Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Gatouleas"
Σε αυτές τις εκλογές, πέρα από την επιβεβαίωση κάποιων πραγμάτων που ήδη ξέραμε, υπάρχουν, πλέον, και κάποια νέα δεδομένα. Η δομημένη απαισιοδοξία μου, αρχίζει να ραγίζει χάρις ένα σημαντικό αποτέλεσμα.Αυτή είναι η απρόσμενη «εισβολή» της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ναι.. δεν είναι η «μαζική επανεμφάνιση των μαζών στο προσκήνιο», αλλά ξαφνικά προστίθεται ένα μικρό εργαλείο στη φαρέτρα μας… κι όταν είσαι ισόβια, ακόμα και ένα κουτάλι μπορεί να κάνει τη διαφορά στην κατασκευή ενός τούνελ διαφυγής.
Βέβαια, παρακολουθούμε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί η πολιτική σημασία της, ένθεν και ένθεν. Είναι απίστευτα προκλητική η απουσία της, από κάθε δημοσιογραφική αναφορά. Τα συγκροτήματα του τύπου, προβάλλουν το 1,5% της Χρυσής Αυγής σε 2 περιφέρειες αλλά σιωπούν για το 2,5% της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ σε ΚΑΘΕ κατέβασμα, όπου κι αν επιχειρήθηκε. Η Δημοκρατική Αριστερά, με λιγότερο ποσοστό και με περιστασιακή αυτόνομη κάθοδο, πριμοδοτείται προκλητικά λόγω του πολιτικού συμπληρωματικού της ρόλου.
Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική Ελλάδα, υπάρχει ένα πανελλαδικό ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που προσφέρει και ένα δίκτυο εκπροσώπησης από 6-7 περιφερειακούς συμβούλους και πάνω από 15 δημοτικούς. Η «εξωθεσμική» αριστερά, είτε σε μλ εκδοχές, είτε σαν Επαναστατική Αριστερά το ’81 και ΕΑΣ το ’89, ποτέ δεν ξεπέρναγε το 1%. Εξαιρέσεις είχαν μόνο τοπικό χαρακτήρα.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
