Το παρελθόν είναι εδώ... Απομένει να ενωθεί για να σωθεί;

Αναδημοσίευση από το "ατίθαση σκέψη"

Του Δημήτρη Βάσσιου

Με ανοιχτή επιστολή ο δήμαρχος Ηλιούπολης κ. Βαλασόπουλος καλεί τους άλλους εκλεγμένους δημάρχους να συνταχθούν στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς... Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και την οριακή επανεκλογή του ίδιου ως "ανεξάρτητου".

Η απογοήτευσή του είναι εμφανής όταν αναφέρεται στις μέχρι τώρα προσπάθειες ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, του πολιτικού χώρου που μας έβαλε στα μνημόνια : "Κόμματα, κινήσεις, ομάδες προβληματισμού με καλή πρόθεση, με αγωνία για το μέλλον της χώρας..., δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα την αγωνία, το ενδιαφέρον και το πολιτικό τους όραμα να το κάνουν αγωνία, ενδιαφέρον και όραμα της κοινωνίας. Ίσως γιατί δεν είναι πειστικοί. Ίσως γιατί είναι πολύ θεωρητικοί. Σίγουρα όμως γιατί είναι μακριά από την κοινωνία. Μακριά από το λαό...".

"Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε 5, δεν είμαστε 8, δεν είμαστε 58, δεν είμαστε 75" αναφωνεί με αισιοδοξία ο κ. Βαλασόπουλος και δικαίως αφού ο ίδιος κατάφερε να επανεκλεγεί για μερικές εκατοντάδες ψήφους έναντι του κ. Κοκοτίνη.

"Το κοινωνικό έρεισμα που κατέγραψε ο χώρος της κεντροαριστεράς στην Αυτοδιοίκηση... είναι μια σταθερή και υγιής βάση για την εκκίνηση και στήριξη του νέου εγχειρήματος" κι αυτό καταδεικνύεται με σαφήνεια, καθώς "εκλέγονται περισσότεροι από 100 Δήμαρχοι προερχόμενοι από τον χώρο αυτό", υποστηρίζει ο κ. δήμαρχος.

Δεν θα λέγαμε ότι έχει άδικο στις γενικές διαπιστώσεις ο κ. Βαλασόπουλος :



Πράγματι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ... Είναι εδώ ως λαθρεπιβάτης των ονείρων ενός κόσμου που πίστεψε σε "ανεξάρτητους", που ψήφισε "για την πόλη του", που σταύρωσε το συγγενή ή τον φίλο του, που εξαργύρωσε μια επιταγή κλπ κλπ...

Πράγματι η κεντροαριστερά είναι εδώ... Είναι εδώ ως λαθρεπιβάτης σε μια ακροδεξιά κυβέρνηση, χωρίς την ψήφο ενός κόσμου που θα ήθελε όσο τίποτε άλλο να την εκδικηθεί εξαϋλώνοντάς την ακόμα περισσότερο για τα δεινά που συνεισέφερε στη χώρα και το λαό της.

Πράγματι η ενωμένη δημοκρατική παράταξη που οραματίζεται ο κ. Βαλασόπουλος είναι παντού... κρυμμένη για να κρύβει τον βούρκο που η ίδια βούτηξε, κρυμμένη πίσω από ελιές, μέσα σε ποτάμια και άλλες γραφικές πρωτοβουλίες ποικίλων νούμερων, κρυμμένη πίσω από "ανεξαρτησίες" ξεδιάντροπων υποψηφίων δημάρχων και συνδικαλιστών.

Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα αν ο κ. Βαλασόπουλος ήταν σαφέστερος ως προς τους στόχους και ποιες κοινωνικές τάξεις θέλει να υπηρετήσει με το σχέδιό του. Όμως αντ' αυτού διαβάζουμε ότι εκείνο που καλεί είναι να ανοίξει "ένας ουσιαστικός διάλογος με καίρια ζητούμενa: την ιδεολογική ταυτότητα της νέας κεντροαριστερής παράταξης" και ένα "εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την αποκατάσταση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής δημοκρατίας".

Τι καταλάβατε; Ο κ. Βαλασόπουλος επιδιώκει ένα διάλογο με ένα αντικείμενο θολό... Σαν κι αυτό που βιώσαμε τόσα χρόνια ως κοινωνία για να κρύβονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κάτω από έναν "προοδευτικό" μανδύα.

Γι αυτό στο κάλεσμά του δεν βρίσκουμε ούτε έναν όρο, ούτε μια αναφορά φορτισμένη ιδεολογικά και πολιτικά. Αντίθετα είναι σαφέστατος όταν, αναφερόμενος στο ανυπόληπτο πολιτικό προσωπικό του χώρου του, μιλάει για "καλές προθέσεις" και για "αγωνία για το μέλλον της χώρας".

Στην πραγματικότητα ο κ. δήμαρχος αναζητά τραίνο για επιβίβαση γνωρίζοντας ότι η αγωνία του το βράδυ της 25ης Μαϊου δεν είναι καλός οιωνός για το πολιτικό του μέλλον. Και σ' αυτό το τραίνο συνεπιβάτες δεν μπορεί παρά να έχει τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο... α... και τον Χρυσοχοϊδη... και τον Κωνσταντινόπουλο... οι οποίοι και το τραίνο, και την Ελλάδα εκτροχίασαν.

Αναζητά λοιπόν πολιτική σωτηρία σε όσους νίκησαν καθαρά ή επέπλευσαν απλά στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές (και βέβαια σε συνδικαλιστές που καθήλωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο) για να επαναφέρουν το γνωστό τραίνο στις επίσης γνωστές ράγες. Για να βρει όμως μιμητές, θα πρέπει οι υπόλοιποι να βγάλουν το κουστούμι του "ανεξάρτητου".

Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσοι θα ρισκάρουν ακολουθώντας το παράδειγμα που προτείνει ο κ. Βαλασόπουλος; Βλέπεις... δεν είχαν όλοι τον ίδιο βαθμό αγωνίας το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών.