Ποιά ερωτήματα καλούμαστε να απαντήσουμε;

του Κώστα Μπεβεράτου

1. Ένας φαινομενικά παράδοξος όρος συμπεριλήφθηκε στο τρέχον μνημόνιο: να μεγαλώσει η μισθολογική ψαλίδα στον δημόσιο τομέα. Δηλαδή τα στελέχη να αμοίβονται περισσότερο και οι υπάλληλοι λιγότερο.

Η προσπάθεια του καθενός να πετύχει καλύτερους όρους διαβίωσης μέσω της αύξησης των εισοδημάτων του και όχι μέσω της βελτίωσης του δημόσιου χώρου αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το υπάρχον σύστημα ανισοτήτων. Σε αυτό το σύστημα οι θεματοφύλακες δεν είναι τόσο οι μηχανισμοί κρατικής επιβολής όσο οι άνθρωποι που αισθάνονται πως είναι "πετυχημένοι" και στέκονται πάνω από τους υπόλοιπους, γιατί χωρίς αμφιβολία -όπως πιστεύουν- αυτό είναι που αντιστοιχεί στην αξία τους. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως όσο μεγαλώνει ο βαθμός ικανοποίησης των "πετυχημένων" τόσο οι ανισότητες αυξάνονται αλλά και εδραιώνονται.

Μετά την συντριβή…

Αναδημοσίευση από το "απέραντο γαλάζιο"

του Φώτη Τερζάκη

Είναι τουλάχιστον ειρωνεία ένα απολυταρχικό καθεστώς που έχει μετέλθει όλα τα μέσα για να τσακίσει τη λαϊκή βούληση να σε καλεί σε εκλογές. Θυμίζει το περίφημο δημοψήφισμα του «Ναι στο Σύνταγμα» της απριλιανής δικτατορίας. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα μπροστά στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, στην Ελλάδα, Σεπτέμβριο του 2015.

Έξι μήνες παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα το ευρωπαϊκό σήριαλ τρόμου που μια διπλωματική γλώσσα αποκαλούσε «διαπραγμάτευση»: τη δυσφήμιση και τον διασυρμό, την τρομοκράτηση και τον κεκλεισμένων των θυρών βασανισμό ενός πρωθυπουργού και μιας εθνικής αντιπροσωπείας, και μέσω αυτών, αναμφίβολα, ενός ολόκληρου λαού που τόλμησε να διαλέξει ενάντια στις οδηγίες των αφεντικών του, από γραβατοφορεμένους τραμπούκους τύπου Ντάισενμπλουμ, Σώυμπλε, Γιούνγκερ, Σουλτς και τις ορντινάτσες τους· δεν κρατήθηκαν καν πρακτικά εκείνων των τρομερών «συνομιλιών», για να κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος τα πεπραγμένα.

Δήλωση της ευροβουλευτού Σοφίας Σαροράφα

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ

11.9.2015

“ Έγκαιρα αλλά και ειδικότερα μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τοποθετήθηκα με δημόσιο τρόπο. Είναι σαφές ότι δεν μπορώ να στηρίξω καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική αντιλαϊκών μέτρων, να συναινέσω σε λογικές αναπόδραστου από το νεοφιλελευθερισμό. Ως εκ τούτου ανεξαρτητοποιούμαι από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή.

Από τον "δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό" στον ...αυριανισμό

Κουμουνδούρου καλεί Ταύρο;

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Το βράδυ της 3ης Σεπτεμβρίου, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σε προεκλογική ομιλία στο Αιγάλεω. Μπροστά σ' ένα ευάριθμο κοινό, επιχειρεί να σκιαγραφήσει τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, καταφερόμενος μεταξύ άλλων ονομαστικά ενάντια σε στελέχη των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού και πραγματοποιώντας μια αναφορά σε «κλέφτες». Η κατηγορία αυτή, συνδεδεμένη μ' έναν λόγο που ευδοκιμούσε τις προηγούμενες δεκαετίες, απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα την περίοδο του πρώτου μνημονίου, ως μέρος των πιο αντιδραστικών μερίδων της εναντίωσης στη μνημονιακή αναδιάρθρωση. Ήταν πράγματι παράδοξη στιγμή• η Αριστερά εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, απέφευγε συστηματικά στον λόγο της τέτοιους όρους, καθώς ανήκουν σ' ένα αφήγημα «φαυλοκρατίας» που παραγνωρίζει τις δομικές οικονομικές και πολιτικές αιτίες των δεινών, ανοίγοντας διάπλατα το πέρασμα στην αντιπολιτική και την ακροδεξιά εκμετάλλευσή της.

Δεν είμαστε ψάρια

Αναδημοσίευση από το "Press Publica"

Της Δέσποινας Σπανούδη

Σε κάθε προεκλογική περίοδο, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η εκλογική στρατηγική των περισσότερων κομμάτων, στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι ψηφοφόροι είναι ψάρια. Ψάρια που χάφτουν χωρίς να θυμούνται, ψάρια που ψαρώνουν στις απειλές και τρέμουν ότι θα φαγωθούν από τα μεγαλύτερα.

Στην συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε με την άδεια των δανειστών, η παραδοχή αυτή έχει πάρει ασυνήθιστες διαστάσεις, επειδή τα χρονικά διαστήματα είναι τόσο μικρά ώστε ακόμη και χρυσόψαρα θα δυσκολεύονταν να καταπιούν τα όσα σερβίρονται.

Η συνωμοσία του λαμπτήρα...

(ως μια συμβολική παραβολή και όχι μόνο, για την "παραγωγική ανασυγκρότηση" του "πολιτικού προσωπικού" την εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού)

Αναδημοσίευση από το "από κοινού"

Στην οροφή ενός πυροσβεστικού σταθμού, στο Livermore της Καλιφόρνια, των ΗΠΑ, ανάβει μία λάμπα. Συνεχώς, από το 1901.

Η σφαίρα και ο θάμνος

Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"

της Μαριάννας Τζιαντζή

Τα όσα τελευταία συνέβησαν στον μικρόκοσμο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θυμίζουν μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Μπρεχτ, για τον κηπουρό που κλάδευε ένα θάμνο προσπαθώντας να πετύχει τον τέλειο σφαιρικό όγκο. Έκοβε από δω, έκοβε από κει, αφαιρούσε ό,τι προεξείχε μέχρι που στο τέλος απόμεινε ένας μικροσκοπικός θάμνος σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου. Πέτυχε την τέλεια σφαίρα αλλά ο θάμνος χάθηκε. Βέβαια, ο καθένας μας πιστεύει ότι δεν κρατά ο ίδιος το κλαδευτήρι στο χέρι του, ότι η ταξική πάλη είναι αυτή που απογυμνώνει το θάμνο, ότι ο Μεγάλος Κηπουρός είναι η Ιστορία, ότι ακόμα και αν ο ίδιος κάπου φταίει, οι άλλοι φταίνε πάντα πιο πολύ.

Μπορεί η παραδοσιακή Αριστερά να αναδειχθεί ως ο πολιτικός εκφραστής του ΟΧΙ;

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(για την σφραγίδα του κράτους στην ταξική πάλη)

Ένα πράγμα που διαφεύγει από τους υποστηρικτές του κινήματος του “ΟΧΙ” είναι αυτό δεν απέκτησε οντότητα μέσα από τις πρωτοβουλίες των πολιτικών υποκειμένων που σήμερα είναι φανατικοί υποστηρικτές του και διεκδικούν την συνεπή πολιτική του εκπροσώπηση στις εκλογές που έρχονται, αλλά από ένα συμβάν εντός της κρατικής σχέσης, το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη. Η “πατρότητά” του ανήκει στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι δηλαδή προϊόν μιας αντίφασης στον χώρο της πολιτικής και όχι προϊόν επιβεβαίωσης των προγραμμάτων και της πολιτικής εκείνων των πολιτικών μορφωμάτων που το έχουν αναδείξει ως κεντρικό άξονα της πολιτικής αντιπαράθεσης στις ερχόμενες εκλογές.

Τα κομμάτια της παραδοσιακής Αριστεράς που επιδιώκουν μέσα από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη να διευρύνουν τα κοινωνικά τους ερείσματα μέσω της αυτοεπιβεβαίωσης της ορθότητας των πολιτικής τους ταυτότητας, δεν θα επιτύχουν τον στόχο τους. Η κοινωνική πόλωση που οξύνθηκε την εποχή των μνημονίων δεν διαμεσολαβήθηκε πολιτικά από τους στρατηγικούς σχεδιασμούς και τα “πολιτικά προγράμματα” που επεξεργάζονται τα επιτελεία της παραδοσιακής Αριστεράς. Οι αιτίες που περιθωριοποιήθηκε η παραδοσιακή Αριστερά όλο το προηγούμενο διάστημα ως κοινωνική δύναμη και στάθηκε ανίκανη να αντιπαλέψει την νεοφιλελεύθερη επίθεση δεν αίρονται μπροστά στις εκλογές γιατί είναι ενδογενείς. Η προεκλογική μάχη δεν είναι κατάλληλη για την ανάδειξη αυτών των αιτιών, αντίθετα συμβάλει στην συγκάλυψή τους.

“Χρειάζεται να θάψουμε το πτώμα, για να υπάρξει καινούρια γέννα”

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Ρεπορτάζ από τη συνάντηση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.

της Κικής Σταματόγιαννη

Η ήττα είναι ζόρικο πράγμα. Σε αναγκάζει να βγάλεις συμπεράσματα. Και με βάση αυτά τα συμπεράσματα να προχωρήσεις. Αυταπάτες, λανθασμένες επιλογές, διαψευσμένες ελπίδες, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αναλύονται για να λειτουργήσουν προωθητικά για τον κόσμο της εργασίας, κυρίως όμως για να αποφευχθεί η επανάληψη των ίδιων λαθών στο μέλλον.

Την Τρίτη, 1 Σεπτέμβρη, πραγματοποιήθηκε στο κτίριο της ΕΔΟΘ στη Θεσσαλονίκη συνάντηση ανθρώπων της αριστεράς και του κινήματος για μια πρώτη συζήτηση ως προς την επόμενη μέρα. Όσες και όσοι πάλεψαν για χρόνια -κυρίως μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ- ένιωσαν την ανάγκη να συζητήσουν εκτενώς για όλο αυτό που πλέον αντιλαμβάνονται και βιώνουν ως ήττα.

Δήλωση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ και Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη συμμετοχής στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη

Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο είμαστε αφοσιωμένες/οι στην υπόθεση της Αριστεράς, των ιδανικών και των αγώνων της. Όλα αυτά τα χρόνια δώσαμε πολυετείς και σκληρές μάχες για την ενότητα των αριστερών δυνάμεων, τη συνάντηση της Αριστεράς με το οικολογικό κίνημα και τη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση του χώρου, ήδη από την εποχή του πρωτοπόρου εγχειρήματος του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης, καρπός του οποίου υπήρξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήμασταν ανάμεσα σε αυτές και αυτούς που διαδήλωσαν στη Γένοβα και στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, που συμμετείχαν στο νικηφόρο μέτωπο του «άρθρου 16», πο βρέθηκαν στο δρόμο τον Δεκέμβρη του 2008, που στήριξαν όλα τα κινήματα που είχαν στόχο την προάσπιση των πολιτικών, κοινωνικών, ατομικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με αποκορύφωμα τους αντιμνημονιακούς αγώνες μας στις πλατείες και το μεγαλειώδες δημοψήφισμα του 62%. Βρεθήκαμε μαζί στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες των εργαζομένων, των νέων και των ανέργων, στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της κρατικής καταστολής, στην υπερήφανη μάχη των κατοίκων ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική.