Αναρτήσεις
Υπόθεση Αμπελοκήπων: Σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου ο Νίκος Ρωμανός
-
Διαβάστε περισσότερα »
Πριν από 12 δευτερόλεπτα
Κυριακή 31 Ιουλίου 2016
όνειρο θερινής νυκτός του Αλέξη Τσίπρα
παγκόσμια πρωτιά: ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο από τα 25.000 πόδια (7.620 μ.)
Grexit T-shirts για τις διακοπές σας και όχι μόνο...
Αύγουστος του 2014: Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας μας έκανε τα τρία, δύο... [*]
Ο τρόπος με τον οποίο διευθετήθηκαν τα κρίσιμα ζητήματα στην πολιτική σκηνή το καλοκαίρι του 2015 είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται ως ένα πιθανό ενδεχόμενο ένα χρόνο πριν, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πραγματικά και όχι φαντασιακά εφαψίας της κυβερνητικής εξουσίας. Τότε που Φ. Κουβέλης ήταν μια από τις επιλογές Σαμαρά για την Προεδρία και ο Τσίπρας πήγαινε να προσευχηθεί στο Άγιο Όρος με την «τεχνική υποστήριξη» στελέχους τότε του «Αριστερού Ρεύματος» με ειδίκευση στα θρησκευτικά και όχι μόνο. Μερικές πλευρές αυτών των ζητημάτων - που δεν ήταν απλά ζητήματα εσωκομματικής πάλης εντός του ΣΥΡΙΖΑ για διαμόρφωση μικροσυσχετιμών (δηλαδή όπως τα αντιμετώπιζε τότε μια σημαντική μερίδα της "αριστερής αντιπολίτευσης" του ΣΥΡΙΖΑ), είχαμε αναδείξει σε αυγουστιάτικα κείμενα που δημοσιεύσαμε το 2014, συγκεντρωμένα όλα [εδώ], με πρώτο το: ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Ποιο ήταν το σημαντικότερο λάθος όλα αυτά τα χρόνια;
[*] Ο τίτλος είναι δανεισμένος από σχόλιο αναγνώστη μας εκείνης της εποχής, δημοσιευμένο [εδώ]
Κυριακή 24 Ιουλίου 2016
Δέκα αρχές του μηχανισμού της συνωμοσιολογίας
Αναδημοσίεση από το LE MOND diplomatique
του Benoît Bréville
Μετάφραση: Βασίλης Παπακριβόπουλος
«Σε αυτήν τη Γαλλική Επανάσταση, τα πάντα –ακόμα και τα φριχτότερα ανοσιουργήματά της– είχαν προβλεφθεί, σχεδιαστεί, συνδυαστεί, αποφασιστεί, εγκριθεί… τα πάντα (…) καθοδηγήθηκαν από ανθρώπους οι οποίοι ήταν οι μόνοι που κινούσαν τα νήματα συνωμοσιών τις οποίες είχαν εξυφάνει επί μακρόν, δρώντας μέσα σε μυστικές εταιρείες. Αυτά τα άτομα κατόρθωσαν να επιλέξουν και να επισπεύσουν τις στιγμές που ενδεικνύονταν για τη συνωμοσία τους». Στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο αβάς Ωγκυστέν Μπαρυέλ έγραφε αυτές τις γραμμές, όλοι όσοι έβλεπαν παντού συνωμοσίες μιλούσαν χωρίς να κρύβονται. Μιλούσαν για συνωμοσίες, για μυστικές εταιρείες, για κομπίνες. Σήμερα, το λεξιλόγιο έχει αλλάξει. Όπως εξηγούσε ο Αλέν Σοράλ (1) στις 23 Μαρτίου του 2011 στο ραδιόφωνο της RFI, «νομίζω ότι αυτή η λέξη (η συνωμοσία) δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο βιβλίο μου. Ουσιαστικά, εγώ μιλάω για “σχέδιο κυριαρχίας”, για “δίκτυο κυριαρχίας”». Όπως και οι σύμμαχοί του Ντιεντονέ (2) και Τιερύ Μεϋσάν (3) –άλλες δύο από τις κορυφαίες μορφές της γαλλικής συνωμοσιολογίας– ισχυρίζεται ότι αυτό που κάνει κυρίως είναι να δυσπιστεί απέναντι στις «επίσημες εκδοχές» και να προτείνει «εναλλακτικές πληροφορίες». Η ιστοσελίδα Stop mensonges («Σταματήστε τα ψέματα») έχει ως έμβλημα τη φράση «Η αλήθεια θα μας απελευθερώσει», ενώ για τη Wikistrike «Τίποτε και κανείς δεν είναι ανώτερος από την αλήθεια». Όσο για το έντονα καθολικό Médias-Presse-Info, αυτοπαρουσιάζεται ως «ένα πρωτότυπο μέσο ενημέρωσης που αποσκοπεί στην εκλαΐκευση της πληροφορίας με τρόπο ηθελημένα αντικειμενικό, ελεύθερο και ανυποχώρητο». Ποιος θα μπορούσε να το κατηγορήσει γι’ αυτό;
Σάββατο 23 Ιουλίου 2016
Eλληνικό: Aπό την αντiσταση στο κατεστημένο στο κακοστημένο «Succes Story»
του Πάνου Τότσικα
«…Το Ελληνικό είναι καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να πετύχει κάποιος όταν πηγαίνει με στόχο. Στο Ελληνικό, λοιπόν, καταφέραμε – ναι, το τίμημα είναι χαμηλό πράγματι· το τίμημα, ξέρετε, ότι δεν πάει στην πραγματική οικονομία, ακριβώς διότι βρήκαμε μια χρεωμένη χώρα, χρεοκοπημένη χώρα, το τίμημα πάει στο χρέος – αλλά φέραμε 1,2 δισ. ευρώ άμεσες επενδύσεις, τώρα, άμεσες επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές. Και καταφέραμε κι αλλάξαμε πλήρως την αρχική συμφωνία. Έχουμε 2.000 στρέμματα αμιγούς πάρκου, έχουμε 600 στρέμματα πρασίνου που θα είναι κατανεμημένο στον υπόλοιπο χώρο κι άλλα 300 στρέμματα δίπλα στο αμιγές πάρκο, που θα μπορούν να είναι είτε πάρκο είτε σε ανταλλαγή δομημένων χώρων μέσα στον αστικό χώρο της Αττικής.
Σάββατο 16 Ιουλίου 2016
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2016: στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Ένα χρόνο πριν, με αφορμή ένα εμφυλιοπολεμικό κείμενο του Στέφανου Κασιμάτη στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, επισημαίναμε σχετικά τους τακτικούς στόχους του πολιτικού σχεδιασμού του αστισμού στη χώρα μας τα παρακάτω:
α). Φθορά των προσώπων που έχουν αναδειχθεί ως ηγετικές φυσιογνωμίες στην μάχη του “ΟΧΙ”, οι οποίες έχουν ευρύτερη διεισδυτικότητα σε χώρους πέρα από την παραδοσιακή Αριστερά. Και όλοι γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα πρόσωπα που δέχονται τα συγκεντρωτικά πυρά στο εσωτερικό μέτωπο: Η Ζωή Κωσταντοπούλου και ο Γιάνης Βαρουφάκης.
β). Η προσπάθεια εγκλωβισμού των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που ασκούν αριστερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση σε πολικές πρακτικές που θα τις οδηγήσουν να μετατραπούν σε πολιτικά κλωνοποιημένα ομοιώματα των μορφωμάτων της παραδοσιακής Αριστεράς (όπως το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ), όπου οι όροι του αυτοπροσδιορισμού τους είναι ταυτόχρονα και όροι περιθωριοποίησης από την πολιτική αλλά και την ταξική πάλη.
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2016: Η ...πρωτοπορία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Το καφενείο παραμένει πρωτοπορία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μακράν μπροστά από το facebook και το twitter ως προς την ενημέρωση, τον πολιτικό σχολιασμό και την κοινωνική κριτική...
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016
Το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015: "δημοκρατική στιγμή" (ή) (και) κύκνειο άσμα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας;
του Γιάννη Μαυρή
«Μια κοινωνία προσεγγίζει ίσως περισσότερο το ιδεώδες της μαζικής συμμετοχικής δημοκρατίας στα πρώτα χρόνια της δημοκρατικής της ζωής ή μετά από μεγάλες κρίσεις του συστήματος, όταν υπάρχει ένας διάχυτος ενθουσιασμός για τη δημοκρατία· όταν πολλές διαφορετικές ομάδες και οργανώσεις απλών ανθρώπων συμμετέχουν στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας πολιτικής ατζέντας, που θα ανταποκρίνεται επιτέλους στις αγωνίες τους· όταν τα ισχυρά συμφέροντα που κυριαρχούν στις μη δημοκρατικές κοινωνίες δέχονται σοβαρά πλήγματα και περιέρχονται σε θέση άμυνας· και όταν το πολιτικό σύστημα δεν έχει ανακαλύψει ακόμη τρόπους να ελέγχει και να χειραγωγεί τα νέα κοινωνικά αιτήματα.»
(Colin Crouch, 2006, Μεταδημοκρατία, Αθήνα: Εκκρεμές, σ.61-2: «Η δημοκρατική στιγμή»)
Στο ελληνικό δημοψήφισμα της 5/7/2015, η συντριπτική απόρριψη (61,3%, έναντι 38,7%) της προωθούμενης από το Eurogroup μνημονιακής συμφωνίας για την Ελλάδα, όπως και στο πρόσφατο βρετανικό δημοψήφισμα, η ιστορικής πολιτικής σημασίας απόφαση του βρετανικού λαού για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση (51,9%-48,1%), δεν αποτελούν μεμονωμένα «ατυχήματα». Έρχονται να προστεθούν στην αλληλουχία των δημοψηφισμάτων εκείνων, στα οποία οι πολιτικές πρωτοβουλίες και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποδοκιμάστηκαν από τη λαϊκή ψήφο: Ηνωμένο Βασίλειο (2016), Ελλάδα (2015), Ιρλανδία (2001 και 2008), Ολλανδία (2005), Γαλλία (2005) Σουηδία (2003), Δανία (2000, 1992). Η απόρριψη, μέσω δημοψηφισμάτων, της πολιτικής των κυρίαρχων ελίτ αποτελεί τη νέα μορφή με την οποία εκδηλώνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια εντός της ΕΕ.
ολόκληρο το κείμενο εδώ:
Τρίτη 12 Ιουλίου 2016
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΦΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ...
Το Αύγουστο του 2015 και την ώρα που υποτίθεται η χώρα διαπραγματεύονταν για μια καλύτερη συμφωνία ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία στη Μ.Βρετανία με την επωνυμία Norton Rose fulbright ανακοίνωνε τις συμφωνίες με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την παρουσία του στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που μιλά για την ανάληψη νομικών υπηρεσιών σχετικά με την επικείμενη κατασκευή αγωγών την πώληση του Εθνικού κέντρου ραδιοτηλεόρασης στον όμιλο Λάτση αλλά και την παροχή νομικών συμβουλών σχετικά με την επικείμενη πώληση του σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του εν λόγω δικηγορικού γραφείου που μιλά για το μεγαλύτερο πρόγραμμα στον πλανήτης πώλησης κρατικής περιουσίας.
αναλυτικά εδώ:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)