονικά.

Για εμάς η 3η Σεπτεμβρη είναι μια ημερομηνία ορόσημο. Είναι η ημέρα, που μας θυμίζει την ματαίωση των πόθων του λαού για δημοκρατία, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Που μας θυμίζει τα ψέματα και τον εμπαιγμό των εκάστοτε κυβερνώντων.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη: αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα αποκτήσουμε άμεση δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία χωρίς την ανατροπή της κυβέρνησης, της τρόικα και του συνόλου του πολιτειακού και οικονομικού συστήματος.

Καλούμε όλους τους πολίτες σε μια μεγάλη συγκέντρωση και συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος και σε όλες τις πλατείες της χώρας, το Σάββατο 3 Σεπτέμβρη στις 7μμ.

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία
Ισότητα-δικαιοσύνη-αξιοπρέπεια
Οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Θεμέλιο της αυτοκυβέρνησης η κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση


Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα ΔΡΑΣΗ"


Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Λιβύη: «Οχι» των αντικαθεστωτικών σε επιτηρητές του ΟΗΕ



Αναδημοσίευση από το "ΒΗΜΑ"

«Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια για τη διατήρηση της ασφάλειας» λένε οι εξεγερμένοι

Απορρίπτει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύης την ιδέα των Ηνωμένων Εθνών να αναπτυχθεί στη χώρα οποιουδήποτε είδους διεθνής στρατιωτική δύναμη.

Τα Ηνωμένα Εθνη εξετάζουν το ενδεχόμενο να στείλουν στη Λιβύη στρατιωτικούς επιτηρητές που θα εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια στη χώρα, ενώ θα την προετοιμάσουν και για δημοκρατικές εκλογές.

Ωστόσο, η ηγεσία των εξεγερμένων αντιδρά έντονα σε αυτό το ενδεχόμενο, λέγοντας ότι η χώρα τους δεν χρειάζεται καμία εξωτερική βοήθεια για να διατηρήσει την ασφάλεια.

Μπορούμε να στοχαστούμε την πολιτική ; (μέρος Ι)

Τίτλος αυτού του κειμένου είναι ο υπότιτλος του βιβλίου του Alain Badiou Η πολιτική και η λογική του συμβάντος” που εκδόθηκε το 1985. Όμως και το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι παρά αποσπάσματα απ' αυτό το βιβλίο, το οποίο έχει εκδοθεί στα ελληνικά σε μετάφραση Δ. ΒεργέτηΤ. Μπέτζελου από τις εκδόσεις “αλήthεια” το 2007. Τα προηγούμενα 22 χρόνια δεν βρέθηκε εκδότης να αναλάβει την έκδοση στη χώρα μας αυτού του βιβλίου. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Ποίος θα διακινδύνευε να εκδώσει ένα βιβλίο που θα ήταν εκδοτική αποτυχία; Και αυτή η εκδοτική “επιτυχία” ήταν εξασφαλισμένη από τις αντιλήψεις και το γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί στην Αριστερά στον τόπο μας. Ποιός αριστερός στην χώρα μας θα διάβαζε αυτό το βιβλίο την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε;

Υπενθυμίζουμε ότι το 1985 που γράφτηκε το βιβλίο, το Αφγανιστάν βρισκόταν υπό Ρωσική κατοχή και εδώ το ΚΚΕ, με τους Ανδρουλάκηδες, τους Λαφαζάνηδες την ιστορική ηγεσία του ΝΑΡ και πολλούς άλλους ακόμα, στήριζαν αυτήν την “ανθρωπιστική” βοήθεια των σοβιετικών. Γραμματέας του κόμματος ήταν ο Χαρίλαος, και στο ΚΚΣΕ ο Chernenko, ο οποίος πέθανε το Μάρτιο και ανέλαβε στην θέση του Γκορμπατσόφ. Την ίδια χρονιά ο Ανδρέας Παπανδρέου εγκαινιάζει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και εξαγγέλλει την περιβόητη «αγορά του αιώνα». Αν κάποιος εκείνη την εποχή ισχυριζόταν ότι η Σοβιετική Ένωση μετά από 6 χρόνια θα είχε διαλυθεί, όλοι θα τον θεωρούσαν τρελό!

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Η “πρωτοπορία” στην πολιτική εναρμονίζεται με την λαϊκή παροιμία κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο”. Τότε κανείς δεν θα καταδεχόταν να συζητήσει αυτές τις θέσεις. Με όπλο τον “επιστημονικό σοσιαλισμό” και την “διεθνιστική αλληλεγγύη” το κείμενο αυτό θα είχε θεωρηθεί αντικομουνιστικό και αντιδραστικό. Σήμερα μερικοί – πολύ καθυστερημένα – έχουν κάνει μερικά βήματα και μπορούν να διαβάζουν και κάτι πέρα από τα “εκλεκτά έργα” που έχουν γράψει οι “κομμένες κεφαλές” του Μαρξισμού Λενινισμού, όπως για παράδειγμα μελετούν τον  Ντ. Χάρβεϊ. Όμως το τρένο για αυτή την αριστερά έχει χαθεί...


Σε κάποιο σημείο του βιβλίου, ο Badiou θέτει ένα ρώτημα, το οποίο παραμένει επίκαιρο αν και έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε:

Ποιός είναι μαρξιστής σήμερα;

Η άμεση απάντηση που δίνει σε αυτή την ερώτηση είναι:

Είναι εκείνος που εγγράφεται ως υποκείμενο στην διαδικασία καταστροφής του μαρξισμού, εκείνος που διατυπώνει με τρόπο εμμενή τι πρέπει να πεθάνει, και κατά συνέπεια να πεθάνει και ο ίδιος, διευθετώντας αυτό τον θάνατο σε αιτία για μια ανασύνθεση της πολιτικής. Μπορεί τότε να παραχθεί, σ' όλη την έκταση αυτής της πρακτικής διαδικασίας, ο πραγματικά πολιτικός στοχασμός της καταστροφής του μαρξισμού.


Πριν ασχοληθούμε αναλυτικά με το περιεχόμενο αυτής της απάντησης, θα σταθούμε στο πως περιγράφει ο A. Badiou την κρίση του μαρξισμού:

Αναφορικά με την κρίση του μαρξισμού, οφείλουμε σήμερα να πούμε ότι είναι πλήρης. Δεν πρόκειται για ένα απλό κατηγόρημα εμπειρικού τύπου. Για λόγους που απορρέουν από την ουσία της, η κρίση ξετυλίγεται μέχρι τις ύστατες συνέπειές της, δηλαδή, στην περίπτωση του μαρξισμού έχει εισέλθει στο στάδιο της αποπεράτωσής της.

Για να στοχαστούμε τον πλήρη χαρακτήρα της κρίσης, θα χρειαστεί να επιστρέψουμε στο στοιχείο εκείνο που προσέδωσε στον μαρξισμό την ιδιότυπη ισχύ του, και το οποίο είναι η (διακεκλεισμένη πλέον) προδηλότητα των ιστορικών του αναφορικών.

Ο άξονας με βάση τον οποίο ο μαρξισμός επικυρώθηκε ως καθολική σκέψη της επαναστατικής δραστηριότητας, δεν ήταν ούτε η ερευνητική του ικανότητα, ούτε η αναλυτική του δύναμη, ούτε ο περίτεχνος χειρισμός, του οποίου ήταν εγγυητής, μιας μεγάλης αφήγησης της Ιστορίας. Ούτε επίσης αυτό που επέτρεπε ή υπαγόρευε, σε ζητήματα πολιτικής στράτευσης.

Όχι, εκείνο που προσέδωσε στον μαρξισμό την μοναδικότητά του σε σχέση με τις υπόλοιπες επαναστατικές θεωρίες του 19ου αιώνα ήταν το ιστορικά επιβεβαιωμένο δικαίωμα που είχε να θέτει σε κυκλοφορία τίτλους πίστεως επικαλούμενος την εγγύηση της Ιστορίας. Ο Μαρξισμός, και μόνο αυτός, παρουσιαζόταν σαν μια επαναστατική πολιτική θεωρία η οποία ήταν, αν όχι ιστορικά επιβεβαιωμένη (πρόκειται εν μέρει για άλλο ζήτημα), τουλάχιστον ιστορικά ενεργός.

Ο Μαρξισμός διέθετε για τουλάχιστον μισόν αιώνα μια ιστορική πίστωση. Αυτή η πίστωση εγγυόταν στην πραγματικότητα ότι η μαρξιστική πολιτική παρέμενε εναρμονισμένη με την ιδρυτική της κινητικότητα και συνιστούσε εξαίρεση απέναντι στο πολιτικό, νοούμενο ως αμιγώς θεωρησιακό και ανέκαθεν ξεπερασμένο σύστημα.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

«Ένα εναίο ευρωπαϊκό κράτος είναι η μοναδική διέξοδος από την κρίση»

Αναδημοσίευση από Deutsche Welle


Η ευρωκρίση και τα εθνικά κοινοβούλια είναι κυρίαρχο θέμα στον γερμανικό τύπο. Η διαχείριση του χρέους στην ευρωζώνη περνά από αλλαγές στην κυριαρχία των χωρών-μελών της ΕΕ. Μήπως είναι η ώρα για τις ΗΠ της Ευρώπης;

Η είδηση για την αναμενόμενη συγχώνευση της Alpha Bank και Eurobank αναφέρεται σε όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Να ξεκινήσουμε από αυτήν. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Γκερντ Χέλερ με τίτλο «Με ενωμένες δυνάμεις» στην εφημερίδα Tagesspiegel:

«Η κρίση χρέους επιταχύνει την διαδικασία σύγκλισης στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Με τη συγχώνευση μπορούν τα δύο χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους και να διαχειριστούν καλύτερα το πρόβλημα ρευστότητας.
Οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας λόγω της άθλιας πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας. Έτσι εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά η αναχρηματοδότηση και διαχείριση των πιστώσεών τους από την ΕΚΤ και από τις ενέσεις ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδας…»

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ