Δημοκρατία: επίθετο ή ουσιαστικό;

Μια προσυνεδριακή προσφορά της ΕΟΣ στους αναγνώστες της: Δύο κείμενα του Δημήτρη Σκαρπαλέζου (μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, Παρίσι) που συνιστούν μάλλον την πιο επινοητική τοποθέτηση που έχουμε διαβάσει για το ζήτημα της δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο....

 Δημοκρατία: επίθετο ή ουσιαστικό;

Στις κινητοποιήσεις των πλατειών, αλλά και αργότερα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκε σαν πρόβλημα η ίδια η φύση των δομών αντιπροσωπευτικότητας και όχι μόνο η πολιτική σύνθεση των οργάνων. Η δημοκρατία αναδείχθηκε όχι μόνο σαν πρόβλημα καλής ή κακής συμπεριφοράς, αλλά και σαν πρόβλημα θεσμών.

Η δημοκρατία όχι μόνο σαν επίθετο, αλλά και σαν ουσιαστικό.

Στις κινητοποιήσεις των πλατειών, οι πολίτες αμφισβητούσαν τη νομιμότητα αποφάσεων της Βουλής από εκλεγμένους εκπροσώπους που υποσχόντουσαν τα αντίθετα από όσα έκαναν και διεκδικούσαν μια μορφή, μια δόση άμεσης δημοκρατίας. Η ίδια η επίθεση των μνημονιακών δυνάμεων υποσκάπτει από πάνω τη νομιμότητα των αντιπροσωπευτικών μηχανισμών. Με δυο λόγια, η αντιπροσωπευτική μηχανή δεν καλύπτει πια ούτε τις θελήσεις των εξουσιαστών ούτε τις προσδοκίες των εξουσιαζόμενων.

Ο Μ.Θεοδωράκης πιο αντιδραστικός και από τον Μ. Βορίδη!...

Α. Λιάκος: Να διαχωρίσουμε τον λόγο μίσους από τον ιστορικό λόγο

«Τούρκος μη μείνει στο Μοριά

μηδέ στον κόσμο όλο.»

δημοτικό τραγούδι

Μια συνέντευξη με τον Αντώνη Λιάκο από το tvxs.gr

- Στο Κρίση-Μο σεμινάριο που διεξάγεται την Τρίτη, θα συζητηθεί, μεταξύ άλλων, «πόσο επικίνδυνη είναι η ποινικοποίηση των ιστορικών απόψεων». Ορμώμενη από την τρέχουσα επικαιρότητα, θα ήθελα να μας εξηγήσετε τη διαφορά μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης.

Ο όρος «γενοκτονία» αναφέρεται σε μια πολιτική συστηματικής εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού. Είναι νομικός όρος και ως τέτοιος επιφέρει συγκεκριμένες συνέπειες. Ανά τον κόσμο έχουν γίνει πολλές σφαγές αμάχων. Σκοπός, λοιπόν, της σχετικής νομοθεσίας περί γενοκτονιών είναι να τις σταματήσει αλλά και να λογοδοτούν στη Δικαιοσύνη όσοι τις έχουν διαπράξει. Και οι δύο, οι γενοκτονίες και οι εθνοκαθάρσεις, είναι θανατοπολιτικές. Πρέπει όσοι τις διαπράττουν να δικάζονται.

Στην περίπτωση που ένα έγκλημα έχει γίνει πολλά χρόνια πριν, εκείνο που πρέπει να πράττεται είναι να τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων, να κατανοούμε τα ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία έγινε αυτό και να καλλιεργούμε, τελικά, ένα αίσθημα ευθύνης και υπευθυνότητας για όλα όσα διεπράχθησαν από τις προηγούμενες γενιές.

Βεβαίως, έρχεται κάποια στιγμή κατά την οποία αναδύονται δύσκολα προβλήματα επανόρθωσης και αποκατάστασης, οι οποίες έχουν ηθικό χαρακτήρα και δείχνουν τον πολιτισμό ενός κράτους. Η Τουρκία θα έπρεπε να έχει αναγνωρίσει αυτά που έγιναν με θάρρος και μέσα στα ιστορικά πλαίσια που έγιναν. Εμείς θα πρέπει, επίσης, να καταλάβουμε το αιματηρό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδείχτηκαν τα εθνικά κράτη. Όλα τα εθνικά κράτη έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα των αμάχων αντίπαλων πληθυσμών. Οι Έλληνες δεν εξαιρούνται.

Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!

Αυτοσχέδιο βοήθημα για
τον προσυνεδριακό διάλογο...

Πλημμύρα μέσα στο Σαββατοκύριακο από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται  για τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν αλλά για το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Αν ο «συντεταγμένος» διάλογος απόβλεπε στην ενότητα και στην δημιουργική σύνθεση των απόψεων θα είχε οργανωθεί με εντελώς άλλες διαδικασίες:

Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι ένας διάλογος που ξεκινάει από το μηδέν. Αφορά  συγκεκριμένα ζητήματα και συζητιούνται συγκεκριμένες προτάσεις. Γιαυτό συγκροτήθηκαν επιτροπές για τις «θέσεις» και το «καταστατικό». Ο διάλογος αρχίζει με βάση τα κείμενα των επιτροπών, τα οποία υποτίθεται ότι είναι προϊόντα συλλογικής επεξεργασίας. Αυτά - και μόνον αυτά – θα πρέπει να είναι τα ντοκουμέντα με τα οποία ξεκινάει ο προσυνεδριακός διάλογος.

Πως θα εκφράσει ένα μέλος τις απόψεις του, αν προηγουμένως δεν έχει δει και δεν έχει μελετήσει τις προτάσεις; Εύλογο λοιπόν το «αίτημα μελών του ΣΥΡΙΖΑ για τις προθεσμίες του προσυνεδριακού διαλόγου» 

Αφού λοιπόν δημοσιοποιηθούν δίνεται ένα εύλογο διάστημα για να εκφράσουν τις θέσεις, τις πιθανές διαφωνίες και τις προτάσεις τους τα μέλη αλλά και οι συνιστώσες και καθορίζεται η διαδικασία της οριζόντιας διακίνησης όλων των απόψεων. Την ευθύνη για την οριζόντια διακίνηση θα έπρεπε να την έχει η οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου και όχι ο κάθε μηχανισμός ξεχωριστά να διακινεί τις δικές του απόψεις. Όλες οι απόψεις είναι ισότιμες στον προσυνεδριακό διάλογο και θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση. Όμως αυτό δεν συνέβη ούτε πρόκειται να συμβεί...

Δύο κείμενα για τον Α. Ελεφάντη

1. Μια αναφορά σε κάποιες επίκαιρες απόψεις του Α. Ελεφάντη, τις οποίες αποκρύπτουν οι σημερινοί τιμητές του:

Άγγελος Ελεφάντης: Να βαθύνουν οι διασπάσεις...

2. Το μέλλον της Αριστεράς δεν εγγράφεται στα ιδεολογήματα που κατασκευάζουν αριστεροί διανοούμενοι για την ταυτότητά της:

Ούτε με τον Άγγελο, ούτε με τον Μιχάλη!

Δεν θέλουμε “διπλοθεσίτες” ούτε στο κόμμα ούτε στο κράτος...

Δυσλειτουργία
στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ...

Ξεκινάμε την παρουσίαση συγκεκριμένων θέσεων για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με μια σειρά κειμένων που θα παρουσιάσουμε τις επόμενες μέρες. Το πρώτο κείμενο θίγει μερικές πλευρές του ζητήματος της αποκατάστασης της πολιτικής λειτουργίας των οργάνων του:

Θέση 1η: Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να εκλέγεται σε ένα μόνον όργανο.

Για να κατοχυρωθεί η ευρύτερη ενεργή συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και τα εκλεγμένα όργανα να λειτουργούν και να ανταποκρίνονται στους ρόλους για τους οποίους, έχουν αναλάβει θα πρέπει να ισχύει μια βασική αρχή, καταστατικά κατοχυρωμένη:Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να εκλέγεται σε ένα μόνον όργανο.

Σήμερα έχουμε μια πληθώρα μελών που είναι γραμματείς σε τοπικές ή κλαδικές οργανώσεις, είναι μέλη νομαρχιακών επιτροπών και αρκετοί είναι και μέλη της κεντρικής επιτροπής. Αυτό γίνεται στο όνομα μιας δήθεν “αποτελεσματικότητας”, στην πραγματικότητα όμως παραμορφώνει τις λειτουργίες των οργάνων και συγκεντρώνει τις κομματικές εξουσίες σε περιορισμένο αριθμό πολυθεσιτών στελεχών και εμπεδώνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ την λογική της ανάθεσης με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Για μια χούφτα δέντρα...

Aναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

Του Βαγγέλη Κεχριώτη

Παρασκευή 1 Ιουνίου. Το κέντρο της Πόλης απόψε ξαγρύπνησε. Οι επιθέσεις της αστυνομίας συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα. Είναι η τέταρτη μέρη των διαδηλώσεων που τώρα πια εξαπλώνονται και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας. Αφορμή υπήρξε το ξερίζωμα δύο δέντρων στο πάρκο που βρίσκεται δίπλα στην Πλατεία του Τάξιμ. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δύο χρόνια τώρα, μια μαζική πρωτοβουλία πολιτών, που περιλαμβάνει αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, προσπαθεί , με κάθε τρόπο να τραβήξει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και να πείσει την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στα σχέδιά της να κατασκευάσει ανισόπεδους κόμβους που σχεδόν καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση στην ιστορική πλατεία σε πεζούς, κι έτσι δεν επιτρέπει την χρήση της για μαζικές διαδηλώσεις. Φέτος, η κυβέρνηση απαγόρευσε τις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στην πλατεία, κι αυτό οδήγησε σε μεγάλης κλίμακας επεισόδια. Η αστυνομία έπνιξε την Πόλη στα δακρυγόνα. Αυτό κράτησε μια μέρα. Τα έργα για τις ανισόπεδες διαβάσεις συνεχίζονται.

Το κράτος νταβατζής της χρυσής αυγής

Από τη μείωση κατά 40% συντάξεων εξαιρούνται τα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών ή βίαιων συμβάντων και οι ορφανικές οικογένειες αυτών.

(Ποιοι εξαιρούνται από τις μειωμένες συντάξεις)

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να κάνει μια θεσμική παρέμβαση απέναντι στο νταβατζιλίκι του κράτους στον ναζισμό, θα έπρεπε να επικεντρώσει την παρέμβασή του σε ένα και μόνο ζήτημα. Δεν χρειάζονται πολλά προς αυτή την κατεύθυνση, Ένα νομοσχέδιο με τίτλο “προστασία των θυμάτων ρατσιστικής βίας” με ένα και μοναδικό άρθρο, στο οποίο  θα αναγράφεται ότι το κράτος θα αναλαμβάνει ανάλογη μέριμνα για τα θύματα ρατσιστικής βίας με αντίστοιχες διατάξεις με αυτές που ισχύουν για τα θύματα  και τους πιθανούς στόχους τρομοκρατικής επίθεσης. Δηλαδή, οικονομική ενίσχυση των θυμάτων, αν τα θύματα είναι μετανάστες, τότε να τους παρέχεται άμεσα η δυνατότητα απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας και άδεια παραμονής στην χώρα, εφόσον δεν διαθέτουν  Επίσης για πιθανούς στόχους ρατσιστικής επίθεσης να παρέχεται υλική βοήθεια ανάλογη με αυτή που παρέχεται στους πιθανούς στόχους τρομοκρατικής επίθεσης, δηλαδή διάθεση φρουρών για την προστασία τους, παροχή άδειας οπλοκατοχής και άλλα παρόμοια.

Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου μάλιστα θα μπορούσε να επικαλεστεί  ως αιτιολόγιση , εκτός των άλλων, ότι αποτελεί και εφαρμογή της Οδηγίας της Κομισιόν σύμφωνα με την οποία “Τα θύματα εγκληματικών ή τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα δικαιούνται εφεξής αποζημίωσης...”

Απαιτούνται τολμηρές υπερβάσεις

Αναδημοσίευση από το "Αριστερό βήμα"

Των Νίκου Γουρλά, Γιάννη Καραχάλιου, Πέτρου Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Τσίτκανου.
 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει προς τη 2η συνδιάσκεψή της σε μια κρίσιμη συγκυρία, επιδείνωσης των κοινωνικών συσχετισμών και των πολιτικών προοπτικών. Στο χρόνο που μεσολάβησε από τις περσινές, διπλές εκλογές, το μεγάλο, λαϊκό ρεύμα που πυροδότησαν η κρίση και τα Μνημόνια και που είχε φτάσει, κάποιες στιγμές, στο χείλος πραγματικής εξέγερσης, υποχώρησε σε βαθμό που να βρίσκεται επί θύραις ο κίνδυνος να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις μια ιστορική ήττα της εργασίας και της Αριστεράς.

Το ναζισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια...

Η συζήτηση για το “αντιρατσιστικό” είναι απλά μια επικοινωνιακή πολιτική η οποία αφορά ένα και μόνον επίδικο: Να διαμορφώσει την συναίνεση στο ότι  ο λύκος είναι ο αρμόδιος για να  φυλάει τα πρόβατα!

Μα το κράτος και και οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί στο εσωτερικό του, είναι η μήτρα που έφερε τον ναζισμό στη χώρα μας. Το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει αρκεί για να αντιμετωπιστεί η παραβατικότητα της “χρυσής αυγής”. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζεται. Αν αυτά που κάνουν οι χρυσαυγίτες τα έκαναν αναρχικοί και αντιεξουσιαστές, τώρα θα ήταν στις φυλακές. Η κυβέρνηση αν ήθελε να δείξει την πυγμή της προς την χρυσή αυγή θα το είχε κάνει, όπως το έκανε πριν λίγο καιρό απέναντι στα κοινωνικά στέκια, στους αγωνιστές της Χαλκιδικής και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις. Επιχειρήσεις όπως ο «Ξένιος Ζευς» ξέρει να οργανώνει μόνον απέναντι στους μετανάστες...

Όταν η ανάθεση στο κράτος να αντιμετωπίζει τον ναζισμό γίνεται κοινός τόπος, να που οδηγεί: Διαβάστε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ από το “βαθύ κόκκινο”

Ο Παπαδημούλης, η Κανέλλη, ο Αλαβάνος, ο Βορίδης, η Χ.Α. και το ‘Συνταγματικό τόξο’