Μια ειλικρινής τοποθέτηση ενός φανατικού φιλοευρωπαϊστή

Να αναληφθεί το μεγάλο ρίσκο δημοψηφίσματος και σύγκρουσης

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Χάρη Γολέμη

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αρχικά μια μάλλον υπερβολική αισιοδοξία σχετικά με τη δυνατότητα της κυβέρνησης να απαλλάξει τη χώρα από τις μνημονιακές υποχρεώσεις της και να εφαρμόσει εντός της Ευρωζώνης το πρόγραμμά της. Η (υπαρκτή) διαπραγματευτική της ισχύς, λόγω και του συστημικού κινδύνου ενός ενδεχόμενου Grexit, είχε υπερεκτιμηθεί. Αντίθετα, δεν δόθηκε η αρμόζουσα σημασία στην άποψη ότι η επιτυχής αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος και της γερμανικής κυριαρχίας στην Ε.Ε. από μια υπερχρεωμένη, μικρή χώρα της Περιφέρειας συνιστούσε για το στρατόπεδο των δανειστών, και παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, μια εξίσου μεγάλη, αν όχι μεγαλύτερη απειλή που έπρεπε να εξουδετερωθεί πάση θυσία. Η έγκαιρη διαπίστωση της προαναφερθείσας πραγματικότητας θα συνέβαλε ίσως σε κάποια πιο συστηματική προετοιμασία για την αντιμετώπιση ακραίων εκβιασμών από την πλευρά των δανειστών.

9 Μάη: Από τον “αντιφασισμό” στον “μιλιταρισμό”

Κορυφαίο γεγονός της 9 Μάη ήταν η παρέλαση στη Μόσχα. Το τόνο έδωσε η επίδειξη της πολεμική μηχανή της Ρωσίας η οποία βγήκε από τις ειδικές εκθέσεις οπλικών συστημάτων στους δρόμους και τους ουρανούς της Μόσχας. Ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική παρέλαση των τελευταίων δεκαετιών στην οποία συμμετείχαν 194 μονάδες τεθωρακισμένων οχημάτων και όπλα νέας τεχνολογίας. 

Νέα ριζοσπαστικά “ισοδύναμα μέτρα” καταθέτει αύριο στο eurogroup η ελληνική κυβέρνηση...

Μετά τη διοργάνωση του πρώτου φεστιβάλ κάνναβης που έλαβε χώρα την 9η Μαϊου στην Πλατεία Συντάγματος, ετοιμάζεται να καταθέσει την Δευτέρα στο eurogroup νέα “ισοδύναμα μέτρα” στα πλαίσια του σχεδίου για μια “ταχύρυθμη, οικολογική και χωρίς επενδύσεις “παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας” Από το Μαξίμου διαδίδεται ότι είναι έτοιμο και το σχετικό νομοσχέδιο για να κατατεθεί άμεσα στην βουλή. Αναλυτικά για αυτό το θέμα εδώ:

Πρώτη φορά κανναβικά

Εικόνες από την 1η Γιορτή της Κάνναβης - 9 Μάη 2015 στη πλατεία Συντάγματος

Γέμισε σήμερα η Πλατεία Συντάγματος!

Γέμισε σήμερα (9 Μάη 2015) η Πλατεία Συντάγματος στην 1η Γιορτή της Κάνναβης - Athens Cannabis Protestival

Παραθέτουμε μερικές χαρακτηριστικές εικόνες:

Ποιές είναι τελοσπάντων αυτές οι “κόκκινες γραμμές”;

 Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Δεν χρειαζόταν η σημερινή δημοσκόπηση της “εφημερίδας των συντακτών” για να διαπιστώσει κάποιος ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει λιγότερες προσδοκίες από το κυβερνητικό έργο αλλά πιο έντονες “κόκκινες γραμμές”.

Μια πρώτη οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών ήταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Από τότε μέχρι σήμερα μια γενική μετατόπιση καταγράφει υποχωρήσεις. Παράλληλα αυτές οι υποχωρήσεις περιβάλλονται από ασάφεια στον προσδιορισμό τους στον επίσημο λόγο που εκφέρεται στα κυβερνητικά ανακοινωθέντα. Η ασάφεια διευρύνεται και από τις διαφορετικές εκδοχές που προβάλλουν στις δημόσιες εμφανίσεις τους τα κυβερνητικά στελέχη. Το τοπίο ξεκαθαρίζει κάπως από το νομοθετικό έργο που παράγεται στην βουλή.

Όμως ούτε στην κοινωνία έχει αναδειχθεί μια αυτόνομη δυναμική έξω από τις κοινοβουλευτικές πρακτικές, η οποία να καταγράφει τις οριοθετήσεις κόκκινων γραμμών και να τροποποιεί τον κοινωνικό συσχετισμό, με όρους που να επηρεάζουν καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό που καταγράφεται στην πολιτική σκηνή είναι η ανίχνευση με όρους δημοσκοπικών πρακτικών, των φόβων και των επιθυμιών της κοινωνίας όπως αυτοί διαμορφώνονται κάτω από το καθεστώς της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού.

Θα προδώσει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θα προδώσει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν ξέρω τι θα κάνει «τελικά», ούτε πότε θα είναι αυτό το «τελικά» (το οποίο σύμφωνα με τα παραπάνω έχει το χάρισμα να μετατίθεται χρονικά). Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τώρα κάθε δόση για τη σωτηρία των τραπεζών έχει δοθεί κανονικά, οι μεγάλες συμφωνίες συνεχίζουν να τηρούνται, και η χώρα συνεχίζει χωρίς παρεκκλίσεις στο δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες –μνημονιακές- κυβερνήσεις. Όλα αυτά τα επεισόδια πέρασαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι από κείνους που επαγρυπνούν για την «κρίσιμη στιγμή» ώστε να κάνουν τότε τον κακό χαμό. Κανένα απ’αυτά τα επεισόδια δεν ήταν από μόνο του τόσο μεγάλο ώστε να ξεσηκωθούν. Ίσα-ίσα, υπήρξαν κι εκείνοι που προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η συνέχιση της εξυπηρέτησης του Χρέους όπως την είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι, γίνεται ακριβώς για να μην φτάσουμε σε ένα «τρίτο» Μνημόνιο!

Θεατές της ίδιας παράστασης με άλλους πρωταγωνιστές...

Τρεις μήνες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης και με την διαπραγμάτευση να συνεχίζεται, το μόνο σίγουρο είναι πως οι πολίτες συνεχίζουν να είναι θεατές. Βουβοί θεατές.

Παράλληλα, οι πολίτες ενημερώνονται από τα ίδια ΜΜΕ και από τους ίδιους τηλεδημοσιογράφους που ενημερώνονταν τα προηγούμενα χρόνια.

Τα στελέχη της κυβέρνησης είναι καθημερινά στα κανάλια που καταγγέλλουν, κολακεύονται από τους γλείφτες δημοσιογράφους, και όλα αυτά είναι εντελώς γελοία.

Κανένα μέλος της κυβέρνησης δεν αναλαμβάνει να ενημερώσει τους πολίτες για το τι ακριβώς διαπραγματεύονται.

Πληροφορίες υπάρχουν, ενημέρωση δεν υπάρχει.

Είναι “φίλοι” μας οι Γερμανοί...

Η παταγώδης αποτυχία του Eurogroup της Ρίγα συνδέεται με ένα σημαντικό ζήτημα που δεν αναδείχθηκε ούτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ούτε από τις επίσημες ανακοινώσεις των “θεσμών” και της Ελληνικής κυβέρνησης, το οποίο αφορούσε στην διαγραφή του χρέους:

Ο Πολ Τόμσεν, ο πρώην επικεφαλής της τρόικας και νυν διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ φέρεται να δήλωσε, περίπου τελεσιγραφικά, ότι εάν δεν υπάρξει κούρεμα του ελληνικού χρέους, το ΔΝΤ θα αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και δεν θα καταβάλει το μερίδιό του στη δόση των 7,2 δις ευρώ – ένα μερίδιο που φθάνει στα 3,5 δις. Αντί λοιπόν ο Πολ Τόμσεν να συγκεντρώσει τα ενωμένα ευρωπαϊκά πυρά, αυτά στράφηκαν στον Γιάνη Βαρουφάκη. Την απάντηση γιατί συνέβη αυτό, την αφήνουμε στην δημιουργική φαντασία του αναγνώστη...

Μια 20χρονη Σκοτσέζα εθνικίστρια, η νεότερη βουλευτής της Βρετανίας από το 1667...

Η Μάρε Μπλακ, η 20χρονη φοιτήτρια πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Γκλασκώβης, υποψήφια του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος (SNP) εκλέχτηκε βουλευτής κερδίζοντας με μεγάλη διαφορά μια από τις κεντρικές μορφές του Εργατικού Κόμματος., τον Ντάγκλας Αλεξάντερ.