Πάμε παρακάτω…

Από το "Αυθόρμητες μεταβολές"

του Λευτέρη Παπαθανάση

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

Kαλώς όρισες νέα κυβέρνηση!

Του Γιώργου Πρασσά

1. Η προγραμματική αντιπολίτευση έρχεται :

2. Υπευθυνότητα και συνέπεια Ι

3. Υπευθυνότητα και συνέπεια ΙΙ

4. Μεγάλες προσωπικότητες : ο νέος Παπακωνσταντίνου;

Ένας τραπεζίτης, ο Βασίλης Ράπανος, αφού κατάφερε να φτάσει την μετοχή της Εθνικής πιο κάτω κι απ΄όσο κάνει ένα σουβλάκι, αναλαμβάνει -λέει- να σώσει ως νέος "τσάρος" της, την ελληνική οικονομία...

5. Πάμε όλοι, μπας κι αλλάξει;

Ξαναψηφίζουν την Κυριακή στα Εξάρχεια!

Μια νέα προσπάθεια...

Μπορεί κυβέρνηση να μην καταφέραμε να βγάλουμε, την Κυριακή το βράδυ όμως πιστοποιήθηκε ότι το 27% αυτού του λαού είναι αποφασισμένο να προχωρήσει αψηφώντας τρομοκρατία και καταστολή.

Η δυναμική που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει εκ των πραγμάτων άλλες προοπτικές αλλά και υποχρεώσεις σε όλα τα πεδία των κοινωνικών διεκδικήσεων, ανάμεσα σε αυτά και στο περιβάλλον. Η νέα και πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα όλων μας, κατάσταση δημιουργεί νέου τύπου καθήκοντα τόσο στο επίπεδο της οργάνωσης όσο και στην υλοποίηση, εντέλει, συλλογικών επεξεργασιών.

Σε μια διαιρεμένη κοινωνία δεν υπάρχει άλλος τρόπος πειθούς παρά η επίμονη αντίσταση στα σχέδιά τους παράλληλα με την εφαρμογή ιδεών, προτάσεων, πρακτικών που σηματοδοτούν τον αντίπαλο δρόμο στην οδό της καταστροφής.

Χρειάζεται να σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να θέσουμε προτεραιότητες και να τις πάμε παρακάτω ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός κοινού χώρου έκφρασης και συμμετοχής με ισότιμες διαδικασίες, με στόχο τη συσπείρωση ενός ριζοσπαστικού δυναμικού που μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, παράγει και υποστηρίζει την πολιτική πράξη. Το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και από την αθρόα (και συντονισμένη) προσέλευση δυνάμεων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.

Πιστεύουμε ότι όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε τόσο στην θεματική όσο και σε κοινές πρωτοβουλίες, πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε ως ομάδα δράσης, διεκδίκησης, διαμόρφωσης θέσεων και προτάσεων, υλοποίησης πρακτικών και επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα.

Καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση, την Παρασκευή 22 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., στο αυτοδιαχειριζόμενο «κηπάκι της Τσαμαδού» (οικόπεδο διαμορφωμένο σε χώρο πρασίνου απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξαρχεια) για να συζητήσουμε τις προτάσεις και τους τρόπους για τη συνέχεια.

το παλαιό συντονιστικό

της θεματικής περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ

Παραποίηση της φράσης του Αλ. Τσίπρα από το Ρόιτερς!

 Αναδημοσίευση από το mao.gr

Μια δική μας διευκρίνηση: Η φράση "θα σας ταράξουμε στην νομιμότητα" δεν είναι φράση του Δ. Παπαδημούλη όπως αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, άλλα φράση που Ηλία Ηλιού. Περισσότερα για αυτό το θέμα στο άρθρο του του Βασίλη Σωτηρόπουλου: Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα: οι πολίτες-ελεγκτές

Το γύρο του διαδικτύου αλλά και των σημερινών πρωινών εφημερίδων (όπως π.χ. το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Ριζοσπάστη) κάνει μια φράση που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, ότι “δεν θα καλέσουμε τους υποστηρικτές μας να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας”. Όπως αποκαλύπτει το πόρταλ του ΣΥΡΙΖΑ, left.gr, πρόκειται για καθαρή παραποίηση αφού η πραγματική του δήλωση ήταν: “Η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι εξίσου σημαντικές, αλλά αυτή τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική. Ο ρόλος μας είναι να είμαστε και μέσα και έξω από τη Βουλή, να χειροκροτούμε οτιδήποτε θετικό, να καταδικάζουμε τα αρνητικά και να προτείνουμε εναλλακτικές”.

Στα Αγγλικά το σχετικό κείμενο είναι: “Solidarity and resistance are both important, but right now solidarity is the most important. Our role is to be inside and outside parliament, applauding anything positive and condemning all that is negative and proposing alternatives”.

Οι τάσεις πάντως για θεσμική και όχι μαχητική αντιπολίτευση είναι υπαρκτές και εκφράζονται σήμερα με τον πιο εύγλωττο από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, με τη σαφέστατη δήλωσή του στην κάμερα “θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα”.

Ερωτηματικά πάντως δημιουργούνται για άλλη μια φορά για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στις ημέρες μας, καθώς ο έλεγχος και η διασταύρωση της πληροφορίας πάει περίπατο…

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες...

Τα κακά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Τα καλά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Διότι ανεξάρτητα από τον πρώτο (που παίρνει την πίτσα δώρο των 50βουλευτών), οι εκλογές της 17η ιούνη, παγίωσαν λίγο πολύ τις τάσεις που καταγράφηκαν την 6η μάη. Και ο πρώτος με το μπόνους ήταν λίγο πολύ αδιάφορος. Καθώς, το 19% που βρισκόταν εκτός βουλής, και μας μπέρδευε ξεκαθάρισε, και οι απορίες μας λίγο πολύ λύθηκαν για το πως αποκρυσταλλώνεται σήμερα η ελληνική κοινωνία.

Και το σήμερα δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα, σαν το περίφημο κολπάκι του καραμανλή για τα χουντικά εγκλήματα. Οι εκλογές δεν είναι η φωτογραφία μιας στιγμής όπως ισχυρίζονται πολλοί. Γιαυτό και έχω πάθει αυτόν τον έρωτα με τη λέξη αποκρυστάλλωση. Διότι δεν επιτρέπει να πετάμε στο παρελθόν τα σκατά που δεν μας αρέσουν και δεν βολεύουν τις φαντασιώσεις μας. Οι εκλογές είναι το καταστάλαγμα της εμπειρίας, των φαντασιώσεων και των προσδοκιών μιας κοινωνίας που επεκτείνονται από το παρελθόν μέχρι το μέλλον.

Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, αλλά είναι αρκετά χωρισμένο γιαυτό και μπορείτε να το διαβάσετε σε συνέχειες, εδώ:

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες (aka συμπεράσματα εκλογών)

Έτοιμοι για πόλεμο οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι

Εικόνες που θυμίζουν χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπου κυριαρχούν αντάρτικα κινήματα είναι καθημερινές στα πρωτοσέλιδα του ισπανικού Τύπου: ανθρακωρύχοι με αυτοσχέδια όπλα εκτοξεύουν «ρουκέτες» στους αστυνομικούς. Σε άλλα σημεία ρίχουν κορμούς δέντρων στους αυτοκινητοδρόμους για να αποκλείσουν την κυκλοφορία. Ακόμα και οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αποκλειστεί.

Δελτίο τύπου της HomoPhonia (Συλλογικότητα για το Pride Θεσσαλονικής)

ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ

Εδώ και εννιά μήνες ακούραστα, με πολύ κέφι, μεράκι αλλά και δημιουργική ένταση, η HOMOphonia, συλλογικότητα για τοPride Θεσσαλονίκης, συγκεντρωνόμαστε κάθε Δευτέρα με στόχο να οργανώσουμε το πρώτο Pride στην ιστορία της πόλης.

Με χαρά και ικανοποίηση ανακοινώνουμε ότι είμαστε στην τελική ευθεία για την πραγματοποίησή του και στοχεύουμε να είναι ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας, που όχι μόνο θα γιορτάζει τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία μας, αλλά θα φέρνει στο προσκήνιο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε μια κοινωνία ομοφοβική, ρατσιστική και βαθύτατα συντηρητική.

εντολή για πλύση

Του Γιώργου Πρασσά

η Αριστερά του ΕΣΠΑ

1. Η ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΗ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΗΔΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ...

2. Κ. Χατζημπίρος: Τιμή σε όσους ΔΗΜΑΡίτες ψήφισαν Ν.Δ.!

και η ακροδεξιά της ΕΡΕ

3. Μαζικά Χρυσή Αυγή ψήφισε και πάλι η αστυνομία

4. Κηδεία αστυνομικού με έντονη παρουσία της Χρυσής Αυγής

Οργανωθείτε στον ΣΥΡΙΖΑ για να κτίσουμε την ΧΕΣΜΠΟΛΑΧ της Ελλάδας!

Σήμερα ο κόσμος που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται διχασμένος σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα στελέχη των μηχανισμών και οι τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων είναι ευχαριστημένοι που έφυγε από πάνω τους το βάρος της κυβερνητικής εξουσίας σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που είχαν επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες για μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και με την ψήφο τους έδειξαν πως θεωρούν ρεαλιστικό το σύνθημα “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” αλλά αισθάνονται για το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό που δήλωσε και ο Α. Τσίπρας: «Φθάσαμε κοντά στην πηγή να πιούμε νερό, αλλά δεν ήπιαμε».

Την αγανάκτηση αυτού του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα πρέπει να την μετατρέψει σε οργανωμένη πολιτική πάλη. Πέρα από το ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση στην βουλή ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του άλλα δυο σημαντικά καθήκοντα που θα πρέπει να τα διεκπεραιώσει άμεσα:

1. Την πολιτική οργάνωση των λαϊκών μαζών που τον στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα συμμετοχικό και δημοκρατικό πολιτικό σχηματισμό. Το πρότυπο εξουσίας και διοίκησης που θέλεις για το κράτος και στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας θα πρέπει πρώτα απ' όλα να το εφαρμόζεις στο ίδιο σου το σπίτι.
2. Την στήριξη των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και τις πρωτοβουλίες αλληλέγγυας οικονομίας ως πολιτικές πρακτικές που δεν διαμεσολαβούντα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης και απευθύνονται άμεσα στην κοινωνία. Αν η πολιτική στόχευση περιορίζεται αποκλειστικά σε θέσεις που μπορούν να πραγματωθεί μόνον μέσα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης (εθνικοποιήσεις τραπεζών, αλλαγή νομισματικής πολιτικής, κλπ, κλπ) όπως οι πολιτικές του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε δεν μπορείς να αποκτήσεις οργανικούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση. Είναι αναγκαία η αδιαμεσολάβητη από το κράτος και τους θεσμούς του πολιτική απεύθυνση στην κοινωνία μέσα από πρωτοβουλίες και θεσμούς αυτοοργάνωσης που δίνουν άμεσες διεξόδους στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, ώστε κανένας φτωχός πολίτης να μη μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κανένας άνεργος να μη μείνει χωρίς περίθαλψη, κανένας πεινασμένος χωρίς φαγητό...
   

Εμπρός για νέες ήττες, εμπρός για νέες συντριβές;

Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Δεν περίμενε κανείς ότι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κρατούσαν τα ποσοστά της 6 Μάη. Ίσως ωστόσο περίμενε μια πιο προσεκτική -και σε ένα βαθμό αυτοκριτική- ανάγνωση του αποτελέσματος για μια πολιτική που χάρισε και στους δύο την ήττα.

Οι πρώτες ενδείξεις επιβεβαιώνουν την κλασσική ερμηνεία: “Δώσαμε δύσκολη μάχη, ευτυχώς σύντροφοι, αντέξαμε”. Συνήθως συμπληρώνεται από το επαναστατικό μότο πως “αν οι εκλογές αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες”, καθώς και από την λενινιστική αλήθεια πως οι επαναστάτες δεν κρίνονται από τις εκλογές αλλά από την ταξική πάλη.

Κι έτσι, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ζήσουμε μια περίοδο με μπόλικες δόσεις επαναστατικής ρητορείας για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ωστόσο υπάρχει μια αντίφαση: Αν οι εκλογές δεν είναι κριτήριο των πάντων, γιατί τότε η παρουσία σε αυτές είναι το κριτήριο των πάντων; Γιατί για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επέλεξε μια δημόσια διατυπωμένη πρόταση μελών της για συνεργασία ή στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί η πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον εκλογικό της διαχωρισμό;