Απόσπασμα από το κείμενο: DER TOTALE KRIEG. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»
Η οδός των «συμμαχιών για την παραγωγική ανασυγκρότηση» οδηγεί σε ντε φάκτο συμβιβασμό πάνω στο σημερινό έδαφος κοινωνικής απαξίωσης της εργασίας και δεν αποτελεί ένα πρώτο βήμα ανατροπής. Εδώ θα ανθίσουν όλοι οι «αναγκαίοι» και «αναπόφευκτοι» συμβιβασμοί που θα προκύψουν στο έδαφος της επενδυτικής αποχής του κεφαλαίου, της πολυποίκιλης φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής των κρατούντων, μιας νέας κρίσης των δημόσιων οικονομικών που θα θέσει εν αμφιβόλω τη λειτουργία των πρωτογενών πλεονασμάτων και θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας από την αθέτηση των αφειδώς παρεχομένων προεκλογικών υποσχέσεων. Και σε αυτή τη συγκυρία λίγο θα ωφελήσουν την κυβέρνηση της Αριστεράς και των συμμάχων της (;) τα νομικά καταφύγια στην προστασία της «δημόσιας ιδιοκτησίας», των «δημόσιων επιχειρήσεων» και των «δημόσιων αγαθών», αν δεν δοθεί σαφές περιεχόμενο στο «δημόσιο», αν αυτό δεν ταυτιστεί επομένως απλώς με το «κρατικό». Διότι σε πολλές περιπτώσεις, επιχειρήσεις με κρατική ιδιοκτησία δεν έχουν δείξει καμία ουσιαστική διαφοροποίηση ως προς τη λειτουργία τους από τη λογική του κεφαλαίου, παρά μόνο ως προς το νομικό καθεστώς του βασικού μετόχου που έχει εγκαθιδρύσει και οργανώνει μια ιδιότυπη «δημόσια» αγορά, με ακριβώς τα ίδια κριτήρια και τις ίδιες παραμέτρους της ιδιωτικής.