Εκλογές και ιδεολογική ηγεμονία

Η συγκυρία παρέχει στον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να θέσει τα θεμέλια της ανατροπής της ιδεολογικής κυριαρχίας του καπιταλισμού. Η ελληνική κοινωνία αναζητά ένα συνολικό πλάνο διαφυγής, μια αλλαγή πορείας που θα της επιτρέψει να ανακτήσει λίγο ζωτικό χώρο και να ανασάνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν λόγο να φοβηθεί ή να θολώσει το συνολικό χειραφετητικό μήνυμά του. Αντίθετα, πρέπει να το ενδυναμώσει και να το προτάξει, μαζί με το ηθικό πλεονέκτημά του, δίνοντας με αυτοπεποίθηση τη μάχη της απόλυτης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, μια μάχη που δεν κερδίζεται με μετριοπαθή ή/και φοβική στάση.

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Αλέξανδρου Μπίστη (συντονιστή της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ)

Οι επερχόμενες εκλογές θα διεξαχθούν σε πολεμικό πολιτικό περιβάλλον, γεμάτο κινδυνολογία, ψέματα, καταστροφολογία και σκανδαλολογία. Ο αντίπαλος θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το συνολικό έλλειμμα αξιοπιστίας των κομμάτων και να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ «στο κάδρο» του παλιού πολιτικού τοπίου, αγωνιώντας να πλήξει το πιο ισχυρό, αλλά ταυτόχρονα ευάλωτο σημείο του: το ηθικό πλεονέκτημα που απορρέει από την ταξική μεροληψία του προγράμματός του, τη συνέπεια, τη μαχητικότητα, τη συλλογική λειτουργία του και τη μη συμμετοχή του σε προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα.

Στιγμιαίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: Το χάσμα ανάμεσα στον “λογισμό” και “τ' όνειρο” διευρύνθηκε...

Φεύγοντας χθες βράδυ από το στάδιο του TAE KWON DO, μετά το στιγμιαίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, εφοδιαστήκαμε από την παρουσία μας εκεί με δυο βεβαιότητες και μερικές αμφιβολίες:



Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ζήλεψε τον τίτλο μας και τον έκανε πράξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πλέον “ένωση οπαδών”. Αυτή είναι η πρώτη βεβαιότητα. Το video που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικό από την οπαδική συμπεριφορά των κατ' ευφημισμό “μελών” του. Με αυτό το δεδομένο στο χέρι, δηλώνουμε πλέον ότι η δική μας κερκίδα θα δώσει την μάχη ώστε η ομάδα μας να κερδίσει τον αγώνα με διαφορά και να μην μοιραστεί  το κύπελλο με άλλους. 

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ

Αναδημοσίευση από το "Ανένταχτοι εντός ΣΥΡΙΖΑ"

Ανακοίνωση

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ

Το Διαρκές Συνέδριο καλείται και μπορεί να επιβεβαιώσει πανηγυρικά την επικαιρότητα του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτό αποφασίστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο το 2013. Οποιαδήποτε ουσιώδης αλλοίωση του προγράμματος αυτού θα δημιουργούσε την πεποίθηση ότι το Δ.Σ. αποτελεί ανεξέλεγκτη και αδιαφανή μεθόδευση για μεταβολή της φυσιογνωμίας και των κατευθύνσεων του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, αφού αντίστοιχες προτάσεις και ενδεχόμενα δεν έχουν κατά κανένα τρόπο τεθεί στα πολιτικά όργανα και τις οργανώσεις του κόμματος.

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στέλνει την ΔΗΜΑΡ εκεί που της αξίζει...

Αποφασιστικό ή πανηγυρικό χαρακτήρα θα έχουν οι έκτακτες συνεδριακές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ;

Με μια λιτή ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα μετατίθεται η ημερομηνία σύγκλισης της ΚΕ που είχε προγραμματιστεί το Σάββατο 3 Ιανουαρίου και συγκαλούνται συνεδριακές διαδικασίες:

- Την Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 15:00 θα πραγματοποιηθεί συνεδρίαση της Κ.Ε. στο cine Κεραμεικός (Κεραμεικού 61) με θέμα την προετοιμασία του κόμματος για την εκλογική μάχη.

- Το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015 θα πραγματοποιηθεί Διαρκές Συνέδριο στο κλειστό γυμναστήριο του TAE KWON DO

έκτακτη ενημέρωση: Αναβλήθηκε (με e-mail προς τα μέλη της ΚΕ) το βράδυ της πρωτοχρονιάς η συνεδρίαση της Κ.Ε. που έχει προγραμματιστεί για τις 2/1/15 στο cine Kεραμικός. Θα πραγματοποιηθεί τελικά το Σάββατο 3/1/15 στον χώρο του tae kwon do στις 10:00 π.μ.. 

Αυτή η αλλαγή καταγράφει την προσπάθεια επικύρωσης των προεδρικών επιλογών για την εκλογική μάχη και ιδιαίτερα για εκείνο το τμήμα τους που αναφέρεται τις πολιτικές συνεργασίες με συνεδριακές αποφάσεις, δεδομένου ότι σε αυτές τις επιλογές φαίνεται ότι δεν έχει εξασφαλιστεί η συναίνεση στην ΠΓ. Αν και στην συνεδρίαση της ΚΕ δεν διαμορφωθεί αυτή η συναίνεση, τότε θα αποφασίσει το Συνέδριο. Αν όμως επιλυθούν εκεί οι διαφωνίες, τότε το συνέδριο θα έχει απλά πανηγυρικό χαρακτήρα που θα τις επικυρώσει αλλά και θα τους προσδώσει συνεδριακό κύρος, ώστε να μην επιδέχονται πλέον αμφισβητήσεις αν είναι εντός γραμμής του κόμματος.

Γιατί το νέο κόμμα του Γιωργάκη προκαλεί τόση αναστάτωση στο μνημονιακό μπλοκ;

Με χαμόγελο και ειρωνεία στεκόμαστε μπροστά στις αντιφάσεις της αστικής πολιτικής που εκδηλώνονται με αφορμή την ανάδειξη στην πολιτική σκηνή ως κεντρικού ζητήματος της ίδρυσης νέου κόμματος από τον Γ. Παπανδρέου.Ένας κατά γενική ομολογία ανίκανος πολιτικός έχει  σήμερα την ικανότητα να αναστατώσει το σύνολο των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας μας.

 Άχρηστοι και ανίκανοι πολιτικοί υπάρχουν πολλοί. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν την προηγούμενη περίοδο κάτι χειρότερο απ' αυτό. Ως εύκολος στόχος είχε αναδειχθεί από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας ως ο “αποδιοπομπαίος τράγος” της επιβολής των μνημονιακών πολιτικών. Για την ένταξη της Αριστεράς σε αυτή την εθνική συγχορδία είχαμε εκφράσει στο παρελθόν τις ενστάσεις μας (όπως εδώ:Ο Θ Καρτερός “διυλίσει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο” ) και είχαμε επικρίνει την άτολμη στάση της  (όπως εδώ:Η αστική τάξη φοβάται την δημοκρατία περισσότερο από την ...δραχμή!) να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του αντίπαλου στρατοπέδου παίρνοντας μια καθαρή θέση υπέρ του δημοψηφίσματος, το οποίου η διεξαγωγή όταν προβλήθηκε από τον Γ. Παπανδρέου και μόνον ως σκέψη, οδήγησε στην ακύρωσή του ιδίου από πρωθυπουργού της χώρας από την συγχορδία του ευρωπαϊκού και ντόπιου πολιτικού κατεστημένου.

Σήμερα, ο φόβος που προκαλεί η επανεμφάνιση στην επικαιρότητα του πιο φθαρμένου προσώπου του πολιτικού συστήματος, από πρώτη ματιά φαίνεται αδικαιολόγητη. Γιαυτό, ακόμα και οι σώφρονες υποστηρικτές του, τον εγκαλούν να μην προβεί στην απονενοημένη πράξη της ίδρυσης ενός νέου κόμματος.

Έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτό το εγχείρημα;

Α. Τσίπρας: "Οι θέσεις του Απρίλη”

Σήμερα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ ο Α. Τσίπρας στις 7.30 σε ανοικτή εκδήλωση θα βγάλει το πρώτο προεκλογικό του λόγο που θα μεταδοθεί απευθείας από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης. Τον Απρίλη του 13 είχε δώσει μια συνέντευξη στον Α. Παπαχελά, την οποία τότε είχαμε χαρακτηρίσει ως την "η 1η τηλεοπτική συνέντευξη του επόμενου ...πρωθυπουργού". Πριν τον ακούσετε σήμερα, ακούστε ξανά τι έλεγε τότε:

Το πρώτο μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ για τον λαϊκό παράγοντα: ο καναπές...

Για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οσοδήποτε μεγάλη, δεν αρκεί. Δεν μπορεί να προχωρήσει με τη λογική της ανάθεσης. Με αυτά τα δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ επωμίζεται την ευθύνη να συμβάλλει καθοριστικά στη συγκρότηση αυτού του μεγάλου πολιτικού ρεύματος δημοκρατικής ανατροπής, που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση. Επωμίζεται την ευθύνη να δώσει νέα αποφασιστική ώθηση στη δουλειά του και να δημιουργήσει μια νέα δυναμική η οποία θα υπερβαίνει τη διστακτικότητα ή ακόμη και τη δυσπιστία που εξακολουθούν να υπάρχουν.

(η καταληκτική παράγραφος του 1ου συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ)

Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, “με λογισμό και μ' όνειρο”, επωμιζόμενα την ευθύνη της εφαρμογής των συνεδριακών αποφάσεων, την ημέρα που σημαδεύει και θεσμικά το τέλος αυτής της κυβέρνησης, λαμβάνουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα δώσουν μια νέα δυναμική στον λαϊκό παράγοντα. Τον καλούν να γιορτάσει αυτή την στιγμή από τον καναπέ του. Επειδή διακρίνονται για την επιμέλειά τους στην συστηματική τεκμηρίωση των προτάσεων τους, η αντίστοιχη θεματική επιτροπή έχει ετοιμάσει και τις τεχνικές προδιαγραφές και το συνοδευτικό κείμενο που περιγράφει τα προτερήματα του καναπέ. Σας παρουσιάζουμε τα πιο βασικά:

με ISO εγκεκριμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αράζεις και απολαμβάνεις.

Όλος ο κόσμος μπροστά σου.

Χωρίς έγνοιες.Χωρίς συμμετοχές.Χωρίς απώλειες.

Αν πιαστείς, αλλάζεις πλευρό.

Αν δεν βολεύεσαι μπορείς να χρησιμοποιήσεις 
και τις "συνεδριακές αποφάσεις" ως μαξιλαράκι

Για την συγκυρία (μέρος ΙΙ : Οι κοινωνικές συμμαχίες και το κράτος)

Σε χώρους της Αριστεράς (και όχι μόνο) επικρατούν λαθεμένες αντιλήψεις για την σχέση των πολιτικών κομμάτων με κοινωνικές κατηγορίες και κοινωνικές τάξεις. Θεωρείται ως συστατικό στοιχείο της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων η έκφραση/εκπροσώπηση συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και υποτιμάται η λειτουργία τους ως τμημάτων του κοινοβουλευτικού συστήματος, η οποία προσδένει τις λαϊκές τάξεις στην «πολιτική τάξη» της καπιταλιστικής εξουσίας. (αναλυτικά γι' αυτό το θέμα στο τέλος του κειμένου, στο παράρτημα Ι). Αυτές οι αντιλήψεις δεν αφορούν μόνον στα αστικά κόμματα, αλλά και στα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία μάλιστα αυτοπροσδιορίζονται στη βάση της “ταξικής εκπροσώπησης” της εργατικής τάξης. Αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές πρακτικές των κομμάτων δεν έχουν συγκεκριμένο ταξικό πρόσημο. Αυτό όμως δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένο, προσδιορίζεται από την θέση που παίρνουν στις συγκυρίες της ταξικής πάλης.

Αυτές οι αντιλήψεις αναπαράγουν σε ένα δεύτερο επίπεδο ένα λαθεμένο πλαίσιο για την προσέγγιση της σχέσης των πολιτικών συμμαχιών με τις κοινωνικές: Εκλαμβάνεται γενικά ότι οι πολιτικές συμμαχίες/συνεργασίες αντιστοιχίζονται με κοινωνικές συμμαχίες. Αν για παράδειγμα ένα κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει την εργατική τάξη κάνει μια “προγραμματική συμφωνία” με ένα αγροτικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει το κόσμο της αγροτιάς, τότε αυτή η πολιτική συνεργασία βαφτίζεται συμμαχία των εργατών – αγροτών. Η επιτυχία αυτής της μορφής συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών είναι αντίστοιχη με την τύχη της Σεχραζάντ στο παραμύθι της Χαλιμάς “χίλιες και μία νύχτες”: η επιβίωση της είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, δυστυχώς δεν τον καταργεί όπως στο happy end του παραμυθιού...

Για την συγκυρία (μέρος Ι : εισαγωγή)

"Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο."

Albert Einstein

Σε μια σειρά κειμένων θα εξετάσουμε κατά πόσον οι διακηρύξεις και οι πρακτικών των πολιτικών μορφωμάτων της Αριστεράς ανταποκρίνονται στις ανάγκες της συγκυρίας. Ως εισαγωγή στο θέμα παραπέμπουμε σε τρία κείμενα.

Το πρώτο γράφτηκε το 78 ως κριτική του Λ. Αλτουσέρ στο γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα. Το θέμα που επικεντρώνεται διατηρεί και σήμερα το ενδιαφέρον του: είναι οι πρακτικές προσέγγισης της συγκυρίας μέσω της θεωρίας και των προγραμματικών διακηρύξεων, οι οποίες κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή στα κομμουνιστικά κόμματα. Είναι δημοσιευμένο εδώ: Για μια άλλη πολιτική

Τα άλλα δύο κείμενα είναι πρόσφατα. Το πρώτο είναι το άρθρο του Α. Μπαλτά “Ο κρίκος της συγκυρίας” που δημοσιεύτηκε την 21-12-2014 στην “αυγή” και το δεύτερο μια κριτική σε αυτό ("αυγή" 31-12-14), την οποία και παραθέτουμε: