Ποιά η σημασία της δικαστικής απόφασης για την χρυσή αυγή;

Στις 7 Οκτωβρίου θα εκδοθεί απόφαση του δικαστηρίου για τη Χ.Α. Ποια είναι σημασία της;

Όταν το «κράτος» είχε τα μάτια του ερμητικά κλειστά στην "επικινδυνότητα" της χρυσής αυγής , το «κίνημα» ήταν πράγματι ο μόνος πραγματικός πολιτικός αντίπαλος απέναντι σε αυτό το μόρφωμα. Όμως η αντιπαράθεση στο «πεζοδρόμιο» δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η χρυσή αυγή απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα, έγινε «κοινοβουλευτικό κόμμα» και διευρυνθήκαν οι δράσεις της. Κάποια στιγμή οι δημοσκοπήσεις την είχαν αναδείξει 3ο κόμμα.

Τότε το πολιτικό σύστημα άρχισε ν’ ανησυχεί και ενεργοποιήθηκαν οι κρατικοί μηχανισμοί για την προστασία του. Ανέθεσε το ζήτημα στην «δικαιοσύνη» για να δώσει την λύση. Αυτή η λύση θα πιστοποιηθεί με την αναμενόμενη απόφαση.

Τότε οι χρυσαυγίτες αλλά και κάποιοι προοδευτικοί και κινηματικοί, ο καθένας με τον δικό του σκεπτικό, θεωρούσαν το ζήτημα θα πρέπει να λυθεί με μέσα πολιτικά και όχι με δικαστικά μέσα γιατί ήταν «πολιτικό».

Όμως από άλλη σκοπιά και για άλλους πολιτικούς λόγους τίθεται το ζήτημα για το «κράτος» απ’ ότι για το «κίνημα». Το κράτος ενδιαφέρεται πρώτα απ’ όλα για την εξασφάλιση των όρων αναπαραγωγής του: Καταστέλλει ότι δεν μπορεί να ενσωματώσει…

Στα χρόνια που πέρασαν, εκείνο που αποδείχτηκε είναι ότι το πραγματικό πλήγμα που δέχτηκε η χρυσή αυγή και την έφερε στην κατάσταση εκεί που βρίσκεται σήμερα, είναι πλήγμα που δέχτηκε απ’ το «κράτος» και όχι από το «κίνημα»…

Είναι προφανές ότι αυτή εξέλιξη, δεν είναι η «τελική λύση» (υπάρχουν όμως στην πολιτική τέτοιες λύσεις;) για την αντιμετώπιση του ρατσισμού, του εθνικισμού και της ακροδεξιάς.

Η ακροδεξιά ιδεολογία στην χώρα μας, από την μεταπολίτευση και μετά ήταν πάντα υπαρκτή, ανεξάρτητα αν την διαμεσολαβούσαν στο χώρο της πολιτικής διακριτοί ακροδεξιοί πολιτικοί μηχανισμοί ή τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Όσο η ακροδεξιά ιδεολογία έχει κοινωνικά ερείσματα, τόσο θα υπάρχουν και διαμεσολαβήσεις στον χώρο της πολιτικής.

Όμως η αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού δεν πρόβλημα του κράτους, αλλά του κινήματος.

Η «καταδίκη» της χρυσής αυγής είναι φανερό ότι θέτει με άλλους όρους όλα αυτά τα ζητήματα, τόσο για το «κράτος» όσο και για το «κίνημα». Για κάποιες μορφές «αντιφασισμού», αλλά και για κάποιους συντηρητικούς πολιτικούς σχηματισμούς στους οποίους ήδη έχει «εσωτερικευθεί» ως προσπάθεια πολιτικής εκπροσώπησης της πολιτικής πελατείας της χρυσής αυγής, τίθεται το ερώτημα : 

Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους. 

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις

Δείτε και αυτό:
του Δημήτρη Ψαρρά:    Ποιος δικάζει τη Χρυσή Αυγή;