Για τους αριστερούς που συνεχίζουν να παίζουν τα παλιά και γνωστά τραγουδάκια τους...

Το παρακάτω video το αφιερώνουμε στο κομμάτι εκείνο της Αριστεράς που συνεχίζει χαρούμενο να παίζει τα παλιά τα “τραγουδάκια” που έπαιζε τον προηγούμενο αιώνα και δεν αντιλαμβάνονται όχι μόνον που βρίσκονται, αλλά ούτε τι συμβαίνει στον “εγκέφαλό” τους!..

(εικόνες από εγχείρηση εγκεφάλου”)

Eπανεξετάζεται η εκποίηση 28 ακινήτων από το ΤΑΙΠΕΔ

Αναδημοσίευση από το  "Press Publica"

της Ε. Πορτάλιου

μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών  για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ

Η υπόθεση της εκποίησης των 28 κτιρίων του δημοσίου μέσω ΤΑΙΠΕΔ εξετάζεται από την Εισαγγελέα Διαφθοράς κα Αγγελική Τριαντάφυλλου, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο από τους δικηγόρος Γιάννη Καρδαρά και Γιάννη Βρέλλο, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά. Τα 28 κτίρια, μεγάλης οικονομικής αξίας, ομαδοποιούνται σε δύο χαρτοφυλάκια και αφορούν σημαντικές κυβερνητικές/δημόσιες υπηρεσίες και βασικά υπουργεία (Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Πολιτισμού, Παιδείας, Δικαιοσύνης).  

Η υπογράφουσα το άρθρο και η Μαριλένα Ιατρίδου, πολιτικός μηχανικός, μέλη και οι δύο της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, καταθέσαμε  στην Εισαγγελέα Διαφθοράς σχετικό φάκελο – προσωπικά έδωσα και ένορκη κατάθεση. Θέσαμε υπ’ όψιν της τα αποδεικτικά εκείνα στοιχεία που, κατά την κρίση μας, θεμελιώνουν εύλογες αιτιάσεις για μη σύννομες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, με αποτέλεσμα η πώληση να είναι εξαιρετικά επαχθής για το δημόσιο.

Στρατηγική του "έντιμου συμβιβασμού", κριτική και κριτική της κριτικής

του Νίκου Νούλα

Α) Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική; (1)

Η πολιτική απόφαση του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σκιαγράφησε (εννοώ: περιέγραψε μεν, με “σκιές” δε) μια αριστερή κυβερνητική στρατηγική: κατάργηση του μνημονίου – επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, μετατροϊκανή εποχή, νέα ριζοσπαστική λαϊκή μεταπολίτευση, παραγωγική ανασυγκρότηση, αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ενίσχυση της λαϊκής και ειδικά της νεολαιίστικης συμμετοχής. Μάλιστα, το συγκεκριμένο ντοκουμέντο σε ένα σημείο του τονίζει: «Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες [sic] απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».

Ολόκληρο το κείμενο της ελληνικής πρότασης - αίτημα αναβολής πληρωμής της δόσης προς το ΔΝΤ

Την 47σέλιδη πρόταση που κατέθεσε η Ελλάδα στους θεσμούς το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, πριν από την πενταμερή συνάντηση στο Βερολίνο, φέρεται να κατέχει η γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel, την οποία και διέρρευσε. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει πρόβλεψη για πρωτογενές πλεόνασμα 0,6% του ΑΕΠ φέτος, 1,5% το 2016, 2,5% το 2017 και 3,5% έως το 2022.

Η 47σέλιδη πρόταση (στα αγγλικά)

τέτοιες παπάρες ούτε το "ποτάμι" δεν λέει!

-  Συνευθύνη ζητάς όταν υπάρχει συναπόφαση. Αλλιώς, η επίκληση της "συλλογικής ευθύνης" παραπέμπει στις πρακτικές του ναζισμού...

-  Η Αριστερά δεν αναγνωρίζει "φύρερ" που αποφασίζει για μας χωρίς εμάς. Δεν υπάρχει  λοιπόν η "ώρα των ηγετών", αλλά η "ώρα των λαών"...

 Παραπέμπουμε τον κ. Παπαδημούλη τις προεκλογικές αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' ότι φανταζόμαστε δεν θα τις έχει αναρτήσει στο γραφείο του για να τις βλέπει κάθε μέρα...

Η “σύγκρουση” είναι η επιλογή των “δανειστών”...

Η κυβέρνηση είναι σε αρκετά δύσκολη θέση. Δεν κινδυνεύει να ανατραπεί από ένα “αριστερό κίνημα” αλλά από τις επιθετικές πολιτικές του κεφάλαιου και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρεί να επιβάλει - σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης - στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό.

Αυτές οι αναδιαρθρώσεις σήμερα χαρακτηρίζονται από ένα παράδοξο, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα: Οι πολιτικές που θεωρούνται ως “ανατρεπτικές” από ένα τμήμα της Αριστεράς και θεωρούνται “μονόδρομος” για το κίνημα και την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας, όπως, η στάση πληρωμών, η έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ, να είναι να είναι το “σχέδιο” των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ που θα πραγματοποιηθεί σύντομα...

Το μεγάλο μυστικό για την επιλογή της Έλενας Παναρίτη στο ΔΝΤ

Αναδημοσίευση από τον "πιτσιρίκο"

Απορημένοι οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούν την διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους αριστερούς κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κανείς δεν περίμενε -στην κορύφωση της πολύ σκληρής, άγριας και ανελέητης διαπραγμάτευσης- να τσακώνονται για την επιλογή της Έλενας Παναρίτη στην θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Προς τον οριστικό εγκλωβισμό;

Αναδημοσίευση από το "thepressproject"

του Στάθη Κουβελάκη

Μια πρώτη εκδοχή αυτού του κειμένου αναρτήθηκε στην  γαλλική ιστοσελίδα tlaxcala-int.org / σε μετάφραση στα ελληνικά της Christine Cooreman.

H παρέμβαση που καταθέτει ο Αλέξης Τσίπρας με το άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα Le Monde είναι αξιοσημείωτη από πολλές πλευρές. Σημαίνει ότι έχουμε περάσει ένα κατώφλι έχει πλέον διασχισθεί στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, και, αυτό, για μια σειρά λόγους.

Ενα καθοδικό σπιράλ υποχώρησης

Το άρθρο αυτό επικυρώνει με επίσημο τρόπο και για πρώτη φορά, ακόμη και για το εγχώριο κοινό, το σύνολο των παραχωρήσεων που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί κατά την διάρκεια των περίφημων «διαπραγματεύσεων» - τα εισαγωγικά εδώ σημαίνουν ότι το νόημά τους, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, συνίσταται στην υποκατάσταση τους από την επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου. Και ο κατάλογος αυτών των παραχωρήσεων είναι εντυπωσιακός: στόχος αυξανόμενων ανά έτος δημοσιονομικών πλεονασμάτων, σιωπηρή εγκατάλειψη της διεκδίκησης της διαγραφής του χρέους (που δεν αναφέρεται καν στο κείμενο), αύξηση του ΦΠΑ, αναβολή για ένα απροσδιόριστο μέλλον (και με ασαφείς όρους) της αύξησης του κατώτατου μισθού και της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων, μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού με σκοπό την μείωση του κόστους, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και του καθεστώτος φορολογικής καταλήστευσης της τελευταίας πενταετίας. 

Βερολίνο: Η μάχη των πέντε στρατών

ο Δ. Παπαδημούλης χθες το βράδυ αναρωτιόταν τραγουδούντας "Μέρκελ με τα κίτρινα, ποιόν αγαπάς καλύτερα..."

«Τελευταία ευκαιρία» για την Ελλάδα χαρακτηρίζουν οι Γερμανοί την νέα πρόταση -στη βάση του υπάρχοντος προγράμματος- που θα φέρουν στο τραπέζι. Ωστόσο οι υποχωρήσεις που καλείται να κάνει η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο κάνουν κουρελοποιούν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αλλά σβήνουν τις κόκκινες γραμμές

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Πίσω από κλειστές πόρτες και χωρίς εκπρόσωπο της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα το βράδυ η πολύκροτη πενταμερής συνάντηση Μέρκελ-Ολαντ-Γιουνκέρ-Ντράγκι και Λαγκάρντ στο Βερολίνο για το ελληνικό πρόβλημα. Στη συνάντηση κορυφής δηλαδή πήραν μέρος οι επικεφαλής της τρόικας και οι ηγέτες του γαλλογερμανικού άξονα.

Η απουσία του έλληνα πρωθυπουργού συζητήθηκε πολύ.  Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, επικαλούμενο ευρωπαίους αξιωματούχους, στόχος της συνάντησης ήταν η διαμόρφωση κοινής θέσης της τρόικας (όπως την αποκαλούν τα περισσότερα γερμανικά ΜΜΕ) και της ηγεσίας της ΕΕ για τις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην επίσπευση των διαδικασιών καθώς αν μέχρι το τέλος του μήνα δεν επιτευχθεί συμφωνία, οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε στάση πληρωμών και χρεοκοπία της Ελλάδας.

Αλέξης Τσίπρας: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;»

Ο Α. Τσίπρας με σημαντικό πολιτικό κείμενο που δημοσιεύεται στη Le Monde δημοσιοποιεί τις υποχωρήσεις αλλά και τις κόκκινες γραμμές που προβάλλει η Ελληνική κυβέρνηση. Με αυτή την κίνηση σηματοδοτεί ουσιαστικά την λήξη των διαπραγματεύσεων στο eurogroup και στα τεχνικά κλιμάκια και μεταθέτει την λήψη των αποφάσεων σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο των θεσμών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για την σημασία αυτής της κίνησης θα αναφερθούμε σε αναλυτικά σε άλλο κείμενό μας.

 Το άρθρο του Α. Τσίπρα στην Le Monde

Στις 25 του περασμένου Γενάρη ο ελληνικός λαός πήρε μια γενναία απόφαση. Τόλμησε να αμφισβητήσει το μονόδρομο της σκληρής λιτότητας του μνημονίου και να επιδιώξει μια νέα συμφωνία. Μια νέα συμφωνία που επιτρέπει στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη εντός του ευρώ με ένα οικονομικό πρόγραμμα βιώσιμο, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.

Αυτά τα λάθη, άλλωστε, τα πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, αφού μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία σκαρφάλωσε στο 28% (60% για τους νέους), το μέσο εισόδημα μειώθηκε κατά 40%, ενώ η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έγινε η χώρα της Ε.Ε. με τον υψηλότερο δείκτη κοινωνικής ανισότητας.