Προεκλογικές επαφές μεταξύ ΜέΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑ.Ε

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Αυτές τις μέρες γίνεται 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της μπροστά στις εκλογές που έρχονται. Τους εύχομαι να πάνε καλά οι εργασίες της συνδιάσκεψης και να συνεχίσουν από τα μετερίζια που έχουν επιλέξει να είναι μαχητικοί και να παραμείνουν στην πρώτη γραμμή των αγώνων.

- Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κάποιοι συριζέοι ανησυχούν για την πορεία που θα χαράξουν οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα ζητήματα των εκλογικών συνεργασιών. Παραξενεύτηκα όταν διάβασα το άρθρο της Νόρα Ράλη στην εφσυν: 

«Προεκλογικές επαφές μεταξύ ΜέΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑ.Ε.».

Η κυρία Νόρα, είναι γνωστή για το μίσος της απέναντι στο ΜέΡΑ25. Και αυτό την τυφλώνει να έχει καθαρή σκέψη και μπερδεύει άσχετα μεταξύ τους πράγματα στο κείμενό της. Ξεκινάει από την πρόταση του ΜέΡΑ25 ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε “κυβερνητική συνεργασία” μετά τις εκλογές θα πρέπει πριν από τις εκλογές να υπάρχει μια “προγραμματική συμφωνία” και κάνει το άλμα με εκφράσεις όπως: «Όλα φαίνεται πως θα κριθούν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ»

Και να καταλήξει στο κείμενό της με την φράση:

«Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις, για τις οποίες βέβαια δεν υπάρχει πολύς χρόνος, αλλά είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν – αρκεί να δούμε προς ποια κατεύθυνση.»

Ας δούμε την τρικυμία στο κρανίο της Νόρας. Γράφει:

“Αρχικά την κίνηση έκανε το ΜέΡΑ25. Ηδη, εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, ο γραμματέας του κόμματος Γ. Βαρουφάκης έχει κάνει κάλεσμα πάνω στα 7+1 σημεία που έχει θέσει το ΜέΡΑ25 «ως βάση παλλαϊκής συστράτευσης» όπως την ονομάζει. Ο ίδιος το έλεγε σε κάθε τόνο πως δεν πρόκειται το κόμμα του να συνεργαστεί μετεκλογικά με κανέναν και πως η όποια συνεργασία θα πρέπει να γίνει πριν. Βέβαια, με την κοινοβουλευτική του ομάδα να έχει συρρικνωθεί σημαντικά (έξι βουλευτές έχει πλέον, του κ. Βαρουφάκη συμπεριλαμβανομένου) έπειτα από συνεχείς αποχωρήσεις, και με τις δημοσκοπήσεις να μην είναι υπέρ του, είναι κάπως προφανές το γιατί ήθελε τόσο το κόμμα μια προεκλογική συνεργασία.”

ο Αλέξης, ο Κυριάκος και οι “φίλοι” μας οι Αμερικανοί...

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι οι “φίλοι” μας οι Αμερικάνοι, εμπιστεύονται περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα απ’ ότι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πρόκειται περί αμοιβαίας “εμπιστοσύνης” που έχει σφυρηλατηθεί στην πράξη. Μην ξεχνάμε πως ο Αλέξης στην απόφαση να προχωρήσει στη “συμφωνία” και να ανατρέψει το δημοψήφισμα του ΟΧΙ μέτρησε κυρίως το τηλεφώνημα του προέδρου Ομπάμα, που τον προειδοποίησε για την πρόθεση του Σόιμπλε να προκαλέσει Grexit, και του υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει να μη συμβεί αυτό. (αναλυτικά εδώ: Δυο σημαντικές “αποκαλύψεις” για το καυτό καλοκαίρι του ‘15 από την “εφημερίδα των συντακτών”… )


Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας τήρησε με ευλάβεια το καθεστώς “επιτήρησης” που επιβλήθηκε στην χώρα μας με το ΠΔ 47 (ΦΕΚ 64/10-3-2005) με το οποίο προσδιορίστηκε το “τι είναι νόμιμο”, κυρίως με το αν συνάδει με την τεχνολογία των Αμερικανών στο ζήτημα των ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων. Πρόκειται για ένα “εκσυχρονισμό” που στοίχησε την ζωή του Κώστα Τσαλικίδη εκείνη την εποχή. Γιαυτό εξάλλου “έθαψε” πολιτικά την δικαστική απόφαση που βγήκε αργότερα και χαρακτήριζε “δολοφονία” τον θάνατο του. Όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραβίασε αυτό καθεστώς με την χρήση του predator, παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις που είχαν απευθύνει προς αυτόν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί… ( αναλυτικά εδώ: Σωστά η ΕΥΠ αρνήθηκε την χρήση του predator…

Ο Enzo Traverso μιλά για τον μεταφασισμό στην Ιταλία

Αναδημοσίευση από aftoleksi.gr 

Η Τζόρτζια Μελόνι, ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος της Ιταλίας Fratelli d’Italia, πέρασε χρόνια στο πολιτικό περιθώριο της χώρας προτού εκλεγεί πρωθυπουργός το περασμένο φθινόπωρο. Στην παρούσα συνέντευξη, ο Enzo Traverso ρίχνει φως στη σημασία της ανόδου της και στο τι σημαίνει ο φασισμός στμού που αναδείχθηκε πρώτος στον δεξιό συνασπισμό της Ιταλίας. Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, το Fratelli d’Italia [Αδέλφια της Ιταλίας], το κόμμα του οποίου ηγείται η Τζόρτζια Μελόνι, ήταν περιθωριακό και προσέλκυε μόνο όσους νοσταλγούσαν τον φασισμό. Ο Ιταλός ιστορικός Enzo Traverso μελετά εδώ και δεκαετίες τον ολοκληρωτισμό, τον ναζισμό και τον αντισημιτισμό. Το τελευταίο του βιβλίο, Revolution, An Intellectual History, εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Verso το 2021.

- Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών;

Το να είμαι αδιάφορος θα ήταν ανεύθυνο, είμαι πολύ ανήσυχος για το τι συμβαίνει στη χώρα μου. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι και τραυματισμένος. Όπως οι περισσότεροι Ιταλοί, το περίμενα. Αυτό το αποτέλεσμα αναμενόταν εδώ και μήνες, είναι η λογική κατάληξη μιας διαδικασίας της οποίας οι απαρχές πάνε πολύ πίσω.

- Πόσο καιρό πριν, θα λέγατε;

Πάνω από είκοσι χρόνια. Όταν ο Μπερλουσκόνι ήρθε στην εξουσία το 1994, η δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού που συγκρότησε περιλάμβανε ήδη τους κληρονόμους του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, ενός κόμματος που μέχρι τότε ήταν νεοφασιστικό και στη συνέχεια έγινε «μεταφασιστικό». Έτσι, αυτό το αποτέλεσμα δεν ήρθε από το πουθενά. Συμβολικά, βέβαια, η καμπή είναι σημαντική και ιστορική. Για πρώτη φορά στην ιστορία της δημοκρατικής Ιταλίας, θα έχουμε έναν επικεφαλής κυβέρνησης που διεκδικεί την κληρονομιά του φασισμού, που αναγνωρίζει με υπερηφάνεια ότι ανήκει σε αυτή την παράδοση και όχι σε ένα από τα πολιτικά ρεύματα που δημιούργησαν τη Δημοκρατία και το δημοκρατικό σύνταγμα στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μερικές σκέψεις με αφορμή το βιβλίο του Δημήτρη Στρατούλη «8 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

“Τα ξημερώματα της 25ης προς 26/1/2015 και μέχρι τις 4 το πρωί έγιναν εντατικές διαβουλεύσεις του Αλ. Τσίπρα με ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης. Στα πλαίσιά τους, ενημέρωσε και την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας ότι μπορεί να σχηματιστεί άμεσα κυβέρνηση, γιατί οι ΑΝΕΛ θα συμμετείχαν σε αυτή, οπότε θα υπήρχε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 162 βουλευτών. Στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας του επισήμαναν ότι οι ΑΝΕΛ ‒παρά την αντιμνημονιακή ρητορική τους‒ ήταν ένα δεξιό συντηρητικό κόμμα και ότι γι’ αυτό θα ήταν τροχοπέδη στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το πρόγραμμα του, που προϋπέθετε μεγάλες ρήξεις με το εγχώριο και διεθνές κατεστημένο. Η απάντηση του Αλ. Τσίπρα ήταν ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος είχε δεσμευτεί ότι δε θα εμπόδιζε την προώθηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ότι κυρίως τον ενδιέφερε να αναλάβει το Υπουργείο Άμυνας.

Ο εκβιασμός του DiEM25 από την ΕΚΤ μας αφορά όλους

Αναδημοσίευση από "Μέρα25"

Η ΕΚΤ ζητά από μας €20.000 επειδή απαιτήσαμε ενημέρωση που θα έπρεπε να είναι προσβάσιμη στον καθένα. Βοήθησέ μας να αντισταθούμε σε αυτή την απόπειρα εκφοβισμού – και να δημοσιοποιηθούν τα #TheGreekFiles, τα οποία θέλουν πάση θυσία να κρύψουν

Το καλοκαίρι του 2015 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έκλεισε τις ελληνικές τράπεζες στην προσπάθειά της να εκβιάσει την υποταγή της κυβέρνησής μας. Αυτό το μέτρο ήταν τόσο αυταρχικό και πρωτόγνωρο, που η ΕΚΤ ανέθεσε μυστικά – και με χρήματα των φορολογουμένων – σε ένα δικηγορικό γραφείο των Βρυξελλών να γνωμοδοτήσει αν είχε δικαίωμα να το κάνει.

Δυστυχώς για αυτούς, ένας πληροφοριοδότης εντός του οργανισμού μάς ενημέρωσε.

Το 2017 ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 και συνιδρυτής του DiEM25 Γιάνης Βαρουφάκης υπέβαλε αίτημα εξ ονόματος του DiEM25, στο πλαίσιο της ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφόρηση, να δει το περιεχόμενο αυτής της νομικής γνωμοδότησης, μαζί με τον τότε Ευρωβουλευτή Fabio de Masi. Σε τελική ανάλυση, αν σύμφωνα με τη γνωμοδότηση η ΕΚΤ είχε κλείσει τις ελληνικές τράπεζες νομίμως, γιατί να μην την κοινοποιήσει; Αν πάλι τις είχε κλείσει παρανόμως, τότε γιατί τις έκλεισε;

Βαγγέλης Μαρινάκης vs Αλέξης Τσίπρας

(κλικ για μεγένθυση)

Την 6η Ιανουαρίου διεξήχθη φιλικός αγώνας μεταξύ του Αλέξη Τρίπρα και του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Πειραιά για το ποίος έχει την καλύτερη ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ, υπό την επίβλεψη της ορθοδόξου ημών εκκλησίας. Νικητής ανεδείχθη ο Μαρινάκης, του οποίου η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ ήταν διπλάσια από το αδύναμο πιστουνάκι του Αλέξη που τα είχε χαμένα και τρομαγμένο στραβοπετούσε στον αέρα. 

Ο Αλέξης έσφιξε το χέρι του νικητή, τον συνεχάρη και δικαιολογήθηκε ότι δεν είχε αρκετό χρόνο να προετοιμαστεί μετά την επιστροφή του από το κουραστικό ταξίδι του την Βραζιλία. Η χορωδία των 53 που ανέμενε το αποτέλεσμα τραγούδησε χαμηλόφωνα από τις κερκίδες τον δικό της εξάψαλμο.

Υστερόγραφο:  Την παρακάτω φωτογραφία του Αλέξη στην ΑΥΓΗ με το περιστέρι, την έφαγε αυτό το ρακούν!... https://www.avgi.gr/politiki/435420_perissotero-fos-giati-ta-teleytaia-hronia-perpatame-sto-skotadi

Οι θαυματουργές ...γόβες της Πόπης Τσαπανίδου

Η Πόπη Τσαπανίδου κυκλοφορεί πάντα με γόβες #Mourtzi, και επιλέγει χρώμα για μια εντυπωσιακή χειμερινή εμφάνιση!

 

Φέτος για χειμερινή εμφάνιση, διάλεξε χρώμα ...ΣΥΡΙΖΑ. 

 - Πως αντιμετωπίζουν αυτή την επιλογή οι συριζέοι;

 Δεν διάλεξαν να μπουν στις γόβες της Πόπης. Όμως, δεν έχουν άλλη επιλογή, τους τις φόρεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Ούτε μέτρησε καν αν τους στενεύουν ή τους πέφτουν μεγάλες. Με αυτές τις γόβες θα πορευτούν, κουνιστοί και λιγιστοί ή με την γροθιά ψιλά, δική τους αποκλειστικά αυτή η επιλογή... 

Προσπαθούν λοιπόν  να μας πείσουν - αλλα και να το πιστεύψουν οι ίδιοι - πως οι γόβες της Πόπης είναι  θαυματουργές, σαν τις παντόφλες του Αγιου Γεράσιμου: 

 «Τώρα που τα έχεις κάπως μαζεμένα μπροστά σου, δεν σου ζητάω να πέσεις στα γόνατα και να φιλήσεις τις γόβες της Πόπης Τσαπανίδου, που εγώ θα το έκανα άνετα... 

 Σου ζητάω να νιώσεις τι συμβαίνει γύρω σου και να κάνεις τα πάντα για να πέσει η Καμόρα. Αλλά και αν δεν κάνεις τα πάντα για να πέσει η Καμόρα, τουλάχιστον μπες στις γόβες της Πόπης και της κάθε Πόπης. 

 Θα νικήσουμε.»

 από εδώ: 

  Μην μπαίνεις στον κόπο να ψάχνεις παλαιές δηλώσεις της Πόπης Τσαπανίδου, θα στα θυμίσω εγώ... 

 Από το “να κάνεις τα πάντα” μέχρι “να μπεις στις γόβες της Πόπης” για να φύγει η Καμόρα, υπάρχουν άπειρες ενδιάμεσες εκδοχές. Επομένως δεν υπάρχει κανένα πραγματικό δίλημμα για να διαλέξεις ή το ένα ή το άλλο. Επίσης, σίγουρο είναι ότι καμία Καμόρα δεν θα πέσει, άμα μπεις στις γόβες της Πόπης. Άλλα πράγματα βέβαια, μπορεί να συμβούν, μέχρι να άλλάξει η σεζόν. Είναι και ψιλοτάκουνες, και αν δεν τις έχεις συνηθήσει το σραβοτάπημα δεν θα αργήσει ν' ρθει...

Qatar Gate ως πολιτικό ...ξεκαθάρισμα

Ο Γιώργος Κύρτσος είπε και κάτι άλλο, σε ένα σχόλιο του στο twitter:
“Η Καϊλή τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της. Μας κορόιδευε με αυτά που έκανε σαν πιο "έξυπνη" και κυρίως σαν αδίστακτη”.

Όμως η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας. Οι νεοφιλελεύθεροι επίσης είναι και αδίστακτοι... Τιμωρούνται μόνον αυτοί που παρεκκλίνουν από το κυρίαρχο.

Ο Τάσος Τέλλογλου σε ένα δημοσίευμά του στο insidestory.gr προς το τέλος προσθέτει και μια άλλη λεπτομέρεια που έχει και αυτή την σημασία της: “Επίσης η κ. Καϊλή δεν δείχνει ευαισθησίες μόνο ως προς το Κατάρ – απέφυγε να καταδικάσει το ρωσικό καθεστώς.”

Η διαφθορά ως ένα οργανικό σύμπτωμα των μηχανισμών εξουσίας είναι γνωστό, και προκαπιταλιστικό (Η διαφθορά στην αρχαία Αθήνα… ). Η υπόθεση χρηματισμού της Καϊλή δεν έχει να προσθέσει τίποτε καινούργιο σ’ αυτό.

Το πραγματικό ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας εντοπίζεται αν την προσεγγίσουμε με βάση την διάκριση της αιτίας από την αφορμή. Τότε μόνον μπορούμε να κατανοήσουμε τις πολιτικές επικοινωνιακής διαχείρισής της: Δεν είναι ζήτημα που όλος ο κόσμος τ’ χει τούμπανο και οι “Αρχές” κρυφό καμάρι. Πρόκειται για μια υπόθεση που οι “Αρχές” την έκαναν “τούμπανο” και οι υπηρεσίες τους διεκπεραιώνουν όλες τις πλευρές της διαχείρισής της, από την αστυνομική μέχρι την επικοινωνιακή...

ΠΡΙΝ 10 χρόνια…

εκλογές 2012

Δεκέμβρης του 2012, 

3 χρόνια πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία.

Στις εκλογές του Μάη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 16,78% και ήταν πλέον αξιωματική αντιπολίτευση π (προηγούμενα αποτελέσματα 2009: 4,6%, 2007: 5,04%).

Η προοπτική της ανόδου στην κυβερνητική εξουσία ήταν πλέον ορατή, όχι τόσο μέσω της αυτοδυναμίας αλλά μέσω συνεργασιών.

Εκείνη την εποχή διαμορφώθηκε ο ιδιότυπος “ιστορικός συμβιβασμός” της ελληνικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσει με την δεξιά και συγκεκριμένα με το ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα του Πάνου Καμμένου.

- Ποιοί νομίζετε ότι ήταν πρωτεργάτες σε αυτό το εγχείρημα;

Social Contagion and Other Material on Microbiological Class War in China

Οι Chuang είναι μια διεθνής κομμουνιστική συλλογικότητα που εκδίδει ένα ομώνυμο περιοδικό και ένα blog. Το περιεχόμενό τους περιλαμβάνει συνεντεύξεις, μεταφράσεις και πρωτότυπα άρθρα σχετικά με συνεχιζόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη της Κίνας μέσα από τα συσσωρευμένα συντρίμμια της ιστορίας των αγώνων που εναντιώθηκαν σε αυτή.

Μέσα από χρόνια επιτόπιας έρευνας, οι Chuang προσπαθούν να διαμορφώσουν γενικότερη προσέγγιση από αριστερή σκοπιά αυτών των ζητημάτων, δίνοντας έμφαση στις παγκόσμιες διαστάσεις της κινεζικής εμπειρίας - διακριτή από τις συζητήσεις του 20ου αιώνα - και επικεντρωμένη στις μεταβαλλόμενες συνθήκες των λαϊκών αντιστάσεων στην Κίνα και πέρα απ’ αυτή. Στις ενδιαφέρουσες θεωρητικές παρεμβάσεις και στη πληροφόρηση από ζητήματα επικαιρότητας που παρουσιάζονται στο blog τους, η συλλογικότητα δίνει έμφαση στα εμπειρίες από τις μάχες που δίνουν οι προλετάριοι σε όλο τον κόσμο σήμερα και στο εγγύς μέλλον.