Επτά λόγοι που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κλείσει τη συμφωνία χωρίς να ματώσει ρουθούνι

Το παρακάτω άρθρο παρουσιάζει συνοπτικά την πολιτική επιχειρηματολογία των επιτελείων της Κουμουνδούρου για την υπογραφή συμφωνίας με τους δανειστές και εξηγεί τους όρους της επικοινωνιακής πολιτικής με τους οποίους θα επιχειρήσει να την στηρίξει στο εσωτερικό της χώρας.

Αναδημοσίευση από το "Hit & Run"

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις: Η πρώτη όψη του νομίσματος της επικείμενης συμφωνίας της κυβέρνησης με τους δανειστές, την οποία αποτυπώνει η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι ότι θα προκαλέσει ένα βαθύ ρήγμα στα κόμματα της συγκυβέρνησης και κυρίως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, απειλώντας την κυβερνητική συνοχή, οδηγώντας ακόμη και σε διάσπαση το κυβερνών κόμμα και συνακόλουθα διαμορφώνοντας ένα νέο πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα. Είναι ένα σενάριο το οποίο θα έδενε απόλυτα με την εκτίμηση του παραπαίοντος προέδρου της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαρά περί «αριστερής παρένθεσης»

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Εκείνη που θέλει τα κυβερνητικά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να αποδέχονται τον «επώδυνο συμβιβασμό» με τους εταίρους, προς χάρη της διατήρησης της κυβερνητικής συνοχής και συνέχισης της απρόσκοπτης παραμονής του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία.

Το “συμβάν” που θα τροποποιήσει το πολιτικό σκηνικό δεν θα είναι ούτε δημοψήφισμα ούτε εκλογές.

Έφτασε η στιγμή να επαληθευτούν οι προαναγγελθείσες προφητείες της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας με την μορφή ενός “συμβάντος” που θα μεταφέρει το κέντρο της σύγκρουσης από τους “θεσμούς” στο “εσωτερικό μέτωπο”. Και δεν πρόκειται για κάποιο δημοψήφισμα ή εκλογές. Αυτά πιθανόν να ακολουθήσουν για να επικυρώσουν τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς. Δεν πρόκειται για ένα απρόβλεπτο “συμβάν”, αλλά – στην καλύτερη περίπτωση - για μια αναγκαστική για την κυβέρνηση και προσχεδιασμένη από τον αντίπαλο “στάση πληρωμών” ή - στην χειρότερη περίπτωση - ένα “πιστωτικό γεγονός” που θα δημιουργηθεί από έλλειψη ρευστότητας...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η διάσημη φράση «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα» του Καρλ φον Κλάουζεβιτς από το έργο του «Περί Πολέμου» προσδιόριζε μια σημαντική διάκριση στην άσκηση κρατικών πολιτικών στα προηγούμενα στάδια της ανάπτυξης του καπιταλισμού. Σήμερα η νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα της εποχής της παγκοσμιοποίησης έχει καταργήσει αυτή την διάκριση των μέσων. Η πολιτική ως άσκηση της τεχνοεπιστήμης μέσω της παραγωγής και διαχείρισης κινδύνων/αβεβαιοτήτων τροποποιεί την κανονικότητα λειτουργίας των θεσμών (μέσω της κατάργησης των “κοινωνικών συμβολαίων” στα οποία αποκρυσταλλώνεται αυτή η λειτουργία στην κοινωνία) και παράλληλα παράγει “συμβάντα”, των οποίων τα αποτελέσματα είναι ισοδύναμα με αυτά ενός πολέμου. Οι μνημονιακές πολιτικές στη χώρα μας - ως μια διακριτή πολιτική πρακτική των τεχνικών της εξουσίας του νεοφιλελευθερισμού η οποία ταυτόχρονα κατασκευάζει και διαχειρίζεται την κρίση χρέους - επιφέρει αναμφισβήτητα ανάλογα αποτελέσματα στην κοινωνία με αυτά μιας πολεμικής σύρραξης.

Και τώρα λίγο γέλιο!

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου Τσαβούσογλου και ο Έλληνας ομόλογός του, χέρι-χέρι, τραγουδώντας το τραγούδι "We are the world" κατά τη συνάντηση του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια...

Οι έξυπνες λύσεις έξυπνα καίγονται

Αναδημοσίευση από το "alterthess.gr"

Του Χρήστου Λάσκου

Νομίζω, δεν είμαι ο μόνος που μου προκύπτει έντονη αναφυλαξία κάθε φορά που, απέναντι στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ακούω να προτείνονται «έξυπνες» και «μοντέρνες» λύσεις. Δεδομένου πως η εξυπνάδα και ο μοντερνισμός σε κάθε περίοδο κρίνονται βάσει του γνωστού καταραμένου συσχετισμού δυνάμεων, προτιμώ, λοιπόν, τις σαφείς, έστω και «ξύλινες», διατυπώσεις.

Δεν υπάρχουν χρήματα για το ΔΝΤ

Λίγες ημέρες υπάρχουν ακόμα διαθέσιμες για το κλείσιμο μιας συμφωνίας με την Ελλάδα ενώ όλο και πιο πιθανό φαίνεται το ενδεχόμενο να μην πληρωθεί η δόση της 5ης Ιουνίου στο ΔΝΤ, σύμφωνα με το απόρρητο έγγραφο του Ταμείου. Το έγγραφο με ημερομηνία 14 Μαΐου αναφέρει ότι «Δεν υπάρχει πιθανότητα το ελληνικό κράτος να πληρώσει τη δόση αν δεν επέλθει κάποια συμφωνία με τους διεθνείς εταίρους» και τονίζουν ότι μέσα στον Ιούνιο το συνολικό ποσό των δόσεων προς το ΔΝΤ είναι της τάξης του 1,5 δις ευρώ.

η συνέχεια εδώ:

Αποκάλυψη TPP: Δεν υπάρχουν χρήματα για το ΔΝΤ

Εκδήλωση: Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές

Τρίτη 19 Μάη, 7μμ  
ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

ομιλητές:

Αντώνης Νταβανέλος,  Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

Γιάννης Μηλιός, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ

Σόφη Παπαδόγιαννη, Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ

παρεμβάσεις:
Πάνος Λάμπου, Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Γιώργος Σαπουνάς, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ

Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Οι δανειστές πιέζουν την κυβέρνηση για την υπογραφή µιας µνηµονιακής συµφωνίας νεοφιλελεύθερης στρατηγικής (ιδιωτικοποιήσεις, κατεδάφιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού και των εργασιακών δικαιωµάτων, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κ.α.).

Αποδεικνύεται πως η συµφωνία της 20ής Φλεβάρη διευκόλυνε, αντικειµενικά, αυτή την επίθεση και η «δηµιουργική ασάφεια» ευνόησε τους ισχυρούς. Η εκτίµηση πως µπορεί να οικοδοµηθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραµµα αντι-λιτότητας µε την ανοχή των νεοφιλελεύθερων διευθυντηρίων της Ευρωζώνης αποδείχτηκε λάθος. Τώρα πλησιάζουμε στην κρίσιµη ώρα των αποφάσεων για την κυβέρνηση, το κόµµα ΣΥΡΙΖΑ, την κοινωνική πλειοψηφία.

Χρειάζεται να διαλέξουµε ανάµεσα στην υπογραφή της διαφαινόµενης συµφωνίας λιτότητας και τη ρήξη µε τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν µπορεί να µετατραπεί σε κόµµα λιτότητας ούτε και η κυβέρνηση να υλοποιήσει µνηµόνιο. Αυτός είναι ο λόγος που ήδη τίθενται στο τραπέζι από το εσωτερικό και το εξωτερικό προτάσεις για «ξεκαθάρισµα» µέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικές λύσεις «εθνικής ενότητας».

Μια πρωτότυπη παράσταση που τη λένε «διαπραγμάτευση»

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

του Χρήστου Χατζηιωσήφ

Έντιμος, πολιτικός, αναγκαίος συμβιβασμός. Η διολίσθηση του χαρακτηρισμού του επιδιωκόμενου στόχου στον λόγο της κυβέρνησης και τους τίτλους του ελληνικού Τύπου εκφράζει τη μετάπτωση της συλλογικής ψυχολογίας από την αποφασιστικότητα στην αβεβαιότητα και από την αβεβαιότητα στην παραίτηση. Πάνω από τρεις μήνες παρακολουθούμε μια παράσταση που την αποκαλούν «διαπραγμάτευση» ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές της και η οποία δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των διεθνών σχέσεων. Η πρωτοτυπία της έγκειται σε δύο στοιχεία. Πρώτον, εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στις κλειστές συνεδριάσεις των διαπραγματευτικών ομάδων και στα ΜΜΕ, τα οποία δεν αναπαράγουν απλώς τις ειδήσεις αλλά χρησιμοποιούνται από πολλές πλευρές, σε πρωτόγνωρο βαθμό, για να παρέμβουν στις διαπραγματεύσεις. Δεύτερον, για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκής διπλωματίας η γλώσσα είναι τόσο λίγο διπλωματική. Οι ανοικτοί εκβιασμοί, οι ύβρεις, ο ακραίος εθνικισμός και οι ρατσιστικές προσβολές είναι στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο στα ΜΜΕ, αλλά και –από ό,τι διαρρέει– και μέσα στις αίθουσες των συνεδριάσεων. Ο αρχικά επιδιωκόμενος «έντιμος συμβιβασμός» δεν μπορούσε ποτέ να υπάρξει, γιατί προϋπέθετε έντιμη διαπραγμάτευση. Και κάτι τέτοιο δεν υπήρξε σε καμία φάση.

Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, ανοίγει η συζήτηση για την επόμενη μέρα

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η ομιλία του Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη στη 19η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με την ελληνική κυβέρνηση του Economist, αποτελεί μια συνοπτική περιγραφή των πολιτικών διαφορών, οι οποίες παραμένουν αγεφύρωτες με τους δανειστές και έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις.

Η χθεσινή ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει αυτό το αδιέξοδο της διαπραγμάτευσης εντός των “θεσμών”, ταυτόχρονα αποτυπώνει εσωτερικούς συσχετισμούς στην κυβέρνηση και στον  ΣΥΡΙΖΑ  και προαναγγέλλει την έναρξη μιας νέας συγκυρίας που θα χαρακτηρίζεται από έντονες συγκρούσεις και πολιτικές ανακατατάξεις.

Πως ο λαϊκός παράγοντας θα ανατρέψει τα σχέδια των δανειστών...

...και θα επαναφέρει την κυβέρνηση στο σωστό δρόμο.

Για την Αριστερά στην Ιταλία

Η ΑΘΗΝΑ ΝΑ ΚΑΛΕΙ ΚΑΙ Η FIOM ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Αναδημοσίευση από τον "ποδονίφτη"

του Κώστα Παπακώστα

Η παραπάνω αναφορά του Μαουρίτσιο Λαντίνι, γεν. γραμματέα του ισχυρότατου συνδικάτου των μεταλλουργών () της Ιταλίας, σε συνδιάσκεψή τους το Φλεβάρη στη Φλωρεντία, συμβόλισε με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα, την αλληλεγγύη, τις ελπίδες αλλά και τις προοπτικές που γέννησε στην Ιταλική αριστερά η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και ο πάλε ποτέ ιστορικός αρχηγός της ‘εργατικής αυτονομίας’ στη γείτονα χώρα και θεωρητικός της κριτικής των καιρών της παγκοσμιοποίησης Τόνι Νέγκρι, πρόσφατα σε άρθρο του διατύπωσε ότι ‘‘…πρέπει να υποστηριχθεί μέχρι βάθους ο ‘τζόγος’ του ΣΥΡΙΖΑ…’’ διότι ‘’…εκεί, θεωρείται κοινό από όλους, παίζεται μια θεμελιώδης ευκαιρία να ανοιχτούν νέοι πολιτικοί χώροι στην Ευρώπη.’’