Κρούγμαν: Υπέρ του Grexit η Γερμανία

 

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Δριμεία κριτική στη στάση που τηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, σχετικά με την παράταση του προγράμματος οικονομικής βοήθειας, άσκησε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, μέσα από το προσωπικό του blog στους «New York Times».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η γερμανική ηγεσία κάνει μια προσπάθεια προκειμένου «να οδηγηθεί η Ελλάδα έξω από το ευρώ, αμέσως τώρα».

Ο κ. Κρούγκμαν υποστηρίζει πως η ελληνική πρόταση δεν είναι «κωλοτούμπα», όπως την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά μια προσπάθεια την κυβέρνησης (για την οποία τονίζει ότι δεν έχει «βάθος πάγκου» σε επίπεδο τεχνοκρατών) να «αγοράσει» λίγο χρόνο για να διαπραγματευτεί αργότερα τους όρους της νέας οικονομικής στρατηγικής.

Αύριο που η κυβέρνηση θα φάει πόρτα από την ΕΕ, ο κόσμος θα είναι στον καναπέ του;

Όσο καλά και να πάει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους στην Ε.Ε., σε τελική ανάλυση το παιχνίδι θα κριθεί από το τι θα καταφέρει η κυβέρνηση στο εσωτερικό μέτωπο. Και αυτό φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται πλήρως.

 (19-2-2015 από το κύριο άρθρο της “αυγής”)

Το τι είναι αυτό που “αντιλαμβάνεται πλήρως” η κυβέρνηση, το εξηγεί αρκετά καλά το άρθρο.

Εκείνο που δεν εξηγεί το άρθρο είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση αν δεν πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις και απορριφθεί αύριο η πρόταση για “παράταση της δανειακής σύμβασης” από τα επιτελεία της ΕΕ. Η 19η Φλεβάρη θα είναι μια κρίσιμη μέρα, όπου οι αυταπάτες για εύκολη “συνεννόηση” με την ΕΕ θα αρχίσουν να μπαίνουν στην άκρη και ανοίγει ο δρόμος της ανοιχτής σύγκρουσης. 

Το πρώτο βίντεο μέσα από την Αμυγδαλέζα

Αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το πρώτο βίντεο που βγαίνει ποτέ μέσα από την Αμυγδαλέζα

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη...

(Ομόνοια 19-1-2015)

Είναι φανερό πλέον ότι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγηθούν και πάλι σε αδιέξοδο παρ' όλες τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της αδιάλλακτης στάσης των επιτελείων της ΕΕ.

Ο Σόιμπλε στο σεντούκι

Το Grexit είναι ον μυθικό, τα μυθικά όντα ωστόσο είναι ενίοτε πολύ επικίνδυνα

Αναδημοσίευση από την "αυγή" 
του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Δύο αντίρροπες δυνάμεις δρουν εσχάτως πάνω και δίπλα από τα κεφάλια μας. Η μία σπρώχνει χιλιάδες ανθρώπους στις πλατείες για να ζητήσουν αξιοπρέπεια κι ανάσα. Η άλλη σπρώχνει προς τα γκισέ των τραπεζών για ανάληψη καταθέσεων. Είναι λίγοι αυτοί που τρέχουν στα γκισέ, αρκετοί όμως για να δημιουργήσουν θέμα. Οι πολλοί των πλατειών βοηθούν, εν γνώσει τους, την ελληνική πλευρά στη σκληρή διαπραγμάτευση των ημερών. Οι λίγοι των γκισέ βοηθούν, εν αγνοία τους, την πλευρά των δανειστών, καθιστώντας τα χρονικά περιθώρια εντελώς ασφυκτικά.

Είναι λύση η προσφυγή σε εκλογές;

(15-2-2015 πλατεία συντάγματος)

Η πολιτική των μνημονίων οδήγησε στην “χρεοκοπία” τον κόσμο της εργασίας και τα μικρομεσαία στρώματα αλλά προφύλαξε από τις συνέπειες της το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μερίδες της αστικής τάξης. Κάποιοι μάλιστα πλούτισαν μέσα στην κρίση. Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε συνεπή στάση ως προς τις διακηρύξεις της στο σύντομο χρονικό διάστημα που πέρασε από τις εκλογές, πυροδότησε δύο σημαντικές ανατροπές:

1. Άλλαξε την πολιτική ατζέντα της ΕΕ. Άρχισε πλέον και εντός των θεσμικών οργάνων της ΕΕ να εκδηλώνονται αμφισβητήσεις και κριτικές στις κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας που είχαν επιβληθεί ως “μονόδρομος” τα προηγούμενα χρόνια.

2. Η ελληνική κυβέρνηση κατέκτησε την εμπιστοσύνη ευρύτατων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας και αναβάθμισε το μόνο πραγματικό στήριγμα που έχει στις διαπραγματεύσεις της απέναντι στις πιέσεις των επιτελείων της ΕΕ.

Η πορεία της χώρας δεν προδιαγράφεται μονοδιάστατα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που θα ολοκληρωθούν εντός των επόμενων ημερών, ακόμα αν τα επιτελεία της ΕΕ επιθυμούν να εκδιώξουν τώρα την χώρα από την ΟΝΕ και την ΕΕ προκρίνοντας την λύση “πονάει πόδι, κόψε πόδι”, ώστε να περιορίσουν την μεγέθυνση των συνεπειών από την σύντομα αναμενόμενη γενίκευση της κρίσης χρέους με ανάλογους όρους και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Δεν πρόκειται όμως για μια αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση της ΕΕ.

Οι δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη μετά την σύνοδο (16-2-15) του eurogroup και όχι μόνο...

Οι σημερινές δηλώσεις:

Εικόνες από το Σύνταγμα (15-2-2015)

(video)

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ: μία πρώτη πικρή γεύση

της Μαριλένα Ιατρίδου

Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάργηση του ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ Α.Ε., σκοπός του οποίου είναι η ιδιωτικοποίηση και η εντατική ανάπτυξη μέσω φαστ–τρακ επενδύσεων και ΕΣΧΑΣΕ (Ειδικών Σχεδίων Χωροταξικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων τα οποία μπορεί να προβλέπουν μαρίνες, ξενοδοχεία, τουριστικά χωριά κ.α.). Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί προεκλογικά τόσο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα όσο και από τον αρμόδιο νυν Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σταθάκη, ο οποίος ήταν τότε εισηγητής στο σχετικό νομοσχέδιο.

Για τον λόγο αυτό κατετέθησαν στο ΣτΕ από πολίτες που εκπροσωπούν δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ 8 προσφυγές κατά των υπ’ αρ. Αριθμ. 143/43399/4-9-2014 (ΦΕΚ Β’ 2424/11-09-2014) και υπ’ αρ. Αριθμ. 43856/148/8 -9-2014 (ΦΕΚ Β ́ 2429/12-09-2014) ΚΥΑ των υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Τουρισμού, με τις οποίες παραχωρείται στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε, κατά πλήρη κυριότητα νομή και κατοχή, το μεγαλύτερο τμήμα του παράκτιου μετώπου από το ΣΕΦ έως τη Φώκαια.

Κερδίζοντας τον πόλεμο έχοντας χάσει όλες τις μάχες;

Αναδημοσίευση από το "Kommunismus so la la"

*του cognord

μετάφραση & εισαγωγή: naufrageur à bord

Το κείμενο του cognord που ακολουθεί γράφτηκε αρχικά στα αγγλικά και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Brooklyn Rail (link). Παρότι είχε ως βασικό στόχο την ενημέρωση του αγγλόφωνου κοινού για τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ελλάδα και μια τοποθέτηση σε σχέση με αυτές, μου φάνηκε πως είναι αρκετά αυτά που μπορεί να κομίσει στην (ομολογουμένως φτωχή) συζήτηση που διεξάγεται εντός του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού· πράγμα αν μη τι άλλο σημαντικό, τη στιγμή που σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα, από την αριστερά και κομμάτια του λεγόμενου α/α χώρου μέχρι την άκρα δεξιά, ένας λευκός θόρυβος ελπίδας, περηφάνιας και υποστήριξης της νέας κυβέρνησης καλύπτει τα πάντα. Κι αυτό γιατί το κείμενο έχει (τουλάχιστον) δύο μεγάλες αρετές: αφενός τοποθετεί την άνοδο και την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στο σωστό πλαίσιο (την ήττα των αγώνων που εκδηλώθηκαν την προηγούμενη περίοδο και την υποχώρηση του ανταγωνισμού) και αφετέρου κάνει τον κόπο να καταπιαστεί σοβαρά με τα όσα (πολλά και αντικρουόμενα) έχουν ακουστεί από τα στελέχη και τους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, αρθρώνοντας μια συστηματική έκθεση και κριτική του προγράμματός του (με άλλα λόγια, της μορφής που θα πάρει η καπιταλιστική αναδιάρθρωση ως ταξική πάλη) όχι στη βάση ενός αφηρημένου ριζοσπαστισμού, αλλά μάλλον εμμενώς, στη βάση της ίδιας του της αναλήθειας.