Η 3η κάλπη που δεν υπήρξε και ο 3ος γύρος που θ' έρθει...

Με την ολοκλήρωση και του 2ου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, ξεκαθάρισε το θολό προεκλογικό τοπίο. Η απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που ανέδειξε ως νικητή των εκλογών την αποχή μαζί με τα άκυρα και τα λευκά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Στο αποτέλεσμα όμως δεν αποτυπώθηκε αν αυτή η νίκη είναι πράσινη, κόκκινη, γαλάζια ή μαύρη. Αυτό θα φανεί στην επόμενη περίοδο.

Η Αριστερά παραμένει στην γωνία, περιχαρακωμένη στα δικά της τείχη. Η χαμηλή διεισδυτικότητα στην κοινωνία, την εποχή που ο κόσμος της εργασίας δέχεται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις, είναι κακό μαντάτο. Πάντα βρίσκουμε αιτιολογίες να φορτώνουμε τις δικές μας ήττες στον αντίπαλο, για να επαληθεύσουμε την ορθότητα της γραμμής μας. Η Αριστερά δεν κατάφερε να αποδείξει ότι είναι μια διαφορετική πολιτική δύναμη, η οποία μπορεί να διαχειριστεί με άλλο τρόπο τα κοινά. Αυτή η διαπίστωση, επιβεβαιώθηκε  με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, από την απώλεια της δημαρχίας της Ικαρίας από το ΚΚΕ, και με την την εξαίρεση της εκλογής του Χρήστου Κορτζίδη.

Οι αυξομειώσεις των ποσοστών των ψηφοδελτίων της Αριστεράς οφείλονται σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό της και όχι στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων από άλλους χώρους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κόσμος που έχει κατά καιρούς περάσει από την Αριστερά είναι πολύ περισσότερος από το άθροισμα των ψήφων των αριστερών ψηφοδελτίων. Με μια ματιά μόνον προς το χώρο του ΠΑΣΟΚ, από την κορυφή ως την βάση, διαπιστώνουμε αυτή την διαχρονική διαρροή της Αριστεράς που προφανώς δεν ανατράπηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε από τις εκλογικές επιλογές του ΣΥΝ, ούτε του ΚΚΕ.

Ο εργατικός Δεκέμβρης που ακόμα περιμένει η Αριστερά, δεν ήρθε την προηγούμενη περίοδο. Ήρθαν όμως τα “Ιουλιανά” του 2010 και οι ιδιοκτήτες των φορτηγών φρόντισαν να σωθεί προσωρινά η τιμή του “εργατικού” κινήματος, αφού τα “ταξικά” συνδικάτα του ΠΑΜΕ δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλες απεργίες εκτός από αυτές που προκήρυξαν οι πουλημένες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η απόγνωση δεν έγινε συλλογική δράση και μαζικό κίνημα. Η αλληλεγγύη και η ανατροπή παραμένουν “ετεροτοπίες” ακόμα στην κοινωνία που ζούμε...

Η επίθεση στο κόσμο της εργασίας εμπεδώθηκε την προηγούμενη περίοδο κάτω από την ιδεολογική κυριαρχία του αστισμού. Η Αριστερά δεν έπεισε με τις προτάσεις της, ούτε την κοινωνία, ούτε τους εργαζόμενους, ότι διαθέτει εναλλακτική λύση απέναντι στον μονόδρομο του ΔΝΤ και της ΕΕ. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν άλλες θυσίες και αυτό κατέγραψε η στάση τους στις πρόσφατες εκλογές. Επίσης, δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν κανένα αγώνα για την “εθνική” ανεξαρτησία της χώρας, αν το κόστος αυτής της “ανεξαρτησίας” θα το πληρώσουν πάλι οι ίδιοι. Και αντιλαμβάνονται ότι οι “αριστερές” προτάσεις διεξόδου από την κρίση, υποκρύπτουν νέα βάρη, τα οποία θα επωμιστούν οι εργαζόμενοι, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προκύψει τελικά κάποιο κέρδος γι αυτούς.

Την προηγούμενη περίοδο δεν υπήρξε κανένα μαζικό κίνημα ικανό να διαπραγματευτεί πολιτικά τις κυβερνητικές επιλογές. Η ανυπαρξία αυτού ακριβώς του κινήματος, διαμόρφωσε τους όρους, ώστε την διευρυμένη δυσαρέσκεια προς την κυβερνητική πολιτική να διαχειριστούν με όρους ιδεολογικούς, τόσο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, όσο και τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης στη πρόσφατη μάχη των περιφερειακών εκλογών.

Αν υπήρχε μια τρίτη κάλπη σε αυτές τις εκλογές και γινόταν δημοψήφισμα για να επιλέξει ο ελληνικός λαός, αν θέλει την εθνική του ανεξαρτησία με έξοδο από την ΟΝΕ και τη ΕΕ, στάση πληρωμών και επιστροφή στην δραχμή, ή να ολοκληρωθεί η "υποταγή" της χώρας στην ΕΕ και το ΔΝΤ με το να γίνει και συνταγματικά μια επαρχία της Γερμανίας, πολλοί εργαζόμενοι θα προτιμούσαν την δεύτερη εκδοχή...

Σε αυτές τις μάχες κερδίζει αυτός που μπορεί να διαμορφώνει ακροατήρια. Αυτός που προβάλει ιδεολογήματα που βρίσκουν απήχηση στον κόσμο. Δεν κρίνονται πολιτικές γραμμές γιατί δεν τίθεται ζήτημα διαπραγμάτευσης εναλλακτικών πολιτικών λύσεων, αφού τέτοιο ζήτημα δεν προκύπτει από τον διαμορφωμένο κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό: απουσιάζει το υποκείμενο που θα κάνει την διαπραγμάτευση. Κρίθηκαν όμως οι κομματικές ταυτότητες ως ιδεολογικά “προφίλ” που μπορούν να εκφράσουν και να ενσωματώσουν αυτή την δυσαρέσκεια και την διαμαρτυρία. Τόσο το ποσοστό της αποχής, όσο και τα μεγάλα ποσοστά των άκυρων και λευκών έδειξαν ότι αυτή η διευρυμένη δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα, δεν λειτούργησε προς όφελος της Αριστεράς, παρ όλες τις αυξήσεις των ποσοστών που σημείωσε. Σε άλλες συγκυρίες αυτά τα ποσοστά της Αριστεράς θα μπορούσαν ίσως να θεωρηθούν θρίαμβος. Σήμερα όμως το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο κόσμος δεν επιτρέπει θριαμβολογίες.

Στο χώρο της Αριστεράς ξεκαθάρισε ακόμα περισσότερο το πολιτικό τοπίο. Υπάρχει πλέον μια τριχοτομία - που όσο περνάει ο καιρός θα διευρύνεται - ανάμεσα στον ΣΥΝ, το ΚΚΕ και την εκτός των τειχών Αριστερά. Σήμερα ξανατίθεται το ζήτημα της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης αυτής της Αριστεράς, ανταγωνιστικά με τις άλλες δύο εκδοχές. Και ήδη η συζήτηση έχει αρχίσει. Μερικά πρώτα δείγματα που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση είναι εδώ:

1. να μη χάσει το Μέτωπο και τη δεύτερη ευκαιρία

2. “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2004″?

Στην Ν. Ιωνία πάμε ανάστροφα(+)

Του Κώστα Παπακώστα

Γνωρίζω σύντροφοι πως δεν έχει εγκιβωτιστεί κεντρικά στη συνείδησή σας αυτό που συμβαίνει στη Ν. Ιωνία. Και πώς να συμβεί αυτό όταν ακόμα και σε κάποιους από μας τους Ιωνιώτες, δεν είναι απολύτως διασαφηνισμένο αν αυτή η υπόκωφη πολιτική σύρραξη που θα κορυφωθεί την Κυριακή έχει τα φόντα να αποτελέσει μια πολιτικά υλική δύναμη με Παναττική αναφορά ή συνιστά απλώς ένα προσωρινό και ιδιόμορφο αυτοδιοικητικό θέαμα με ημερομηνία λήξης. Αλλά και αν όμως από την άλλη, σε συνθήκες γενικευμένης απορρόφησης της αριστεράς από την κρίση, στην Ιωνία εκρήγνυται το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της, η ενότητα; Πολυκριτηριακές οι προσεγγίσεις από την Άνοιξη που άρχισε να διαμορφώνεται αυτό το ιδιότυπο πολιτικό αυτοδιοικητικό μείγμα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι στο πεδίο των πολιτικών αξιών οι προσδοκίες μεγαλώνουν.

Σύντροφοι από την Κυριακή βρισκόμαστε στην κορυφή της οροσειράς, εκεί που τα νερά χωρίζουν.

Από τη μια μεριά η δημοτική αρχή του Πασόκ και του δημάρχου του, του Χαραλάμπους, το μακρύ χέρι του μνημονίου στο Δήμο μας, πειθήνιο όργανο της κυβέρνησης, με απόλυτο και ενεργητικό τρόπο υποταγμένη στην κυβερνητική πολιτική για ανατροπή κατακτήσεων, για βίαιη εφαρμογή του ‘Καλλικράτη’, για ιδιωτικοποιήσεις παροχών, για άγρια φορολόγηση των δημοτών. Από την άλλη ένας πυρήνας δυνάμεων με αντιτροική διάθεση που συμφώνησαν ότι πρώτο μέλημα εάν συμβεί το απροσδόκητο είναι η αντιμνημονιακή θωράκιση του Δήμου, κινητοποιώντας την κοινωνία των πολιτών, αρχίζοντας με την οικοδόμηση δικτύων ενεργητικής αντίστασης και δικτύων ενεργητικής αλληλεγγύης.

Ανάμεσα σε δύο εξορίες μεσολαβεί ένα Βατερλό

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Απογοητευμένος από την αποτυχία Βούτση να εκλεγεί στο νέο περιφερειακό συμβούλιο και με κομμένα φτερά από τα τρύπια τσαρούχια του Μητρόπουλου με τα οποία θα πέρναγε στο δεύτερο γύρο, επανέρχομαι μετεκλογικά με μετά Χριστόν προφητικές σκέψεις:

Αν και το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ απεδείχθη χαντάκι (γράνα που θα ‘λεγε κι ο Βύρων), η ηγεσία του κόμματος απεφάνθη ότι θριάμβευσε η τακτική διεμβολισμού του κυβερνητικού κόμματος και οσονούπω ετοιμάζει πρόταση ανασύνθεσης των ενωτικών σχημάτων στην αριστερά, συγκροτώντας και επισήμως τη σοσιαλιστική συνιστώσα. Το ερώτημα είναι αν η σοσιαλιστική συνιστώσα θα δεχτεί να γίνει συνιστώσα, καθότι καλόμαθε στο ψείρισμα της Κουμουνδούρου και δεν θέλει να υποβιβασθεί σε έναν ακόμη εταίρο στο κλουβί με τις τρελές. Άσε που και το Ρεύμα μετά την ψήφο στην Ανταρσύα ριζοσπαστικοποιήθηκε σούμπιτα κι επαναστατικά και δεν θέλει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το ρήγμα που απεδείχθη γράνα. Κι έτσι μπρος γκρεμός και πίσω ρέ(υ)μα για την ηγεσία που θα ήθελε να τραβήξει την ιστορία Μητρόπουλου, μόνο που αυτό θα στρίμωχνε το Ρεύμα και την Ανάσα και θα ξώμενε σε τρυφερό τετατετ ο Βίτσας με τον Μαριά μοναχούλια τους.

Από την άλλη, η Ελεύθερη Αττική είχε τόση επιτυχία όση και η ελεύθερη Παλαιστίνη. Σωστή γραμμή η Ιντιφάντα, αλλά ζόρικη και αιματηρή. Στην προκειμένη η Ελεύθερη Αττική πέτυχε το ακατόρθωτο. Να είναι το τελευταίο ψηφοδέλτιο στην Περιφέρεια, πίσω και από την αντικαπιταλιστική, επαναστατική, ριζοσπαστική, έξωαπότηνεε, παύσηπληρωμών αριστερά. Τούτων δοθέντων αρχίζω να πιστεύω ότι ο επόμενος χώρος που θα χαρίσει γέλιο είναι η Ανταρσύα, καθότι θα μεθύσει από την επιτυχία της γραμμής και των συνθημάτων της και θα μας προσφέρει ανεπανάληπτες δηλώσεις.

Η Ελεύθερη Αττική δεν ήταν απλά ήττα και αποτυχία, ήταν μαύρισμα και τιμωρία. Στο πρόσωπο του Αλαβάνου η κοινωνία και οι αριστεροί τιμώρησαν τις αθλιότητες, τις ανικανότητες, τις ανεπάρκειες της αριστεράς και του Σύριζα. Έφτασα να αναρωτιέμαι αν η Ελεύθερη Αττική θα πήγαινε καλύτερα με επικεφαλής τον Σαπουνά.

Μερικά πράγματα που λείπουν από την Αριστερά...

Υπάρχουν και μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει ο "άλλος δρόμος", εδώ στην κοινωνία που ζούμε. Και αυτός ο δρόμος προσεγγίζει τα ζητήματα της καθημερινότητας και των κοινωνικών αναγκών από οπτικές γωνίες που έχουν υποτιμηθεί από την Αριστερά . Δείτε αυτό το video και θα καταλάβετε τι εννοούμε:

Για τις εκλογές στην ΠΑΡΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τα μέλη της ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΑΡΟΥ, συνεδριάσαμε για να εκτιμήσουμε και να αξιολογήσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Νοεμβρίου 2010 και να καθορίσουμε την στάση μας για την 2η Κυριακή.

Ως Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου συγχαίρουμε τις Παριανές και τους Παριανούς που κάτω από αντίξοες συνθήκες τόλμησαν να αντισταθούν σε υποσχέσεις, «προσφορές», εκβιασμούς και απειλές και στήριξαν ΚΑΙ με την ψήφο τους,  το ψηφοδέλτιο της Κίνησης Ενεργών Πολιτών και να εκλέξουν εκπρόσωπο μας στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Δηλώνουμε ως Κίνηση ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια μας – εντός και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου- ώστε ο Πολίτης να είναι πραγματικά κυρίαρχος και να αποφασίζει  ο ίδιος για τον εαυτό του και τα προβλήματα του και όχι μέσω αντιπροσώπων.

Σε ότι αφορά την στάση μας την Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010 είναι φανερό ότι είναι αδιανόητο να υποδείξουμε στις Παριανές και τους Παριανούς που μας τίμησαν με την ψήφο τους τι στάση θα κρατήσουν στον 2ο γύρο,  επειδή θα ήμασταν ανακόλουθοι με όσα υποστηρίξαμε προεκλογικά, - και υποστηρίζουμε - για την αυτονομία του Πολίτη και την Άμεση Δημοκρατία.

ΠΑΡΟΣ  8-11-2010

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΑΡΟΥ

Τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών στην ΠΑΡΟ:

1. ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ 3.182 43,10%

2. ΠΑΡΟΣ ΑΞΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟ 2.966 40,17%

3. Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου 627 8,49%

4. ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΡΟΥ 608 8,24%

Για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Πελοπόννησο

Αναδημοσίευση από το Αριστερο Σχημα στην Αργολιδα:

Για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Πελοπόννησο

Τα ακριβή αποτελέσματα της Περιφέρειας Πελοποννήσου μπορείτε να δείτε εδώ

Από μια πρώτη σύγκριση με τα αποτελέσματα των βουλευτικών του 2009 διαπιστώνονται τα εξής: Η αποχή κυμάνθηκε στο 42% σε σύγκριση με τις βουλευτικές του 2009 που ήταν στο 38%. Άνοδο είχαν τα λευκά και τα άκυρα. Τα μεν λευκά πήγαν από 0,54% σε 2,97 τα δε άκυρα από 1,7 σε 4,37%.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ έλαβαν στις βουλευτικές του 2009 386744 ψήφους(σε σύνολο 448.761 ψηφισάντων) και ποσοστό 86%. Οι υποψήφιοι που στήριξαν στις Περιφερειακές (Τατούλης, Δράκος) πήραν 309.364 ψήφους (σε σύνολο 403.869 ψηφισάντων) και 83%.

ΚΚΕ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχαν λάβει το 2009 38.356 ψήφους και ποσοστό 8,5% και στις Περιφερειακές έλαβαν 46.417 και ποσοστό 11.5% (που φτάνει το 13% αν προστεθεί και το ΔΗΑΡΙ το οποίο με την πολιτική του κατεύθυνση θεωρούμε λάθος να γίνει), . Ανάμεσα στις τρεις δυνάμεις το ΚΚΕ εμφανίζει άνοδο κατά περίπου 4000 ψήφους, ο ΣΥΝ χάνει 400 και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανεβαίνει κατά περίπου 5000 ψήφους.

Οφείλουμε να απαντήσουμε!

 Του Θανάση Κούρκουλα (Κίνηση "Απελάστε το Ρατσισμό")

Εκλογική επιτυχία των φασιστών της Χρυσής Αυγής στο Δήμο Αθήνας:

Οφείλουμε να απαντήσουμε!

Όσοι πίστευαν πως οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής θα "ξεφουσκώσουν" δια της περιφρόνησης και της αδιαφορίας, διαψεύστηκαν παταγωδώς. Στις εκλογές της 7ης Νοέμβρη, ο αρχιναζί Μιχαλολιάκος πήρε 9.700 ψήφους στην Αθήνα (ποσοστό 5,2%) και εξέλεξε ένα δημοτικό σύμβουλο. Ψηλότερο ποσοστό του το 8,35% στο 6ο δημοτικό διαμέρισμα (Κυψέλη - Άγιος Παντελεήμονας - Αττική - Πατήσια) και χαμηλότερο το 3,8% στο 7ο διαμέρισμα (Αμπελόκηποι - Γκύζη - Πολύγωνο). Σε μεμονωμένα εκλογικά τμήματα του Αγίου Παντελεήμονα οι Χρυσαυγίτες απέσπασαν ως και 15% των ψήφων, καταγράφοντας την επιρροή τους σε ένα σημαντικό τμήμα κατοίκων της περιοχής, με όχημα το μετωπικό φασιστικό σχήμα που ονομάζεται "επιτροπή πολιτών Αγίου Παντελεήμονα" και μας έχει απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή, άλλες απόπειρες εκλογικής καταγραφής των φασιστών ανά την επικράτεια δεν είχαν την ίδια τύχη, όμως πήγαν καλύτερα από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις: Στο Δήμο Θεσσαλονίκης, ο εκλεκτός τους απέσπασε 1% (1247 ψήφους) , στην περιφέρεια Πελοποννήσου 1,45% (5.458 ψήφους) και στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας 1,87% (7.301 ψήφους).

Υπάρχει και άλλος δρόμος

To εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει ένα αισιόδοξο ξεκίνημα για το Αυτοδιοικητικό κίνημα. Η εκπροσώπηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, μας δίνει τη δυνατότητα να αγωνιστούμε μέσα από ένα όργανο που λαμβάνει αποφάσεις, για τα προβλήματα που αναδεικνύουν οι πρωτοβουλίες και τα κινήματα των πολιτών. Μας επιτρέπει καλύτερη πρόσβαση στην ενημέρωση, μας προσφέρει ένα ακόμη βήμα για την πληροφόρηση των πολιτών και τη διεκδίκηση κοινωνικών αιτημάτων.

Το Αυτοδιοικητικό κίνημα κατέγραψε ψηλά ποσοστά σε περιοχές που υπήρχαν κινηματικές δράσεις και συλλογικότητες. Αποτελεί ένα θετικό προηγούμενο για την δράση των πολιτών που αγωνίζονται ενωμένοι και αποφασισμένοι απέναντι σε κοινά προβλήματα και δεν περιορίζονται σε γενικόλογες και ανέξοδες εν τέλει πολιτικολογίες, χωρίς να χάνουν ούτε σε ριζοσπαστισμό, ούτε σε πολιτική στόχευση. Ενισχύει την πεποίθησή μας ότι μόνο η κοινή δράση μπορεί να αντιστρέψει τους όρους της πολιτικής πραγματικότητας και να επιβάλλει τη θέληση της κοινωνίας.

Τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν κινητοποιήσεις τοπικών κοινωνιών που ανέστειλαν σχεδιασμούς περαιτέρω υποβάθμισης της Στερεάς, από τη Γκιώνα, την Οίτη και τον Ελικώνα μέχρι τον Κορινθιακό, τον Ασωπό και την Εύβοια. Αναδείχθηκαν θέματα που σχετίζονται με εκκλησιαστικές διεκδικήσεις στη Βοιωτία και τη Σκύρο, με ανεξέλεγκτες ενεργειακές εγκαταστάσεις, δημιουργήθηκε ένα ζωηρό κίνημα κατά των διοδίων και άνοιξαν μέτωπα που σχετίζονται με εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, το ρατσισμό και την καταστολή, την προστασία των δημόσιων αγαθών. Δραστήριο και αναπόσπαστο τμήμα αυτών των κοινωνικών μετώπων, είναι οι πολίτες που μέσα από ανοιχτές διαδικασίες και συνελεύσεις αποφάσισαν να συγκροτήσουν το Αυτοδιοικητικό Κίνημα. Χωρίς βοήθεια από κανένα κομματικό μηχανισμό, αντιμέτωποι με συστηματική παραπληροφόρηση που συνεχίζεται ακόμη και μετά τις εκλογές, χωρίς εξωτερική υλική υποστήριξη και μέσα προβολής, αλλά με ισχυρές προσωπικές δεσμεύσεις και εμπειρία από την κοινή πορεία, καταφέραμε να καταγράψουμε μια ουσιαστική φωνή αντίστασης και να στείλουμε το μήνυμα ότι "υπάρχει και άλλος δρόμος" σε όλα όσα μας επιβάλλονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προεκλογική εκστρατεία οργανώθηκε με το ελάχιστο δυνατό κόστος και καλύφθηκε αποκλειστικά από εμάς.

Γνωρίζουμε ότι η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη, με την απειλή νέων επαχθών μέτρων, που θα μεταφέρουν ακόμη περισσότερα βάρη στις πλάτες μας. Πολλά από αυτά θα επιχειρηθεί να περάσουν μέσα από την περιφέρεια και τους δήμους. Οι καθημερινοί μικροί και μεγάλοι αγώνες είναι αυτοί που θα εμπνεύσουν μια νέα κοινωνική αλληλεγγύη και θα υψώσουν ασπίδες προστασίας των τοπικών κοινωνιών και των απλών ανθρώπων. Η κοινή δράση είναι προϋπόθεση για να διαφυλάξουμε την κοινή μας περιουσία και να διεκδικήσουμε προτεραιότητες που θα υπηρετούν κοινωνικές ανάγκες και όχι τα τεράστια κέρδη μεγάλων ομίλων και την αναπαραγωγή ενός σαθρού, διαβρωμένου πολιτικού συστήματος στους δήμους, στην περιφέρεια και στη χώρα.

9/11/2010

η εκλογική επιτροπή

Για την επικοινωνία:

γραφείο τύπου τηλ.: 6981036906

για ένα μεγάλο κόμμα μελών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Gatouleas"

Σε αυτές τις εκλογές, πέρα από την επιβεβαίωση κάποιων πραγμάτων που ήδη ξέραμε, υπάρχουν, πλέον, και κάποια νέα δεδομένα. Η δομημένη απαισιοδοξία μου, αρχίζει να ραγίζει χάρις ένα σημαντικό αποτέλεσμα.

Αυτή είναι η απρόσμενη «εισβολή» της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ναι.. δεν είναι η «μαζική επανεμφάνιση των μαζών στο προσκήνιο», αλλά ξαφνικά προστίθεται ένα μικρό εργαλείο στη φαρέτρα μας… κι όταν είσαι ισόβια, ακόμα και ένα κουτάλι μπορεί να κάνει τη διαφορά στην κατασκευή ενός τούνελ διαφυγής.

Βέβαια, παρακολουθούμε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί η πολιτική σημασία της, ένθεν και ένθεν. Είναι απίστευτα προκλητική η απουσία της, από κάθε δημοσιογραφική αναφορά. Τα συγκροτήματα του τύπου, προβάλλουν το 1,5% της Χρυσής Αυγής σε 2 περιφέρειες αλλά σιωπούν για το 2,5% της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ σε ΚΑΘΕ κατέβασμα, όπου κι αν επιχειρήθηκε. Η Δημοκρατική Αριστερά, με λιγότερο ποσοστό και με περιστασιακή αυτόνομη κάθοδο, πριμοδοτείται προκλητικά λόγω του πολιτικού συμπληρωματικού της ρόλου.

Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική Ελλάδα, υπάρχει ένα πανελλαδικό ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που προσφέρει και ένα δίκτυο εκπροσώπησης από 6-7 περιφερειακούς συμβούλους και πάνω από 15 δημοτικούς. Η «εξωθεσμική» αριστερά, είτε σε μλ εκδοχές, είτε σαν Επαναστατική Αριστερά το ’81 και ΕΑΣ το ’89, ποτέ δεν ξεπέρναγε το 1%. Εξαιρέσεις είχαν μόνο τοπικό χαρακτήρα.

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Δήλωση Αλέκου Αλαβάνου για το εκλογικό αποτέλεσμα

«Αναλαμβάνω την ευθύνη για ένα αποτέλεσμα που δεν είναι καλό. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω βαθιά στην ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση επειγόντως πριν η ζημιά για τη χώρα γίνει ανεπανόρθωτη.

Μια μικρή ομάδα από συντρόφους και συντρόφισσες έδωσε υπόσταση στο εγχείρημά μας για την ανασυγκρότηση της αριστεράς. Ευχαριστούμε όσες και όσους μας τίμησαν με την εμπιστοσύνη. Θα συνεχίσουμε.

Χαιρετίζουμε τη νεολαία της αποχής. Δεν τους πείσαμε. Περιμένουμε πολλά από αυτούς.

Υπάρχει και τρίτος γύρος. Και θα είναι κοινωνικός. Και θα είμαστε παρόντες»