Εκλογές δεν μπορεί να γίνουν αν δεν παροπλιστούν τα ΜΑΤ...

ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ "ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ" ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!» 

Η επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας επιταχύνει την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης Όμως δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια εναλλαγή όπως αυτή που σημειώθηκε όταν “κατέρρευσε” η κυβέρνηση του Γιωργάκη και ήρθε στην θέση της η κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πολιτικό προσωπικό είναι “αναλώσιμο” υλικό, μερικές φορές μόνον μιας χρήσης.Όμως την επόμενη μέρα αυτών των εκλογών το πολιτικό σκηνικό θα είναι εντελώς διαφορετικό: Μαζί με την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης θα καταρρεύσουν και τα πολιτικά μορφώματα που την στηρίζουν.

Είναι φανερό ότι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν την μνημονιακή κυβέρνηση είναι οι “προστάτες” της, αυτοί που την στήριζαν μέχρι χθες. Τώρα αναζητούν άλλες εναλλακτικές λύσεις στα πλαίσια διατήρησης των στρατηγικών τους επιλογών. Το μήνυμα που στέλνουν με αυτή την κίνηση είναι σαφές: Αν θέλαμε να διαπραγματευτούμε κάποιες μικρές υποχωρήσεις, αυτό θα το κάναμε στους “δικούς μας” ανθρώπους, δίνοντάς τους ένα χέρι βοήθειας για να επιβιώσουν στην δύσκολη θέση που βρίσκονται...

Γιατί δεν δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε έναν τύπο κεϊνσιανής ή σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής

(ο νεοφιλελευθερισμός ως «ιδιωτικοποιημένος κεϊνσιανισμός»)

Η νεοκλασική οικονομική θεωρία επαγγελλόταν ένα μοντέλο αγορών που απέβλεπε στην κυριαρχία του καταναλωτή. Ο νεοφιλελευθερισμός της Σχολής του Σικάγου προτάσσει αντίθετα το συμφέρον των μετόχων της επιχείρησης. Υποτίθεται ότι η μεγιστοποίηση του κέρδους των μετόχων αυξάνει τον γενικό πλούτο της κοινωνίας, διασφαλίζοντας έτσι την ικανοποίηση των συμφερόντων όλων των κοινωνικών ομάδων. Η άνοδος αυτής της χρηματοοικονομικής μορφής του καπιταλισμού και η συνακόλουθη ανάπτυξη των χρηματαγορών με βάση το μοντέλο της μεγιστοποίησης της μετοχικής ωφέλειας μετατόπισαν τις υλικές βάσεις της ευημερίας: από τη σοσιαλδημοκρατική συνταγή του κράτους πρόνοιας, των δημόσιων παρεμβάσεων στην οικονομία και της διαχείρισης της ζήτησης από τις κυβερνήσεις, περάσαμε στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των χρηματοπιστωτικών αγορών.

«Ελευθερία ή θάνατος»

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του να πάρει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να κερδίσει «ανάσες ελευθερίας», και φέρνει με το κορμί του και τη ζωή του μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας: «Ελευθερία ή θάνατος»

Ώστε, αυτό είναι το «Ελευθερία ή θάνατος»;

Ναι, χαζούλη, αυτό είναι.

Το περίμενες με φουστανέλα, φέσι και τσαρούχια;

Ή νομίζεις πως το «Ελευθερία ή θάνατος» τελείωσε με τον Κολοκοτρώνη και την αποχώρηση των Τούρκων;

Το «Ελευθερία ή θάνατος» είναι επίκαιρο σε κάθε τυραννία. Στον αγώνα κάθε ανθρώπου να ελευθερωθεί.

Μα δεν έχουμε τυραννία.

Νομίζεις. «Η δημοκρατία σας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένη τυραννία».

Μα ο Ρωμανός πήρε το Καλάσνικοφ.

Γιατί οι αγωνιστές του 1821 τι έκαναν; Πετούσαν λουλούδια;

Μα ο Ρωμανός πήγε να ληστέψει την τράπεζα.

Τι μου λες, σοβαρά; Οι αγωνιστές του 1821 ήταν κλέφτες. Ήταν ληστές.

Άγγελος Τσέκερης: Άλλος ένας λενινιστής...

Το μείγμα για να την πετύχετε, εδώ: Η τέλεια… φούσκα!

Προφανή και πειστικά τα επιχειρήματα που αναπτύσσει ο Άγγελος Τσέκερης στο άρθρο του στην 'αυγή (εδώ: Με τον Λένιν ή με τον Κοέλιο;)  σχετικά με την κρισιμότητα των προεδρικών εκλογών, όμως μέχρι τις δυο τελευταίες παραγράφους. Εκεί που περιμένει ο αναγνώστης να δει πως όλα τα προηγούμενα μεταφράζονται σε συγκεκριμένες προτάσεις για το περιεχόμενο και την μορφή της συνεργασίας με τους βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν την πρόταση της μνημονιακής κυβέρνησης για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές, κάνει το μεγάλο άλμα προς το τίποτα, με ...ευλύγιστο κοντάρι τον Λένιν. Γράφει λοιπόν:

Είναι όμως εντελώς αδιανόητο να διατυπώνεται η άποψη ότι η συνεργασία με 5 ή με 8 ανθρώπους θα αλλοιώσει τη ριζοσπαστική φυσιογνωμία ενός κόμματος του 27%. Ή, ακόμα χειρότερα, να εκφράζονται υπόνοιες ότι αυτά τα ανοίγματα είναι προανάκρουσμα μιας μεγάλης κεντροαριστερής κωλοτούμπας του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη μεθοδεύεται. Αν όντως υπάρχει τέτοιος φόβος τώρα, τι πρόκειται να γίνει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση; Με ποιο κύρος και με ποια αυτοπεποίθηση θα διαχειριστεί μια τόσο δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση αν για το παραμικρό παθαίνει κρίση πολιτικής ταυτότητας;

η επιστροφή του ασώτου...

Ζηλέψαμε το ρόλο του "γραμμιτζή" Θ. Καρτερού, και είπαμε για μια μόνο μέρα να τον μιμηθούμε. Καταφύγαμε λοιπόν κι' εμείς στην μεγάλη πατρίδα των επαναστατικών παραδόσεων, την Ρωσία, για να αντλήσουμε από τον πνευματικό της πλούτο τα επιχειρήματά μας ώστε να γίνει κατανοητό στο λαό  του ΣΥΡΙΖΑ το δύσκολο έργο που επιτελεί αυτή την περίοδο προεδρική φρουρά:

Από την συνάντηση κορυφής ΔΗΜΑΡ-ΣΥΝασπισμού (ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς)

Παρουσιάζουμε την πρόσφατη σοβιετική κινηματογραφική υπερπαραγωγή:

"Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ"

Πρωταγωνιστούν:
Στο ρόλο του Αλέξη Τρίπρα: ο Πατέρας
Στο ρόλο του Φώτη Κουβέλη: ο Άσωτος υιός
Στο ρόλο του Παναγιώτη Λαφαζάνη: ο Πρεσβύτερος υιός

Φιλικές συμμετοχές:
Στο ρόλο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ: οι Γραμματείς και Φαρισαίοι
Στο ρόλο των Δημήτρη Δασκαλόπουλου, Γιάννας Αγγελοπούλου, Θεοδώρας Τζάκρη κλπ. οι αμαρτωλοί και οι τελώνηδες 
Στο ρόλο του Θεόδωρου Πάγκαλου και Αντώνη Σαμαρά, οι πόρνες.

Παρέμβαση ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για τον Νίκο Ρωμανό

 Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου ζητεί με επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης, ενώ διάβημα προς τον κ. Αθανασίου πραγματοποίησαν οι Ζωή Κωνσταντοπούλου και Βασιλική Κατριβάνου.

Οι βουλευτές Ζωή Κωνσταντοπούλου και Βασιλική Κατριβάνου πραγματοποίησαν διάβημα προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου, στο οποίο τονίζουν ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να τίθεται σε διακύβευση η ανθρώπινη ζωή για το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση.

Παράλληλα, υπογραμμίζουν ότι δοκιμάζεται η αξιοπιστία της πολιτείας, η οποία οφείλει στον Νίκο Ρωμανό τη δίκαιη και ανθρώπινη μεταχείριση που κάθε κράτος δικαίου εγγυάται στους πολίτες του.
«Η κρισιμότητα της κατάστασης του Νίκου Ρωμανού σε συνδυασμό με την κρισιμότητα και τους συμβολισμούς των ημερών, με επικείμενη τη συμπλήρωση, στις 6 Δεκέμβρη, 6 ετών από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού στα χέρια του φίλου του Νίκου Ρωμανού, ανήμερα της γιορτής του, δεν αφήνουν σε κανέναν περιθώριο να εθελοτυφλεί ή να κωλυσιεργεί», επισημαίνουν.

Η ομιλία του Μισέλ Μπάουενς: Εφαρμοσμένες πολιτικές στον τομέα των "κοινών αγαθών"

O Μισέλ Μπάουενς είναι ιδρυτής του Peer-to-Peer Foundation και συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο ερευνητών με αντικείμενο την ομότιμη παραγωγή, τη διοίκηση και το καθεστώς ιδιοκτησίας. Είναι συνιδρυτής του Commons Strategies Group το οποίο συντονίζει τις πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την ‘οικονομία των κοινών’. Παράλληλα, συνεργάζεται ως ερευνητής με το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με αντικείμενο την ανθρωπολογία της ψηφιακής εποχής και έχει επιμεληθεί την παραγωγή και έκδοση σχετικών βιβλίων και ντοκιμαντέρ. Έχει εργαστεί ως επιστημονικός σύμβουλος σε πλήθος φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση του Εκουαδόρ του ανέθεσε τη θέση του Διευθυντή του ερευνητικού προγράμματος (FLOK project) με αντικείμενο τη μετάβαση στην ‘οικονομία της γνώσης’, το οποίο ολοκληρώθηκε πρόσφατα.

(Από το: "Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς")

Αυτοκριτική κάνει ο Κ. Πουλάκης ή και πάλι προκαλεί;

Όσο για το αποτέλεσμα, νομίζω πως πρέπει να βγάλουμε και εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως οι πολίτες, ένα ευρύτερης αξίας συμπέρασμα : Η απάθεια ευνοεί μόνο τους μηχανισμούς. Αντίθετα, οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας.

Από το κείμενο του Κ. Πουλάκη: “Για την επαναληπτική εκλογή της Καισαριανής”

Ο υπεύθυνος του τμήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση με αυτές τις δηλώσεις του, αφού ο κατεξοχήν άνθρωπος των μηχανισμών, σήμερα ομιλεί απαξιωτικά γι αυτούς. 'Ίσως υπονοεί τους μηχανισμούς των άλλων, όμως επειδή δεν το διευκρινίζει στο κείμενό του, ούτε τους κατονομάζει, ας δεχτούμε ότι αναφέρεται γενικά στους “μηχανισμούς” απ' όπου και αν προέρχονται. Δεν ξεχνάμε βέβαια όσα συνέβησαν την προεκλογική περίοδο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάη, και ως εκ τούτου, θα εκλάβουμε αυτή την δήλωσή ως αυτοκριτική.

Όμως η φράση που ακολουθεί “οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας” είναι διφορούμενη στην πρώτη ανάγνωσή της. Μαζική συμμετοχή σε τι; Στις εκλογές ως απλοί ψηφοφόροι ή συμμετοχή στο μαζικό κίνημα ως ενεργοί πολίτες; Επειδή όμως αναφέρεται σε μια εκλογική διαδικασία, είναι προφανές ότι θεωρεί ως “μαζική συμμετοχή” την συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.

Ε, λοιπόν οι μεγάλες ανατροπές, δεν γίνονται με εκλογές.

Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

1η έκδοση: Νοέμβριος 2014

Ένα νέο βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου

Ποια είναι τα αίτια της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα; Σε ποιο βαθμό σχετίζονται με την παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομική κρίση; Θα μπορούσε η εκδήλωση της ελληνικής κρίσης να είχε αποφευχθεί; Τι οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα δημιούργησε η εφαρμογή των μνημονίων; Ποια κοινωνικά στρώματα επωφελούνται από την κρίση; Υπάρχει μια συνεκτική στρατηγική της ελληνικής άρχουσας τάξης για διέξοδο από την κρίση; 

Ποιες αλλαγές επήλθαν στο εσωτερικό του κράτους και στο κομματικό σύστημα; Μπορεί η Ελλάδα σήμερα να θεωρηθεί ένα είδος προτεκτοράτου;

Ο Κώδικας Δεοντολογίας του Podemos

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Παπαδημητρίου Νίκου

Μια αναφορά που ξάφνιασε το ακροατήριό του (γραμματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών και μέλη του Οργανωτικού Γραφείου) έκανε μία εβδομάδα πριν ο Αλέξης Τσίπρας. Μιλώντας για την ανάγκη δημιουργίας θεσμών αυτοελέγχου, ζήτησε από τους παριστάμενους αλλά και κατ' επέκταση από κάθε μέλος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να μελετήσει τον Κώδικα Δεοντολογίας που έχει συντάξει το Podemos.

Τι αναφέρει ο Κώδικας αυτός; Και τι, εν τέλει, έχει να προσφέρει ένας πολιτικός σχηματισμός με τόσο μικρή κομματική ηλικία; ήταν μερικά από τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν στην αίθουσα.

Η «Αυγή» βρήκε το πρωτότυπο κείμενο και παραθέτει τα βασικά σημεία του...