της Άγκνες Χέλερ *
Ο ισλαμισμός είναι ο σύγχρονος ναζισμός και πρέπει να καταπολεμηθεί με τον ίδιο τρόπο. Όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να ενωθούν μπροστά στον κοινό σκοπό. Χωρίς να παραγνωρίζουν την πραγματικότητα: Ο Άσαντ είναι ασφαλώς ένας φρικτός δικτάτορας, αλλά για να πολεμήσω αυτούς τους τρομοκράτες θα δεχόμουν κι αυτόν στις τάξεις μου. Ο Ομπάμα μίλησε για επίθεση «στον πολιτισμένο κόσμο»: Με τον τρόπο αυτό περιλαμβάνει και τη Ρωσία, που δεν είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Πρέπει όμως να ενταχθεί κι εκείνη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Κι έχει δίκιο, παρόλο που απεχθάνομαι την κυβέρνηση του Πούτιν, όπως άλλωστε απεχθάνομαι και τη δική μου κυβέρνηση, του Βίκτορ Όρμπαν. Απέναντι στον Χίτλερ, όμως, ο Τσόρτσιλ και ο Ρούσβελτ συμμάχησαν με τον Στάλιν, κι ας ήταν τα γκούλαγκ γεμάτα.
Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας δεν είναι ένας πόλεμος πολιτισμών, ένας «culture war». Όμως η τρομοκρατία είναι ένας πολιτισμός. Μια ιδεολογία, ένας τρόπος ζωής, ένα σύνολο πεποιθήσεων και υποχρεώσεων. Δεν είναι μόνο πράξεις βίας. Για τους τρομοκράτες, η ιδεολογία τους ταυτίζεται με την «αρετή», καθώς σκοτώνουν τους «σταυροφόρους», τον απόλυτο εχθρό - πρόκειται για ένα καθαρά ολοκληρωτικό φαινόμενο. Υπάρχουν όμως και καινούργια στοιχεία. Για παράδειγμα, το Ισλαμικό Κράτος δεν αντιπροσωπεύει κάποια εθνικότητα ούτε είναι ένα κανονικό Κράτος, παρόλο που θέλει να ονομάζεται έτσι: Πρόκειται για μια ορδή φονταμενταλιστών που μισούν τον υπόλοιπο κόσμο.