Όταν οι μπάτσοι αυτοπροβοκάρονται...

Ασφαλίτες σε δράση. Το παρακάτω video είναι αρκετά αποκαλυπτικό για τους "κουκουλοφόρους" αστυνομικούς:

Πιστεύετε ότι οι δυνάμεις καταστολής είναι τόσο αφελείς που δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο προστασίας για να κρύψουν την πραγματική ταυτότητα των κουκουλοφόρων; Δεν το νομίζουμε! Είναι θέατρο. Ο "αρχηγός" των κουκουλοφόρων με τον ασύρματο στο χέρι είναι ο "πρωταγωνιστής" της παράστασης. "Συμπρωταγωνιστής" η εκπρόσωπος της εργατικής τάξης από το "εργατικό κέντρο"... Πρόκειται για καλοστημένο σχέδιο του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης, που θέλει να επιβεβαιώσει την γραμμή του ΚΚΕ: Τα επεισόδια τα δημιουργούν προβοκάτορες. 

Γιατί άραγε;  Μια κοινωνία που δεν λογαριάζει τους προβοκάτορες δεν χειραγωγείται εύκολα. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι εκτιμά ιδιαίτερα τις μεθόδους χειραγώγησης του λαϊκού παράγοντα που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ, το οποίο προβοκάρει οτιδήποτε δεν βρίσκεται κάτω από τον δικό του έλεγχο. Μιας και το ΚΚΕ από τον "Δεκέμβρη" και μετά έχει γίνει αναξιόπιστο σε αυτά τα ζητήματα, αφού  ακόμα και ο δικός του κόσμος έχει αρχίσει να βαριέται το πολύ το "κύριε ελέησον", αποφάσισε το κράτος να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του. 

Όποιος λοιπόν δεν πιστεύει ή αμφιβάλει για την δράση και την συμμετοχή των προβοκατόρων στις ταραχές,  ιδού οι αποδείξεις!...

χριστουγεννιάτικες ιστορίες

του Γιώργου Πρασσά

1.Υπάκουος ο περήφανος ελ-ληνικός λαός στα κελεύσματα του κράτους (τουλάχιστον μέχρι τις άγιες μέρες)

2. Οικονομικές προτάσεις κυβερνητικών εταίρων:

Οι φασίστες του ΛΑΟΣ είναι στην κυβέρνηση. Που στηρίζουν αυτά τα άτομα την επιτυχία τους; Την στηρίζουν στην εύνοια από τα συστημικά μέσα και από τους κύκλους του βαθέως κράτους. Τι παραπάνω βρίσκουν οι καπιταλιστές για να τους βάλουν στην κυβέρνηση;

 η συνέχεια εδώ:

Στο Νταχάου του ΛΑΟΣ: Η πολιτική οικονομία του άσχετου φασίστα

3. Γιατί να τον πληρώνει ο ΔΟΛ ενώ μπορεί να τον πληρώνει το κράτος;

...Ένα άλλο προσόν του μαραθωνοδρόµου Καψή πέρα του ότι θα μεταμορφώσει «τα κοκόρια σε κότες,» είναι ότι ουδέποτε επιχείρησε η “γραμμή” του να γίνεται αντιληπτή ως τέτοια, αλλά να υπονοείται. Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτό είναι εύκολο δεν έχει παρά να τον συγκρίνει με τον αδελφό του Μανόλη Καψή, τηλεδημοσιογράφο του μεγάλου καναλιού και άτυπου εκπρόσωπου αυτής της προηγούμενης μα και της μελλοντικής κυβέρνησης ενός μελλοντικού μάγου...

ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Παντελής Καψής και “τεχνοκρατική απομόνωση”

4. 100 χρόνια τι; (για όσους έχει λείψει ο Άκης Γαβριηλίδης) :

Τη χρονιά που έρχεται, η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να γιορτάσει τα «εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της». Υπενθυμίζουμε ότι κατά την πρώτη συστηματική απογραφή του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης που έγινε από τις ελληνικές αρχές στις 28 Απριλίου 1913, η  ελληνική κοινότητα βρισκόταν στην τρίτη θέση του συνόλου των 157889 κατοίκων, με 39965 άτομα (25,3%) έναντι 61439 Ισραηλιτών (38,9%), 45867 μουσουλμάνων(29%), 6263 Βουλγάρων(3,9%) και 4364 (2,7%) άλλων εθνικοτήτων. 

Περισσότερα γι' αυτό το ζήτημα εδώ:

Ποιος απελευθερώθηκε το 1912;

5. Η πρωτοφανής διείσδυση της "σκέψης Νώντα" στην Πατρινή νεολαία, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο - ο επικίνδυνος πυρήνας νεαρών Ρομά της ΑΚ:

 Ο Πατρινός πιτσιρίκος αντιεξουσιαστής και τα πολλά «γιατί»

ΥΓ: Στο 12% το ΚΚΕ - το σοσιαλιστικό μέλλον έρχεται:

Η “δημιουργική” συμβολή της εργοδοσίας στην εμπέδωση του "μνημονίου"...

Η επίθεση στον κόσμο της εργασίας είναι μια πολιτική που εμπεδώνεται πρώτιστα στους εργασιακούς χώρους από την ίδια την εργοδοσία, η οποία αποκαλύπτει το στυγνό της πρόσωπο κάθε μέρα απέναντι στους εργαζόμενους. Δημοσιεύουμε δύο συνδικαλιστικές ανακοινώσεις που δείχνουν τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα αυτής της επίθεσης καθώς επίσης και τους όρους υποταγής, εκφοβισμού και χειραγώγησης που διαμορφώνονται από την υποταγή του συνδικαλιστικού κινήματος στον εργοδοτικό έλεγχο. Η μία αναφέρεται στην εργοδοσία της εταιρείας security ICTS που δραστηριοποιείται και στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στήνει εργοδοτικό συνδικαλισμό για να στηρίξει τις απολύσεις εργαζομένων και η άλλη στην Δημοτική Αρχή του Βύρωνα βρήκε την ανοχή και τη στήριξη του προεδρείου του σωματείου των εργαζομένων που αποτελείται από το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΚΕ/ΕΣΠΕ στην επιβολή των αντεργατικών της μέτρων.

ΚΚΕ για "Μακεδονικό Εθνος". Τότε και τώρα

Αποκαλυπτικός για τον εθνικοπατριωτισμό του είναι ο τίτλος της "σπίθας",  του ηλεκτρονικού έντυπου της ομάδα του Π. Λαφαζάνη: ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ!  Παρ' όλο ότι το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό μέσο ανήκει στον χώρο του Συνασπισμού,  ο συντάκτης του άρθρου πρώτα δημοσιεύει κείμενο του Περισσού και μετά κείμενο της Κουμουνδούρου, σηματοδοτώντας τις πολιτικές του προτιμήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Την επόμενη φορά ελπίζουμε να έχει και καμία εθνικοπατριωτική "τσόντα" σε video με την Λ. Κανέλλη.  Προς το παρόν, ως απάντηση σε αυτές τις απόψεις παραπέμπουμε στο παρακάτω δημοσίευμα από το "βαθύ κόκκινο":

Δεν είναι καινούργιος ο ισχυρισμός του ΚΚΕ που ξανακούσαμε σήμερα από το στόμα της Αλέκας Παπαρήγα, στον real fm ότι «δεν υπάρχει Μακεδονικό έθνος και μ αυτή την ένοια δεν υπάρχει Μακεδονική μειονότητα». Καλό όμως θα ήταν η γ.γ. του ΚΚΕ να μας παραθέσει και τα «επιστημονικά εργαλεία» που σύμφωνα με την ίδια το αποδεικνύουν, όπως επικαλέστηκε στην ίδια συνέντευξη της.

Πρόκειται για μια βαθιά ανιστόρητη άποψη κάτι στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε επανειλημμένες αναρτήσεις μας. Χαρακτηριστικά εδώ και εδώ).

Επανερχόμαστε σ’ αυτό το θέμα  και παραθέτουμε ένα κείμενο που έχει δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη» σε δυο συνέχειες στις 24 και 25 Νοέμβρη του 1932.

Πρόκειται για ένα σημαντικό ντοκουμέντο, που παρουσιάζει καθαρά τις θέσεις των ελλήνων κομμουνιστών του μεσοπολέμου, πάνω στο μακεδονικό ζήτημα. Θέσεις υποστήριξης του μακεδονικού εθνικού κινήματος, που οι κομμουνιστές της χώρας τις πλήρωσαν τότε με φυλακές και εξορίες. Οι νεώτεροι και μη γνωρίζοντες, μπορούν να συγκρίνουν την τότε κομμουνιστική-διεθνιστική γραμμή, του ΚΚΕ, με την  σημερινή του πολιτική.  

 η συνέχεια εδώ: ΚΚΕ για "Μακεδονικό Εθνος". Τότε και τώρα

Λογοκρισία στην “Ελευθεροτυπία”

Η αντιμνημονιακή εφημερίδα λογοκρίνει την διαφορετική άποψη των απλήρωτων συντακτών της εκλιπαρώντας για δάνεια που θα της επιτρέψουν να εφαρμόσει το σκληρότερο μνημόνιο του Τύπου.

Καμαρώστε την!

Λογοκρισία στην “Ελευθεροτυπία”

( Το κείμενο στο οποίο αναφέρεται  στη παραπάνω παραπομπή είναι εδώ: Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ )

Mε αφορμή την ''αραβική άνοιξη''

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του "Μετώπου Α-Α"

Συζήτηση μεταξύ του Ολιβιέ Μπεζανσενό και του Ζαν-Λυκ Μελανσον στο περιοδικό «Regards/Ματιές» 6/4/2011 [με αφορμή την ‘’αραβική άνοιξη’' *]

 

 

Regards: Τι αλλάζουν οι επαναστάσεις που ξετυλίγονται στον αραβικό κόσμο;

 

Ολ.Μπεζανσενό :

Δείχνουν ότι είναι δυνατόν. Για την αντικαπιταλιστική γενιά που  γεννήθηκε από την αργή αναγέννηση του κοινωνικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του’90, οι επαναστάσεις αυτές δείχνουν ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε ένα κόσμο χωρίς επανάσταση. Ο λαός εισβάλλει στην πολιτική σκηνή και παίρνει στα χέρια του το πεπρωμένο του πέρα από τις εκλογικές  «προθεσμίες». Συγκρούεται όχι μόνο με τις δικτατορίες αλλά και με τα ιμπεριαλιστικά και δυτικά συμφέροντα.

Μοχάμεντ Χάσεν Ζουζί-Σεμπί: Να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της "αραβικής άνοιξης"

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Ηροδότου

Ο Μοχάμεντ Χάσεν Ζουζί-Σεμπί (Mohamed Hassen Zouzi-Chebbi), ποιητής, ερευνητής της έδρας Φιλοσοφίας της UNESCO, διδάσκει Σύγχρονη Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris VIII - Vincennes-a-Saint-Denis. Γεννήθηκε στην όαση της Τοζέρ, στην Τυνησία, και υπήρξε μαθητής του Μισέλ Φουκώ. Διευθύνει τη σειρά ποίησης των εκδόσεων Nouqouch Arabiyya «Arabesques». Στην Ελλάδα, προσκεκλημένος από το Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών και την Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Σπουδών Μέσης Ανατολής, έδωσε, σε συνεργασία με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Αραβολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένη Κονδύλη, μια διάλεξη τον Ιούλιο του 2010 για την αραβική ποίηση και την ουτοπία.

* Να μιλήσουμε γι’ αυτό που συμβαίνει... Τι είναι η «αραβική άνοιξη»;

Όσο μακριά και αν μπορούσε να φτάσει η ευστοχία αυτής της φτωχής μεταφοράς, η οποία πηγάζει από τη σύγκριση των παραγόντων που επηρεάζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες -το ιδιαίτερο αυτό είδος ζωής- με τα φυσικά φαινόμενα, αξίζει να τη σκεφτούμε, κατά τη γνώμη μου, με μια μεθοδική, ριζική δυσπιστία, αν όχι να αξιώσουμε την ολοκληρωτική, διαρρήδην, απόρριψή της.

Μια τέτοια εκλαϊκευτική «ευκολία» με απωθεί για διάφορους λόγους, από τους οποίους θα αναφέρω μόνο τους βασικούς. Αυτή η επιπόλαιη και μυωπική οροθεσία, δημοσιογραφικό μοτίβο σε όλη τη μιντιακή σφαίρα, αποτελεί ένα είδος «πολιτικής μετεωρολογίας», καθώς χρησιμοποιεί μεταφορικά το λεξιλόγιο, των εποχών, των «πιέσεων» και των «αποσυμπιέσεων» της ατμόσφαιρας και όλα τα είδη των καταστροφών.

Υποθέτουμε, επομένως, ότι πριν την «αραβική άνοιξη» υπήρχαν σκοτεινές εποχές, απροσδιόριστα εκτεινόμενες και λυπηρές, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ζώσες δυνάμεις των συλλογικών επιθυμιών μισοκοιμούνταν, αν δεν είχαν πέσει σε λήθαργο.

Αυτός ο τρόπος σκέψης και επεξεργασίας των ερωτημάτων είναι φανερό σύμπτωμα μιας εκτυφλωτικής ανικανότητας να καταλάβουμε τι είναι αυτό που ξαφνικά συμβαίνει, μιας απύθμενης βλακείας να παραγνωριστεί, συνειδητά πολλές φορές, η πολυπλοκότητα και το βάθος των συμβάντων ενός τέτοιου μεγέθους.

Γιορτή εγκαινίων του Συνεταιρισμού Αλληλέγγυας Οικονομίας "Συν-Αλλοις"

 Πρόσκληση από τον  συνεταιρισμό αλληλέγγυας οικονομίας «Συν-Άλλοις»

Γιορτή εγκαινίων Σάββατο 10 Δεκεμβρίου ...από νωρίς το μεσημέρι:

Γνωριζόμαστε και δοκιμάζουμε προϊόντα εναλλακτικού & αλληλέγγυου εμπορίου

6μμ: Χειμερινή γιορτή με live μουσική & κάστανα στα κάρβουνα!

Νηλέως 35, Θησείο [ΧΑΡΤΗΣ]

210-3456681- www.synallois.org

O Συνεταιρισμός «Συν-Άλλοις» είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο, με κύριο στόχο τη διακίνηση των προϊόντων και την ιδέας του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου. Ενός εμπορίου που, απέναντι στη λογική της “ελεύθερης αγοράς” και του ανταγωνισμού, στηρίζεται στις άμεσες ανθρώπινες σχέσεις και στη συνεργασία. Που υπακούει στις ανάγκες των πολλών, παραγωγών και καταναλωτών, και όχι στην συσσώρευση κερδών για τους λίγους.

ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΓΚΟΛ: Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ

Θέατρο Εξαρχείων,  Θεμιστοκλέους 69

Από 8 Δεκεμβρίου 2011 έως 8 Aπριλίου 2012

Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 20:00

τηλ 33 00 879

ΤΟ ΕΡΓΟ

Σε μιά μακρινή επαρχία της Τσαρικής Ρωσίας, ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους, σε αγαστή σύμπνοια με τον μηχανισμό της αγοράς, λυμαίνεται αποχαλινωμένος την κοινωνία: μίζες, δωροδοκίες, διαπλοκή, μία διαβρωμένη εξουσία που καταβροχθίζει ανενόχλητη. Αλλά η αυθαιρεσία της τοπικής μικροεξουσίας έρχεται αντιμέτωπη με την αυθαιρεσία της κεντρικής εξουσίας όταν καταφτάνει ο Γενικός Επιθεωρητής από την πρωτεύουσα. Ο τρόμος του Περιφερειάρχη, του Δικαστή, του Αρχηγού της Αστυνομίας, του Διευθυντή Εκπαιδεύσεως και του Διευθυντή του Νοσοκομείου, αλλά και ο τρόμος των εμπόρων, των εργολαβών, των προμηθευτών του δημοσίου, μπροστά στην “ανώτατη εξουσία”: θα δούν οι “επίτροποι με το γερακίσιο μάτι” ότι πίσω από τα ημιτελή δημοσία έργα, τους στημένους προϋπολογισμούς και τα διπλά λογιστικά βιβλία βασιλεύει η απόλυτη κατάχρηση ή θα κάνουν τα στραβά μάτια; Θα λαδωθεί αυτή η ανωτάτη ελεγκτική εξουσία ή θα θυσιάσει τις τοπικές εξουσιούλες σε μία δική της παράσταση κάθαρσης; Θα αντέξουν οι δεσμοί της διαπλοκής ή θα πάμε όλοι στην Σιβηρία; 

6 Δεκέμβρη του 2008: Μία ημερομηνία ‘’υπό διαγραφή’’

Αναδημοσίευση από το αριστερό blog

του Παναγιώτη Μαυροειδή

6 Δεκέμβρη 2011. Το ΠΑΜΕ καλεί σε πυκνές κινητοποιήσεις, ‘’το πρωί και το απόγευμα’’, σε όλες τις πόλεις και τις συνοικίες, για τα χαράτσια. Τόσο καλό και τόσο απογοητευτικό. Ποιος Δεκέμβρης 2008; Ποια εξέγερση; Ποιος Γρηγορόπουλος και ποια νεολαία; Ποια μνήμη του κινήματος; Ποια παρακαταθήκη; Το μήνυμα είναι σαφές και αποκαρδιωτικό και δίνεται με γεροντικό πείσμα από την ηγεσία διαρκώς επί 3χρόνια μετά την δολοφονία του 15χρονου μαθητή και την μεγαλειώδη όσο και αντιφατική έκρηξη της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008: Όχι απλά μακριά, αλλά καμία απολύτως σχέση με κινητοποιήσεις αγωνιστικής μνήμης και κριτικής συζήτησης για κάτι που το ιερατείο δεν αναγνωρίζει καν σαν κίνημα και πολύ περισσότερο σαν εξέγερση.

Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ακριβώς έτσι. Έτσι ξεκίνησε και έτσι συνεχίζει. Πιθανά μετά από 50-60 χρόνια να υπάρξει αυτοκριτική.

Το 2008, το ΚΚΕ δεν άφηνε περιθώριο συζήτησης. Έγραφε ο Ριζοσπάστης στις 25 Δεκέμβρη του 2008 για τη νεολαιίστικη αυτή έκρηξη:

‘’Αντικειμενικά επίσης, στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα, στην επαναστατική πάλη για την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, απέναντι στην εργατική τάξη, που από τη θέση της ως η τάξη που την εκμεταλλεύεται η κυρίαρχη, που δεν έχει καμιά ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, είναι η τάξη που μπορεί να κινήσει με την πάλη της τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος.’’

Η συνδικαλιστική χούντα του ΠΑΣΟΚ...

O Αντώνης Σταματόπουλος στο Γενικό Κρατικό (5/12/11)

Με αφορμή τον "ΔΕΚΕΜΒΡΗ"...

Τομές και νέες προσεγγίσεις στην κοινωνική κριτική και την πολιτική σκέψη, μέσα από πολιτικές πράξεις της εξέγερσης του Δεκέμβρη

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

"Εμείς και το μέτωπο"

Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

 

To Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής θα πραγματοποιήσει Πανελλαδική Συνάντηση στην Αθήνα, την Παρασκευή και το Σάββατο 16 και17 Δεκέμβρη Κεντρικό θέμα της Συνάντησης είναι οι σκέψεις και πρωτοβουλίεςγια την ενότητα της Αριστεράς και τη δημιουργία μιας πλατιάς μετωπικής συμπαράταξης του λαού,με στόχο την προώθηση μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πολιτικής, από την οποία έχουν να ωφεληθούν άμεσα ο κόσμος της εργασίας και μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Το κείμενο που δημοσιοποιείται σήμερα είναι προϊόν σύνθεσης και συγκερασμού απόψεων που εκφράστηκαν στο συντονιστικό ή κατατέθηκαν γραπτά και αποτελεί βάση για συζήτηση στην Πανελλαδική συνάντηση. Το κείμενο αποτελεί ομόφωνη απόφαση του Συντονιστικού.

Α. Το «Μέτωπο» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό, πάλι χωρίς την Αριστερά.

Ο λαός έχει πεισθεί ότι μια «ένωση δυνάμεων» αποτελεί προϋπόθεση για να αντιπαρατεθούμε στις πολιτικές καταστροφής της οικονομίας και κοινωνίας από την τρόικα. Η «ενότητα» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό και εκφράζεται πολλαπλά: Με τη συνύπαρξη πολιτών με τις πιο διαφορετικές πολιτικές καταγωγές και κοινωνικές εντάξεις, από όλο το φάσμα των ηλικιών στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και στις πλατείες. Στα κινήματα «δεν πληρώνω». Στις επιτροπές γειτονιάς. Στις ομάδες αλληλεγγύης. Στις κινήσεις καλλιτεχνών και διανοουμένων. Στις ιστοσελίδες αμφισβήτησης.

Όλα αυτά αποτελούν σε μεγάλο βαθμό «αναπάντητες επιστολές» προς τις πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίτευξη της «ένωσης».

Η απάντηση των δυνάμεων της Αριστεράς είναι να επαναλαμβάνουν, τη λέξη «μέτωπο» σε όλες τις πτώσεις και με όλα τα προσδιοριστικά επίθετα. Τις περισσότερες φορές το ορίζουν γύρω από τον εαυτό τους, ως επέκταση της κομματικής τους επιρροής.

Όμως η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος από το λαό, όπως εκφράστηκε κατεξοχήν στις πλατείες και στις εργατικές κινητοποιήσεις, έδειξε ότι η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει το πολιτικό χρέος των στιγμών - την Ανατροπή- και βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.

Ο Αλέξης Τρίπρας δίνει συνέντευξη σε ακροδεξιά blogs...

Πριν μερικές μέρες από το καθοδηγητικό όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκδόθηκε το παρακάτω σχόλιο με αφορμή δημοσιεύματα για τη συμμετοχή στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε εκδηλώσεις:

Στις κρίσιμες σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, στο πλαίσιο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και της κρίσης ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για μια μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά, σε διάκριση –σε περιεχόμενο και μορφή- από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ και σε ρήξη με τη σοσιαλδημοκρατία. Ταυτόχρονα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί για κοινή δράση της Αριστεράς και όλων των μαχόμενων δυνάμεων του μαζικού κινήματος, με σκοπό τη συμβολή σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής του κοινωνικού σφαγείου κυβερνήσεων – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Η επιτακτικά αναγκαία αυτή πολιτική γραμμή κρίνεται μέσα στο μαζικό κίνημα και καμιά σχέση δεν έχει με ευκαιριακές εκλογικές συνεργασίες και συναντήσεις «παραγόντων», λογικές που κατατρέχουν την επίσημη Αριστερά. Η συμμετοχή στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συζητήσεις αριστερών χώρων αποσκοπεί στην προώθηση του αναγκαίου διαλόγου μεταξύ του κόσμου της Αριστεράς και στην ενίσχυση της δυναμικής της κοινής δράσης σε ανατρεπτική κατεύθυνση.

Παρόμοιο σχόλιο από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως δεν πρόκειται να εκδοθεί για την συνέντευξη του διπλοθεσίτη αρχηγού του σε σύναξη blogs όπου κυριαρχούσε η ακροδεξιά! Για να πάρετε λίγη μυρουδιά παραθέτουμε μερικά ενδεικτικά links:

α) http://olympia.gr/2011/11/18/alexis-tsipras-3/

β) http://www.triklopodia.com/2011/10/i-synentefxi-tou-alexi-tsipra-meros-2.html

γ) http://zeidoron.blogspot.com/2011/11/3.html

Το ενδιαφέρον της αυτής της συνέντευξης δεν βρίσκεται μόνο σε ποιούς (kourdistoportocali logia-starata, olympia taxalia προεδρική δημοκρατία online-press, dexiextrem, exomatiakaivlepo, pyrgos-news, citypress-gr ) δίνει την συνέντευξη και που αναδημοσιεύεται, αλλά και στο τι ακριβώς λέει. Σε αυτή την συνέντευξη δεν προβάλει κάποιες πολιτικές θέσεις που προέκυψαν από συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απόψεις όπως η θέση για την συγκρότηση ενός νέου ΕΑΜ με την λαϊκή δεξιά και άλλα παρόμοια που δεν έχουν καμία σχέση με τα μέχρι τώρα επίσημα κομματικά ντοκουμέντα. Αυτές οι απόψεις επίσηες δεν έχουν εκφραστεί δημόσια απ’ ότι γνωρίζουμε ούτε καν σαν θέσεις του ΣΥΝ. Είναι άραγε τυχαίο ότι αυτή η συνέντευξη δεν προβάλλεται από τα κομματικά έντυπα του ΣΥΝ;

Δεν πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια αυθαίρετη κίνηση που έρχεται σε ρήξη με την μέχρι τώρα πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια διγλωσσία, απολύτως ενταγμένη μέσα στους πολιτικούς σχεδιασμούς της Κουμουνδούρου, η οποία προφανώς έχει την αποδοχή και της εσωτερικής αντιπολίτευσης της ομάδας του Π. Λαφαζάνη, αφού σηματοδοτεί εκτός των άλλων και ένα άμεσο άνοιγμα προς τις γενικότερες εθνικοπατριωτικές της απόψεις.

Μερικές εύστοχες παρατηρήσεις ως προς το περιεχόμενο αυτής της διγλωσσίας μπορείτε να βρείτε εδώ:Οι «Μεταμορφώσεις» του αριστερού τυχοδιωκτισμού 

Η συνέχεια για το ίδιο θέμα μερικές μέρες αργότερα, εδώ:

 Άνοιγμα – σοκ Τσίπρα σε Πάνο Καμμένο! Κλονίζονται τα θεμέλια της μεταπολίτευσης…

Σαν σήμερα... στο Σύνταγμα

(από την ιστοσελίδα της συσπείρωσης αριστερών μηχανικών"¨)

Για την απεργία και την διαδήλωση της Αθήνας της 1ης Δεκέμβρη

Απο τους "σχολιαστές χωρίς σύνορα":
4 Κείμενα για την απεργία και την διαδήλωση της Αθήνας, της 1ης Δεκέμβρη

Μέρος Ι

Μέρος ΙΙ

Για μερικά φλέγοντα ζητήματα της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού

Ο μεγάλος ιταλός φιλόσοφος GIORGIO AGAMBEN, η αμερικανίδα πολιτική φιλόσοφος WENDY BROWN, o αμερικανός ιστορικός MOISE POSTONE, ο τούρκος κοινωνιολόγος, δεύτερης γενιάς στη Γερμανία SERHAT KARAKAYALI και μέλη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης μιλούν στη σειρά της ΕΤ3 «Τόποι Ζωής – Τόποι Ιδεών» του Γιώργου Κεραμιδιώτη που προβλήθηκε την Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα.

Τυχαία πέσαμε πάνω της και την παρακολουθήσαμε μέχρι το τέλος με μεγάλο ενδιαφέρον. Ψάξαμε να την βρούμε στο διαδίκτυο, την εντοπίσαμε και σας προτείνουμε να την δείτε. Αξίζει τον κόπο!

Μερικές εικόνες από την συγκέντρωση του DIE LINKE στην Φρανκφουρτη

Την Παρασκευή, 18.11.2011 μίλησε, δυστυχώς αποκλειστικά προφορικά και με την Ελλάδα στο επίκεντρο των αναφορών του, ο ‘Οσκαρ Λαφοντέν σε μια εξαιρετικά μαχητική ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση 2.000 ανθρώπων, οργανωμένη από το DIE LINKE του Κρατίδιου της Έσσης στην Πλατεία της (παλιάς) Όπερας – που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λεγόμενου «Τετράγωνου των Τραπεζών» με τους ουρανοξύστες της Deutsche Bank, της Kommerz Bank και των υπόλοιπων μεγάλων τραπεζών, καθώς και του Χρηματιστήριου της Φρανκφούρτης, αλλά και της ΕΚΤ: Εδώ χτυπά η οικονομική καρδιά του καπιταλισμού στην Ευρώπη, από δω «επέστρεψε» στην Ελλάδα και ο Λουκάς Παπαδήμος.

Η ατμόσφαιρα ήταν σουρεαλιστική, καθώς την ίδια ώρα στην Όπερα, σε απόσταση 20 μέτρων από τις τελευταίες σειρές των συγκεντρωμένων ανθρώπων, κατέφθαναν κάθε λίγο λιμουζίνες, που αποβίβαζαν στην είσοδο της Όπερας κυρίες με μακριές τουαλέτες και γούνες και μαυροκοστουμάτους κυρίους, οι οποίοι ανέβαιναν τα σκαλιά συνοδευόμενοι κάθε φορά από τα γιούχα του πλήθους: Ήταν το επίσημο δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον Πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Μόντι και τον Πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν. Ένα μεγάλο πανώ στην είσοδο της Όπερας ανάγγελλε ως εξής το δείπνο: «Μια εκδήλωση για την τέχνη και την κουλτούρα». Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες είχαν απόλυτο δίκιο: Δεν υπάρχει υψηλότερη εκδήλωση τέχνης και κουλτούρας από το φαί. Κι όπως λέει κι ο Μπρεχτ στην Όπερα της Πεντάρας: «Πρώτα η μάσα / κι η ηθική μετά.» 

Ο Λαφοντέν στην ομιλία του συνδιαλεγόταν κατευθείαν με τους τραπεζίτες που περνούσαν από την πασαρέλα απέναντι από τη μικρή σκηνή της συγκέντρωσης. Μίλησαν πριν από αυτόν για το παιχνίδι που παίζεται με το χρέος με τις γερμανικές κυρίως τράπεζες, θυμίζοντας τόσο το ναζιστικό παρελθόν της Deutsche Bank ως βασικού χρηματοδότη του προγράμματος επανεξοπλισμού τις Γερμανίας και των βασικών μετόχων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν/αι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής όπλων για το ναζιστικό καθεστώς Κρούπ, Τίσεν κλπ και οι παραγωγοί του αέριου εξόντωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Cyclon-B, όσο και το σημερινό της ρόλο, ως μέτοχου μέχρι και του πυρηνικού εργοστάσιου στη Φουκουσίμα: Ένας ηλικιωμένος πρώην παπάς, στέλεχος του κινήματος της ειρήνης, και ένας ανεξάρτητος αριστερός, ο οποίος εκλέγεται επί χρόνια Πρόεδρος του Συνδικάτου των Εκπαιδευτικών στην Έσση. Εμένα με είχαν καλέσει ως «Ελληνίδα δημοσιολόγο» να μιλήσω για την κατάσταση στην Ελλάδα - για πρώτη φορά στη ζωή μου δημόσια στα γερμανικά… Ανάμεσα στις ομιλίες εμφανίστηκε μια γνωστή τραγουδίστρια ροκ κι ένα εκπληκτικό αντρικό ντουέτο με μουσικά κ.α. νούμερα από το σύγχρονο γερμανικό πολιτικό καμπαρέ.

Στη συνέχεια δημοσιεύμε την ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη στην συγκέντρωση του DIE LINKE

Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι έτοιμος! Το «Νέο ΕΑΜ» καθυστερεί…

(Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον αστικό τύπο για την σχολή ευελπίδων και όχι μόνο)

Το παρακάτω video το αφιερώνουμε στους θιασώτες του ‘Νέου ΕΑΜ‘ για να πάρουν λίγο κουράγιο. Χωρίς τον ΕΛΑΣ το ΕΑΜ ήταν άδειο πουκάμισο. Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι εδώ και τους περιμένει!

Και αν δεν βρουν τον νέο Άρη Βελουχιώτη, ίσως συναντήσουν τον νέο Τσάβες της Ελλάδας. Ας ακούσουν τον λόγο που εκφωνήθηκε στο Σύνταγμα την 1 Οκτώβρη του 2011 και ας αναρωτηθούν για το ποιος έχει την πραγματική ηγεμονία σε αυτή την εθνική πρωτοβουλία στην οποία έχουν στρατευτεί πολιτικά.

Ίσως έχουν ακόμα καιρό για να αλλάξουν τα όνειρά τους, πριν γίνουν εφιάλτες…

Επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, όχι εθνικοπατριωτικά μέτωπα - Ανοικτή επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο

Αναδημοσίευση από την εγρατική εφημερίδα ‘δράση’

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΟΔΑΚΗ*

Καθώς η βαθύτερη μέχρι σήμερα κρίση και ύφεση του καπιταλισμού, που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει οδηγήσει σε μια ανείπωτη εξαθλίωση και έναν εκβαρβαρισμό της κοινωνίας σε διεθνές επίπεδο, και έχει φτάσει στα άκρα τις καταστροφικές επιπτώσεις του συστήματος πάνω στο οικοσύστημα, γίνεται πλέον σαφές ότι οι φορείς του κεφαλαίου και οι θιασώτες του καπιταλισμού βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν για την πλανητική κυριαρχία του κεφαλαίου και το «τέλος της ιστορίας».

Αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, αλλά και από μια πληθώρα αναλύσεων, ότι η αγορά δεν μπορεί να διασφαλίσει την άριστη κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, ούτε την ουσιαστική ελευθερία επιλογών για τους πολίτες, και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί (πλέον) να διασφαλίσει την κοινωνική ευημερία και την αρμονική συμβίωση μέσα στη φύση. Η κρίση και τα πολλαπλά αδιέξοδα του καπιταλισμού μαρτυρούν πλέον ότι το σύστημα αυτό δεν είναι οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά βιώσιμο. Αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας οικονομικής ανάκαμψης, που αναπόφευκτα θα είναι σε βάρος του ανθρώπου και της φύσης, μπορούμε ωστόσο να υπογραμμίσουμε την προφανή αποτυχία του συστήματος να διασφαλίσει τις συνθήκες μιας ουσιαστικά βιώσιμης ανάπτυξης. Αν, αντίθετα, κάποιοι (το κεφάλαιο και οι ιδεολογικοί του εκφραστές) θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι βιώσιμο, δεν έχουν παρά να το αποδείξουν, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι έμπρακτα το πλήρες κόστος της κρίσης και της ανάκαμψης.

Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΟΕ σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει»

 

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, ώρα 18:30, πολυχώρος @Ρουφ

Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι (κοντά στο σταθμό μετρό Κεραμεικός)

 

Θα μιλήσουν ο Γιάννης Αλμπάνης, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Αίγυπτο, και ο Γιώργος Τσίπρας, συντάκτης της εφημερίδας Δρόμος.

ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ: Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ

Με δυο κείμενα που καταγράφουν τις απόψεις του Ετιέν Μπαλιμπάρ για την κρίση χρέους και το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, συνεχίζουμε σ’ αυτό το φύλλο της «Εποχής» τη συζήτηση με αφορμή την κρίση του ευρώ και του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος.

Αν και ορισμένα σημεία των κειμένων αλληλοεπικαλύπτονται, κρίναμε σκόπιμο να τα δημοσιεύσουμε χωρίς ουσιώδεις περικοπές. Ειδικά το κείμενο που μεταφράσαμε από το «Μανιφέστο», με το σχολιασμό που συνοδεύει τις απόψεις του γάλλου φιλοσόφου, διευκολύνει τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια να παρακολουθήσει την ανάλυση του Ετιέν Μπαλιμπάρ και στο κείμενο που προέρχεται από τη «Λιμπερασιόν».

«Ε»

Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

«Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, μπορεί να θεωρηθεί ως η μορφοποίηση ενός νέου μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης. Δηλαδή παρακολουθούμε την εκ νέου προώθηση της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης, έπειτα από τη διακοπή που ακολούθησε το γαλλικό, ολλανδικό και ιρλανδικό δημοψήφισμα, που έκαναν φανερή τη διάχυτη αποδοκιμασία της διαδικασίας που προωθούσαν οι τεχνοκράτες των Βρυξελών. Η νέα προώθηση της πολιτικής ενοποίησης πραγματοποιείται, όμως, υπό τη σημαία ενός νεοφιλελευθερισμού ο οποίος, παρά την κρίση του, είναι ακόμη ικανός να ασκεί ηγεμονία στη γηραιά ήπειρο». Είναι λόγια του Ετιέν Μπαλιμπάρ που είναι πεπεισμένος ευρωπαϊστής. Παρόλα αυτά δε σταμάτησε ποτέ να κριτικάρει την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με τα όσα έκανε κατά την παγίωση της ίδρυσής της. Μια κριτική συνήθεια που δεν εκλείπει ούτε αυτόν τον καιρό, με τη δημιουργία των κυβερνήσεων τεχνοκρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Ο γάλλος φιλόσοφος μας προσκαλεί να δούμε με προσοχή τις μεταλλάξεις που πραγματοποιούνται στα εθνικά και, κυρίως, υπερεθνικά πολιτικά συστήματα. «Στη Γαλλία, αλλά και στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Αγγλία, υπάρχει μια σημαντική πολιτική και διανοητική συνιστώσα, που θέλει να κλείσει την ευρωπαϊκή συζήτηση για να επιστρέψει στην εθνική κυριαρχία, που τη θεωρεί ως το απαραίτητο ανάχωμα για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής εξουσίας. Πρόκειται για μια θέση που δεν αντιλαμβάνεται ένα δεδομένο που για μένα είναι θεμελιώδες: την αλληλεξάρτηση μεταξύ των κρατών και το σχηματισμό μιας παγκόσμιας αγοράς που δε ανέχεται σύνορα. Και κυρίως μια αλλαγή της υλικής σύστασης της κοινωνίας».

Η κυριαρχία
της τεχνοκρατικής δομής

Η ανάγνωση του Μπαλιμπάρ ασφαλώς δεν έχει το ελάττωμα της αφέλειας. Έβλεπε πάντοτε ευνοϊκά το σχηματισμό του νέου υπερεθνικού πολιτικού υποκειμένου που λέγεται Ευρώπη. Μια θέση που ερχόταν σε αντίθεση με όσα υποστήριζε η γαλλική «αριστερά της αριστεράς», και όχι μόνο αυτή. Μια ευρωπαϊκή στράτευση που δεν απέκρυψε όμως το γεγονός ότι αυτό που διαδραματιζόταν ήταν μια διαδικασία συνταγματοποίησης που δεν είχε καμία λαϊκή νομιμοποίηση. (...) Η διατύπωση που χρησιμοποιεί – αυτό που οι Βρυξέλες επιβάλλουν είναι μια δικτατορία των κοινοτικής τεχνοκρατικής δομής- πρέπει να αρθρωθεί σε σχέση με το καθεστώς καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η μοναδική νύξη που κάνει γι’ αυτό το θέμα είναι μια παραπομπή στις θεωρίες του μαρξιστή γεωγράφου Ντέιβιντ Χάρβεϊ, που ισχυρίζεται ότι τα δημόσια οικονομικά είναι το μέσο το οποίο ρυθμίζει και εγγυάται τη συσσώρευση κεφαλαίου μέσα από την απαλλοτρίωση του κοινωνικού πλούτου.

Τις νύχτες η θλίψη μας γίνεται λάμπουσα

Ένα video από το RealDemocracyGr

φίλοι + πατριώτες

του Γιώργου Πρασσά

επειδή ξέρω οτι γουστάρετε τρελά Δελαστίκ, ιδού:

Βοήθειά μας! Ο πρώην ιδεολογικός υπεύθυνος του ΚΚΕ επιστρέφει στην αριστερά......

Για την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς η θεωρία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα απολογητικό εργαλείο των πολιτικών της επιλογών. Σήμερα αυτό το φαινόμενο είναι γενικευμένο, με αποτέλεσμα να μην γίνεται κανένας ουσιαστικός διάλογος για θέματα θεωρίας και συνακόλουθα να απουσιάζει η κριτική σκέψη. Μέσα σε αυτό το κλίμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στους χώρους της αριστεράς έχει ενδιαφέρον να ανιχνεύσουμε ορισμένες ακραίες πλευρές αυτής της “αξίας χρήσης” που έχει το “εμπόρευμα” θεωρία για στα μαγαζάκια της Αριστεράς.

Η αριστερά στη χώρα μες είχε – και συνεχίζει να έχει - μια μεγάλη ανασφάλεια με τους δικούς διανοούμενους και δεν αναγνώριζε την πραγματική τους αξία τους σε αντίθεση με τους ξένους, τους οποίους μάλιστα συχνά τους απέδιδε και μεγαλύτερη απ' αυτή που αντιστοιχούσε στο έργο τους . Αυτή η στάση ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης του κομμουνιστικού κινήματος από την μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού την Μόσχα. Όμως έμεινε σαν κουσούρι από την εποχή που κατέρρευσε ο υπαρκτός κομμουνισμός μαζί με τις ακαδημίες του και τον επιστημονικό του σοσιαλισμό, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα ότι μας έρχεται από το εξωτερικό να το καταπίνουμε συχνά αμάσητο ενώ είμαστε καχύποπτοι αν ακουστεί εδώ κάτι το καινούργιο που ξεφεύγει λίγο από τα πλαίσια που έχουν προσδιορίσει οι κομματικοί μηχανισμοί της αριστεράς.

Ο Ν. Κοτζιάς, όπως κάποτε ως ιδεολογικός υπεύθυνος της Κ.Ε. του ΚΚΕ ντίλαρε τον “σοβιετικό μαρξισμό” στη χώρα μας και δεν σήκωνε μάλιστα μύγα στο σπαθί του, τώρα ντιλάρει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την προοδευτική διανόηση της Δύσης στην χώρα μας ως διευθυντής της εκδοτικής σειράς “αναστοχασμός”. Ο ίδιος βέβαια έχει θεωρητική παραγωγή που αγγίζει τα όρια του μηδενός, όπως εξάλλου και το ΚΚΕ. Αξίζει να δούμε πόσο εγωκεντρικά και διαστρεβλωμένα παρουσιάζει αυτά τα θέματα τα σχετικά με την θεωρία και την αριστερά που θίξαμε παραπάνω, στον πρόλογο του βιβλίου του Ντέιβιντ Χάρβεϊ “Νεοφιλελευθερισμός – Ιστορία και παρόν”( οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Saul Newman: Μετα-αναρχ​ισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις

Δείτε την ομιλία του Saul Newman στο διήμερο με θέμα "Μετα-αναρχισμός και εξεγέρσεις" που πραγματοποιείται στο Νοσότρος στις 25-26 Νοέμβρη 2011 στην ιστοσελίδα της εργατικής εφημερίδας "Δράση", εδώ: Saul Newman: Μετα-αναρχισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις

Μετα-αναρχισμός και Εξεγέρσεις

Διήμερο Εκδηλώσεων «Μετα-αναρχισμός και Εξεγέρσεις»

Παρασκευή 25 Νοέμβρη

18:30 : Todd May «Rancière, Κυβερνητισμός, αναρχισμός»

20:30 : Saul Newman «Ορίζοντες αναρχίας: Μετα-αναρχισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις»

 Σάββατο 26 Νοέμβρη

16:00 : David Rapp «Αναρχία και Ταοϊσμός»

Βαγγέλης Μπιτσώρης «Derrida και Βία»

18:00 : Αλέξανδρος Κιουπκιολής «Διλήμματα της πράξης μετά τον αναρχισμό»

Νίκος Κατσιαούνης «Η ανάδυση των νέων προταγμάτων στο λυκόφως της Ιδεολογίας»

20:00 : Στέφανος Ροζάνης «Αναρχισμός και Ύστερος Καπιταλισμός»

Benjamin Noyce: «Η οντολογία των Εξεγέρσεων: Αρνητικότητα, Αναρχία και Ζωή»

20:45 : Δημήτρης Βεργέτης: « Badiou και Foucault: Το φαινόμενο των αναδυόμενων εξεγέρσεων»

21:15 : Σάββας Μιχαήλ: «Βίο εξουσία και διαρκής επανάσταση: Απο τον Foucault στον Marx»

 Συνδιοργάνωση : Περιοδικό Βαβυλωνία, Postanarchist Forum

Χώρος : Nosotros, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια

Η απάντηση της Ε.Ε. για την διακοπή του ρεύματος της ΔΕΗ: Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα

Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό απαντάει ο Γερμανός Επίτροπος κ.  Oettinger αρμόδιος για θέματα ενέργειας στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή.

  

Πιο συγκεκριμένα,  ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του ισχυριζόταν ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72.

Στην απάντησή του ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι  σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν  «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).» Συνεχίζοντας την απάντηση του ο Επίτροπος ενέργειας της ΕΕ, γίνεται απολύτως σαφής: «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.»  και καταλήγει την απάντησή του σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους ευάλωτους καταναλωτές: «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.»

  (από το κανάλι)

περισσότερα εδώ:  ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ !!! Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα!!!

Εικόνες από την επιχείρηση της αστυνομίας στην κατάληψη της ΔΕΗ

Επέμβαση των ΜΑΤ στην κατάληψη της ΔΕΗ

Σήμερα το πρωί στις 8.οο έγινε επιχείρηση εκκένωσης του κτιρίου της ΔΕΗ που ήταν υπό κατάληψη από τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ από τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ. Κατά την επιχείρηση έγιναν συλλήψεις του Νίκου Φωτόπουλου, καθώς και τουλάχιστον έξι ακόμα συνδικαλιστών. Η αστυνομία δεν έχει ακόμα ανακοινώσει σε ποιο κτίριο θα μεταφέρει τους συλληφθέντες γιατί θέλει να αποφύγει συγκέντρωση συμπαράστασης.

ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ...

Αναδημοσίευση από το blog "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΤΙΠΟΤΑ"

Παραθέτω τη συνέντευξη και γραπτά ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη για οποιεσδήποτε ατέλειες του video που θα παρακολουθήσετε, γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες.Απαραίτητες επισημάνσεις1) Προσπάθησα να καταγράψω τη συνομιλία όπως ακριβώς έγινε. Φράσεις ή λέξεις σε αγκύλες [ ] είναι επεξηγηματικές διορθώσεις, που κρίθηκαν από πλευράς μου απαραίτητες, ώστε να γίνει πιο κατανοητό το κείμενο της συνέντευξης.

Είμαι από το Blog "Ελευθερία ή Tίποτα" και βρίσκομαι στο γραφείο του κ. Αλαβάνου για να κάνουμε μια κουβέντα για την Αριστερά, για το μέλλον της, για το "Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής", ίσως κάποια πράγματα και για τον ίδιο. Κύριε Αλαβάνε καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία και ήθελα να σας ρωτήσω…

Ελευθεριακός: Ξέρω ότι από το ‘81 έως το 2004 ήσασταν ευρωβουλευτής. Τι έχετε αποκομίσει από αυτήν την εμπειρία, σάς έμαθε κάτι και τί πετύχατε; Ποια πράγματα θεωρείτε σημαντικά ότι πετύχατε;

Αλαβάνος: Ναι, καταρχήν να πω ότι ευχαριστώ πολύ. Να πω ότι… έτσι με άγγιξε ο τίτλος του blog σας… "Ελευθερία ή Τίποτα"… το οποίο παίρνει… κάτι που παίρνει αξία. Νομίζαμε ότι είναι μόνο για τα βιβλία στη ναφθαλίνη {δηλαδή} "Ελευθερία ή Θάνατος", αλλά σήμερα καταλαβαίνουμε ότι για την κατάσταση που υπάρχει πόσο μεγάλη σημασία έχει. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ναι, ήταν πολλά χρόνια και είναι ένα σχολείο, όπως και να το κάνεις αυτό, διότι έχεις όλους τους {τις}… πολιτικές δυνάμεις και τους λαούς της Ευρώπης, είναι σαν το ταξίδι του Οδυσσέα, ακούς τις Σειρήνες, δηλαδή… τις καλές αμοιβές που δίνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το γεγονός ότι η Ευρώπη σού υπέσχεται ότι μπορείς να είσαι ένα κομμάτι της ελίτ, αλλά μπορείς να δεις και μια πραγματικότητα κοινωνική και ανισοτιμίας μεταξύ των χωρών, που να σε κάνει να πεις ότι "αξίζει αυτός ο αγώνας που δίνω για την πατρίδα μου, για τους εργαζόμενους", αλλά θα ‘λεγα και για τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης. Αν με ρωτήσεις το πιο σημαντικό, το πιο σημαντικό ίσως που πετύχαμε– αλλά βλέπεις όλα καταρρέουν τώρα– είναι αυτή η οδηγία που βγήκε για τους συμβασιούχους κι η οποία εφαρμόστηκε κουτσουρεμένη στην Ελλάδα, έδωσε όμως τη δυνατότητα να… έτσι… σταθεροποιήσουν την εργασιακή τους θέση δεκάδες, για να μην πω παραπάνω, χιλιάδες εργαζόμενοι… βέβαια σήμερα όλα αυτά τα πράγματα τα παρασύρει η θύελλα της Τρόικα.

Ελευθεριακός: Μάλιστα. Θα σας κάνω τώρα μια άλλου τύπου ερώτηση, δεν αφορά το Ευρωκοινοβούλιο. Σας κατηγορούν συχνά-πυκνά, και εξ’ αριστερών και εκ δεξιών, με την κατηγορία ότι είστε "αριστεριστής". Σας ενοχλεί αυτός ο χαρακτηρισμός, έχει κάποιο περιεχόμενο… ιδιαίτερο;

Αλαβάνος: Κοίτα να δεις, από μια άποψη… έτσι… με κολακεύει λιγάκι, γιατί "αριστεριστής" συνδέεται με τις μικρές ηλικίες… έναν εικοσάρι,{που} έχει μια μολότοφ, θα τον πεις αναρχικό-"αριστεριστή", έναν τριαντάρη, ο οποίος είναι αδιάλλακτος σε μια σειρά ζητήματα {κι αυτόν μπορείς} θα τον πεις "αριστεριστή", επομένως για την ηλικία μου θα έλεγα ότι είναι, έτσι… μια καλή κουβέντα. Δεν… ξέρεις… δεν πιστεύω στους προσδιορισμούς. Εγώ θα’ λεγα ότι μάς ενοχλεί ότι ο τάδε λέει ότι "πρέπει να φύγουμε από το ευρώ", μάς ενοχλεί ότι λέει ότι" πρέπει να μείνουμε από το {στο} ευρώ". Θα ’λεγα ότι οι ταμπέλες τελικά είναι κάτι το οποίο αντί για διάλογο δημιουργεί ένα… κλίμα υποψίας, στόχευσης, φιλαθλοποίησης, που ειδικά στην Αριστερά δεν έπρεπε να υπάρχει.

Αριστεροχουντισμοί...

Το ανιστόρητο, αλλά σαφώς πολιτικό ορθό σύνθημα "Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73...", φαίνεται ότι κάποιοι το έχουν πάρει ως πραγματικότητα όχι βέβαια για το σήμερα στο οποίο αναφέρεται, αλλά για την μεταπολίτευση!  Γιαυτό και θεωρούν ότι μεταπολίτευση ήταν μια απλή εναλλαγή στην εξουσία που την επέβαλαν οι Αμερικάνοι. Παρακολουθείστε τον παρακάτω διάλογο του δημοσιογράφου με τον Δ. Καζάκη σχετικά με αυτό το θέμα. Δεν βρέθηκε κάποιος να του μιλήσει για ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, το πραξικόπημα στην Κύπρο και άλλα σημαντικά συμβάντα που οδήγαν στην κατάρρευση της χούντας ή μήπως θεωρεί ότι και αυτά έγιναν σύμφωνα με τα σχέδια των αμερικάνων;

Όσο βέβαια συγκαταβατικό είναι το κούνημα του κεφαλιού του για την επιβολή της μεταπολίτευσης από τους αμερικάνους, άλλο τόσο είναι τεκμηριωμένα και όσα ισχυρίζεται στην συνέχεια για την χούντα και τα δάνεια "κάτω από τραπέζι" που έπαιρνε από τους αμερικάνους.Δυστυχώς όμως υπάρχει κόσμος που αυτά και άλλα παρόμοια όχι μόνο τα ακούει χωρίς να αντιδρά αλλά τα πιστεύει κιόλας...

Αυτοί μας κυβερνούν σήμερα, όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, έχουν και αυτοί ένα αντίστοιχο κοινό με το κοινό που ακολουθεί και πιστεύει στον Καζάκη. Κοινό  δηλαδή το οποίο δεν ενδιαφέρεται να ελέγξει αυτά που ακούει αν είναι αληθή ή υπερβολές, αλλά ευχαριστείται και χειροκροτεί τον "αρχηγό" απλά μόνο επειδή είναι σύμφωνα με τις γενικότερες δοξασίες και τις πεποιθήσεις του.

Μήπως όμως έχει δίκαιο τελικά ο Άδωνις για τα 27 διαφορετικά είδη σπέρματος και δεν έχουμε πάρει χαμπάρι που ζούμε;

Ακριβώς για τους ίδιους λόγους καταφέρνουν και συνυπάρχουν στην κοινωνία ο Καζάκης και ο Γεωργιάδης και οι οπαδοί τους, καταφέρνουν και  συνυπάρχουν στον ίδιο πολιτικό σχηματισμό διαφορετικές πολιτικές δοξασίες με ...συντεταγμένο μάλιστα τρόπο! Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της ομάδας του Π. Λαφαζάνη με το κόκκινοπράσινο δίκτυο στον ΣΥΝασπισμό. Απολαύστε αυτή την συνύπαρξη στο παρακάτω video. Το πρόσταγμα για τους ελιγμούς έχει ο Α. Τσίπρας...

Η αμήχανη φάση του Κινήματος

Γιατί την 17Νοέμβρη δεν έγινε ότι και την 28 Οκτώβρη; Το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται στο blog "Erratum", επιχειρεί να δώσει μια απάντηση:

Τις τελευταίες ημέρες, πολλοί σύντροφοι κι εγώ μαζί αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με το κίνημα. Οι αναλύσεις πολλές και οι απόψεις περισσότερες. Η 17^η Νοεμβρίου πέρασε χωρίς την πολυπόθητη «κλιμάκωση» του αγώνα από μεριάς του λαϊκού κινήματος. Όλοι μας ελπίζαμε ενδόμυχα σ’ αυτήν την κλιμάκωση σαν την απάντηση του κινήματος στην «πραξικοπηματική»  αναρρίχηση στην εξουσία της κυβέρνησης συνεργασίας ή όπως αυτοχαρακτηρίζεται, «εθνικής σωτηρίας».

Ακόμα και τοποθέτηση ακραίων φασιστικών υποκειμένων σε υπουργεία, γεγονός που από μόνο του σε άλλες εποχές θα είχε βγάλει στο δρόμο όλο τον κόσμο, πέρασε μόνο σαν μια κρυάδα στη ραχοκοκαλιά μας. Σε συνδυασμό δε με την ομολογία του δοτού πρωθυπουργού – τραπεζίτη πως έργο του είναι μόνο η απρόσκοπτη υπογραφή όλων των αντιλαϊκών μέτρων της νέας δανειακής σύμβασης, μέτρα που υπερβαίνουν σε βαρβαρότητα όλα όσα είδαμε έως τώρα, κανονικά θα έπρεπε να έχει «καεί το σύμπαν».

Τι συνέβη όμως και δεν κουνήθηκε φύλλο; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έως σήμερα κανείς δεν αντέδρασε δυναμικά. Φαίνεται σαν να έχουν μουδιάσει όλοι, να έχουν παραδοθεί. Γιατί;

Σε μετωπική σύγκρουση η Κυβέρνηση με τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ

Σε κρίσιμο σημείο η κατάληψη από τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ του Κέντρου Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος (Μεσογείων 192) μετά την εμφάνιση του Εισαγγελέα ο οποίος διεμήνυσε στους καταληψίες ότι εντός 3 ωρών θα πρέπει να εγκαταλείψουν το κτίριο. Όμως η προθεσμία παρήλθε (9 μμ της Τρίτης) αλλά η αστυνομία δεν έχει ακόμη επιχειρήσει να εκκενώσει το κτίριο. Ήδη έξω από το κατειλημμένο κτίριο έχει συρρεύσει αρκετός κόσμος για να στηρίξει τους συνδικαλιστές. Για σήμερα το απόγευμα -Τετάρτη 23/11- έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση και συναυλία έξω από το κτίριο ενώ τις πρωϊνές ώρες θα συγκεντρωθούν δήμαρχοι που αντιτίθενται στο χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και έχουν λάβει πρακτικά μέτρα για την προστασία των δημοτών από την επαπειλούμενη διακοπή ρεύματος επειδή δεν πλήρωσαν το χαράτσι.

Οι δηλώσεις του Ε. Βενιζέλου ενάντια στην απόφαση δικαστηρίου στην Καλαμάτα που πρακτικά ακύρωνε τον μηχανισμό είσπραξης του χαρατσιού μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ δείχνουν τον πανικό της κυβέρνησης από την αποτυχία αυτού του μέτρου. Όσο περνούν οι μέρες όλο και περισσότερος κόσμος ενστερνίζεται τις πρακτικές άρνησης πληρωμής αυτού του άδικου φόρου, ενώ κάποιοι που βιάστηκαν να τον πληρώσουν το έχουν ήδη μετανιώσει. Επίσης άρχισαν να λειτουργούν και οι πρωτοβουλίες επανασύνδεσης του ρεύματος σε περιπτώσεις που η ΔΕΗ έχει διακόψει την παροχή, όπως εδώ: Επανασύνδεση ρεύματος στο Καματερό

Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει τον τερματισμό της κατάληψης με κάθε μέσω που διαθέτει. Πιθανόν αργά το βράδυ να γίνει επιχείρηση από τις αστυνομικές δυνάμεις για την εκκένωση του κατειλημμένου κτιρίου. Ήδη οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι με πρωτοστατούντες τους δημοσιοκάφρους του MEGA από χθες το βράδυ άρχισαν να ετοιμάζουν το κλίμα και να καλύπτουν προκαταβολικά την κυβερνητική καταστολή απέναντι στους καταληψίες...

cyνοψιc

Του Γιώργου Πρασσά

Αν και έμπειροι στις κοινωνικές συγκρούσεις

νιώσαμε την ανάγκη να επιστρατεύσουμε ισχυρότερες δυνάμεις

με ρίζες στο ελ-ληνικό παρελθόν μας

Ιμπεριαλισμός και καπιταλιστική εξουσία

Εάν πάρουμε στα σοβαρά τις απόψεις που τείνουν να ηγεμονεύσουν στις αριστερές και λοιπές ετερόδοξες αναλύσεις για την τρέχουσα κρίση και για τη στρατηγική αντιμετώπισης των συνεπειών της, τότε θα πρέπει να ξαναγράψουμε τις φράσεις κλισέ του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κινήματος ως εξής:

(α) "ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα της συναλλαγματικής υποτίμησης" και

(β) "η ιστορία του καπιταλισμού ως τώρα είναι η ιστορία των πλεονασμάτων στις τρέχουσες συναλλαγές"

(απόσπασμα από το  βιβλίο "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση" των Γιάννη Μηλιού, Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου)

 Δημοσιεύουμε το  Κεφάλαιο 11 από το βιβλίο του Γιάννη Μηλιού / Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Εκδόσεις Νήσος, το οποίο αποτελεί εκτός των άλλων μια ανακεφαλαίωση όσων έχουν αναπτυχθεί στα προηγούμενα κεφάλαια του βιβλίου αλλά ταυτόχρονα είναι και εισαγωγή  στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου, το οποίο πραγματεύεται τον χαρακτήρα και την κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού.

Ανακεφαλαίωση: Ιμπεριαλισμός και καπιταλιστική εξουσία

Η βασική ιδέα όσων αναπτύξαμε μέχρι εδώ είναι απλή. Για να μελετήσουμε το φαινόμενο του ιμπεριαλισμού, χρειαζόμαστε μια θεωρία της καπιταλιστικής εξουσίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση το έργο του Μαρξ αποτελεί πράγματι μια πολύτιμη αφετηρία.

Βέβαια, ο μαρξισμός είναι ένα εγγενώς σχισματικό θεωρητικό σύστημα.¹ Είναι απολύτως αναμενόμενο ν' αναπαράγονται εντός του οργανικές διαφωνίες και διχογνωμίες σχετικά με το ζήτημα του ιμπεριαλισμού (ενδεικτική είναι η ανάλυση που προηγήθηκε στα Κεφάλαια I, 2, 3, 9 και 10). Όπως άλλωστε φάνηκε και στο Κεφάλαιο I, η εν λόγω σχισματικότητα του μαρξισμού ήταν ήδη ορατή στις διαμάχες που συνόδευσαν τη διατύπωση των κλασικών θεωριών του ιμπεριαλισμού.

Παρόλ' αυτά δεν θα πρέπει να μας διαφύγει ένα βασικό σημείο. Οι κλασικές θεωρήσεις του ιμπεριαλισμού με ελάχιστες αποκλίσεις - οι οποίες βασικά αντικατοπτρίζουν τις αμφιταλαντεύσεις του Λένιν και όψεις από την παρέμβαση του Μπουχάριν - μοιράζονται μία ενιαία πεποίθηση, συγκεκριμένα ότι ο καπιταλισμός έχει υποστεί ριζικούς και δομικούς μετασχηματισμούς, με αποτέλεσμα η ανάλυση του Μαρξ να μην επαρκεί πλέον για την πλήρη περιγραφή του. Ο «νεότερος» καπιταλισμός της εποχής Χίλφερντινγκ δεν είναι ακριβώς ο καπιταλισμός του Das Kapital. Η αντίληψη αυτή, ρητά ή άρρητα διατυπωμένη, διαπερνά τις περισσότερες θεωρητικές αναλύσεις των αρχών του 20ού αιώνα, ενώ αποτελεί το ορατό σύμπτωμα μιας βαθύτερης συνάντησης ανάμεσα στο μαρξισμό και την ευρύτερη ετερόδοξη σκέψη της περιόδου.

Ας επιμείνουμε λίγο στο σημείο αυτό. Πρόκειται για μία συνάντηση η οποία οπωσδήποτε δεν ωφέλησε τη μαρξιστική σκέψη, διότι είχε ως προϋπόθεσή της μία δραστική μετατόπιση του ίδιου του μαρξισμού, θα λέγαμε σχηματικά ότι η μαρξιστική συζήτηση αρχίζει να καταλαμβάνεται εν μέρει από έννοιες, συλλογισμούς, επιχειρήματα και ερωτήματα που δεν συνδέονται με το θεωρητικό σύστημα της Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας που εγκαινίασε ο Μαρξ. Η ανάλυση του Κεφαλαίου 6 αποτελεί ένα περιεκτικό παράδειγμα της προηγούμενης διαπίστωσης. Συνεπώς, η ενιαία αντίληψη, που με ελάχιστες αποκλίσεις μοιράζονται οι κλασικές μαρξιστικές προσεγγίσεις του ιμπεριαλισμού κατά την περίοδο αυτή, έχει ως βαθύτερη προϋπόθεση της την άρρητη προσπάθεια επαναδιατύπωσης των ζητημάτων της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία μέσω της έννοιας του ιμπεριαλισμού εισάγει μία νέα προβληματική, που δεν έχει πλέον σαν αποκλειστικό σημείο αναφοράς της το ώριμο έργο του Μαρξ.

Έξω ΠΑΜΕ χάλια!....

Η Αριστερά στο τόπο μας δεν ασχολήθηκε με τις ισπανικές εκλογές. Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο θέλει να αποφύγει την δυσάρεστη διαπίστωση πως η όξυνση της οικονομικής κρίσης και η πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη συνοδεύονται από μια δεξιά μετατόπιση  του πολιτικού σκηνικού η οποία έχει την συναίνεση των λαών της Ευρώπης.  

Το ΚΚΕ αρκέστηκε να καταγγέλλει για μια ακόμα φορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των λαϊκών δυνάμεων που τον στηρίζει, εναποθέτοντας όλες του τις επαναστατικές ελπίδες στους 25.000 ψηφοφόρους του αδελφού κόμματος στην Ισπανία: 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας (PCPE) παρά τα εμπόδια, τις διώξεις στελεχών του και τις δυσκολίες που του έθετε το αστικό σύστημα, είχε αύξηση των μικρών δυνάμεών του κατά 6.000 ψήφους (26.436 και ποσοστό 0,10%). Είναι η μοναδική δύναμη που προβάλλει την ανάγκη της οργάνωσης της ταξικής, εργατικής πάλης και την συνδέει με την προοπτική της εργατικής εξουσίας και της ρήξης με τα μονοπώλια, για το σοσιαλισμό.

 (απόσπασμα από τον "ριζοσπάστη" για τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών)

Ο ΣΥΝασπισμός αντίθετα αρκέστηκε να πανηγυρίσει  την επιτυχία του ενωτικού συνδυασμού "Ενωμένη Αριστερά-Πράσινοι" και να στείλει συγχαρητήριο μήνυμα προς την Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας και την Ενωμένη & Εναλλακτική Αριστερά Καταλονίας (τα οποία είναι κόμματα-μέλη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς), για τη μεγάλη αύξηση των εκλογικών δυνάμεων του ενωτικού συνδυασμού τόσο σε ποσοστό (7% από 3,8% που είχε το 2008), όσο και σε έδρες (11 έδρες από 2 που είχε το 2008).