Το ΚΚΕ δημιουργεί πανικό στο ...«κόμμα της δραχμής»!

Κατάσταση πανικού επικρατεί στο κόμμα του Π. Λαφαζάνη μπροστά στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει από την στιγμή που αυτοανακηρύχθηκε - κάπως καθυστερημένα γιατί η πρωτιά ανήκει στον Θ. Κατσανέβα - ως το “κόμμα της δραχμής”.

Η πρόσφατη συνέντευξη του Δ. Κουτσούμα στην ΕΡΤ1, αν και δεν είχε καμία συγκεκριμένη αναφορά στο κόμμα της δραχμής, δημιούργησε “σοκ και δέος” στο επιτελείο του. Η επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ΚΚΕ, εκπλήσσει ακόμα και τους πιο πιστούς οπαδούς του Π. Λαφαζάνη, αφού μέχρι χθες, πριν κάνει προμετωπίδα την δραχμή, είχε στην θέση της την “ενότητα της Αριστεράς” . Για να πάρετε μια μυρουδιά από την κρίση πανικού του ΑΡ/ΛΑΕ, αναδημοσιεύουμε την πρώτη παράγραφο από άρθρο του iskra.gr:

Η απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του 902.gr. Δεν αναρτήθηκε, όμως, ολόκληρη, αλλά «λογοκριμένη». Ο 902.gr, ενώ δημοσίευσε όλες τις ερωταπαντήσεις παρέλειψε, προφανώς με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ και μάλλον του ιδίου του Δ. Κουτσούμπα, πέντε κρίσιμες ερωταπαντήσεις. Κι αυτές οι «λογοκριμένες» ερωταπαντήσεις, όλως τυχαίως, αφορούσαν το κρίσιμο δίλημμα του νομίσματος, ευρώ ή εθνικό νόμισμα, για το οποίο διεξάγεται σήμερα μεγάλη διαμάχη σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, βρίσκεται στα χείλη ολόκληρου του ελληνικού λαού, ενώ το ελληνικό μαζί με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά το τελευταίο διάστημα για να δυσφημίσουν και να αποτρέψουν ένα Grexit στη βάση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος.

Ο Γ. Βαρουφάκης στο CHECKPOINT 18/2/2017

Τι είναι το ψηφιακό νόμισμα;

Ένα ενημερωτικό κείμενο που περιγράφει με απλό τρόπο την ιστορία του και το πως λειτουργεί το ψηφιακό νόμισμα

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της αριστεράς"
Του Βαγγέλη Σπαθά

Τα τελευταία χρόνια, ακούμε και διαβάζουμε για τα ψηφιακά νομίσματα (Bitcoin, Litecoin κ.λπ.). Τι ακριβώς όμως είναι το ψηφιακό νόμισμα και πόσο ασφαλές είναι; Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα, παρουσιάζοντας τεχνικές πλευρές αλλά και σημαντικούς σταθμούς στην πορεία του την τελευταία δεκαετία.


Πώς ξεκίνησε;

Όλα ξεκίνησαν μετά την κρίση του 2008 στις ΗΠΑ. Τότε, και μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, αυξήθηκαν οι αναζητήσεις σε ακαδημαϊκούς κύκλους και τεχνολογικές κοινότητες για την δυνατότητα να υπάρξει το οικονομικό σύστημα χωρίς μια κεντρική αρχή, χωρίς δηλαδή το τραπεζικό σύστημα που θα εποπτεύει, θα πιστοποιεί και τελικά θα ελέγχει τις συναλλαγές.

Γιατί καταργήθηκε το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ;

Πιστεύετε ότι μόνον στην Ελλάδα σηκώνουν τις καταθέσεις από τις τράπεζες και τις βάζουν σε μπαούλα; 
Στην Ελβετία χρησιμοποιούν σήραγγες ορυχείων για να αποθηκεύονται χαρτονομίσματα...

Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στην σχέση του χαρτονομίσματος με την πολιτική των αρνητικών επιτοκίων που εφαρμόζει η ΕΚΤ.  Είναι απόσπασμα από μια δημοσίευση του Χανς-Βέρνερ Ζιν,  η οποία πραγματεύεται την μαρξική θεωρία των κρίσεων και πώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καταστρέφει τον καπιταλισμό:  . 

...Η θεωρία της διαρθρωτικής διαρκούς οικονομικής στασιμότητας έχει βρει ιδιαίτερα ευήκοα ώτα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Της παρέχει μια ευπρόσδεκτη δικαιολογία για την πολιτική της των αρνητικών επιτοκίων, η οποία, στην πραγματικότητα, εξυπηρετεί τη διάσωση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και κρατών της Νότιας Ευρώπης. Εδώ και κάμποσο καιρό, τοΔιοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ έχει κάνει αρνητικό το επιτόκιο των καταθέσεων τις οποίες διατηρούν οι εμπορικές τράπεζες στις εθνικές κεντρικέςτους τράπεζες [οι οποίες είναι τμήματα της ΕΚΤ] και επιτρέπει στις εθνικές κεντρικές τράπεζες να δανείζουν χρήματα στις εμπορικές τράπεζες με αρνητικό επιτόκιο, έως και μείον 0,4 %. Το πρόβλημα του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ είναι εξής: Λόγω της ύπαρξης του ρευστού χρήματος, η ΕΚΤ μπορεί να ωθήσει τα επιτόκια στην αρνητική περιοχή μόνον μέχρι το βάθος που αντιστοιχεί στις δαπάνες της αποθήκευσης χαρτονομισμάτων σε«θησαυροφυλάκια». Άν προχωρήσει σε πιο αρνητικό μέγεθος, οι αποταμιευτές θα προτιμήσουν να κρατούν τα χρήματά τους ως μετρητά χαρτονομίσματα.

Σχολιάζοντας για ένα σχόλιο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μέρος πρώτο:


το δεύτερο μέρος εδώ:

Η «gig economy» και το τέλος της εργασίας

Χθες, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου η UMER, παρείχε άλλη μια υπηρεσία, που παρουσιάζεται στο πραπάνω διαφημιστικό video. (αναλυτικά εδώ: Στείλτε το μήνυμα αγάπης σας με την UberΚΑΝΤΑΔΑ! Μαζί μας η Ευριδίκη και οι Stereo Soul!). Όμως ποιό είναι εργασιακό καθεστώς κάτω απ' το οποίο παρέχονται αυτή αλλά και πολλές άλλες υπηρεσίες από την UMER; Ένα ενημερωτικό κείμενο γι' αυτό το θέμα:

Από τα «ελαστικά» ωράρια στην «εργασία του τηλεφωνήματος»

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

του Δημήτρη Χρυσικόπουλου

Μέχρι πρόσφατα η λέξη «gig» ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ροκ μουσική: τα gigs δεν ήταν άλλο από ευκαιρίες για συναυλίες, κυρίως για νέα και ανερχόμενα συγκροτήματα - οι «μεγάλοι» του χώρου έδιναν «κονσέρτα».

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε συνδυασμό με την ταχεία ανάπτυξη των δικτύων της κινητής τηλεφωνίας και γενικότερα της πληροφορικής, ο όρος της... μόδας, ιδίως στις ΗΠΑ, είναι η «gig economy», ή η «κατά παραγγελία» (on demand) εργασία, και πολλοί οικονομολόγοι και εργατολόγοι εκτιμούν - και ανησυχούν... - ότι οι «gig» δουλειές είναι το μέλλον της εργασίας και το τέλος της μισθωτής εργασίας.

Αφιερωμένο στις αναγνώστριές μας

500 YEARS OF FEMALE BEAUTY IN ART

 Philip Scott Johnson

Τι έγινε στο συνέδριο του Podemos;

Στο RProject.gr η Κατερίνα Σεργίδου σημειώνει κάποιες σκέψεις και κάποια πρώτα συμπεράσματα:

Το Podemos και ο κόσμος του: πρώτες σκέψεις μετά το 2ο συνέδριο στο Vistalegre II

Τα φώτα της δημοσιότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο , έπεσαν για άλλη μια φορά στο Podemos, με αφορμή το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 11 και 12 Φεβρουρίου.

Ο πο­λι­τι­κός σχη­μα­τι­σμός,  με­τρά­ει πια 3 χρό­νια ζωής. Σε αυτά τα χρό­νια όπου οι εξε­λί­ξεις είναι τόσο πυ­κνές, ιδιαί­τε­ρα στο Ισπα­νι­κό Κρά­τος, κάθε έτος βιώ­νε­ται ως δε­κα­ε­τία. Και πράγ­μα­τι μέσα σε αυτά τα τρία χρό­νια το Podemos, κα­τά­φε­ρε να επι­βά­λει την πα­ρου­σία του στη δη­μό­σια σφαί­ρα. Οι αλ­λα­γές στην πο­λι­τι­κή του και οι εσω­τε­ρι­κές του μάχες, φαί­νε­ται να εν­δια­φέ­ρουν ιδιαί­τε­ρα το ελ­λη­νι­κό κοινό που δεν μπο­ρεί να απο­φύ­γει τις συ­γκρί­σεις με την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία. Αυτό το με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον συ­νο­δεύ­ε­ται πάντα από ένα ερώ­τη­μα: «Τι πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο χρειά­ζε­ται να χτί­σου­με για να αλ­λά­ξου­με πραγ­μα­τι­κά τα πράγ­μα­τα;» Και ένα ακόμα ερώ­τη­μα: «Έχου­με να μά­θου­με κάτι από τον τρόπο λει­τουρ­γί­ας του Podemos»;

 Τι έγινε όμως σε αυτό το δεύ­τε­ρο συ­νέ­δριο που γί­νε­ται  2 χρό­νια,  μετά το Vistalegre I, το πρώτο και ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο του Podemos;

συλλογικό κείμενο: Δέκα προτάσεις για να μην επαναληφθεί η συνθηκολόγηση που γνωρίσαμε στην Ελλάδα

Οι προκλήσεις για την αριστερά στην ευρωζώνη

Συλλογικό κείμενο υπογραμμένο από 70 στελέχη και αγωνιστές της αριστεράς από 15 ευρωπαϊκές χώρες

Αναδημοσίευση από το "ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος"

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Για να αποφύγουμε την επανάληψη της συνθηκολόγησης, όπως τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2015, ιδού δέκα προτάσεις που πρέπει να εφαρμοστούν αμέσως και ταυτόχρονα, για την κοινωνική κινητοποίηση  και τη δράση μιας κυβέρνησης που θα είναι πραγματικά στην υπηρεσία του λαού.

Η πρώτη πρόταση αφορά στην ανάγκη που έχει μια αριστερή κυβέρνηση να μην υπακούσει ξεκάθαρα και αφού το έχει προαναγγείλει,  στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το κόμμα ή ο συνασπισμός κομμάτων, που θέλουν να κυβερνήσουν –και εδώ αναφερόμαστε βέβαια στην Ισπανία- πρέπει ευθύς εξαρχής να αρνηθούν να υπακούσουν στις απαιτήσεις για λιτότητα, και να δεσμευτούν ότι θα αρνηθούν τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Πρέπει να δηλώσουν: «Δεν θα σεβαστούμε την υποχρέωση να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες επειδή θέλουμε να αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να παλέψουμε ενάντια στα αντικοινωνικά μέτρα και τη λιτότητα, και για να προβούμε στην οικολογική μετάβαση». Κατά συνέπεια, το πρώτο πράμα που πρέπει να κάνουμε  είναι η σαφής και αποφασισμένη δέσμευση για ανυπακοή. Μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση, είναι ουσιώδους σημασίας να εγκαταλείψουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση. Η συνέχιση αυτής της ψευδαίσθησης θα μας οδηγούσε στην καταστροφή. Πρέπει να μην υπακούσουμε.

Rojava: Έχει η επανάσταση εξαλείψει το κράτος;

Αναδημοσίευση από΄το "Hit&Run"

του Davide Grasso

Όταν οι διαδηλώσεις έδωσαν τη θέση τους στη δημιουργία ένοπλων ομάδων το 2011 στην Συρία, η κυβέρνηση της Δαμασκού παρενέβει με σκληρή στρατιωτική καταστολή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία εξασφάλισαν προς την αντιπολίτευση μια σταθερή ροή χρήματος και όπλων, ελπίζοντας σε μία ταχεία κατάρρευση των δυνάμεων του Ασαντ. Το χάος ακολούθησε σε ολόκληρη τη χώρα, και η Jabat-Al-Nusra (Αλ-Κάιντα στη Συρία) προσπάθησε να καταλάβει κάποιες πόλεις στο βορρά, όπως η Serekaniye, που συνορεύει με την Τουρκία. Έτσι, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) σχηματίστηκαν μεταξύ του μεγαλύτερου μέρος του κουρδικού πληθυσμού της περιοχής, που κατάφεραν την εκδίωξη των Σαλαφιστών μετά από αιματηρές συγκρούσεις.