Περί της Ελευθερίας της έκφρασης

 

Το άρθρο αυτό του Γάλλου φιλοσόφου Ζακ Ρανσιέρ (Jacques Rancière), εμπνευσμένο από το νέο γύρο αντιπαραθέσεων, αλλά και βίας, που προκάλεσαν στη Γαλλία τα περιώνυμα “Σκίτσα του Μωάμεθ”, δημοσιεύθηκε στις 20 Νοεμβρίου στο μπλογκ του Médiapart και αναδημοσιεύθηκε την επομένη στο αριστερό ηλεκτρονικό περιοδικό Contretemps.

Αναδημοσίευση από το "ΑΣΣΟΔΥΟ"

Μετάφραση: Διονύσιος Καλιντέρης

Η ειδεχθής δολοφονική επίθεση κατά του καθηγητή Σαμυέλ Πατύ από έναν φανατισμένο εγκληματία ξεσήκωσε, λόγω του φρικώδους χαρακτήρα της, κύμα αγανάκτησης. Προκάλεσε επίσης σειρά σχολίων και τοποθετήσεων που μαρτυρούν μία λυπηρή σύγχυση, ιδίως σε ότι αφορά την ελευθερία της έκφρασης και τις εκδηλώσεις της.

Και αυτό, διότι, ήδη εδώ και μερικές δεκαετίες, έχει αναπτυχθεί ένα σώμα λόγων υποτίθεται ρεπουμπλικανικής (républicain) πνοής, το οποίο έχει συστηματικά μετασχηματίσει νομικές έννοιες οι οποίες ορίζουν τις σχέσεις μεταξύ κράτους και πολιτών σε ηθικές αρετές τις οποίες αυτοί οι πολίτες οφείλουν να διαθέτουν και άρα σε κριτήρια που επιτρέπουν τον στιγματισμό όσων δεν τις διαθέτουν.

Η όλη επιχείρηση ξεκίνησε από τον ορισμό της κοσμικότητας (laïcité). Η κοσμικότητα όπως εγγράφεται στις αρχές του Συντάγματός μας σημαίνει ότι το Κράτος δεν διδάσκει καμία θρησκεία και δεν επιτρέπει σε καμία θρησκεία να παρεμβαίνει στην οργάνωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτή η έννοια δεν εγγράφεται σε κάποια αδιευκρίνιστη ουσία της δημοκρατίας. Η Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία την επέβαλε για να θέσει τέρμα στον έλεγχο της δημόσιας εκπαίδευσης από την Καθολική Εκκλησία όπως αυτός είχε θεσπιστεί από ένα νόμο της… Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας. Την επέβαλε παράλληλα με την σύσταση στους διδάσκοντες να μην πράττουν τίποτα το οποίο να τραυματίζει την πίστη των μαθητών τους.

Πέσαμε έξω (! ;)

Η εναγώνια προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης την εποχή του κορονοϊού για την αναζήση υπουργού υγείας "κοινής αποδοχής"...

Το χρώμα του φασισμού είναι δεξιό

Η κυρίαρχη ιδεολογία βλέπει μόνον δύο μόνο χρώματα, τα χρώματα της εξουσίας: Το «υπέρ» και το «κατά». Όταν παθαίνει «αχρωματοψία», επιχειρεί απλά να κάνει το μαύρο …άσπρο.

Η ακροδεξιά ιδεολογία στην χώρα μας, από την μεταπολίτευση και μετά ήταν πάντα υπαρκτή, ανεξάρτητα αν την διαμεσολαβούσαν στο χώρο της πολιτικής διακριτοί ακροδεξιοί πολιτικοί μηχανισμοί ή τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Όσο η ακροδεξιά ιδεολογία έχει κοινωνικά ερείσματα, τόσο θα υπάρχουν και διαμεσολαβήσεις στον χώρο της πολιτικής.

Η «καταδίκη» της χρυσής αυγής είναι φανερό ότι θέτει με άλλους όρους αυτό το ζήτημα. Είναι φανερή η προσπάθεια πολιτικής εκπροσώπησης της πολιτικής πελατείας της χρυσής αυγής από την ΝΔ και άλλους συντηρητικούς δεξιούς πολιτικούς σχηματισμούς. Αυτό, όσο και να θέλουν, δεν μπορούν να το κρύψουν: Οι διαμεσολαβητές της ακροδεξιάς στο χώρο της πολιτικής έχουν χρώμα «δεξιό»

Λαφαζάνης: Από το iskra.gr στο …lykavitos.gr ένα τσιγάρο δρόμος!

Το καλοκαίρι του 2015 τα αστικά ΜΜΕ παρουσίαζαν την ίδρυση της ΛΑΕ ως το κόμμα του Λαφαζάνη, όπως εδώ:

Το πρώτο διαζύγιο: Προς νέο κόμμα η Iskra του Λαφαζάνη 

Με υπογραφή Λαφαζάνη το Iskra προαναγγέλλει το σχηματισμό νέου κόμματος

Αναγγέλλει νέο κόμμα ο Λαφαζάνης

Ακούσαμε πρόσφατα πως ο Παναγιώτης ετοιμάζεται πάλι να φτιάξει νέο κόμμα. Ανατρέξαμε στο iskra.gr ως την πλέον έγκυρη πηγή, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα… Βρήκαμε όμως μια αρκετά καλή ενημέρωση στο lykavitos.gr:

Λαφαζάνης: Μέχρι Δεκέμβριο το νέο κόμμα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ

Το γιατί το lykavitos.gr παρουσιάζει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να προαναγγέλλει το νέο κόμμα του, το αφήνουμε στους αναγνώστες μας να το κρίνουν. Εκείνο όμως που μας παραξενεύει και θα το σχολιάσουμε είναι γιατί το iskra.gr που έχει ταυτιστεί με την «φωνή» του Παναγιώτη Λαφαζάνη (τα πρόσφατα κείμενα με την υπογραφή του [εδώ]),  δεν λέει τίποτα για αυτό το σοβαρό ζήτημα και κάνει την πάπια… 

"'Εξω το φέρετρο, μέσα η τηλεόραση, το παράθυρο ανοιχτό σε έναν κλειστό κόσμο!"

του  Raoul Vaneigem 

πηγή: lundi.am

Αναδημοσίευση μετάφρασης από [εδώ]

Είναι καθαρός παραλογισμός το να αμφισβητείς τον κίνδυνο του κορωνοϊού. Από την άλλη πλευρά, μήπως δεν είναι εξίσου παράλογο το γεγονός ότι μια διαταραχή στη συνήθη πορεία ασθενειών γίνεται αντικείμενο μιας τέτοιας συγκινησιακής εκμετάλλευσης, κινητοποιώντας την αλαζονική εκείνη ανικανότητα που είχε διώξει κάποτε έξω από τη Γαλλία το σύννεφο του Τσερνομπίλ; Βέβαια, γνωρίζουμε με πόση ευκολία το φάσμα της Αποκάλυψης βγαίνει από το κουτί του για να ιδιοποιηθεί τον πρώτο τυχόντα κατακλυσμό, να διορθώσει τα κλασικά εικονογραφημένα του παγκόσμιου κατακλυσμού και να βυθίσει το αλέτρι της ενοχής στο στείρο χώμα των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Η θεϊκή κατάρα υποβοηθούσε με χρήσιμο τρόπο την εξουσία. Τουλάχιστον μέχρι τον σεισμό της Λισαβόνας του 1755, τότε που ο μαρκήσιος ντε Πομπάλ, φίλος του Βολταίρου, εκμεταλλεύτηκε τον σεισμό για να σφαγιάσει τους Ιησουίτες, να ανοικοδομήσει την πόλη σύμφωνα με τις αντιλήψεις του και να ξεφορτωθεί με όλη του την άνεση τους πολιτικούς του αντιπάλους στήνωντας μία σειρά από "πρωτο-σταλινικές" δίκες. Δεν θα θέλαμε να προσβάλουμε τον Πομπάλ, όσο απεχθής κι αν ήταν, με το να συγκρίνουμε το πραξικοπηματικό του κατόρθωμα με τα άθλια μέτρα που εφαρμόζει παγκοσμίως ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός στην επιδημία του κορωνοϊού.

ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ...

ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΘΑ ΔΙΑΣΧΙΣΟΥΝ ΤΙΣ 5 ΗΠΕΙΡΟΥΣ 

Αναδημοσίευση από το enlacezapatista.ezln.org

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ-ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

ΜΕΞΙΚΟ
5 Οκτωβρίου 2020

Προς το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο-Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης
Προς την Εγχώρια και Διεθνή Έκτη
Προς τα Δίκτυα Αντίστασης και Εξέγερσης
Προς τους έντιμους ανθρώπους που αντιστέκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη


Αδελφές, αδελφοί, αδελφοίες
Συντρόφισσες, σύντροφοι και συντροφόισσες

Εμείς οι ζαπατίστας, αυτόχθονες λαοί μάγια, σας χαιρετούμε και μοιραζόμαστε μαζί σας αυτό που υπάρχει στη συλλογική μας σκέψη, σύμφωνα με αυτό που βλέπουμε, ακούμε και αισθανόμαστε.

Πρώτο: – Βλέπουμε και ακούμε έναν κόσμο άρρωστο στην κοινωνική του ζωή, κατακερματισμένο σε εκατομμύρια ανθρώπους, αποξενωμένους μεταξύ τους, απορροφημένους στην προσπάθεια τους για ατομική επιβίωση, ενωμένους όμως κάτω από τον ζυγό της καταπίεσης από ένα σύστημα που είναι διατεθειμένο να κάνει τα πάντα προκειμένου να ικανοποιήσει τη δίψα του για κέρδη, ακόμα κι όταν ο δρόμος του αντιστρατεύεται την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη Γη.

Η δυσλειτουργία του συστήματος και η ηλίθια υπεράσπιση της «προόδου» και του «εκσυγχρονισμού» προσκρούει πάνω σε μια εγκληματική πραγματικότητα: τις γυναικοκτονίες. Η δολοφονία γυναικών δεν έχει ούτε χρώμα ούτε εθνικότητα, είναι παγκόσμια. Αν είναι παράλογο και εξωφρενικό κάποιος/α να διώκεται, να εξαφανίζεται, να δολοφονείται για το χρώμα του δέρματος, τη φυλή, την κουλτούρα ή τα πιστεύω του/της, είναι αδύνατο να χωρέσει ανθρώπινος νους ότι το να είσαι γυναίκα ισοδυναμεί με καταδίκη σε κοινωνικό αποκλεισμό και θάνατο.

Πώς συλλογάται ο Ρήγας;

σε λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία

Η αναζήτηση νέων πηγών στο έργο του Ρήγα Βελεστινλή αποδίδει σημαντικά ευρήματα:

– Αποκαλύπτεται η πηγή των περίφημων δύο στίχων από τον Θούριο, «Καλλιό ’ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,/παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή». 

– Προσεγγίζονται νέα μεταφράσματα από έργα των Γάλλων εγκυκλοπαιδιστών.

– Εντοπίζεται μια σημαντική γερμανική πηγή... αγγλικής προέλευσης.

– Πιστοποιείται η εξοικείωση του Ρήγα με το έργο του Βολταίρου και η μετάφραση μεγάλων αποσπασμάτων από τα κείμενά του.

– Δίνεται απάντηση στο πώς συνάντησε ο Ρήγας το «γνωμικό του Χάλερ» που σφράγισε το έργο του («Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»).

– Διατυπώνονται νέες σκέψεις για τη μυστική οργάνωση του Ρήγα και την προσωπική του σχέση με τη θρησκεία.

 

Μέσα από τα νέα αυτά ευρήματα, επιχειρείται να ερμηνευτεί η δυσανεξία της επίσημης συντηρητικής ιστοριογραφίας απέναντι στην προσωπικότητα, τη δράση και το έργο του Ρήγα. Αναλύεται ειδικά η αρνητική στάση των εκπροσώπων της Ελληνορθόδοξης Ιεραρχίας, από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε ́ έως τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τη σημερινή Διοικούσα Εκκλησία.

Κυρίως, όμως, συνοψίζεται το πολιτικό σχέδιο του Ρήγα για μια πολιτειακή συγκρότηση της απελευθερωμένης Ελλάδας και των Βαλκανίων με βάση τα πιο προωθημένα προτάγματα του ριζοσπαστικού Διαφωτισμού. Το απελευθερωτικό όραμα του Ρήγα συμπεριλαμβάνει ισότιμα όλες τις πληθυσμιακές ομάδες, χωρίς καμία διάκριση φύλου, εθνικής καταγωγής, θρησκείας και γλώσσας. Το επαναστατικό αυτό σχέδιο, που βέβαια ενταφιάστηκε κάτω από την επικράτηση των εθνικισμών του 19ου αιώνα, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Και, για πολλούς, απολύτως αδιανόητο.

Δείτε και αυτό:

«Οποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»

Η μεγάλη απάτη με τα «πράσινα άλογα» την εποχή των μνημονίων…

Οι υποσχέσεις για την νομιμοποίηση των «αυθαίρετα» μέχρι την εποχή των μνημονίων ήταν πάντα ένα από τα θέματα της προεκλογικής ατζέντας των κομμάτων που διεκδικούσαν την κυβερνητική εξουσία. Την εποχή των μνημονίων, όπου το πολιτικό σύστημα από «νταβατζής» έγινε «μπράβος» της ΕΕ και των δανειστών, το θέμα των «αυθαιρέτων» εξαφανίστηκε από τις προεκλογικές ατζέντες. Όχι τυχαία: Ο «μπράβος» δεν δίνει υποσχέσεις, διεκπεραιώνει απλά τις εισπράξεις… 

Στις 30 Σεπτεμβρίου έληξε προθεσμία που έχει δώσει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων. Οι νομιμοποιήσεις βέβαια θα συνεχιστούν (εκτός από την κατηγορία 5), απλά θα είναι μεγαλύτερα τα πρόστιμα…

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απ’ αυτή την επιχείρηση, την εποχή του κορονοϊού, εισέπραξε 4.5 δις για να τα παραδώσει στους δανειστές. Χωρίς καμία διαμαρτυρία. Οι μόνες φωνές που καταγράφηκαν δημόσια ήταν αιτήματα για επέκταση της προθεσμίας υποβολής των δηλώσεων και της καταβολής των παράβολων…

Εκείνοι που έτρεξαν πρώτοι να νομιμοποιήσουν το αυθαίρετό τους, είναι αυτοί που βρίσκονται στην χειρότερη οικονομική κατάσταση, αυτοί που αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο της πώλησης του ακινήτου τους: Οποιαδήποτε αλλαγή στο καθεστώς ιδιοκτησίας προϋποθέτει την νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών που περιλαμβάνει.

Ποιά η σημασία της δικαστικής απόφασης για την χρυσή αυγή;

Στις 7 Οκτωβρίου θα εκδοθεί απόφαση του δικαστηρίου για τη Χ.Α. Ποια είναι σημασία της;

Όταν το «κράτος» είχε τα μάτια του ερμητικά κλειστά στην "επικινδυνότητα" της χρυσής αυγής , το «κίνημα» ήταν πράγματι ο μόνος πραγματικός πολιτικός αντίπαλος απέναντι σε αυτό το μόρφωμα. Όμως η αντιπαράθεση στο «πεζοδρόμιο» δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η χρυσή αυγή απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα, έγινε «κοινοβουλευτικό κόμμα» και διευρυνθήκαν οι δράσεις της. Κάποια στιγμή οι δημοσκοπήσεις την είχαν αναδείξει 3ο κόμμα.

Τότε το πολιτικό σύστημα άρχισε ν’ ανησυχεί και ενεργοποιήθηκαν οι κρατικοί μηχανισμοί για την προστασία του. Ανέθεσε το ζήτημα στην «δικαιοσύνη» για να δώσει την λύση. Αυτή η λύση θα πιστοποιηθεί με την αναμενόμενη απόφαση.

Τότε οι χρυσαυγίτες αλλά και κάποιοι προοδευτικοί και κινηματικοί, ο καθένας με τον δικό του σκεπτικό, θεωρούσαν το ζήτημα θα πρέπει να λυθεί με μέσα πολιτικά και όχι με δικαστικά μέσα γιατί ήταν «πολιτικό».

Όμως από άλλη σκοπιά και για άλλους πολιτικούς λόγους τίθεται το ζήτημα για το «κράτος» απ’ ότι για το «κίνημα». Το κράτος ενδιαφέρεται πρώτα απ’ όλα για την εξασφάλιση των όρων αναπαραγωγής του: Καταστέλλει ότι δεν μπορεί να ενσωματώσει…

Για την «λογική» ρε γαμώτο…

Αν καταφέρεις να ξεγελάσεις κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι χαζός. Απλά σημαίνει ότι σε εμπιστεύεται περισσότερο απ’ ότι αξίζεις.

 (Τσαρλς Μπουκόφσκι) 

 Με αφορμή δυο κείμενα που αναφέρονται τον σύγχρονο «ανορθολογισμό» 

του Γιώργου Καλαντζόπουλου 

Με κεντρικό αναφορικό την δημόσια συζήτηση για την πανδημία του κορονοϊού χαρακτηρίζουν απαξιωτικά ως «ανορθολογισμό» το γεγονός ότι τυγχάνουν ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής απόψεις και θέσεις που δεν τεκμηριώνονται με το κύρος της επιστημονικής αλήθειας και της λογικής απόδειξης. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;  

Τα κείμενα: 

1. Ηλίας Ιωακείμογλου: «Ο ανορθολογισμός, δεξιά κι αριστερά»  

2. Παναγιώτης Σωτήρης: «Επιστημονισμός και ανορθολογισμός» 

Ο Ηλίας Ιωκείμογλου καταγγέλλει τον «κοινωνικό ανορθολογισμό» και διατείνεται ότι ο ανορθολογισμός έχει καταφέρει να διεισδύσει και στην Αριστερά. Διατυπώνει επίσης μια γενικότερη θέση για τον «ορθολογισμό», που αξίζει να αναρωτηθούμε για τις συνέπειες της: 

«Η αστική ιδεολογία (μέρος της οποίας αποτελεί και ο νεοφιλελευθερισμός σε καθαρή κατάσταση, ως ιδεολογία δηλαδή), προέρχεται από τον Διαφωτισμό και την εποχή των επαναστάσεων του 18ου και του 19ου αιώνα, ακριβώς όπως και ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός και ο αναρχισμός. Πρόκειται για κοινή προέλευση που διακρίνει αυτές τις ιδεολογίες έναντι του ανορθολογισμού.»

Η θέση αυτή γεννάει αυθόρμητα ένα εύλογο ερώτημα:

- Πως συμβαίνει «το παράδοξο» σε μια εποχή που η ηγεμονία της κυρίαρχη ιδεολογίας δεν αμφισβητείται, να εμφανίζεται μια άλλη «ανταγωνιστική» όχι μόνον προς αυτή, αλλά και σε κάθε άλλη που έχει ως βάση της τον «ορθολογισμό»;