Που βρίσκεται το «άγιο δισκοπότηρο» της Αριστεράς;

(Αφιερωμένο εξαιρετικά για όσους ονειρεύονται την "ενότητα της Αριστεράς"...)

...Η αμφιβολία είναι βάσιμη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι, μπροστά στα αδιέξοδα της υπάρχουσας πολιτικής τάξης, μερίδα των επιχειρηματικών ελίτ, ίσως και ξένων κέντρων, αρχίζει να σκέφτεται μήπως θα ήταν καλύτερα να περάσει τον «μουντζούρη» του χρέους και την ηλεκτρική καρέκλα της κυβέρνησης στο ΣΥΡΙΖΑ. Αν η ηγεσία του αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων, η αριστερή κυβέρνηση θα αποδειχθεί μια σύντομη αριστερή παρένθεση, την οποία θα ακολουθήσει η θριαμβευτική επέλαση των Μνημονιακών πάνω στην καμμένη γη των προδομένων λαϊκών ελπίδων.

Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες μιας τέτοιας εξέλιξης: Η προγραμματική αποσαφήνιση από την πλευρά της Αριστεράς. Όχι με την έννοια των κατεβατών επί μέρους μέτρων, που κανείς δεν διαβάζει και δεν έχουν και πολύ νόημα. Αλλά με την έννοια ενός Οδικού Χάρτη, μιας πειστικής αφήγησης για τη δύσκολη μετάβαση από το σημερινό χάος σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

(Από το κείμενο του Π. Παπακωσταντίνου: Aριστερή κυβέρνηση ή αριστερή παρένθεση; )

Σήμερα δεν μιλάει κανείς για προβοκάτορες…

Οι μορφές αγώνα με τα μαζικά συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις και τις 24ώρες ή 48ωρες έχουν δείξει τα όρια τους. Ο κόσμος κατεβαίνει και ξανακατεβαίνει στις διαδηλώσεις, πνίγεται στα χημικά και γυρίζει σπίτι του απογοητευμένος, αφού για μια ακόμα φορά οι αγώνες τους δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτά δεν αρκούν πλέον.

Κάποιοι μιλούν για γενική πολιτική απεργία, αλλά κανένας συνδικαλιστικός φορέας ή πολιτικός σχηματισμός δεν υιοθετεί το αίτημα. Αρκετοί κρύβονται πίσω από γενικόλογους λεκτικούς αγωνιστικούς» και ανατρεπτικούς βερμπαλισμούς για να κρύψουν την αδυναμία πρακτικών προτάσεων που θα πάνε το κίνημα ένα βήμα παραπέρα. Κάποιοι έχουν την εύκολη λύση: «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Μερικοί απ’ αυτούς δεν εμπιστεύονται την λαϊκή πρωτοβουλία και προεξοφλούν την ήττα του μαζικού κινήματος, γι αυτό θεωρητικοποιούν την μιζέρια τους προβάλλοντας ως κύριο πολιτικό στόχο την διαχείριση αυτής της ήττας μέσω «σχεδίων Β’».

Δειλά δειλά αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους άλλες μορφές αγώνα, όπως καταλήψεις δημοσίων κτιρίων. Και ενώ η κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά παραμένει εγκλωβισμένη στα παραδοσιακά της στερεότυπα, ο αντιεξουσιαστικός χώρος αλλά και δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον δικομματισμό ( όπως τα συνδικάτα της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.κλπ) δείχνουν να είναι πιο ανοικτές σε παρόμοιες αναζητήσεις.

Εικόνες από την χθεσινή διαδήλωση

1. Φωτογραφίες
2. Φωτογραφίες

Συνεχής ενημέρωση και σχολιασμός από τις απεργιακές κινητοποιήσεις

Μετά τις 12, ζωντανές εικόνες εδώ:

Για την κατάληψη της Περιφέρειας Κρήτης και όχι μόνο...

Από το πρωί είναι όλοι στην πλατεία Ελευθερίας. Η Περιφέρεια Κρήτης βρίσκεται σε κλοιό. Τα συνδικάτα του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου βρίσκονται εκεί. Τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες είναι και αυτά από δίπλα. Και λίγο πιο πέρα είναι οι αστυνομικοί.

(Από δημοσίευμα τοπικού ΜΜΕ: Η πλατεία είναι γεμάτη )

1.Η κατάληψη της περιφέρειας Κρήτης, δεν φαίνεται να είναι άλλη μια συμβολική κατάληψη (όπως αυτή που έκανε χθες την ίδια ώρα στην ΔΟΥ Ηρακλείου το ΠΑΜΕ). Η κατάληψη στηρίζεται από το συντονιστικό φορέων της περιοχής, στο οποίο συμμετέχουν ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΔΕΔΥ, ΟΕΒΕΝΗ, ΟΑΣΝΗ, ΣΕΚΝΗ, ΤΕΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΕΛΜΕ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ «ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ», ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΩΝ, ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΕΡΓΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΛΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΩΝ και άλλες συλλογικότητες της πόλης και του νομού.

 Όπως επισημαίνει ένας αντιεξουσιαστής σχολιάζοντας την κατάληψη (σύγκριση με ενημέρωση από left.gr):

Η κατάληψη στην Περιφέρεια είναι ακόμη μια κατάληψη με αντικλείδι. Μη σας κάνει εντύπωση που ανέβασαν τους εργατοπατέρες με ανυψωτικό στη βεράντα... Μετά άνοιξαν την πόρτα από μέσα σαν κύριοι. Όταν μπουκάραμε μέσα λαός από τη διαδήλωση (αναρχικοί, απεργοί και διαδηλωτές), οι εργατοπατέρες προσπάθησαν να κλείσουν τις πόρτες, χωρίς να τα καταφέρουν.

Πρόσκληση συμμετοχής στην ενημέρωση της μάχης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης-τρόικας-κεφαλαίου

Για άλλη μία φορά (όπως και προηγούμενα)σε ένα κορυφαίο γεγονός για τους εργαζόμενους και το λαό της χώρας,τη 48 ωρη απεργία 6-7 Νοέμβρη και τον ενεργητικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου, θα επιχειρήσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις να συμβάλλουμε στην  ενημέρωση, αμφισβητώντας την παντοδυναμία των καθεστωτικών  μμέσων και τη αποκλειστικότητα τους να διαμορφώνουν στάσεις και γνώμες για το σύνολο της κοινωνίας.

Γέμισε το Σπόρτιγκ στην συναυλία αλληλεγγύης για τους 15

Γέμισε σήμερα το Σπορτιγκ στην συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μηχανοκίνητης πορείας. Ένα Link για ζωντανή αναμετάδοση και πληρέστερη ενημέρωση  εδώ:  

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΑΥΤΟΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ

Η Αριστερά μπροστά στις ευθύνες της

 Αλ. Τσίπρας:    «Εκλογές για να μιλήσει ο λαός»    (4/11/12)

Του Ρούντι Ρινάλντι (από τον "δρόμο")

Ώρα μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών

Από όλους τονίζεται ότι η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι κρίσιμη. Οι ημερομηνίες πιέζουν και φτάνει η ώρα της αληθείας: τι θα πράξει ο καθένας απέναντι στα περίφημα μέτρα -το Μνημόνιο 3- που πρέπει να ψηφιστεί στις 7/11 με διαδικασίες εξπρές, τη στιγμή που ακόμα κανείς δεν γνωρίζει επ’ ακριβώς τι περιλαμβάνει. Το περίφημο έργο «έρχονται τα μέτρα, σε λίγο έρχονται, άντε μια βδομάδα ακόμα, η διαπραγμάτευση δεν έχει ολοκληρωθεί, περιμένουμε τη έκθεση της τρόικας κ.λπ.», με το οποίο μας βομβάρδισαν για μήνες, μας συντρόφευσε μέχρι του ορίου της διεξαγωγής των αμερικανικών εκλογών και της πιθανής(;) άρσης των αντιθέσεων μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε.

Το παράδοξο είναι πως όσο πλησιάζει η ώρα «x», η εσωτερική τρόικα τρεκλίζει, η ΔΗΜΑΡ παίρνει κάποιες αποστάσεις, το ΠΑΣΟΚ δοκιμάζει διαδικασίες αυτοδιάλυσης, και μόνο ο Σαμαράς, λαβωμένος κι αυτός με τις τελευταίες ψηφοφορίες στη Βουλή, στις οποίες δεν συγκέντρωσε ούτε 150 ψήφους (οι αποκρατικοποιήσεις πέρασαν με 148) παίζει τα ρέστα του και θεωρεί ότι με λίγη τύχη και σπρώξιμο (και πολλή καταστολή που πλησιάζει τα όρια της εκτροπής) να τα καταφέρει.

Λαϊκός ξεσηκωμός για να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η κυβέρνηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

"Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα"

Τελικά ο κύβος ερρίφθη. Οι τρόικες εξωτερικού κι εσωτερικού φέρνουν προς ψήφιση το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή την πλέον σκληρή εκδοχή αντικοινωνικών μέτρων Το Μνημόνιο όχι μόνο δεν έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά η τρισυπόστατη πλην ομοούσια τρόικα εσωτερικού, αλλά σκλήρυνε ακόμα περισσότερο. Δεν είναι ρητορική υπερβολή η διαπίστωση ότι αυτά τα μέτρα δίνουν τη χαριστική βολή στην ήδη παραπαίουσα ελληνική κοινωνία. Γι' αυτό, δεν είναι τόσο η πολιτική άποψή μας που επιτάσσει να ξεσηκωθούμε, όσο η επιθυμία μας να ζήσουμε. Τώρα δεν είναι η ώρα για άλλα λόγια, τώρα είναι η ώρα του λαϊκού ξεσηκωμού για να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η κυβέρνηση.

Αυτός ο ξεσηκωμός πρέπει όμως να οργανωθεί και να στηριχτεί από συνδικάτα, συνελεύσεις, πρωτοβουλίες,οργανώσεις, κόμματα, από κάθε πολίτη που θέλει να δοθεί τέλος στη μνημονιακή αθλιότητα. Πρέπει να συνδυάσουμε ένα κύμα δράσεων πολιτικής ανυπακοής (καταλήψεις, μπλοκαρίσματα κτλ) με την προετοιμασία της γενικής απεργίας της Τρίτης και της Τετάρτης. Και πρέπει να συνδυάσουμε τις απεργιακές διαδηλώσεις με συνεχή παρουσία χιλιάδων ανθρώπων μπροστά στη Βουλή. Αυτή τη φορά δεν πρέπει απλά να περάσει η διαδήλωση από τη Βουλή, πρέπει να μείνει καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στους βουλευτές, για να σταλεί το μήνυμα ότι τα μετρά ότι αυτή η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική έχουν απολέσει την κοινωνική συναίνεση.

Όχι άλλες γκρίνιες, όχι άλλες αναλύσεις, όχι άλλες αναστολές, τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι.

Αθήνα 1/11/2012
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Αριστερή στροφή ή αριστερό φλας; (για την υπερψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της πρότασης του αντιμνημονιακού νόμου τού ΚΚΕ)

Αναδημοσίευση από το "LeftG700"

Πανηγυρίζει η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση της ηγεσίας του να υποστηρίξει την πρόταση νόμου τού ΚΚΕ σχετικά με την κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και δανειακών συμβάσεων. Δεν θα ’πρεπε. Και να γιατί:

1. Η πρόταση νόμου, επί τής ουσίας, είναι με δυο λόγια μια ντουφεκιά στον αέρα (το έχουμε εξηγήσει αναλυτικότερα σε παλαιότερη ανάρτησή μας, πριν λίγο καιρό).

2. Αν για το ΚΚΕ υπάρχουν κάποια σοβαρά ελαφρυντικά, αφού ο σημαντικότερος σκοπός μιας τέτοιας κίνησης είναι να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που δεν υπερψηφίσει την πρόταση —ή να αποδείξει την ανικανότητά του να ηγείται σε περίπτωση που την υπερψηφίσει—, κίνητρο απολύτως κατανοητό έστω κι αν η προσπάθειά του να ανακτήσει έτσι τη χαμένη του ηγεμονία εντός τής Αριστεράς είναι ατελέσφορη (βλέπε πάλι εδώ), για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ελαφρυντικά που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος ‘‘συνήγορός’’ του είναι μάλλον πιο αδύναμα. Διότι: