Αναρτήσεις
“Τα ξημερώματα της 25ης προς 26/1/2015 και μέχρι τις 4 το πρωί έγιναν εντατικές διαβουλεύσεις του Αλ. Τσίπρα με ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης. Στα πλαίσιά τους, ενημέρωσε και την ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας ότι μπορεί να σχηματιστεί άμεσα κυβέρνηση, γιατί οι ΑΝΕΛ θα συμμετείχαν σε αυτή, οπότε θα υπήρχε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 162 βουλευτών. Στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας του επισήμαναν ότι οι ΑΝΕΛ ‒παρά την αντιμνημονιακή ρητορική τους‒ ήταν ένα δεξιό συντηρητικό κόμμα και ότι γι’ αυτό θα ήταν τροχοπέδη στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το πρόγραμμα του, που προϋπέθετε μεγάλες ρήξεις με το εγχώριο και διεθνές κατεστημένο. Η απάντηση του Αλ. Τσίπρα ήταν ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος είχε δεσμευτεί ότι δε θα εμπόδιζε την προώθηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ότι κυρίως τον ενδιέφερε να αναλάβει το Υπουργείο Άμυνας.
Ορισμένοι τότε έθεταν ή ακόμα θέτουν στα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας το ερώτημα γιατί δέχθηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί κυβερνητικά με τους ΑΝΕΛ. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αριθμητικά και πολιτικά δεν μπορούσε να συμμαχήσει με άλλη πολιτική δύναμη. Ούτε με μνημονιακή δύναμη, γιατί αυτό θα ήταν ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο και θα υπονόμευε εκ προοιμίου την πολιτική αξιοπιστία του και την όποια δυνατότητά του να προωθήσει το πρόγραμμα του με ρήξη, εάν χρειαζόταν, με τους δανειστές. Ούτε, δυστυχώς, με άλλη αντιμνημονιακή αριστερή δύναμη, αφού το ΚΚΕ είχε αρνηθεί κατηγορηματικά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αλλά και δεν ήταν σύμφωνη σε μια τέτοια προοπτική.
Άλλοι ρωτούν γιατί η Αριστερή Πλατφόρμα δεν πρόβαλε βέτο στο ΣΥΡΙΖΑ για να μη συνεργαστεί κυβερνητικά με τους ΑΝΕΛ, προτείνοντας νέες εκλογές για να διεκδικήσει την αυτοδυναμία. Όμως, και μόνο μια τέτοια σκέψη θα ήταν τότε παράλογη, γιατί θα άφηνε το λαό για 22-25 ημέρες, εν μέσω νέας προεκλογικής περιόδου, έρμαιο των επιθέσεων που θα εξαπέλυαν οι δανειστές, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οικονομικοί οργανισμοί και οι εγχώριες και διεθνείς αντιδραστικές δυνάμεις.
Τελικά, δεν ήταν οι ΑΝΕΛ που ώθησαν την κυβέρνηση στην ταπεινωτική συνθηκολόγησή της με το 3ο Μνημόνιο. Δυστυχώς, ήταν η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε αυτή την καταστροφική επιλογή, σε αντίθεση με την πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας, που την πίεζε να σεβαστεί τη λαϊκή βούληση, όπως αυτή εκφράστηκε στο δημοψήφισμα της 5ης/7/2015, για μη υπογραφή νέου μνημονίου.”
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Είναι πράγματι ειδυλλιακή η εικόνα για τους ΑΝΕΛ που παρουσιάζεται στο βιβλίο, και στο πως επετεύχθηκε η συμφωνία την κυβερνητική συνεργασία!
Ας αρχίσουμε απ’ το τέλος. Οι ΑΝΕΛ υπερψήφισαν την συμφωνία το 2015. Ο Πάνος Καμμένος στην ομιλία του στην Βουλή μεταξύ άλλων δήλωσε ότι «η συμφωνία αποτελεί το τέλος της εποχής των μνημονίων». Γιαυτό συγκυβέρνησε και δεύτερη φορά με τον Τσίπρα. Για τους ΑΝΕΛ, «κόκκινη γραμμή» δεν ήταν τα μνημόνια, αλλά η συμφωνία των Πρεσπών, και άλλες μεταρρυθμίσεις που ήταν εκτός των πλαισίων των μνημονίων, όπως ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, η μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό, το μεταναστευτικό (πχ. 4 Φλεβάρη 2015: ο Π. Καμμένος αρνείται να ψηφίσει τη ρύθμιση για την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών) και άλλα ωραία παρόμοια…
Πράγματι είναι λογικό τότε ορισμένα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας να έθεταν τότε το ερώτημα αν ΣΥΡΙΖΑ συνεργαστεί κυβερνητικά με τους ΑΝΕΛ, αυτό θα ήταν τροχοπέδη στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το πρόγραμμα του. Αυτό όμως δεν ήταν η κυρίαρχη γραμμή της ηγεσίας της. Ποτέ αυτές οι “επιφυλάξεις” δεν εκφράστηκαν δημόσια. Αντίθετα ο Αριστερό Ρεύμα υποστήριζε τους ΑΝΕΛ, πριν από την κυβερνητική συνεργασία. Από το 2012 μάλιστα. (μερικά στοιχεία εδώ:
ΠΡΙΝ 10 χρόνια…). Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, αυτοί που ανέλαβαν πρωτοβουλίες εκείνη την εποχή για να βελτιωθούν και να συσφυχθούν οι σχέσεις με την Ρωσία ήταν ο Λαφαζάνης και ο Καμμένος.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ...δεν πληροφορήθηκαν το ζήτημα “τα ξημερώματα της 25ης προς 26/1/2015 και μέχρι τις 4 το πρωί”, και πριν δεν γνώριζαν τίποτα. Το κομπρεμί είχε γίνει νωρίτερα, σε αυτό συμμετείχε ενεργά η ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος.
Την εποχή εκείνη, οι «8 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», το άρωμα αυτών των “στενών σχέσεων” της ηγεσίας του Αριστερού Ρεύματος με τον Πάνο Καμμένο αποτυπώνεται γλαφυρά σε δημοσιεύσεις του Στάθη Σταυρόπουλου που δήλωνε “σύντροφος” του Πάνου Καμμένου και κατηγορούσε από τις στήλες του ΕΝΙΚΟΥ για «αντικομματική» συμπεριφορά τον Βαρουφάκη, επειδή είχε δηλώσει πως δεν βγαίνει το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” ( Στάθης: Ο ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ του ΣΥΡΙΖΑ…).
Θα μπορούσα να επισημάνω ανάλογες παρατηρήσεις και σε πολλά άλλα σημεία που αναφέρονται σε αυτούς τους 8 ΜΗΝΕΣ, όπως για παράδειγμα το θέμα της “δημοκρατίας” στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο σαφώς πολύ πιο καθοριστική σημασία για την ανατροπή του ΟΧΙ, από αυτά που περιγράφει ο Δημήτρης Στρατούλης στο βιβλίο του: Αν πράγματι αποφάσιζαν τα “μέλη του ΣΥΡΙΖΑ” για την γραμμή του κόμματος στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα όπως η υπογραφή της “συμφωνίας”, τα πράγματα σήμερα θα ήταν αρκετά διαφορετικά...
Όμως δεν θα το κάνω, γιατί από τότε έχουν περάσει 8 ΧΡΟΝΙΑ. Σε αυτά τα χρόνια, ο κεντρικός πυρήνας των πολιτικών θέσεων του Δημήτρη Στρατούλη κρίθηκε στην πράξη μέσα από τις πολιτικές πρακτικές της ΛΑΕ. Και σε αυτή την οκτάχρονη πορεία δεν ήταν εμπόδιο, ούτε ο Τσίπρας, ο Καμμένος ή ο Βαρουφάκης…
Σήμερα, για αυτά τα ζητήματα θα ήθελα ν’ ακούσω τον Δημήτρη Στρατούλη. Όλα τ’ άλλα είναι παλιές ιστορίες που, όπως λέει και ο εθνικός ποιητής:
Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σου έμενε να λες
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου