Αναδημοσίευση από το "ανένταχτοι εντός ΣΥΡΙΖΑ"
Του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Δηλώνουμε χωρίς πολλές περιστροφές ότι συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες που εκφράζει και αποδεχόμαστε την στοχοθεσία που θέτει ως προς το ζήτημα των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμφωνήσουμε λοιπόν με αυτά του γράφει:
“Μία εκτίμηση που προεξοφλεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ από μόνος του δεν μπορεί να υπερβεί το επίπεδο του 30%, πέρα από την έλλειψη αυτοπεποίθησης που αναπαράγει, μας οδηγεί με έναν μάλλον σχηματικό τρόπο στην αναγκαστική επιλογή συμμάχων μεταξύ των υπαρκτών πολιτικών σχηματισμών, από τους οποίους κιόλας θα κριθεί και η επιτυχία του σχεδίου μας. Κάπως έτσι εκκινεί μία συζήτηση περί μετατόπισης της γραμμής μας, είτε προς την Κεντροαριστερά, είτε προς τον πατριωτικό χώρο, αναζητώντας και την αύξηση της επιρροής μας και την συγκρότηση συμμαχιών. Έτσι όμως δημιουργείται ένας πραγματικός κίνδυνος αλλοίωσης του στίγματος που μας έφερε ως εδώ και αποσταθεροποίησης του κόσμου που ήδη πίστεψε και αγωνίστηκε για την κυβέρνηση της Αριστεράς.”
Υπενθυμίζουμε όμως ότι “συζήτηση περί μετατόπισης της γραμμής μας, είτε προς την Κεντροαριστερά, είτε προς τον πατριωτικό χώρο” δεν προέκυψε ξαφνικά από το εκλογικό αποτέλεσμα, ούτε βέβαια “άνοιξε” με το κείμενο των “53”. Είχαν προηγηθεί “μάχες” όταν εκείνες οι επιλογές που κατακρίνει σήμερα ο Τ.Κ. έπεσαν προεκλογικά από τον ουρανό ως το θείο “μάνα” που θα έφερνε την νίκη και θα άλλαζε ριζικά το πολιτικό τοπίο στις 26 του Μάη.
Τότε το πολιτικό διακύβευμα ήταν αυτό που περιγράφει στο πρόσφατο άρθρο του ο Τ. Κορωνάκης, ότι δηλαδή “οφείλουμε να μην μεταμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι τα ανυπόληπτα κεντροαριστερά μορφώματα και τα χρεοκοπημένα στελέχη του μνημονίου σε ρυθμιστές της επιτυχίας του δικού μας σχεδίου”. Όμως η αντιπαράθεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε πολωτικές διαστάσεις, δίχασε και συνεχίζει να διχάζει τις οργανώσεις του, δεν ήταν αντίστοιχη του μεγέθους αυτής της πολιτικής διαφωνίας. Η κατάσταση αυτή προέκυψε από το γεγονός ότι η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για την προεκλογική μάχη διαμορφώθηκε σε κομματικά παράκεντρα και επιβλήθηκε με αλαζονικό τρόπο από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να διαχειριστεί λοιπόν αυτή την διαφωνία σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικό τρόπο, θα πρέπει να παραμεριστούν άμεσα οι αντικαταστατικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που σημειώθηκαν στην προεκλογική περίοδο, να δοθεί ο λόγος στα μέλη του, αλλά και να εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους στην λήψη κρίσιμων αποφάσεων, όπως αυτές που αφορούν στο θέμα των συμμαχιών και περιλαμβάνονται στην τελευταία απόφαση της ΚΕ. Επισημαίνουμε ότι οι αποφάσεις της ΚΕ επικύρωσαν τις επιλογές της προεκλογικής περιόδου και νομιμοποίησαν πρακτικά την “γραμμή”, την οποία φαίνεται ότι αντιμάχεται σήμερα ο Τ. Κ.
Όμως αυτά τα ζητήματα διευθετήθηκαν με τον γνωστό τρόπο στην ΠΓ και στην ΚΕ, όπου κυριαρχούν οι μικροπολιτικές και η διγλωσσία των μηχανισμών. Στην τελευταία ΚΕ οι “53” είχαν εκεί την ευκαιρία να θέσουν κάποιους στοιχειώδεις φραγμούς μπροστά στους κινδύνους που περιγράφονται στο κείμενο του Τ.Κ. Θα μπορούσαν να καταθέσουν ως τροπολογία τις δικές τους “κόκκινες γραμμές” ή να ψηφίσουν την τροπολογία της “αριστερής πλατφόρμας” που περιλάμβανε παρεμφερείς οριοθετήσεις. Είχαν επίσης την δυνατότητα να διαβουλευθούν με την “αριστερή πλατφόρμα” και να καταθέσουν κοινές τροπολογίες. Όμως δεν έπραξαν τίποτα απ' αυτά. Αντίθετα, ένα βασικό στέλεχος της πρωτοβουλίας των “53” ανέλαβε με ανάθεση τον ρόλο του “αντ' αυτού” , τόσο στην υποστήριξη της εισηγητικής απόφασης της ΚΕ, όσο και στην καταγγελία της τροπολογίας της “αριστερής πλατφόρμας”...
Ο Τ.Κ. ως υπεύθυνος του οργανωτικού, γνωρίζει ότι οι πολιτικές προτάσεις δεν αρκεί να διατυπώνονται ως αφηγήσεις στο χώρο των ιδεών, αλλά θα πρέπει να συνοδεύονται και με τα κατάλληλα μέτρα για την πραγμάτωσή τους. Αν πράγματι πιστεύει αυτά που γράφει και δεν πετάει λεκτικά “πυροτεχνήματα”, οφείλει να πάει ένα βήμα μπροστά. Αλλιώς θα χρεωθεί ότι ακολουθεί ανάλογες πρακτικές με αυτές των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, οι οποίοι όταν έχουν δυσκολέψει τα πράγματα, ρίχνουν και μια ντουφεκιά στον αέρα - προκηρύσσοντας μια εικοσιτετράωρη απεργία ή μια στάση εργασίας - για να εκτονωθεί η κατάσταση.
Η λύση επίσης δεν είναι να οικοδομηθεί μια νέα “τάση” από τα υπολείμματα της ΑΡΕΝ και της ΑΝΑΣΑ στα λειτουργικά πρότυπα των φατριαστικών ομαδοποιήσεων, η οποία θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα εντός των πλαισίων της διαπάλης των μηχανισμών. Η λύση βρίσκεται στις καταστατικές αρχές του ΣΥΡΙΖΑ. Η τήρησή τους αποκαθιστά την κομματική λειτουργία, επαναφέρει την λήψη κρίσιμων αποφάσεων από τα κομματικά παράκεντρα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και βάζει φραγμούς στους διάφορους “τροχανάδες” που διοικούν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρούν να τον μετατρέψουν σε μια εκλογική φούσκα, η οποία θα σκάσει όταν πέσει στο πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσει στον δρόμο της...
Η προσφυγή στο άρθρο 17 του καταστατικού που προβλέπει ότι: “Σοβαρά ζητήματα της πολιτικής και της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αντιμετωπιστούν με την προσφυγή στη θέληση των μελών του, με το θεσμό του εσωτερικού δημοψηφίσματος στη βάση εναλλακτικών προτάσεων” είναι η μόνη ενδεδειγμένη πολιτική δράση η οποία εξασφαλίζει άμεσα και με την συμμετοχή των μελών την αποκατάσταση της κομματικής διαδικασίας για την λήψη απόφασης στο συγκεκριμένο σοβαρό ζήτημα. Να τεθεί λοιπόν σε δημοψήφισμα, το τμήμα της τελευταίας απόφασης της ΚΕ που αναφέρεται στο θέμα των συμμαχιών, σε αντιπαράθεση με εναλλακτική πρόταση που οριοθετεί με σαφήνεια τις “κόκκινες γραμμές”, όπως αυτές που θέτει το κείμενο του Τ. Κορωνάκη, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές που κατέθεσε ως τροπολογία η “αριστερή πλατφόρμα” στην Κ.Ε.
Καλούμε την “αριστερή πλατφόρμα”, όσους από τους “53” συμμερίζονται τους κινδύνους που επισημαίνει ο Τάσος Κορωνάκης, αλλά κυρίως τους συντρόφους μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν πάψει πλέον να εμπιστεύονται τους μηχανισμούς, στην ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών για την προσφυγή στο άρθρο 17 του καταστατικού.
Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία και για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την Αριστερά στην χώρα μας. Σε αυτή την συγκυρία θα αποδειχθεί αν μπορούν να ξεπεραστούν οι μικροπολιτικές και οι μικροσυσχετισμοί των μηχανισμών μπροστά στις ορατές σε όλους πλέον απειλές για την φυσιογνωμία αλλά και για τις προγραμματικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την συγκυρία θα κριθεί αν πραγματικά μπορεί να υπάρξει “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” του.
Το καλοκαίρι είναι σύντομο, και το φθινόπωρο μας περιμένουν πολλές εκπλήξεις...
Δυστυχως ο ''μηχανισμος'' εχει περασει στις οργανωσεις ,με την βοηθεια παντα αυτων που τις εχουν αναλαβει ! Ειναι αμφιμονοσημαντος αντιστοιχια ή τονα χερι νιβει τ αλλο !!! Ή Πρεπει να υπαρξει αμεση αντιμετωπιση ή μαλλον το ονειρο κινδυνευει να χαθει !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή