Το Podemos και η πολιτική της αλήθειας

Στην χώρα μας, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε με διαφορά πρώτο κόμμα – πράγμα που όλους μας χαροποίησε – φαίνεται να απομακρύνεται η δυνατότητα σχηματισμού μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τόσο αυτοδύναμης, όσο και συμμαχικής όπως την επεξεργάζονταν τα επιτελεία του, αφού οι πιθανοί “σύμμαχοι” ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ πάτωσαν τις ευρεκλογές.Όμως, βρήκε νέους συμμάχους στο εξωτερικό. Αν και στην Ιταλία, η πολυδιαφημισμένη από τα κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ "λίστα Τσίπρα", με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε τελικά να περάσει το όριο του 4% και να βγάλει τρεις ευρωβουλευτές, στην Ισπανία το νέο κόμμα «Podemos» ("Μπορούμε") αποφάσισε να ενταχθεί στην GUE (Podemos acuerda con Tsipras entrar en el grupo de la Izquierda Unitaria de la Eurocámara) .

Occupy representation. Το Podemos και η πολιτική της αλήθειας

Αναδημοσίευση από το "Nomadic universality"
του iohannes maurus

Affectus nec coerceri nec tolli potest nisi per affectum contrarium et fortiorem affectu coercendo 
[Ένα πάθος δεν μπορεί να κατασταλεί ούτε να αναιρεθεί, παρά μόνο από ένα πάθος αντίθετο και ισχυρότερο από το καταστελλόμενο]

Spinoza, Ethica IV, prop. 7

1. Η αριστερά, ειδικά της μαρξιστικής παράδοσης, τείνει να συλλαμβάνει την πολιτική δράση ως εφαρμογή μιας θεωρητικής αλήθειας, και πιστεύει ότι είναι δυνατό να δρα κανείς μόνο υπό τις μορφές εκπροσώπησης που έχουν αποκρυσταλλωθεί στο κόμμα ή στο κράτος ως γενική απεικόνιση[1] της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτό το ρεύμα, ο αναρχισμός έχει υπερασπιστεί συχνά μια ηθική αλήθεια και μια πιο άμεση οργάνωση των εργαζομένων, όπως το συνδικάτο ή η συνέλευση, απαξιώνοντας την εκπροσώπηση. Με λίγες εξαιρέσεις, αυτό έχει οδηγήσει τους αναρχικούς και χώρους της ριζοσπαστικής δημοκρατικής αριστεράς να αγνοούν κάθε είδους εκλογικής συμμετοχής. Παρά την αντίθεσή τους, αυτές οι δύο θέσεις αρθρώνονται γύρω από τον ίδιο άξονα: τη σχέση «αλήθειας-αντιπροσώπευσης». Η σχέση αυτή, τόσο για τον αναρχισμό όσο και για τους πολιτικούς μαρξισμούς, υπήρξε το κέντρο της πολιτικής θεωρίας και πρακτικής, αφού, αν για τους μεν η αντιπροσώπευση του κόμματος ή του κράτους ήταν η αλήθεια της (οικουμενικής) τάξης ή της κοινωνίας, για τους δε η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί στην αμεσότητα της κοινωνικής ζωής αποφεύγοντας τα απατηλά φαινόμενα των κομμάτων και των κρατών.

Πριν 3 χρόνια, στην Kukutza...

Με αφορμή την είσοδο του «Podemos» στην ευρωβουλή, θα κάνουμε μια αναφορά - φόρο τιμής - σε όσους καταφέρνουν να πραγματώνουν συλλογικά τα όνειρά τους και αγωνίζονται για μία ζωή πέρα από τον καπιταλισμό, ανατρέποντας τις κυρίαρχες δομές/πρότυπα συλλογικής και ατομικής κατανάλωσης και όχι μόνο... Αναφερόμαστε στην κατάληψη Kukutza στη χώρα των Βάσκων, η οποία το 2011 στοχοποιήθηκε από συγκεντρωτικά πυρά των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών του ισπανικού κράτους:

Στην ...Ισπανία πάμε καλά!

Στην Ιταλία, η πολυδιαφημισμένη από τα κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ "λίστα Τσίπρα", με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε τελικά να περάσει το όριο του 4% και να βγάλει τρεις ευρωβουλευτές. Αντίθετα, στην Ισπανία - χωρίς καμιά βοήθεια από το εξωτερικό - το νέο κόμμα «Podemos» ("Μπορούμε") που γεννήθηκε από το κίνημα των Αγανακτισμένων (Indignados) και το μεγαλειώδες κίνημα κατά των εξώσεων,συγκέντρωσε ποσοστό 8% και πέντε θέσεις στην ευρωβουλή.

Ο εκπρόσωπός του, Πάμπλο Ιγκλέσιας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης δήλωσε ότι είναι μια νίκη αλλά "δεν πετύχαμε το στόχο μας" γιατί "Αύριο πάλι θα γίνονται εξώσεις φτωχών ανθρώπων από τα σπίτια τους" και "Δεν θα σταματήσουμε μέχρι ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ". 

Μεταξύ άλλων δεσμεύσεων του κόμματος ήταν ότι οι ευρωβουλευτές του θα πληρώνονται ΜΕ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΜΙΣΘΟ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή 1500 ευρώ.

Το «Podemos» αποφάσισε να ενταχθεί στην GUE (Podemos acuerda con Tsipras entrar en el grupo de la Izquierda Unitaria de la Eurocámara)

Χάσαμε τον υποδιοικητή Μάρκος!

περισσότερα εδώ:

Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Μάρκος

Δήλωση Μαριλένας Ιατρίδου και Ελένης Πορτάλιου για την απόρριψη από το ΣτΕ της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ

Αθήνα 27/5/2014
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την απόφασή της 1906/2014 έκρινε αντισυνταγματική την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΠΑΔ. Στο ΣτΕ προσέφυγαν οι κάτοικοι Αθηνών και εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ Ιγνάτιος Γρυπογιάννης, Αλέξανδρος Μερσινιάς και Βασίλειος Τσόκαλης.

Η προσφυγή έγινε στο πλαίσιο μιας ομάδας εργασίας που ανέλαβε, λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2012, να αντικρούσει το ΤΑΙΠΕΔ με μια σειρά προσφυγές κατά των ιδιωτικοποιήσεων στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Στην ομάδα αυτή της πρώτης σειράς προσφυγών μετείχαν οι Κατερίνα Θεοδωράτου (δικηγόρος), Αριστείδης Θωμόπουλος (δικηγόρος), Μαριλένα Ιατρίδου, Βασίλης Παπαστεργίου (δικηγόρος), Σίσσυ Πετράκου (δικηγόρος), Νέστορας Πολίτης (δικηγόρος), Ελένη Πορτάλιου, Πόλυς Τακόπουλος (δικηγόρος), Αναστασία Χριστοδουλοπούλου (δικηγόρος). Από πλευράς προσφευγόντων στην ομάδα για την ΕΥΔΑΠ μετείχε ο Βασίλης Τσόκαλης.

Ο Κ. Παπαδάκης δεν αναζητεί απαντήσεις, αλλά δικαιολογίες...

η υποψήφια περιφερειάρχης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει στους πανηγυρισμούς για την νίκη της "Αντίστασης με τους πολίτες του Χαλανδρίου"...

Φαίνεται ότι η ιστορία, όταν καμία φορά αποφασίζει να ασχοληθεί μαζί μας, μας κάνει πλάκες και μας δοκιμάζει.

( από το κείμενο του Κ. Παπαδάκη: Αναζητείται απάντηση)

Η αναζήτηση απαντήσεων σε ένα ερώτημα, είναι άμεσα συνυφασμένη με τα δεδομένα που θεωρείς ως αληθή. Ο Κ. Παπαδάκης ξεκινάει με μια σειρά παραπλανητικών δεδομένων για να υποστηρίξει την ορθότητα των συλλογισμών του. Θα επισημάνουμε ως παράδειγμα ένα από αυτά τα δεδομένα, το οποίο λαμβάνει αξιωματικά ως ορθό για το σκεπτικό του: Τα ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις περιφερειακές εκλογές αντιπροσωπεύουν την “πραγματική” της δύναμη. Το ίδιο ακριβώς λάθος κάνουν και τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ για το ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές.

Γράφει λοιπόν, με τον αέρα αυτής της “πραγματικής” δύναμης: Ακόμα και χθες, είναι ολοφάνερο ότι δεκάδες χιλιάδες εκλογείς που ψήφισαν μνημονιακά στην κάλπη των ευρωεκλογών, ταυτόχρονα στις άλλες ψήφιζαν Δούρου, Γαλιατσάτο, Σακελλαρίδη, Ρούσσο, Πελετίδη, Σελέκο, Γκότση κλπ.

Όμως ξεχνάει να γράψει πως την προηγούμενη Κυριακή κάποιες χιλιάδες που ψήφισαν στις περιφερειακές εκλογές τους συνδυασμούς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όταν ήρθε η ώρα να ψηφίσουν το “πολιτικό σχέδιο” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν το ψήφισαν. Επίσης, ακόμα και κάποιοι από αυτούς που ψήφισαν τελικά το “πολιτικό σχέδιο” της ΑΝΤΑΡΥΑ στις ευρωεκλογές, παράλληλα ψήφιζαν και Δούρου, Γαλιατσάτο, Σακελλαρίδη, Ρούσσο, Πελετίδη, Σελέκο, Γκότση...

Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Θαύμα, θαύμα!...

Αυτή την εβδομάδα έγινε ένα μεγάλο θαύμα στη χώρα μας. Μια παράταξη που δεν είχε ούτε μια υποψηφιότητα στις εκλογές την προηγούμενη Κυριακή, κατάφερε στον δεύτερο γύρο να διεκδικεί 8 από τις 13 περιφέρειες και όχι μόνο!

Ακούστε τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης:


Το αρμόδιο υπουργείο αυτής της κυβέρνησης για την διεξαγωγή εκλογών, όμως πριν μια βδομάδα διαβεβαίωνε τους πολίτες αυτής της χώρας ότι η παράταξη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης δεν στήριζε κανένα υποψήφιο. Αυτή η διαβεβαίωση του Υπουργείου εσωτερικών, όπως παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του είναι εδώ:

Κομματική Στήριξη  

Και βέβαια πρόκειται για θαύμα! Αν υποθέσουμε πως είχε κάνει λάθος το Υπουργείο Εσωτερικών, τότε από την προηγούμενη Κυριακή μέχρι σήμερα ο Ε. Βενιζέλος είχε όλη την ευχέρεια να το διαψεύσει. Εξάλλου δεν ήταν κάτι κρυφό, αφού το είδαν όλοι οι έβλεπαν στις οθόνες τους τα αποτελέσματα των εκλογών. Ο κ. Βενιζέλος δεν έκανε καμία διάψευση ή καταγγελία για λαθεμένη παρουσίαση των αποτελεσμάτων της προηγούμενης Κυριακής. Σήμερα  όμως βγαίνει και κάνει τις δηλώσεις που ακούσατε...

Λοιπόν, μόνον ένα θαύμα μπορεί να εξηγήσει αυτή την ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος. Για να δούμε, θα γίνει και κανένα άλλο θαύμα την 25η Μάη, που είναι και μέρα σημαδιακή!

Σίμος Ρούσσος: Γιατί όποιος δεν μοιραστεί την μάχη είναι σίγουρο ότι θα μοιραστεί την ήττα. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα

Αναδημοσίευση από το "AlfaVita"

Επιμέλεια συνέντευξης: Χρήστος Κωστόπουλος

Ο δεύτερος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, βρίσκει την αριστερά σε πολλούς δήμους και περιφέρειες πολύ κοντά στη διεκδίκηση την πλειοψηφία της δημοτικής αρχής. Ήδη, από τον πρώτο γύρο, η παρουσία της στη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβουλίων έχει αυξηθεί κατά πολύ και το τοπίο στην αυτοδιοίκηση φαίνεται να αλλάζει. Ζητήσαμε από τον υποψήφιο δήμαρχο με τον συνδυασμό «Αντίσταση με τους Πολίτες Χαλανδρίου», Σίμο Ρούσσο, να μας πει τι οδήγησε στην εκλογική ενίσχυση αυτού του πρωτότυπου εγχειρήματος και ποιος θα είναι ο ρόλος τους σε περίπτωση εκλογικής νίκης.

1. Η «Αντίσταση με τους Πολίτες Χαλανδρίου» είναι ίσως ο πιο πολυσυλλεκτικός συνδυασμός της αριστεράς. Βοήθησε αυτό στο να αναπτυχθεί αποτελεσματικά η δράση της παράταξης και πως;



Η Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου είναι ένα πρωτότυπο πείραμα, ίσως το παλαιότερο στον χώρο της Αττικής. Συσπειρώνει αριστερούς ανθρώπους από διαφορετικές πολιτικές καταγωγές, υπάρχουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του σχεδίου Β, των Οικολόγων Πράσινων, ανένταχτοι πολίτες, όπως εγώ. Συμμετέχουν κυρίως άνθρωποι των κινημάτων της πόλης που συναντήθηκαν σε όλους τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων: από τις κινήσεις για την ένταξη του Πεύκου Πολίτη στο σχέδιο πόλης, από την υπεράσπιση της Ρεματιάς, του Νομισματοκοπείου, του κτήματος Δουζένη, την υπεράσπιση της ποιότητας ζωής και των ελεύθερων χώρων, ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, άνθρωποι που αντιστάθηκαν σε όλες τις προσπάθειες ιδιωτικοποιήσεων των χώρων του δήμου και που καθημερινά δίνουν τη μάχη ενάντια στην τρόικα, τα μνημόνια, τον φασισμό και την κυβερνητική πολιτική.Πιστεύουμε βαθιά ότι το εύρος των προβλημάτων της χώρας και της πόλης είναι τέτοιο που μόνο η συμπόρευση όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων του λαού μας μπορεί να δώσει λύση. Άλλωστε την ιστορία του ΕΑΜικού κινήματος που αποτελεί την κοινή μας μήτρα την τιμούμε όχι ως εικόνισμα αλλά ως οδηγό καθημερινής δράσης. Γιατί όποιος δεν μοιραστεί την μάχη είναι σίγουρο ότι θα μοιραστεί την ήττα. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΟ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

γράφει ένα άλλο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ των μελών:

 

Από τις 3 κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών/ευρωεκλογών, που το κεντρικό επιτελείο καθορισμού της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είχε ενοποιήσει εκτός συλλογικών αποφάσεων, η 1η και η 2η έχουν δώσει ήδη σαφή κοινωνικά μηνύματα. 

Ο πρώτος βαθμός αυτοδιοίκησης - οι δήμοι, οι οποίοι για την αριστερά πρέπει ν’ αποτελούν την κορωνίδα της δημοκρατίας ως δυνατότητας αυτοπρόσωπης συμμετοχής του λαού στα κοινά - προσφέρει σημαντικά στοιχεία προβληματισμού και ανάλογα συμπεράσματα. Από τους 325 Καλλικρατικούς Δήμους, σχήματα υποστηριζόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ έλαβαν μέρος σε λιγότερους από 200. Η ολιγωρία τα δύο τελευταία χρόνια για τη δημιουργία αυτόνομων δημοτικών σχημάτων, ως πόλων ευρείας συσπείρωσης αριστερών ριζοσπαστικών και λοιπών προοδευτικών τοπικών πολιτικών δυνάμεων, κοινωνικών κινημάτων και παραγωγικών ομάδων, καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών.