ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ANGLO IRISH BANK

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

«Πέρα από την επιβαλλόμενη στην Ιρλανδία από τις Βρυξέλλες συμμετοχή της στον Μηχανισμό του ΔΝΤ - ΕΚΤ – ΕΕ, σοβαρότατο ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχουν οι εξελίξεις στην Anglo Irish Bank.

H τράπεζα αυτή, κύρια υπεύθυνη για την κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος της Ιρλανδίας με τη συμμετοχή της στη φούσκα της αγοράς ακινήτων, ανίκανη να ανταπεξέλθει στα ανοίγματά της, έχει περιέλθει εδώ και αρκετό χρόνο στην κρατική ιδιοκτησία.

Αυτό το Σαββατοκύριακο η κρατική διοίκηση της Anglo Irish Bank αποφάσισε την ανταλλαγή ομολόγων της με νέα ομόλογα της δημόσιας πια τράπεζας στο 20% της αναγραφόμενης αξίας των παλιών. Υπήρξε δηλαδή παραγραφή 80% της αξίας του συγκεκριμένου χρέους. Οι κάτοχοι των ομολόγων αυτών αναγκάσθηκαν στην πλειοψηφία τους να αποδεχθούν αυτή την ανταλλαγή. Αποφασίσθηκε μάλιστα ότι όσοι μέτοχοι δεν την δεχθούν θα αποζημιωθούν τελικά μόνο με το 1% της αρχικής αξίας, δηλαδή παραγραφή 99%.

Ακόμη και μέσα στη λογική του συστήματος η παραγραφή χρεών σε ομόλογα, και μάλιστα σε πολύ υψηλό ποσοστό, έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη που ο πρωθυπουργός επιμένει να έχει αποκλείσει την έννοια της παραγραφής όχι μόνο από τις διεκδικήσεις του, αλλά ακόμη και από τους προβληματισμούς του. Η επίδειξη όμως διαγωγής κοσμιωτάτης στα κερδοσκοπικά κεφάλαια γίνεται με απάνθρωπο τίμημα για τον ελληνικό λαό.

Για το Μέτωπο η παραγραφή είναι στο κέντρο της πολιτικής του πρότασης για το χρέος.»

Aθήνα 21.11.2010

Επίσης, σχετικά τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ε.Ε. σας προτείνουμε να διαβάσετε 3 άρθρα που κατά την γνώμη μας αξίζει να τα διαβάσει κανείς, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις των συγγραφέων τους:

1. Ευρωπαϊσμός ή διεθνισμός; του Στάθη Κουβελάκη

2. Δεν εντάσσεται στα συμφέροντα των εργαζομένων η έξοδος του ελληνικού καπιταλισμού από το ευρώ του Γιάννη Μηλιού
3, Λαπαβίτσας: Η χώρα μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας

Μετά τις εκλογές Τι;

...Για επίλογο, θα θυμίσω τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2002. Τότε τα δύο τροτσκιστικά κόμματα η LCR και η LO πήραν από 5%, ενώ το ΚΚ μετά βίας 3,4%. Η αδυναμία τους να παράξουν ένα ενιαίο αντικαπιταλιστικό σχέδιο, οδήγησε και τα δύο κόμματα στο 1,5% μόλις 2 μήνες μετά, στις βουλευτικές εκλογές. Το ΚΚ ξαναήλθε στο προσκήνιο ενώ και τα δύο βολοδέρνουν στα ίδια ποσοστά, αδυνατώντας να κεφαλαιοποιήσουν ακόμα και μεγάλες κινηματικές συγκυρίες όπως οι επιτροπές ενάντια στο ευρωσύνταγμα στα 2006, αφού δημιουργούν ή καταργούν, ταχτικίστικα και προσχηματικά, «κοινά» εκλογικά κατεβάσματα που δεν εμπνέουν καμιά προοπτική.

Αν δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς το σημερινό 2+2%, τότε αυτό θα βαραίνει το παρελθόν σου και θα καθιστά πιο σπάνιες τις επόμενες «ευκαιρίες»…

Απόσπασμα,από  κείμενο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Gatouleas, Ολόκληρο θα το βρείτε εδώ: να μη χάσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη δική της ευκαιρία

Το μετέωρο βήμα του μετώπου

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Το μετέωρο βήμα

Όπως κάθε καλός προβοκάτορας που σέβεται τον εαυτό του, το παρόν ιστολόγιο επιθυμούσε διακαώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ακόμη κι αν δεν έφερνε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, να έφερνε τουλάχιστον ένα ταράκουλο στην αριστερά. Οι ευγενείς μου προσδοκίες δυστυχώς δεν υλοποιήθηκαν, τα αποτελέσματα δεν απελευθέρωσαν αναταράξεις, σεισμικές δονήσεις και τεκτονικές αλλαγές. Πέραν του γνωστού ρήγματος που παρέμεινε ευτελής γράνα, πνιγμένη μάλιστα στα βάτα, ξώκειλε και η απόπειρα του Μετώπου στις ξέρες της απαξίωσης του Σύριζα.

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους εναπομείναντες αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, πέραν του εξαδέλφου Φώντα, επιχείρησαν να μιλήσουν θετικά για την Ελεύθερη Αττική και δεν εισέπραξαν ένα μεγαλειώδες «τα κάνατε σκατά». Ανεξαρτήτως της ευθύνης που έχει ο καθείς στο σκάτωμα και το ξεσκάτωμα, η απόδοση της ευθύνης λειτούργησε συντριπτικά.

Στην αρχή είχα εκπλαγεί με τον δεύτερο γύρο, το ταξίδι στα Κύθηρα, το κλείδωμα της τρόικας έξω από την Περιφέρεια. Αλλά λέω στον εαυτό μου, μην είσαι κλασομπανιέρας, κάτι θα ξέρουν οι σύντροφοι και βάζουν μεγάλους στόχους. Μετά αγριεύτηκα με το «θα πάμε φυλακή για να βρουν οι νέοι δουλειά». Λίαν ευστόχως μου απάντησε η γειτόνισσά μου «να πάτε ρε παιδιά, γιατί να μην πάτε, επιτέλους σε αυτή τη χώρα κάποιος πρέπει να πάει φυλακή». Άντε να της εξηγήσεις ότι δεν εννοεί αυτό ο Αλέκος.

η συνέχεια του κειμένου και σχόλια, εδώ: Το μετέωρο βήμα του μετώπου

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του Δημήτρη Μπίρμπα

( Σημειώνουμε ότι ο Δημήτρης Μπίρμας ήταν υποψήφιος δήμαρχος στο Αιγάλαιω, στηρίχτηκε από τον πρώην ενιαίο ΣΥΝασπισμό και πήρε 12,20% και 3.738 ψήφους.)

Οι περιφερειακές και τοπικές εκλογές αποτέλεσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για διαγνωστική «μαγνητική» τομογραφία των εγκεφαλικών (ιδεολογικών) συνδρόμων της Αριστεράς. Τα είχαμε όλα και σε μεγάλη ένταση, βοναπαρτισμούς, ιδεολογικούς αυτισμούς, σύνδρομα καταδίωξης, ναρκισσισμούς και κρίσεις μεγαλείου, πολιτική δυσλεξία. Είμασταν κυριολεκτικά η χαρά των πολιτικών και ιδεολογικών (ψυχ)αναλυτών μας.

Αν στείλαμε ένα μήνυμα σε μια απογοητευμένη και αμήχανη κοινωνία, -βαθιά συντηρητική και ιδιόρρυθμα θρησκευόμενη μην ξεχνάμε – είναι ότι οι αριστεροί δεν μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους και να συνυπάρχουν. Λένε ωραία πράγματα, κάνουν γενικά καλές διαγνώσεις, αλλά κυριολεκτικά αδυνατούν να συνυπάρξουν αν δεν συμφωνήσουν απόλυτα μεταξύ τους και είναι τέτοια η ένταση αυτών των καυγάδων, διαφωνίες στο μερικό, ώστε εξαφανίζουν κυριολεκτικά από το προσκήνιο – και με τη βοήθεια των συστημικών media – την ουσία των προτάσεών τους. Οι «εχθροί» της μεταμοντέρνας πολιτικής ως οι βασικοί τροφοδότες της, τέτοια διορατικότητα.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ στα ΔΙΟΔΙΑ ΜΑΛΓΑΡΩΝ

Μια μέρα μετά τις εκλογές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυξάνει τα διόδια των Μαλγάρων από 2,00 Ε σε 2,80 Ε για τα επιβατικά οχήματα. Αντίστοιχες αυξήσεις ισχύουν ήδη και για τα υπόλοιπα οχήματα.

Δεν είναι γνωστό το παρασκήνιο της 40% αύξησης. Μια τέτοια αύξηση στην εποχή του μνημονίου είναι σε κάθε περίπτωση εξοργιστική. Επισημαίνουμε όμως ότι η "Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου ΑΕ" (πολυεθνική κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν και ντόπιοι μεγαλοεργολάβοι) η οποία διαχειρίζεται το τμήμα της εθνικής οδού "Μαλλιακός-Κλειδί", είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να εισπράτει ένα τμήμα των διοδίων Μαλγάρων σαν αποζημίωση για τη μη λειτουργία των διοδίων Αιγινίου. Υπενθυμίζουμε ότι η εν λόγω εταιρεία καταγράφει τις διελεύσεις των αυτοκινήτων από τα διόδια του Αιγινίου, τα οποία δε λειτουργούν έπειτα από τις κινητοποιήσεις των επιτροπών κατοίκων.

Οι κάτοικοι της βόρειας Ελλάδας και της Δ. Μακεδονίας στενάζουν με τις νέες αυξήσεις καθώς και τη λειτουργία των διοδίων Πολυμύλου. Οι κάτοικοι της Πιερίας στενάζουν από τα διόδια Λεπτοκαρυάς και είναι εξοργισμένοι από την αποκοπή της Λεπτοκαρυάς για την κατασκευή πλευρικών διοδίων.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΛΓΑΡΑ!

ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ - ΑΝΥΠΑΚΟΗ!

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ- ΣΤΟΠ Θεσσαλονίκης καλεί σε κινητοποίηση στα Μάλγαρα την Κυριακή 21/11. Ξεκινάμε με λεωφορείο που θα διατεθεί αλλά και τα οχήματά μας στις 10.30 το πρωί από το Αγαλμα του Βενιζέλου. Τηλ. επικοινωνίας Γιώργος Θεοδωρόπουλος 6977034350, Νίκος Νούλας 6974479243

Το ΚΚΕ στα χνάρια της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ!...

Η φετινή πορεία ξεκίνησε ύστερα από καταρρακτώδη βροχή με την συμμετοχή περίπου 50.000 διαδηλωτών, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς, όσοι συμμετείχαν στην ξεχωριστή πορεία του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η συμμετοχή της νεολαίας. Το ΚΚΕ παίρνει μαθήματα από τον αστισμό και σημειώνει αξιόλογη πρόοδο ως μαθητής. Σήμερα αντέγραψε πιστά τις πρακτικές των ηγεσιών της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στις μεγάλες διαδηλώσεις ακολουθούν συνήθως παράδρομους για να παρακάμψουν τον κύριο όγκο των διαδηλωτών και να προωθηθούν στην κεφαλή της πορείας. (Περισσότερες πληροφορίες για αυτές τις πρακτικές καθώς και εικόνες από την εφαρμογή τους, έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα εδώ: Ποιούς φοβούνται οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ;)

Μόλις λοιπόν σταμάτησε η βροχή, το ΚΚΕ με βήμα ταχύ εισήλθε στην οδό Πανεπιστημίου και κατευθύνθηκε προς την πλατεία Συντάγματος. Μπροστά το φορτηγάκι, πίσω η Παραρήγα με το κίτρινο αδιάβροχο και την προσωπική φρουρά της και παραπίσω το ΠΑΜΕ. Μόλις έφθασαν στο ύψος της Μ. Βρετάνιας, τοποθέτησαν περιφρούρηση στην γωνία με την Βουλή για να σταματήσει την πορεία που έφτανε εκείνη την στιγμή από την Σταδίου. Μόλις πέρασε και το τελευταίο μέλος του ΠΑΜΕ από την Πανεπιστημίου, η περιφρούρηση αποσύρθηκε από την θέση της και ακολούθησε ως οπισθοφυλακή. Όμως απ' ότι ακούγεται, αυτά τα μέτρα περιφρούρησης δεν είναι αποτελεσματικά και ήδη έχει εσωτερικά προσβληθεί το κόμμα της εργατικής τάξης από τον ιό του “οπορτουνισμού” και του “αναθεωρητισμού”...

Ένα video με εικόνες από τον ελιγμό του ΚΚΕ και την πορεία που ακολούθησε:

"Ετεροτοπίες" της 17ης Νοέμβρη...

Σήμερα, 17 Νοέμβρη δεν θα πούμε τίποτα για το Πολυτεχνείο του 73. Θα προβάλουμε ένα επίκαιρο ζήτημα εκτός του κλίματος που κυριαρχεί στους χώρους της Αριστεράς αυτές τις μέρες:

Στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου συμβαίνουν και αυτά...

Εικόνες από την διαδήλωση της 15/11/2010 και την επαφή της με τους "εργατοπατέρες"...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους συντρόφους που τους τρέχουν τα σάλια μπροστά στην "σιδηρά πυγμή" του Περισσού:

Η 3η κάλπη που δεν υπήρξε και ο 3ος γύρος που θ' έρθει...

Με την ολοκλήρωση και του 2ου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, ξεκαθάρισε το θολό προεκλογικό τοπίο. Η απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που ανέδειξε ως νικητή των εκλογών την αποχή μαζί με τα άκυρα και τα λευκά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Στο αποτέλεσμα όμως δεν αποτυπώθηκε αν αυτή η νίκη είναι πράσινη, κόκκινη, γαλάζια ή μαύρη. Αυτό θα φανεί στην επόμενη περίοδο.

Η Αριστερά παραμένει στην γωνία, περιχαρακωμένη στα δικά της τείχη. Η χαμηλή διεισδυτικότητα στην κοινωνία, την εποχή που ο κόσμος της εργασίας δέχεται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις, είναι κακό μαντάτο. Πάντα βρίσκουμε αιτιολογίες να φορτώνουμε τις δικές μας ήττες στον αντίπαλο, για να επαληθεύσουμε την ορθότητα της γραμμής μας. Η Αριστερά δεν κατάφερε να αποδείξει ότι είναι μια διαφορετική πολιτική δύναμη, η οποία μπορεί να διαχειριστεί με άλλο τρόπο τα κοινά. Αυτή η διαπίστωση, επιβεβαιώθηκε  με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, από την απώλεια της δημαρχίας της Ικαρίας από το ΚΚΕ, και με την την εξαίρεση της εκλογής του Χρήστου Κορτζίδη.

Οι αυξομειώσεις των ποσοστών των ψηφοδελτίων της Αριστεράς οφείλονται σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό της και όχι στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων από άλλους χώρους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κόσμος που έχει κατά καιρούς περάσει από την Αριστερά είναι πολύ περισσότερος από το άθροισμα των ψήφων των αριστερών ψηφοδελτίων. Με μια ματιά μόνον προς το χώρο του ΠΑΣΟΚ, από την κορυφή ως την βάση, διαπιστώνουμε αυτή την διαχρονική διαρροή της Αριστεράς που προφανώς δεν ανατράπηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε από τις εκλογικές επιλογές του ΣΥΝ, ούτε του ΚΚΕ.

Ο εργατικός Δεκέμβρης που ακόμα περιμένει η Αριστερά, δεν ήρθε την προηγούμενη περίοδο. Ήρθαν όμως τα “Ιουλιανά” του 2010 και οι ιδιοκτήτες των φορτηγών φρόντισαν να σωθεί προσωρινά η τιμή του “εργατικού” κινήματος, αφού τα “ταξικά” συνδικάτα του ΠΑΜΕ δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλες απεργίες εκτός από αυτές που προκήρυξαν οι πουλημένες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η απόγνωση δεν έγινε συλλογική δράση και μαζικό κίνημα. Η αλληλεγγύη και η ανατροπή παραμένουν “ετεροτοπίες” ακόμα στην κοινωνία που ζούμε...

Η επίθεση στο κόσμο της εργασίας εμπεδώθηκε την προηγούμενη περίοδο κάτω από την ιδεολογική κυριαρχία του αστισμού. Η Αριστερά δεν έπεισε με τις προτάσεις της, ούτε την κοινωνία, ούτε τους εργαζόμενους, ότι διαθέτει εναλλακτική λύση απέναντι στον μονόδρομο του ΔΝΤ και της ΕΕ. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν άλλες θυσίες και αυτό κατέγραψε η στάση τους στις πρόσφατες εκλογές. Επίσης, δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν κανένα αγώνα για την “εθνική” ανεξαρτησία της χώρας, αν το κόστος αυτής της “ανεξαρτησίας” θα το πληρώσουν πάλι οι ίδιοι. Και αντιλαμβάνονται ότι οι “αριστερές” προτάσεις διεξόδου από την κρίση, υποκρύπτουν νέα βάρη, τα οποία θα επωμιστούν οι εργαζόμενοι, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προκύψει τελικά κάποιο κέρδος γι αυτούς.

Την προηγούμενη περίοδο δεν υπήρξε κανένα μαζικό κίνημα ικανό να διαπραγματευτεί πολιτικά τις κυβερνητικές επιλογές. Η ανυπαρξία αυτού ακριβώς του κινήματος, διαμόρφωσε τους όρους, ώστε την διευρυμένη δυσαρέσκεια προς την κυβερνητική πολιτική να διαχειριστούν με όρους ιδεολογικούς, τόσο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, όσο και τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης στη πρόσφατη μάχη των περιφερειακών εκλογών.

Αν υπήρχε μια τρίτη κάλπη σε αυτές τις εκλογές και γινόταν δημοψήφισμα για να επιλέξει ο ελληνικός λαός, αν θέλει την εθνική του ανεξαρτησία με έξοδο από την ΟΝΕ και τη ΕΕ, στάση πληρωμών και επιστροφή στην δραχμή, ή να ολοκληρωθεί η "υποταγή" της χώρας στην ΕΕ και το ΔΝΤ με το να γίνει και συνταγματικά μια επαρχία της Γερμανίας, πολλοί εργαζόμενοι θα προτιμούσαν την δεύτερη εκδοχή...

Σε αυτές τις μάχες κερδίζει αυτός που μπορεί να διαμορφώνει ακροατήρια. Αυτός που προβάλει ιδεολογήματα που βρίσκουν απήχηση στον κόσμο. Δεν κρίνονται πολιτικές γραμμές γιατί δεν τίθεται ζήτημα διαπραγμάτευσης εναλλακτικών πολιτικών λύσεων, αφού τέτοιο ζήτημα δεν προκύπτει από τον διαμορφωμένο κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό: απουσιάζει το υποκείμενο που θα κάνει την διαπραγμάτευση. Κρίθηκαν όμως οι κομματικές ταυτότητες ως ιδεολογικά “προφίλ” που μπορούν να εκφράσουν και να ενσωματώσουν αυτή την δυσαρέσκεια και την διαμαρτυρία. Τόσο το ποσοστό της αποχής, όσο και τα μεγάλα ποσοστά των άκυρων και λευκών έδειξαν ότι αυτή η διευρυμένη δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα, δεν λειτούργησε προς όφελος της Αριστεράς, παρ όλες τις αυξήσεις των ποσοστών που σημείωσε. Σε άλλες συγκυρίες αυτά τα ποσοστά της Αριστεράς θα μπορούσαν ίσως να θεωρηθούν θρίαμβος. Σήμερα όμως το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο κόσμος δεν επιτρέπει θριαμβολογίες.

Στο χώρο της Αριστεράς ξεκαθάρισε ακόμα περισσότερο το πολιτικό τοπίο. Υπάρχει πλέον μια τριχοτομία - που όσο περνάει ο καιρός θα διευρύνεται - ανάμεσα στον ΣΥΝ, το ΚΚΕ και την εκτός των τειχών Αριστερά. Σήμερα ξανατίθεται το ζήτημα της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης αυτής της Αριστεράς, ανταγωνιστικά με τις άλλες δύο εκδοχές. Και ήδη η συζήτηση έχει αρχίσει. Μερικά πρώτα δείγματα που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση είναι εδώ:

1. να μη χάσει το Μέτωπο και τη δεύτερη ευκαιρία

2. “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2004″?

Στην Ν. Ιωνία πάμε ανάστροφα(+)

Του Κώστα Παπακώστα

Γνωρίζω σύντροφοι πως δεν έχει εγκιβωτιστεί κεντρικά στη συνείδησή σας αυτό που συμβαίνει στη Ν. Ιωνία. Και πώς να συμβεί αυτό όταν ακόμα και σε κάποιους από μας τους Ιωνιώτες, δεν είναι απολύτως διασαφηνισμένο αν αυτή η υπόκωφη πολιτική σύρραξη που θα κορυφωθεί την Κυριακή έχει τα φόντα να αποτελέσει μια πολιτικά υλική δύναμη με Παναττική αναφορά ή συνιστά απλώς ένα προσωρινό και ιδιόμορφο αυτοδιοικητικό θέαμα με ημερομηνία λήξης. Αλλά και αν όμως από την άλλη, σε συνθήκες γενικευμένης απορρόφησης της αριστεράς από την κρίση, στην Ιωνία εκρήγνυται το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της, η ενότητα; Πολυκριτηριακές οι προσεγγίσεις από την Άνοιξη που άρχισε να διαμορφώνεται αυτό το ιδιότυπο πολιτικό αυτοδιοικητικό μείγμα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι στο πεδίο των πολιτικών αξιών οι προσδοκίες μεγαλώνουν.

Σύντροφοι από την Κυριακή βρισκόμαστε στην κορυφή της οροσειράς, εκεί που τα νερά χωρίζουν.

Από τη μια μεριά η δημοτική αρχή του Πασόκ και του δημάρχου του, του Χαραλάμπους, το μακρύ χέρι του μνημονίου στο Δήμο μας, πειθήνιο όργανο της κυβέρνησης, με απόλυτο και ενεργητικό τρόπο υποταγμένη στην κυβερνητική πολιτική για ανατροπή κατακτήσεων, για βίαιη εφαρμογή του ‘Καλλικράτη’, για ιδιωτικοποιήσεις παροχών, για άγρια φορολόγηση των δημοτών. Από την άλλη ένας πυρήνας δυνάμεων με αντιτροική διάθεση που συμφώνησαν ότι πρώτο μέλημα εάν συμβεί το απροσδόκητο είναι η αντιμνημονιακή θωράκιση του Δήμου, κινητοποιώντας την κοινωνία των πολιτών, αρχίζοντας με την οικοδόμηση δικτύων ενεργητικής αντίστασης και δικτύων ενεργητικής αλληλεγγύης.