Τρία ψεύδη και ένας κομπασμός από τον Στάθη Κουβελάκη

Στην μνήμη του Λένιν...

“η Αριστερή Πλατφόρμα σημείωσε μια πολύ σημαντική τετραπλή επιτυχία.”

(Στάθης Κουβελάκης: ΚΟΜΜΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ - 7 + 1 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΡΙΖΑ )

1η επιτυχία:

- καταρχήν γιατί προέκυψε ως τέτοια από τη σύγκλιση ρευμάτων από διαφορετικές παραδόσεις και οργανώσεις του συριζικού τόξου, διαμορφώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις μιας ανασυντιθεμένης αριστερής πτέρυγας.

Η “Αριστερή Πλατφόρμα” δεν προέκυψε από σύγκλιση ρευμάτων αλλά από τυχοδιωκτική συμμαχία μηχανισμών με σκοπό την εκλογική καταγραφή. Έγινε γνωστή κατά τις εργασίες της Συνδιάσκεψης με την κατάθεση ξεχωριστού ψηφοδελτίου. Αν οι διαδικασίες της συνδιάσκεψης ήταν “fast track”, η συγκρότηση της “Αριστερής Πλατφόρμας” ήταν “fast track” στο τετράγωνο! Το πως μέσα από τέτοιες διαδικασίες υπήρξε πραγματική “σύγκλιση ρευμάτων από διαφορετικές παραδόσεις” ένας καθηγητής της “Πολιτικής Φιλοσοφίας” οφείλει να το εξηγήσει, αφού εκτός των άλλων αυτό το φαινόμενο αποτελεί παγκόσμια πρωτιά...

Χρυσαυγίτες χτύπησαν το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Δημήτρη Στρατούλη, στο ΟΑΚΑ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Για τη δολοφονική επίθεση στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Δημ. Στρατούλη από μέλη της Χρυσής Αυγής

Καταγγέλλουμε την άγρια δολοφονική επίθεση εναντίον του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Δημ. Στρατούλη από μέλη της Χρυσής Αυγής. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δέχθηκε δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι έξω από τον χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου ποδοσφαιρικού αγώνα, από τρία άτομα που μόλις τον αναγνώρισαν δήλωσαν μέλη της Χρυσής Αυγής, λέγοντάς του «πως τώρα θα σε σκοτώσουμε».
Απαιτούμε την άμεση σύλληψη και δίωξη των δραστών. Η ανοχή απέναντι στη φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής οδηγεί μαθηματικά στο να θρηνήσουμε ζωές, καταλύει τη δημοκρατία. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική πριν είναι αργά.

Το “Αριστερό Ρεύμα” παινεύεται για τα κουκιά του!...

Σήμερα πραγματοποιήθηκε η 1η συνεδρίαση του κεντρικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και εξέλεξε την Γραμματεία. Το γραφείο τύπου του “Αριστερού Ρεύματος” πριν καλά-καλά τελειώσει η διαδικασία και ανακοινωθούν τα ονόματα που εκλέγονται στην Γραμματεία, εξέδωσε  ανακοίνωση που δημοσιεύουμε παρακάτω, στην οποία η μόνη πληροφορία που υπάρχει είναι ότι “η «Αριστερή Πλατφόρμα» εκλέγει 10 μέλη, ένα μέλος περισσότερο από όσα αντιστοιχούσαν στο ποσοστό 25,71 % που συγκέντρωσε στους αντιπροσώπους της Συνδιάσκεψης.”!...
Το “αριστερό ρεύμα” όμως παραλείπει να αναφέρει την πραγματική είδηση ότι δηλαδή από το σώμα δεν έγινε αποδεκτή η πρόταση με τα 36 ονόματα της γραμματείας, με την κάλυπταν οι απαιτήσεις όλων των συνιστωσών για εκπροσώπηση στην νέα Γραμματεία, ώστε κανένας να μην μένει παραπονεμένος. Αφού λοιπόν απορρίφθηκε αυτή η πρόταση και έγινε μεγάλη αναταραχή, τελικά το σώμα κατέληξε - σύμφωνα με τις εκλογικές παραδόσεις που κληρονομήθηκαν από τον Συνασπισμό στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη – να εκλέξει το νέο όργανό του, χωρίς να σημειωθούν σημαντικές αποκλίσεις από την αρχική πρόταση της γραμματείας.
Επισημαίνουμε επίσης στους αναγνώστες μας ότι ο συντάκτης της ανακοίνωσης του ΑΡ, σε αυτή την πραγματικά "σημαντική" είδηση που παρουσιάζει, εκτός των άλλων κάνει και μια λαθροχειρία: Το 25,71% αφορά τα 226 μέλη του σώματος δηλαδή το 75%.  Το άλλο 25% διορίστηκε από τις συνιστώσες. Είναι και 15 από τις περιφέρειες...

Παραθέτουμε την ανακοίνωση του Αριστερού Ρεύματος:

Κλάμα η κυρία…

Με δακρυσμένα μάτια η «ίσκρα» εξοργίζεται για την «βρώμικη επιχείρηση» του μνημονιακού κατεστημένου για την «απαξίωση και διάλυση των Ανεξάρτητων Ελλήνων». Το παρακάτω απόσπασμα δεν είναι από το γραφείο τύπου του Π. Καμμένου, αλλά από το γραφείο τύπου του «Αριστερού Ρεύματος»:

Μια μεθοδευμένη βρώμικη επιχείρηση του μνημονιακού κατεστημένου, σχεδιασμένη εδώ και καιρό, εξελίσσεται αυτές τις μέρες με τον κωδικό: «απαξίωση και διάλυση των Ανεξάρτητων Ελλήνων» (ΑΝΕΛ).

Πρωταγωνιστές αυτής της βρώμικης επιχείρησης είναι ισχυρότατοι κύκλοι του οικονομικού κατεστημένου, βασικοί παράγοντες των ΜΜΕ και φυσικά η ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Πολιτικοί κύκλοι, που γνωρίζουν αρκετά το παρασκήνιο, τόνιζαν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η συγκυρία που εκδηλώνεται η κρίση στους ΑΝΕΛ.

Αυτή η κρίση θέλει να καταδείξει ότι στο μεγάλο αστικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ δεν μπορεί να έχει θέση, ρόλο και προοπτική μια αντιμνημονιακή πολιτική έκφραση.

Στόχος της μεθοδευμένης κρίσης στους ΑΝΕΛ είναι να δοθεί μια ανάσα στη συγκυβέρνηση και ειδικότερα στην καταρρέουσα μέσα στην κοινή γνώμη ΝΔ.

Οι ίδιοι πολιτικοί κύκλοι τόνιζαν ότι οι αποσκιρτήσαντες από τους ΑΝΕΛ είναι μάλλον βέβαιο ότι σταδιακά θα προσεγγίσουν τη ΝΔ.

Το κείμενο αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει την θέση που είχαμε εκφράσει (Για την φραξιονιστική δράση του “Αριστερού Ρεύματος” και όχι μόνο...) πριν λίγες μέρες:

Ευρώπη: το τέλος της παρτίδας;

Αναδημοσίευση από "περγάδι(το)"

Η απαργή της Ευρώπης από τον Δια

Αρθρο του  Jacques Sapir για την κρίση του ευρώ, όχι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική και συμβολική. Ήρθε η ώρα για μια συμφωνία  διάλυσης του ευρώ, αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε την ιδέα της Ευρώπης σε άλλη βάση ...

 
του Jacques Sapir

Η διαδικασία που ονομάζεται «ευρωπαϊκή οικοδόμηση», με το αδιέξοδο που  προέκυψε στο σχεδιασμό του προϋπολογισμού της ΕΕ για τα έτη 2014-2020, και, δευτερευόντως, τον προϋπολογισμό του 2013, υπέστη μια τριπλή αποτυχία: οικονομική , πολιτική και συμβολική. Η συμβολική είναι σίγουρα πιο σημαντική. Αυτό το αδιέξοδο που στην καλύτερη περίπτωση θα κρατήσει μέχρι τις αρχές του 2013 ακολουθεί  το αδιέξοδο της αρχής αυτής της εβδομάδας ως προς το ζήτημα της ενίσχυσης στην Ελλάδα, και τις εξαιρετικά σκληρές διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή των αντίστοιχων κρατών στα πλαίσια του αεροναυπηγικού ομίλου EADS, και τη σημαντική μείωση των αεροναυπηγικών φιλοδοξιών της Ευρώπης. Είναι άκρως συμβολικό ότι όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε οκτώ ημέρες.

Μια απάντηση στο άρθρο του Δ. Μπελαντή: “Περί της πολιτικής ηθικής”

Ο "μύθος" της
κληρονομιάς από τον ΣΥΝ,
τον οποίο προβάλλει το Α.Ρ...

Πριν μερικές μέρες δημοσιεύτηκε στο “RedNotebook” ένα απολογιτικό κείμενο του Δ. Μπελαντή για τις πολιτικές πρακτικές της “Αριστερής Πλατφόρμας” στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τον τίτλο “Περί της πολιτικής ηθικής”. Η πορεία μετεξέλιξης από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών σημαδεύεται από κρυφούς ερωτικούς ανταγωνισμούς και την φανερή σεξουαλικότητα μηχανισμών, οι οποίοι αναπαράγονται στο εσωτερικό του. Σαν απάντηση, δημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Αλαίν Μπαντιού, «Εγκώμιο για τον έρωτα» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη. Πιστεύουμε ότι ανατρέπει τα ιδεολογήματα που προβάλλει ο Δ. Μπελαντής, με τα οποία συσκοτίζει το πραγματικό πολιτικό ερώτημα που τίθεται στον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Διαπάλη ιδεών ή παραγοντισμός, διαπάλη μηχανισμών και φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές;

-Λέτε ότι, εντέλει, υπάρχουν όσον αφορά τον έρωτα πολύ αντιφατικές φιλοσοφικές αντιλήψεις.

Διακρίνω τρεις βασικές αντιλήψεις. Κατ’ αρχάς, τη ρομαντική αντίληψη, η οποία επικεντρώνεται στην έκσταση της συνάντησης. Έπειτα, μιλήσαμε λίγο για τον ιστότοπο συναντήσεων Meetic, την αντίληψη, που μπορούμε να αποκαλέσουμε εμπορική ή νομική, σύμφωνα με την οποία ο έρωτας θα ήταν τελικά ένα συμβόλαιο. Ένα συμβόλαιο ανάμεσα σε δύο ελεύθερα άτομα που θα δήλωναν ότι αγαπιούνται, εστιάζοντας στην ισότητα της σχέσης, στο σύστημα με τα αμοιβαία οφέλη, κτλ. Υπάρχει επίσης μια σκεπτικιστική αντίληψη, που θεωρεί τον έρωτα αυταπάτη. Αυτό που επιχειρώ να διατυπώσω στη δική μου φιλοσοφία είναι ότι ο έρωτας δεν ανάγεται σε καμία από αυτές τις απόπειρες και ότι είναι μια κατασκευή αλήθειας. Αλήθεια σε σχέση με τι, θα ρωτήσετε. Ε, λοιπόν, αλήθεια αναφορικά με ένα πολύ ιδιαίτερο σημείο, δηλαδή: τι είναι ο κόσμος όταν αποκτούμε την εμπειρία του με βάση το δύο και όχι το ένα; Τι είναι ο κόσμος όταν τον εξετάζουμε, τον οργανώνουμε και τον βιώνουμε με βάση τη διαφορά και όχι με βάση την ταυτότητα; Θεωρώ ότι αυτό είναι ο έρωτας. Είναι το πρόταγμα που περιλαμβάνει φυσικά τη σεξουαλική επιθυμία και τις απαιτήσεις της, τη γέννηση ενός παιδιού, καθώς επίσης και χίλια δυο άλλα πράγματα, και για να πούμε την αλήθεια, οτιδήποτε από τη στιγμή που πρόκειται να ζήσουμε μια δοκιμασία από τη σκοπιά της διαφοράς.

Η όξυνση της ταξικής πόλωσης ενισχύει τον ΣΥΡΙΖΑ και αποσαθρώνει το πολιτικό σκηνικό

Η ταξική πόλωση  - όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα – οξύνεται και αποσαθρώνει το πολιτικό σκηνικό. Πριν 3 βδομάδες (Με τον "Μητρόπουλο" ή με τον "Φωτόπουλο"; ) γράφαμε:

Μερικές φορές αυτό το «ταξικό περιεχόμενο» δεν σχετίζεται καθόλου με το πόσο κάποιες θέσεις ή «πολιτικά σχέδια» ως εκφορά «επαναστατικού» η «ανατρεπτικού» λόγου κρίνονται ορθά σύμφωνα με την «αλήθεια» της θεωρίας μας. Αν δεν λάβουμε υπόψη μας αυτό το ενδεχόμενο, είναι πολύ πιθανόν να βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα τα οποία από πρώτη ματιά θα μας παραξενέψουν.

Η ταξική πόλωση την επόμενη περίοδο θα οξυνθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, αφού σ' αυτόν έλαχε να εκφράσει σε αυτή την συγκυρία στην πολιτική σκηνή τον ένα πόλο της ταξικής σύγκρουσης. Όπως έχει δείξει η ιστορία, σε παρόμοιες συνθήκες τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο καθένας θα κληθεί εκ των πραγμάτων να διαλέξει στρατόπεδο, με ποιούς θα πάει και ποιούς θ' αφήσει.

Αυτός ο πόλεμος θα είναι ολοκληρωτικός. Οι καθοριστικές μάχες που θα κρίνουν την έκβασή του δεν θα δοθούν κάτω από τον μανδύα της αντιπαράθεσης πολιτικών προγραμμάτων και αρχών “μπροστά στον λαό” εντός των πλαισίων που διεξάγεται αυτή η αντιπαράθεση στα καθεστώτα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Σε αυτό το πεδίο σύγκρουσης ο αντίπαλος είναι ήδη ηττημένος. Η ήττα του καταγράφεται στην κρίση των υπαρχόντων αστικών πολιτικών κομμάτων και στην αδυναμία τους να διαχειριστούν την συναίνεση στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές του αστισμού.

Οι εξελίξεις που συντελούνται, από το κόμμα του Π. Καμμένου και το ΕΠΑΜ ως τους Οικολόγους – Πράσινους και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επαληθεύουν αυτές τις εκτιμήσεις.(Μια ματιά εδώ: Διχασμός στους Πράσινους από φιλοΣΥΡΙΖική τάση και εδώ: Ο κ.Καμμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ) Μόνο τα επιτελεία της Αριστεράς δεν είχαν ανοικτά τα μάτια τους και έμεναν εγκλωβισμένα σε μεγαλοπολιτικές των μικροσυσχετισμών. Ήδη από το Σεπτέμβριο, ο Χρηστόφορος Βερναρδάκης σε συνέντευξη στον «δρόμο» διατύπωνε με καθαρό τρόπο αυτό που συμβαίνει σήμερα στο κόμμα του Π. Καμμένου:

Συνέντευξη του Ηλία Ιωακείμογλου στο left.gr

Αναδημοσίευση από το left.gr

Οικονομικός αναλυτής, επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Ακόμα, ο Ηλίας Ιωακείμογλου είναι πολυγραφότατος συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο «Εσωτερική υποτίμηση και συσσώρευση κεφαλαίου: Μια κριτική προσέγγιση» αποτελεί μια ανεκτίμητη μελέτη για την κατανόηση της παρούσας φάσης του ελληνικού καπιταλισμού. Μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

Δείτε τη συνέντευξη:


Ακολουθεί πρόσφατο άρθρο του Ηλία Ιωακείμογλου στο RedNotebook 

Να προετοιμαστούμε για τις επερχόμενες ταξικές συγκρούσεις 

Χρειάστηκε πολύς καιρός για να δούμε ένα ολοκληρωμένο κείμενο όπως αυτό του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά, τις ΔΕΚΟ και τον δημόσιο τομέα, την κοινωνική και την αλληλέγγυα οικονομία.

Απομένει ακόμη να δούμε πολλά ζητήματα οικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής που σχετίζονται άμεσα με τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων. Ένα παράδειγμα: Μια αριστερή οικονομική πολιτική θα βασίζεται, αναγκαστικά, στην ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης προκειμένου να αναχαιτίσει και να αντιστρέψει την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, να μειώσει το ποσοστό ανεργίας και να μετατρέψει έτσι τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων. Σημείο εκκίνησης μιας τέτοιας οικονομικής πολιτικής θα ήταν η ακύρωση των μνημονιακών νόμων που άλλαξαν το θεσμικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας, ευνοούν την ισχύ των εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις έναντι των εργαζομένων και έχουν οδηγήσει σε δραματικές μειώσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Ωστόσο, οι θεσμικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας δεν θα επαναφέρουν αυτομάτως την αγοραστική δύναμη των μισθών σε υψηλότερα επίπεδα, διότι το πολύ μεγάλο ποσοστό ανεργίας έχει μετατρέψει τον συσχετισμό ταξικών δυνάμεων σε βάρος των εργαζομένων. Οι μεν εργοδότες, ακόμη και μετά την ακύρωση των μνημονιακών νόμων, θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τους χαμηλούς μισθούς και τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας των οποίων απολαμβάνουν τώρα, επινοώντας διάφορους νόμιμους και παράνομους τρόπους παράκαμψης των νόμων και εκβιάζοντας τους εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης. Για τον λόγο αυτό, θα χρειαστούν εκτός από την κατάργηση των μνημονιακών νόμων και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων: επανίδρυση της Επιθεώρησης Εργασίας και επιβολή αυστηρών ποινών σε εργοδότες που δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία, αναθεώρηση του νόμου για τα συνδικάτα, ενθάρρυνση ίδρυσης πρωτοβάθμιων σωματείων, συνδικαλιστικός ακτιβισμός στις επιχειρήσεις, ιδεολογική και πολιτική στήριξη των εργαζομένων για να ανακτήσουν το ταξικό τους θάρρος και εκφράσουν το ταξικό τους μίσος (μίσος; μα ποια μπορεί να είναι η φυσιολογική αντίδραση στην ταπείνωση που υφίστανται σήμερα οι εργαζόμενοι από τους εργοδότες τους στο κατώτερο τμήμα της κατανομής των μισθών;).

Η Ευρώπη στον δρόμο του κατά Γκράμσι καισαρισμού

Αναδημοσίευση από την Le Monde diplomatique

Των Durand Cédric , Keucheyan Razmig , [Κούτσης Θανάσης (μτφ)]

Καυστική ειρωνεία, ενθάρρυνση ή επιτάφιος ; Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση προξενεί αμηχανία όταν, την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Επιτροπή των Βρυξελλών διεξάγουν δημοσιονομικό πόλεμο εναντίον αρκετών κρατών-μελών. Γι’ αυτό και απαιτείται ένας στοχασμός πάνω στη φύση του πολιτικού καθεστώτος που σήμερα οικοδομείται στην Ένωση.

« Αν πετάξουμε καταγής ένα κρύσταλλο, θρυμματίζεται –αλλά όχι με οποιονδήποτε τρόπο : θρυμματίζεται σύμφωνα με τις οδηγίες θραύσης του σε κομμάτια των οποίων η οριοθέτηση, αν και αόρατη, ήταν εκ των προτέρων καθορισμένη από τη δομή του κρυστάλλου ». Η παρατήρηση αυτή του Σίγκμουντ Φρόιντ, που έγινε τη δεκαετία του 1930 [1] και αφορούσε τους ψυχικά ασθενείς, έχει επίσης εφαρμογή και στους πολιτικά ασθενείς, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση : μια δομή όντως γεμάτη ραγίσματα και θραύσματα.

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007 φανέρωσε τις εγγενείς αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Κατέδειξε ιδίως ότι η Ένωση εδραζόταν σε ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς, το οποίο ρέπει προς την αναστολή των δημοκρατικών διαδικασιών επικαλούμενο την επείγουσα οικονομική ή χρηματοπιστωτική ανάγκη. Έτσι, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ετών, θεσμοί που ξεφεύγουν από κάθε λαϊκό έλεγχο, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπαγόρευσαν τον οδικό χάρτη τους στους λαούς της Ιρλανδίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας κ.ά. –με την ενεργό συνεργασία της άρχουσας τάξης των χωρών αυτών. Η Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση (ΣΣΣΔ / TSCG), ο έλεγχος του προϋπολογισμού των κρατών-μελών και η επιτήρηση των τραπεζών από την Ένωση παρατείνουν αυτή τη μετατόπιση [2]. Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτή τη μορφή διακυβέρνησης των λαών χωρίς τους λαούς ;

Να αφήσουμε την αριστερή μελαγχολία

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Κώστα Δουζίνα

1. Η Ελλάδα ζει σήμερα το 1989 της. Το σύστημα εξουσίας έφτασε στην άκρη του γκρεμού. Καταρρέει από ιστορική αναγκαιότητα. Για να προχωρήσουμε στη ριζική αλλαγή, χρειάζονται τρία στοιχεία: λαϊκή βούληση, το πολιτικό υποκείμενο που θα την εκφράσει, τέλος ένας καταλύτης που θα συνδέσει τα δύο στοιχεία. Η λαϊκή βούληση εκφράστηκε στις μεγάλες αντιστάσεις του 2011, κυρίως στο κίνημα των πλατειών. Μετά τις 17 Ιουνίου η μετεμφυλιακή και μεταπολιτευτική εξουσία επιβιώνει μισοπεθαμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ "υιοθετήθηκε" από τον κόσμο ως το υποκείμενο που θα δώσει το τελικό χτύπημα. Είναι έτοιμος;

Υπάρχουν ενέργειες που προετοιμάζεις και άλλες, όπως ο έρωτας ή η επανάσταση, που σε κτυπούν κατακούτελα χωρίς προειδοποίηση. Χαρακτηριστικό τους είναι ακριβώς ότι δεν είσαι ποτέ έτοιμος για αυτό το "θαύμα" που αλλάζει τη ζωή ριζικά. Η "πανουργία της ιστορίας" έριξε τον κλήρο στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει λοιπόν να αλλάξει συνολικά ως κόμμα και ως κίνημα για να πάει στο ραντεβού με την ιστορία και να αλλάξει τον τόπο. Προχωρεί σ' αυτή την κατεύθυνση;

2. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ονόμασε "αριστερή μελαγχολία" την κατάσταση του αριστερού που έχει προσκολληθεί σε μια ιδέα ή θεωρία και αγαπάει αυτήν την ιδέα -και την αποτυχία της- περισσότερο από την ευκαιρία να αρπάξει τη δυνατότητα ριζικής αλλαγής. Η ταύτιση με επιλογές και ταυτότητες του παρελθόντος, ένας περίεργος ναρκισσισμός, αδρανοποιεί ή περιθωριοποιεί την υποχρέωση για δράση.