Μια ειλικρινής τοποθέτηση ενός φανατικού φιλοευρωπαϊστή

Να αναληφθεί το μεγάλο ρίσκο δημοψηφίσματος και σύγκρουσης

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Χάρη Γολέμη

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αρχικά μια μάλλον υπερβολική αισιοδοξία σχετικά με τη δυνατότητα της κυβέρνησης να απαλλάξει τη χώρα από τις μνημονιακές υποχρεώσεις της και να εφαρμόσει εντός της Ευρωζώνης το πρόγραμμά της. Η (υπαρκτή) διαπραγματευτική της ισχύς, λόγω και του συστημικού κινδύνου ενός ενδεχόμενου Grexit, είχε υπερεκτιμηθεί. Αντίθετα, δεν δόθηκε η αρμόζουσα σημασία στην άποψη ότι η επιτυχής αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος και της γερμανικής κυριαρχίας στην Ε.Ε. από μια υπερχρεωμένη, μικρή χώρα της Περιφέρειας συνιστούσε για το στρατόπεδο των δανειστών, και παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, μια εξίσου μεγάλη, αν όχι μεγαλύτερη απειλή που έπρεπε να εξουδετερωθεί πάση θυσία. Η έγκαιρη διαπίστωση της προαναφερθείσας πραγματικότητας θα συνέβαλε ίσως σε κάποια πιο συστηματική προετοιμασία για την αντιμετώπιση ακραίων εκβιασμών από την πλευρά των δανειστών.


Η επιθετική στάση της άλλης πλευράς ξεπέρασε και τους πιο ακραίους φόβους μου, ιδιαίτερα μετά την επώδυνη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου την οποία στήριξα, θεωρώντας ότι οι μεγάλες υποχωρήσεις από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (ιδιαίτερα στο ζήτημα του χρέους ή στις ιδιωτικοποιήσεις) θα μπορούσαν να επανεξεταστούν ή και να ανατραπούν μερικώς ή ολικώς τον Ιούνιο.

Παρά την ενόχλησή μου για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων μέχρι σήμερα, δεν αμφισβητώ τη στρατηγική σημασία για την Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη της εύρεσης λύσης εντός της Ευρωζώνης, μέσω ενός επώδυνου, αλλά έντιμου συμβιβασμού. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι οι λίγες κόκκινες γραμμές που έχουν απομείνει -στα εργασιακά (συλλογικές διαπραγματεύσεις, απαγόρευση ομαδικών απολύσεων, αύξηση του κατώτατου μισθού), το ασφαλιστικό (άρνηση στη μείωση συντάξεων) και, υποθέτω, το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος- πρέπει να διατηρηθούν με νύχια και με δόντια. Η υποχώρηση της κυβέρνησης σ' αυτά τα αιτήματά της θα είναι σοβαρό πλήγμα στην αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και θα σπείρει την απογοήτευση στην Αριστερά όλης της Ευρώπης για πολλά χρόνια, μια εξέλιξη που θεωρώ εξαιρετικά σημαντική και για το μέλλον της χώρας.

Διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες αν οι δανειστές θα σεβαστούν αυτές τις "κόκκινες γραμμές". Σ' αυτή την περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλη λύση από την προσφυγή σε δημοψήφισμα, προτείνοντας στον λαό την απόρριψη των προτάσεών τους. Η επιμονή των θεσμών και ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να ταπεινώσουν για λόγους παραδειγματισμού την κυβέρνηση Τσίπρα υποχρεώνει κατά τη γνώμη μου όσες και όσους ανήκουμε στην ευρωπαϊστική, ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά να προτείνουμε την ανάληψη του μεγάλου ρίσκου της σύγκρουσης, εν πλήρη γνώσει των κινδύνων που αυτή συνεπάγεται. Δυστυχώς, δεν γίνεται αλλιώς.