Όταν τα “μεγάλα λόγια” της πολιτικής μεταφράζονται άμεσα σε “μικρά έργα” στον συνδικαλισμό...

Το ΝΑΡ επέλεξε για ακόμα άλλη μια φορά να γίνει συνοδοιπόρος του ΚΚΕ στον σεχταρισμό και στον λεκτικό βερμπαλισμό που αντιστοιχεί σε κοινωνική και κινηματική περιθωριοποίηση. Αν αντέχετε, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την τοποθέτηση ΝΑΡ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, το οποίο αναφέρεται στην πολιτική γραμμή για την οικοδόμηση κινήματος:

- Παλεύουμε για την ενότητα των υπαρκτών -σε όλο το φάσμα της αριστεράς- επαναστατικών δυνάμεων, στην άμεση προώθηση πρωτοβουλιών για ένα ευρύτερο αντικαπιταλιστικό μέτωπο, συσπείρωσης των αντικαπιταλιστικών, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών, αντισυστημικών και αντιδιαχειριστικών δυνάμεων.

- Παρεμβαίνουμε μαχητικά μέσα στο κίνημα, ώστε να ξεπερνάει θετικά τον αντιμνημονιακό αγώνα, να θέτει σαν κρίκους του αγώνα ζητήματα αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικά. Με αυτήν την γραμμή απευθυνόμαστε σε κάθε ρεύμα που κινείται αγωνιστικά. Οικοδομούμε με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και ηγεμονία, ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής. Επικεντρώνουμε την απεύθυνση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας για συσπείρωση και συντονισμό αγωνιστών και δυνάμεων για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μαζί με την εργατική τάξη, η μάχη στην νεολαία, ιδίως στην φτωχολογιά της νεολαίας, θα κρίνει τον μελλοντικό ταξικό και πολιτικό συσχετισμό.

Τι καταλάβατε; Η πολιτική ηγεσία του ΝΑΡ εκτιμάει ότι καλά κάνει ότι κάνει και θα συνεχίσει να πορεύεται στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας να διαχωρίσει την εκλογική ήττα από την πορεία στο κίνημα... Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Αυτές οι λογικές δεν ηττήθηκαν μόνον στις βουλευτικές εκλογές άλλα έχουν ηττηθεί και στο μαζικό κίνημα και στον συνδικαλισμό. Πρακτικά η πολιτική του ΝΑΡ μεταφράζεται στον συνδικαλισμό στην στήριξη συνδικαλιστικών σχημάτων που επιδιώκουν να εκφράσουν αυτή την “καθαρή” γραμμή στο μαζικό κίνημα επιδιώκοντας ενότητα μόνον με εκείνες τις δυνάμεις που αποδέχονται τα βασικά πολιτικά σημεία της πολιτικής του ΝΑΡ.  Όσοι μιλούν για ενότητα ριζοσπαστικής της Αριστεράς, το πρώτο πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να καταφέρουν να συνυπάρχουν  στα συνδικάτα και στις γειτονιές σε κοινά συλλογικά συνδικαλιστικά σχήματα με αυτούς στους οποίους απευθύνονται .Και αυτό ακριβώς εφαρμόζει το ΝΑΡ.  Και αποδεικνύει με την πρακτική του ότι δεν απευθύνεται καν ούτε στο σύνολο των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!....

Η “φωνή” της Αστυνομίας και οι “ειδήσεις” του Έθνους...

Η φωνή της Αστυνομίας με την υπογραφή του Β. Λαμπρόπουλου: «ο Νίκος Μαζιώτης και η σύντροφος του, αν δεν συλληφθούν, θα δημιουργήσουν μία νέα ένοπλη ομάδα που θα προχωρεί σε συχνές επιθέσεις, με αφορμή την οικονομική κρίση. Εκτιμούμε ότι ήδη έχουν προετοιμασθεί και θα βρουν πρόσφορο έδαφος λόγω της σημερινής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Ισως αυτόν τον καιρό δημιουργείται ο 4ος κύκλος του ελληνικού αντάρτικου πόλης».

Περισσότερα εδώ:

Εξαφάνιση Μαζιώτη-Ρούπα: φόβοι της αστυνομίας για 4ο αντάρτικο πόλης

Τι αποτελεί είδηση για την εφημερίδα Έθνος; Είδηση είναι η αντισυγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια η οποία περιγράφεται με πλούσιο άρθρο και λεπτομέρειες, ενώ στο τέλος παρατίθεται ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ανακοίνωση κάλεσμα της  ναζιστικής οργάνωσης κατά των μεταναστών και των αναρχομπολσεβίκων. Φυσικά όσο και αν ψάξει κανείς στο άρθρο δεν βρίσκει ούτε ΜΙΑ αράδα από τις ομιλίες ή τις ανακοινώσεις των αντιφασιστών. ΤΙΠΟΤΑ.

Η συνέχεια εδώ: 

Τι είναι Είδηση για το ΈΘΝΟΣ

Ανοιχτό κάλεσμα: Να αναμετρηθούμε με την εποχή μας

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Μετά από δυο χρόνια επιβολής των πολιτικών του μνημονίου είναι φανερό ότι συντελείται ένας βαθύς μετασχηματισμός του ελληνικού καπιταλισμού, μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Ένας μετασχηματισμός που έχει γκρεμίσει μια για πάντα τις γέφυρες προς τον υποτιθέμενο «χαμένο παράδεισο» της προηγούμενης συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας. Από εδώ και πέρα δεν έχουμε παρά να κοιτάμε προς τα μπρος.

Οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες του σήμερα δεν μπορούν να στοχεύουν στην αποκατάσταση της προηγούμενης συνθήκης, αλλά στην προοπτική μιας εδώ και τώρα ανατρεπτικής διαδικασίας και της ανάπτυξης ενός ισχυρού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος που θα συνδράμει στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Μπροστά στα μάτια μας ανοίγονται τα πιο κομβικά διλήμματα που θα μπορούσε να μας θέσει η ιστορία: θα αγωνιστούμε για να συμβάλλουμε σε μια κίνηση της κοινωνίας προς την χειραφέτηση και την ανατροπή του καπιταλισμού ή θα υποταχθούμε στην συνθήκη μιας νέας βαρβαρότητας, που το κεφάλαιο θεωρεί απαραίτητη για την επιβίωση του;

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών...

(από το http://dosepasa.wordpress.com)

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Η  Ανταρσύα μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια έκανε εξαιρετικά σημαντικά βήματα. Για πρώτη φορά βλέπουμε έναν υπαρκτό πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με παρουσία σε όλη τη χώρα, με θετικό ρόλο σε όλους τους αγώνες της τελευταίας περιόδου, γνωστό πλέον στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Θεωρούμε ωστόσο ότι, παρά την αναντίρρητα θετική παρουσία μας, η ιστορική συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε απαιτεί ακόμα πιο αναβαθμισμένη και ενεργή Ανταρσύα, με πιο συμπαγή εικόνα και περισσότερες πρωτοβουλίες σε επίπεδο κινήματος. Παρά τα βήματα δημοκρατικής συγκρότησης που έχουν γίνει, παραμένουμε στην ουσία μια συμπαράταξη οργανώσεων που οι διαφορές τους συχνά λειτουργούν παραλυτικά για την Ανταρσύα, με αποφάσεις συλλογικών οργάνων που δεν υλοποιούνται ποτέ (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου είχε αποφασιστεί η «διερεύνηση της δυνατότητας έκδοσης εφημερίδας» όπως και ότι «η αλληλεπίδραση μεταξύ του Πανελλαδικού Συντονιστικού, της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής και των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών προωθείται με τη δημοσιοποίηση όλων των αποφάσεων από και προς όλα τα όργανα και τις Επιτροπές») ή με πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να πάρουμε (πχ για το αναγκαίο σήμερα αντιφασιστικό μέτωπο) αλλά μπλοκάρουν λόγω αγκυλώσεων ή διαφορετικών σχεδιασμών των οργανώσεων.

Μόνο ένα σχέδιο Μάρσαλ μπορεί να σώσει το ευρώ

Από τις συνελεύσεις στο Σύνταγμα:

μετάφραση για κωφάλαλους...

Η συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα, που δημοσιεύτηκε στην πορτογαλική εφημερίδα PÚBLICO, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία για την δική μας Αριστερά. Την Κυριακή ο Α. Τσίπρας στο Resistance Festival ξεκαθάρισε (περισσότερα εδώ: Που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; ) πως με τα δεδομένα που ισχύουν σήμερα στους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς πρακτικά τα όρια συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι περιορισμένα. Ο μόνος χώρος με τον οποίο αυτή η συμπόρευση και συνεργασία μπορεί να πάρει κάποια υλική μορφή είναι δυνάμεις από τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο κύριος όγκος των ψηφοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσει θετικά στο επίπεδο της βάσης, στην πρόταση του Τσίπρα και ήδη αυτή η συμπόρευση έχει επιτευχθεί. Δεν έχει γίνει όμως στο επίπεδο των πολιτικών σχηματισμών.

Ακριβώς αυτή την θέση του Α. Τσίπρα έρχεται να ενισχύει πολιτικά η συγκεκριμένη συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα καταδεικνύοντας ότι οι διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις σε σχέση με το ευρώ και την ΕΕ δεν είναι ανταγωνιστικές όπως θέλουν να τις προβάλλουν διάφορες μικροπολιτικές που εκπορεύονται από τους μικροηγεμονισμούς και τις χειραγωγητικές αντιλήψεις μηχανισμών οι οποίοι έχουν ως πρώτο τους μέλημα να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή τους.

Το συγκεκριμένο κείμενο του Κ. Λαπαβίτσα επίσης έχει και ένα άλλο ενδιαφέρον. Είναι ένα καθαρά πολιτικό κείμενο στο οποίο τολμά να διατυπώσει συγκεκριμένες προβλέψεις για τα χαρακτηριστικά της κρίσης και το μέλλον της Ευρώπης απαλλαγμένο από τον περιρρέοντα οικονομισμό που είναι κυρίαρχος σε ένα ευρύτατο χώρο αριστερών δυνάμεων.

του Κώστα Λαπαβίτσα

Αναδημοσίευση από το "Αριστερό Βήμα"

Συνέντευξη στην πορτογαλική εφημερίδα PÚBLICO, 29/6/12

Πηγή: contramee

- H Ελλάδα σχημάτισε νέα κυβέρνηση. Τα χειρότερα πέρασαν;

Καθόλου. Αποφύγαμε προς το παρόν το χειρότερο αποτέλεσμα, το οποίο θα ήταν η χαοτική και βίαιη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη . Αλλά αυτή η κυβέρνηση, με το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσει, και με τα πρόσωπα που την αποτελούν , δεν θα δώσει λύση στην ελληνική κρίση. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι βραχύβια.

Πρόταση για διοργάνωση Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας και Συνεργατικής Εργασίας

Αναδημοσίευση από τη "δράση"

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται και να αναπτύσσονται όλο και περισσότερες ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, μη εγχρήματης, ανταλλακτικής οικονομίας σε όλη την Ελλάδα αλλά και κολεκτίβες εργασίας. Η δράση και η συμμετοχή σ’ αυτά αποδεικνύει σε όλους μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά υπαρκτός.

Ένας κόσμος όπου οι νόμοι της αγοράς και το υπάρχον οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας για το κέρδος καταρρέουν και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις επανοηματοδοτούνται. Η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση που μας επιβάλλονται, στο όνομα της κρίσης, αντιμετωπίζονται μέσα από τη συλλογική δημιουργία και την αλληλεγγύη.

Σε πολλούς από εμάς που συμμετέχουμε σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας έχει γεννηθεί η ιδέα πραγματοποίησης ενός Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας.

Το Φεστιβάλ σκεφτόμαστε να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο (τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη) και να είναι διήμερο.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ*

Το θέμα της ριζικής αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γεννηθεί ένα μαζικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα, όπως το διατύπωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει ήδη τεθεί εκ των πραγμάτων, στη διάρκεια της πυκνής προεκλογικής περιόδου, όπου και αναδείχθηκαν όλες οι δομικές παθογένειες μαζί με τις ενδιάθετες δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση για τους νέους θεσμούς δεν πρέπει να έχει εργαλειακό χαρακτήρα ή να τακτοποιεί παρελθούσες εκκρεμότητες και να ρυθμίζει νέες ισορροπίες. Η εμπιστοσύνη του λαού μάς υποχρεώνει να γίνουμε στοχαστικοί και δημιουργικοί, να επινοήσουμε, συνθέτοντας θεωρία και εμπειρία, μια σύγχρονη μορφή πολιτικού φορέα, ο οποίος θα αντλεί από το παρελθόν και θα παραπέμπει στο μέλλον της νέας κοινωνίας. "Βρισκόμαστε σήμερα", λέει ο Σλαβόϊ Ζίζεκ, "στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα, δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι»".

Η συζήτηση για την κρίση των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων

Που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;

Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πρέπει να προχωρήσει με βήματα σταθερά αλλά γρήγορα. Σας καλώ να αναλάβουμε την ευθύνη και να προχωρήσουμε μαζί σε έναν ουσιαστικό και βαθύτατα δημοκρατικό πολιτικό διάλογο. Να αναλάβουμε την ευθύνη και υλοποιήσουμε το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της αριστεράς. Αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να δαπανήσουμε όλο τον χρόνο μας εκεί. Ειδικά όταν η κοινωνία κατεδαφίζεται.

( από την τοποθέτηση του Α. Τσίπρα στην Πανελλαδική Συντονιστική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ)

Μια αναλυτική ενημέρωση εδώ, από το left.gr:

Πανελλαδική Συντονιστική ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μαζί με τη κοινωνία, για το επόμενο βήμα

Ο λόγος του Α. Τσίπρα έξω από τα κομματικά όργανα, είναι πιο άμεσος και πιο αντιπροσωπευτικός για τις προσωπικές του απόψεις αλλά και για τους γενικότερους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς του. Παρουσιάζουμε το τελευταίο κομμάτι της ομιλίας του την Κυριακή, την τελευταία μέρα του Resistance Festival που έγινε στην Γεωπονική σχολή Αθηνών. Αξίζει να δείτε το video και θα διαπιστώσετε πως θα ακούσετε πράγματα που ίσως δεν τα περιμένατε...

Κακή αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ...

 Δεν περιμέναμε από τον Ν. Μπογιόπουλο  και τους άλλους συντάκτες του ριζοσπάστη να μας ενημερώσουν ότι η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο. Από την "ΑΥΓΗ"  όμως και τα άλλα δημοσιογραφικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε την απαίτηση να υπάρχει  όχι μόνον ενημέρωση για το θέμα της ορκωμοσίας από 8 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θρησκευτικό όρκο αλλά  και κριτική για την στάση τους, η οποία έρχεται σαφώς σε αντίθεση με την θέση για τον διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία.

Προφανώς οι βουλευτές έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι και όπου θέλουν. Δεν έχουμε καμία απαίτηση από κανένα, και ούτε βέβαια από τους βουλευτές του ΕΚΜ, να είναι άθεοι. Το θέμα όμως του θρησκευτικού όρκου των βουλευτών, αφορά τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και όχι βέβαια τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των βουλευτών. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση από τους βουλευτές της Αριστεράς να λειτουργούν με βάση της αρχές της. Και τα ζητήματα αρχών δεν είναι "λεπτομέρειες" και δευτερεύοντα ζητήματα που θεωρούνται ανάξια παρουσίας και σχολιασμού από τα ενημερωτικά μέσα της Αριστεράς. 

Το γεγονός ότι η βουλευτής Λιάνα Κανέλλη έδωσε  θρησκευτικό όρκο δεν αποτελεί είδηση, αλλά παράδοση για το ΚΚΕ. Όμως είναι αξιοσημείωτη είδηση  ότι ο Φώτης Κουβέλης, τώρα που ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες ενστερνίζεται και τον θρησκευτικό όρκο μαζί με άλλους 9 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.  Από τον ΣΥΡΙΖΑ  ακολούθησαν το δρόμο της Κανέλλη και του Κουβέλη, ο Μανώλης Γλέζος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα και ο Βαγγέλης Αποστόλου και οι  Ζεϊμπέκ Χασάν Χουσεϊν & Καρά Γιουσούφ Μεμέτ Αϊχάν. Μας ξέφυγε άλλος ένας, αλλά δεν καταφέραμε να τον ανακαλύψουμε ακόμα...

εικόνες από ορκωμοσίες στην βουλή:

Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...

Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Έχουμε μάθει να παίρνουμε στα σοβαρά τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των κομμάτων της Αριστεράς και να περιφρονούμε τα αντίστοιχα των κομμάτων της Δεξιάς, επειδή θεωρούμε ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο λόγο και το έργο της. Μήπως όμως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με την Αριστερά, αλλά δεν θέλουμε να το βλέπουμε;

Η εκλογική συντριβή του αριστερού "κόμματος της δραχμής" εκφράζει ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα. Είναι ψέμα ότι ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες που έχει η πολιτική της Ε.Ε. και της ΟΝΕ στην οικονομία της χώρας μας. Όμως δεν εμπιστεύεται εκείνες τις δυνάμεις της Αριστεράς που τον καλούσαν προεκλογικά να ακολουθήσει μια γραμμή εκούσιας εξόδου της χώρας από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η εμπιστοσύνη δεν αφορά την ουσία των αναλύσεων και των διακηρύξεων για τις οποίες γίνονται έντονες διαμάχες εντός της Αριστεράς. Αφορά τις πολιτικές πρακτικές και παρεμβάσεις, τον τρόπο δηλαδή που υπάρχουν και επικοινωνούν με την κοινωνία αυτοί οι μηχανισμοί. Και εκεί ακριβώς δημιουργείται η αναξιοπιστία. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται γιατί τους θεωρεί καραγκιόζηδες. Ας μην χάνουν λοιπόν τον καιρό τους με βασανιστικές ομφαλοσκοπήσεις που προκαλούν νέες πολιτικές τερατογενέσεις. Ας κάτσουν μπροστά στον καθρέπτη τους με ειλικρίνεια για να δουν ποίος πραγματικά είναι ο αίτιος της αποτυχία τους...