Aκυβερνησία...

Του Γιώργου Πρασσά

O κίνδυνος ακυβερνησίας και η απάντηση του KKE και της Aριστεράς

Με αυτό το περιστατικό θα ασχοληθεί ο "αντιφασίστας" κ. Χρυσοχοίδης;

Και μετά ο κ Χρυσοχοίδης, μας λέει πως για την άνοδο της Χρυσής Αυγής φταίει η ...αδράνεια του Τσίπρα. Θαυμάστε εδώ τους άνδρες του κ. Χρυσοχοίδη που δεν αδρανούν. Χρυσαυγίτες με στολή, είναι επιεικής χαρακτηρισμός ή μας φαίνεται;

Με αυτό το περιστατικό θα ασχοληθεί ο "αντιφασίστας" κ. Χρυσοχοίδης;

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
http://www.ksm.gr/

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει προεκλογικά την ίδρυση του νέου “ΕΛΑΣ"!

Από την συνάντηση του  πρόεδρου του ΣΥΝ με τον "αρχηγό" του νέου "ΕΛΑΣ"...

Παρουσιάζουμε κατ' αποκλειστικότητα το 1ο προεκλογικό video του ΣΥΡΙΖΑ για τις ερχόμενες εκλογές, το οποίο καταγράφει σημαντικές αλλαγές στην στρατηγική της ηγεσίας της Κουμουνδούρου για τον σοσιαλισμό και την επανάσταση, αφού εγκαταλείπει το ειρηνικό δρόμο και τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Μετά την οργάνωση λαϊκών πολιτοφυλακών που πρωτοστάτησαν στους προπηλακισμούς και τα γιουρτώματα του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης και των λακέδων της, τώρα προχωρά στο επόμενο βήμα, στην ίδρυση του Εθνικού Λαϊκού Στρατού που θα αναλάβει την απελευθέρωση της χώρας από τους κατακτητές του ΔΝΤ και της ΕΕ:

Ήδη,ο υπεύθυνος πολιτικός καθοδηγητής του νέου ΕΛΑΣ, έδωσε στην δημοσιότητα το παρακάτω “Συμβόλαιο Τιμής με τον Ελληνικό Λαό”:

Ομνύω πίστιν εις τα Ιερά Νάματα του Ελληνισμού.

Εφόσον εκλεγώ βουλευτής θα τηρήσω όλες τις δεσμεύσεις μου, όπως εξηγγέλθησαν προεκλογικώς.

Ουδέποτε θα συνεργαστώ με τους προδότες και τους δωσίλογους του Μνημονίου.

Θα αγωνιστώ μέχρις εσχάτων για να οδηγηθούν στην αγχόνη, στην πλατεία Συντάγματος.

Άλλως, εις περίπτωσιν κυβιστήσεως, αποδέχομαι προκαταβολικώς την θανατική ποινή, επί ασπαλάθων, επιβληθησομένη από λαϊκά δικαστήρια. Ως αρμόζει εις τους τυράννους.

Παραιτούμαι της βουλευτικής ασυλίας για αδικήματα αφορώντα την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Αναγνωρίζω προκαταβολικώς τον θεσμό της ανακλητότητος των αιρετών αξιωματούχων, και αποδέχομαι ότι οι εντολείς μου έχουν την εξουσία να με ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή, ασχέτως τί ορίζει η ισχύουσα νομοθεσία.

Μετά τιμής

Ιφικράτης-Απόστολος Αμυράς

υποψήφιος βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, στην Α' εκλογική περιφέρεια Αθηνών.

Περισσότερες πληροφορίες για την υποψηφιότητα του Ι. Αμυρά, εδώ:

Μια διαφορετική "παρέλαση" από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...

Εκλογές: Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

Το κοινοβούλιο, τα κόμματα και οι εκλογές εμφανίστηκαν μαζί με τον κυρίαρχο ρόλο της αστικής τάξης στην κοινωνία. Σε όλη την ιστορική πορεία μέχρι σήμερα, μπορεί να άλλαξαν οι τρόποι αντιπροσώπευσης, αλλά παρέμεινε σταθερό το νόημα του κοινοβουλίου και το περιεχόμενο των εκλογών. Αποτελούν τα κυριότερα μέσα νομιμοποίησης της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα ενδιάμεσα στρώματα συμμετέχουν στο κοινοβούλιο με τα δικά τους κόμματα, αλλά λειτουργούν σαν ομάδες πίεσης για παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων, χωρίς να τους επιτρέπεται η ουσιαστική αμφισβήτηση αυτής της κυριαρχίας. Όσες φορές αμφισβητήθηκε, είτε απέτυχε γιατί την έπνιξαν στο αίμα, είτε, ελάχιστες φορές, πέτυχε και δημιούργησε στην πορεία πάλι ένα καθεστώς κυριαρχίας μιας μικρής μειοψηφίας, μιας νέας άρχουσας τάξης, που όπως η παλιά είχε στα χέρια της τον τρόπο και τα μέσα οργάνωσης της κοινωνίας προς όφελός της.

Τα κόμματα κουβαλάνε το ίδιο προπατορικό αμάρτημα του εμπνευστή τους, δηλαδή της αστικής τάξης. Είναι σχηματισμοί ιεραρχικοί όπου αποφασίζουν οι λίγοι ‘’εκλεκτοί’’ για τους πολλούς. Στους πολλούς αναγνωρίζεται το δικαίωμα αραιά και που να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι αποφασίζουν για όλα τα θέματα, κρίσιμα ή μη, χωρίς τη δέσμευση από τη γνώμη των εντολέων τους. Δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καν αντιπροσώπευση αλλά εξουσιοδότηση εν λευκώ. Αυτό δημιουργεί παθητικότητα στους πολλούς και κυριαρχία και προνόμια στους λίγους. Έτσι όλα τα κόμματα αναπαράγουν τον εαυτό τους όταν βρεθούν στην εξουσία, δημιουργώντας μια κοινωνία με ιεραρχία, ανισότητα, καταπίεση και εκμετάλλευση. Μια κοινωνία των λίγων ευνοημένων και των πολλών παραπεταμένων.

Γιώργος Κύρτσος: Τότε και τώρα...

ΤΟΤΕ..

...Στο ίδιο τραπέζι ιστορικά πρόσωπα της Αντίστασης, όπως ο Γραμματέας του ΕΑΜ Θανάσης Χατζής, με τους Βρετανούς αξιωματικούς συνδέσμους με τους αντάρτες, όπως ο ταξίαρχος Eddie C.W. Myers, αρχηγός της ΒΣΑ (Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή) και ο καθηγητής Nicholas Hammond, αξιωματικός σύνδεσμος στη Βόρεια Ελλάδα και αναπληρωτής αρχηγός της ΒΣΑ, μαζί με ιστορικούς … ιστορικούς, όπως ο Χάγκεν Φλάισερ, ο Heinz Richter και ο Προκόπης Παπαστράτης. Ιδανική ευκαιρία να ξεκαθαριστούν πολλά πράγματα, από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές και να δοθούν απαντήσεις σε πολλά “γκρίζα” σημεία, ειδικά για την βρετανική ανάμιξη στα εσωτερικά των ελληνικών υποθέσεων, όπως κι έγινε, σε κάποιον βαθμό. Ένας σύνεδρος, όμως, είχε προσέλθει στην αίθουσα με μια κάπως … διαφορετική ατζέντα. Ενώ λοιπόν εξελισσόταν μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση για τον Τσόρτσιλ, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τα Τάγματα Ασφαλείας, την SOE κ.ο.κ., ο σύνεδρος αυτός πήρε το λόγο, και είπε τα εξής (ναι, το κουΐζ μας αφορά την ταυτότητα του συνέδρου αυτού, για αυτό και σβήσαμε το ονοματεπώνυμό του από τις σκαναρισμένες σελίδες)...

Όλο το κείμενο εδώ:  [Ιστορικό/πολιτικό κουΐζ: Ποιός ήταν ο εμπαθής και φανατικός Κνίτης που αναστάτωσε το συνέδριο των ιστορικών στο Λονδίνο το 1978;;;]

ΤΩΡΑ...

Η ένταξη του Γιώργου Κύρτσου στο ΛΑΟΣ και μάλιστα η ανάθεση σ’ αυτόν της εκπροσώπησης του κόμματος από τον Γιώργο Καρατζαφέρη επισκίασε όλες τις άλλες μεταγραφές πολιτικών στελεχών, που δεν είναι και λίγες σ’ αυτό το τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό. Ξάφνιασε πολλούς η ένταξη στο κόμμα της Ακροδεξιάς ενός πετυχημένου δημοσιογράφου, εκδότη και επιχειρηματία και μάλιστα την ώρα που το κόμμα αυτό κλυδωνίζεται από διασπάσεις και αμφισβητείται σοβαρά η ικανότητά του να εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή.

Τα είχαμε πει...

  (με αφορμή το πρόσφατο “σύμφωνο ΚΑΖΑΚΗ – ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ”)

Πριν λίγες μέρες γράφαμε:

Η πολιτική εξουσία και ο αστισμός έχουν καλύτερη αίσθηση των πραγμάτων απ' ότι έχει η Αριστερά. Γιαυτό και γνωρίζουν πως να διαμορφώνουν τις νέες "εθνικές" συναινέσεις. Η προεκλογική περίοδος δεν θα σφαγιαστεί από τις διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού και τις σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, αλλά από την εθνική αναδίπλωση και την ξενοφοβία, είτε πρόκειται για οικονομικούς μετανάστες είτε για Γερμανούς κεφαλαιοκράτες.

..Η Αριστερά με αυτές τις πολιτικές της στρώνει το χαλί στις συντηρητικές δυνάμεις και την ακροδεξιά. Επιπρόσθετα, εγκλωβισμένη στην αναπαραγωγή των αστικών μύθων για την “παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας και την “εθνική ανάπτυξη” και άλλα συνδιαχειριστικά παρόμοια, διαμορφώνει προγραμματικές κυβερνητικές προτάσεις οι οποίες για να πραγματωθούν δεν απαιτούν ισχυρό λαϊκό κίνημα, αλλά ισχυρό κράτος. Αυτό το ισχυρό κράτος όμως μπορούν να το στηρίζουν και να το εγγυηθούν, άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αυτές που υπόσχονται με αξιόπιστο τρόπο την επιβολή της "τάξης" και της "ασφάλειας" στο εσωτερικό της χώρας. Με αιχμή το "μεταναστευτικό", ήδη έχουν αρχίσει να διεκδικούν ακριβώς αυτόν τον ρόλο και να κάνουν πράξη το όραμά τους για το διάδοχο πολιτικό καθεστώς που θα αποκαταστήσει την κρίση του σημερινού πολιτικού συστήματος.

(Από το:Το "ευρώ" ή το "μεταναστευτικό" θα σφραγίσει την προεκλογική περίοδο;)

- Πόση είναι η απόσταση από το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέχρι τον ...Παπαθεμελή;

- Μικρή, πολύ μικρή. Μόνον ένας Καζάκης!

Οι τελευταίες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή επαληθεύουν πλήρως τις επισημάνσεις που είχαμε κάνει σε παλαιότερα κείμενά μας για τα πραγματικά κίνητρα της μικροπολιτικής διαφόρων μορφωμάτων της αριστεράς που οχυρώνονται δήθεν πίσω από διάφορες πολιτικές διαφωνίες.

Η γραμμή “εδώ και τώρα έξω από την ΕΕ και το ευρώ” γίνεται η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για διάφορες εκδοχές του αστισμού ώστε να αποκτούν αντικαπιταλιστικό προσωπείο. Ακόμα και το “διεθνιστικό” ΣΕΚ υμνούσε το “αριστερό χέρι” του Παπαθεμελή. Πριν λίγο καιρό γράφαμε:

Ο κ.Αλαβάνος και οι εκλογές

Αναδημοσίευση από το  roides.wordpress.com

Η θέση του είναι στο ΣΥΡΙΖΑ

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Διαβάζω πως η «Ανταρσύα» τελικά απορρίπτει, λόγω εσωτερικών ενστάσεων, τη συνεργασία με τον κ.Αλαβάνο, θεωρώντας τον ως μια προβεβλημένη προσωπικότητα με συγκεκριμένο στίγμα, η οποία θα επικαλύψει («καπελώσει») το σχήμα. Άθελά τους αυτοί που τον απορρίπτουν τον προστατεύουν. Ο κ.Αλαβάνος δεν είναι Ζαν Πωλ Σαρτρ και είναι αστείο να γίνεται κάποιος αριστεριστής στα γεράματα, ιδιαίτερα όταν έχει μια δεδομένη διαδρομή, 23 χρόνια ως ευρωβουλευτής και μετά και κάποια θητεία ως αρχηγός ενός δημοκρατικού, ευρωπαϊκού προσανατολισμού, αριστερού, ανανεωτικού, έστω και ριζοσπαστικού, κόμματος. Πέρα από αυτά ο κ.Αλαβάνος προέρχεται από ένα μεγαλοαστικό οικογενειακό κεντρώο περιβάλλον με πολλούς βουλευτές και έναν υπουργό πατέρα, γεγονός που κάνει την εικόνα του οργισμένου αριστεριστή λίγο καρικατούρα. Αποφεύγω να θυμίσω τις πολύ περίεργες θέσεις του κ.Αλαβάνου με πρόσωπα και καταστάσεις της Εκκλησίας, τις ολότελα αναντίστοιχες με το ανατρεπτικό του προφίλ, οι οποίες δεν αντέχουν στην παραμικρή δοκιμασία της ηθικής και της λογικής. Τις εκλαμβάνω ως ένδειξη ενός εκρηκτικού παρορμητικού χαρακτήρα ο οποίος δρα συχνά έξω από τον εγκεφαλικό έλεγχο.

Η Αριστερά ανακαλύπτει ξανά τον πατριωτισμό (αφού έχει ήδη ανακαλύψει την Αμερική)

Αναδημοσίευση από το REDNoteBook

Επί τέσσερις δεκαετίες μας πιπίλαγαν την ιδέα της κοινής ευρωπαϊκής πολιτισμικής και πολιτικής ταυτότητας. Μόλις έσκασε η φούσκα, άρχισε το παλιό παιχνίδι των ευθυνών με βάση τα εθνικά στερεότυπα: οι «άπληστοι Γερμανοί», οι «επαναστάτες Ιρλανδοί», τα «λαμόγια Ιταλοί», οι «τεμπέληδες Έλληνες» και -αν χρειαστεί- οι «αδερφές Εγγλέζοι» και οι «ραδιούργοι Εβραίοι». Και η Αριστερά; Aυτή σα να μην έμαθε ποτέ τίποτε, τσιμπάει το δόλωμα και επικαλείται ξανά τον πατριωτισμό των Ελλήνων

Του Αρίστου Γιαννόπουλου

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, όταν πιτσιρικάδες πηγαίναμε στο σινεμά να χαζέψουμε τον Μπρους Λή, τον Τέρενς Χιλ ή την Ορνέλα Μούτι, έπρεπε να υποστούμε ως προκαταρκτικό βασανιστήριο ένα φιλμάκι που εκθείαζε το ιδανικό του Καρλομάγνου «για μιαν Ευρώπη Ενιαία, απ΄ τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια». Δεν ξέρω γιατί οι προπαγανδιστές της μετέπειτα Ε.Ε. είχαν μπει στον κόπο να σκυλεύσουν το νεκρό από τον καθεδρικό του Ακυίσγρανου - μάλλον επειδή ήταν φευγάτος εδώ και σχεδόν 12 αιώνες. Και άλλοι όμως, πιο πρόσφατοι αυτοί, ονειρευτήκανε μιαν ενωμένη (υπό την εξουσία τους) Ευρώπη, αλλά υπήρχαν ακόμη ζώντες που αδυνατούσαν να ξεχάσουν τα έργα και τις ημέρες τους.

Όσον καιρό, βέβαια, στα μυαλά των υπηκόων (μελλοντικών και νυν) της Ε.Ε. καλλιεργούνταν η μυθολογία μιας κοινής Ευρώπης, τα απανταχού τραπεζικά λαμόγια είχαν ήδη ενοποιηθεί και απομυζούσαν το νέο διευρυμένο θηρευτικό κοινό τους των 325 εκατομμυρίων. Επί χρόνια ήμασταν όλοι Ευρωπαίοι και μοιραζόμασταν ένα κοινό σπίτι (με Φιλιππινέζες υπηρέτριες και Βούλγαρους κηπουρούς, εννοείται). Αλλά όταν τα σκατά χτύπησαν τον ανεμιστήρα, οι περιφερειακοί πολιτικοί παράγοντες (με την άμετρη υποστήριξη των εθνικών ΜΜΕ), ανέσυραν όλα τα παλαιά στερεότυπα που υποτίθεται είχανε ξεχαστεί. Οι Γάλλοι έγιναν και πάλι αναποτελεσματικοί πουρκουάδες, οι Γερμανοί άπληστοι τραπεζικοί, οι Ιταλοί γκομενιάρηδες μαφιόζοι και οι Έλληνες τεμπέληδες και τρακαδόροι Ζορμπάδες που χρωστάμε σε όλο τον κόσμο. Ώρες-ώρες, μου φαίνεται πως ακόμη και οι αριστεροί αλληλέγγυοι απ΄ όλη την Ευρώπη, που έρχονται στην Ελλάδα για να μάθουν και να μας συμπαρασταθούν, περιμένουν να μας δουν να πεταγόμαστε ξαφνικά επάνω και να αρχίζουμε να χορεύουμε συρτάκι, σπάζοντας πιάτα και αναφωνώντας «tzatziki, malaka, moussaka, agapi mou!».

Εκλογές, κόμματα, και κινήματα: Προβληματισμοί από το παράδειγμα της Αργεντινής

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

"Η πραγματική δημοκρατία
βρίσκεται στους δρόμους",
 "Να φύγουν όλοι"

Τραβώντας το φρένο κινδύνου

Της Marina Sitrin*

"Ο Μαρξ είπε ότι οι επαναστάσεις είναι η ατμομηχανή της παγκόσμιας ιστορίας. Ίσως, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μπορεί οι επαναστάσεις να είναι η πράξη με την οποία η ανθρωπότητα που ταξιδεύει μέσα στο τρένο τραβάει το φρένο κινδύνου". Τα λόγια του Walter Benjamin ταιριάζουν απόλυτα με ό,τι συνέβη σε όλο τον κόσμο το 2011 και σε πολλά μέρη πριν από αυτό, και πολύ νοτιότερα, από την Τσιάπας και την Οαχάκα του Μεξικού έως την Αργεντινή. Τα κινήματά μας είναι η κραυγή του "Όχι!". Το "Φτάνει πια!". Το "Να φύγουν όλοι!". Είναι η συλλογική άρνησή μας να παραμείνουμε παθητικοί σε μια αφόρητη κατάσταση. Και έτσι εμείς τραβάμε το φρένο κινδύνου, παγώνουμε το χρόνο, και αρχίζουμε να δημιουργούμε κάτι καινούργιο. Δεν είμαστε καν σίγουροι τι είναι αυτό. Ξέρουμε ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ανοιχτό χώρο. Το με τι μοιάζει το ανακαλύπτουμε μαζί, καθώς δημιουργούμε, και από το πώς δημιουργούμε: μαζί, οριζόντια και με επίδραση. Τι κάνουμε και πώς το κάνουμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, και τα δύο είναι μέρος αυτού του προεικονιστικού κινήματος.

Για μια - ακόμα - ευκαιρία που χάθηκε..

 Ανακοίνωση της ΑΡΑΣ

Για μια - ακόμα - ευκαιρία που χάθηκε..

H Aριστερά έχασε άλλη μια ευκαιρία σε μια κρίσιμη περίοδο. Η άρνηση της πλειοψηφίας των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ,ΣΕΚ,ΟΚΔΕ Σπάρτακος) να συνεργαστούν και εκλογικά με τις δυνάμεις του ΜΑΑ αποδυναμώνει την κατεύθυνση που η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει όλο αυτό το χρονικό διάστημα μέσα στο κίνημα: την υποστήριξη ενός σχεδίου άμεσης διεξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων με παύση πληρωμών/διαγραφή του χρέους-έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ-εθνικοποιήσεις τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων με εργατικό και λαϊκό έλεγχο-απαγόρευση απολύσεων-αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Μιας διεξόδου που θα επιβληθεί με τον αγωνιστικό καταναγκασμό του κινήματος και που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων.  Όταν σ’αυτό το πλαίσιο υπάρχει συμφωνία δεν υπάρχει καμία δικαιολογία (ούτε χρονική) για να μην προχωρήσουν συνεργασίες χωρίς αποκλεισμούς και σε ισότιμη βάση. Υπάρχουν μόνο ευθύνες, συλλογικές και ατομικές. Υπάρχουν μόνο αγκυλώσεις και μικροηγεμονισμοί. Εμείς από τη μεριά μας ξέρουμε ότι και έφικτο ήταν και αναγκαίο να βαδίσουμε μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του ΜΑΑ που υποστηρίζουν την ίδια κατεύθυνση. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ενδυνάμωση αυτής της κατεύθυνσης, αυτού του πολιτικού σχεδίου, του μόνου που μπορεί άμεσα να εφαρμοσθεί στην πράξη, του μόνου που μπορεί να αναδιατάξει τους συσχετισμούς υπέρ των δυνάμεων της εργασίας. Θα παλέψουμε και στις εκλογές αυτό το σχέδιο να γίνει κτήμα ευρύτερων λαϊκών μαζών μέσα από την καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα συνεχίσουμε (αταλάντευτα) να αντιμαχόμαστε απόψεις που υποτιμουν τους άμεσους πολιτικούς στόχους και παραπέμπουν την επίτευξή τους στο επέκεινα (της λαϊκής εξουσίας, της ανατροπής των συσχετισμών στην ΕΕ, της επανάστασης και του κομμουνισμού). Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε  έτσι ώστε να ενωθούν σε μια κοινή μετωπική συγκρότηση όλοι όσοι το υποστηρίζουν, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυνάμεις του ΜΑΑ, αλλά και μια σειρά άλλων δυνάμεων που λόγω των δικών τους αγκυλώσεων παραμένουν εγκλωβισμένοι σε άλλες λογικές.