Θα φύγουν με ελικόπτερο;

Έρχεται ο Σεπτέμβρης μαζί με τα νέα μέτρα και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με το μαζικό κίνημα αδύναμο, χωρίς να μπορεί να βάλει την σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις. Οι μαζικές κινητοποιήσεις, όπως το μεγάλο συλλαλητήριο της 5ης Μάη, κατέγραψαν προφανώς την λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές και μια διάθεση αντίστασης, αλλά τίποτα παραπάνω. Ο λαϊκός παράγοντας δεν εμπιστεύεται την αντιπολίτευση της ΝΔ αλλά και την Αριστερά. Αυτό καταγράφηκε ακόμα και στις εκλογές σωματείων και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων που έγιναν μετά την 5η Μάη.

Αν η Αριστερά σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να διευρύνει τους δεσμούς της με τον κόσμο της εργασίας, δεν έχει λόγο να υπάρχει. Οφείλει τουλάχιστον να δώσει εξηγήσεις για αυτή την κατάσταση, πρώτα και κύρια στον δικό της τον κόσμο που την ακολουθεί.  Όμως παρακάμπτει αυτό το ζήτημα αναζητώντας το θείο δισκοπότηρο της “πολιτικής γραμμής” που θα οδηγήσει αυτήν στην εξουσία και την χώρα στον “σοσιαλισμό”...

Η Κουμουνδούρου απέναντι σε αυτή την κατάσταση αναδιπλώνεται και παραδίδει τα όπλα της στον αστισμό μπροστά στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που έρχονται. Αντιλαμβάνεται ότι δεν περνάει πλέον η μπογιά της ούτε η μπογιά του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον κατάντησε. Γιαυτό, επειδή γνωρίζει ότι θα φάει μεγάλη χυλόπιτα από τον κόσμο της Αριστεράς, προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από “ευρύτερα” σχήματα, τα οποία αν δεν πάνε καλά, τότε εύκολα μπορεί να “χρεώσει” σε αυτά την εκλογική αποτυχία. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που θα γίνει αυτό...

Η δήλωση της Ν. Βαλαβάνη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής

Το πλήρες κείμενο της δήλωσης μου στο δημοσίευμα της εφημερίδας Το Βήμα, Κυριακή 29.8.2010, για το «Αριστερό βήμα διαλόγου και κοινής δράσης», έχει ως εξής:

«Η επίδραση της πρόσφατης ενωτικής πρωτοβουλίας του “Αριστερού Βήματος” είναι προς το παρόν ανισόμετρη: Πολύ ισχυρότερη ανάμεσα στον κόσμο της Αριστεράς παρά στις “κορυφές” της. Σκεπτόμενοι και αγωνιζόμενοι άνθρωποι απ’ όλα, χωρίς εξαίρεση, τα κόμματα, οργανώσεις και ρεύματα της Αριστεράς την αγκαλιάζουν σε κάθε γωνιά της χώρας. Αντίθετα, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, οι ηγεσίες της επιδεικνύουν ατολμία ν΄ ανοίξουν γέφυρες ουσιαστικού διαλόγου και κοινών δράσεων. Ωστόσο η επιδίωξη ανατροπής του Μνημόνιου και της πολιτικής ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας, που καταστρέφει βίαια τη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας, κάνει την ανάγκη για μια τέτοια στροφή επιτακτικότερη από ποτέ.

Η σημερινή πολιτική και οικονομική βαρβαρότητα θέτει θέμα ύπαρξης του κοινωνικού πολιτισμού με τη μορφή που τον ξέραμε. Ταυτόχρονα βάζει ξανά στο επίκεντρο την ανάγκη και τον αγώνα για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Σ΄ αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι της Αριστεράς χρειάζεται να πάρουν την υπόθεση της, την υπόθεση της κοινωνίας συνολικά, με πιο άμεσο τρόπο στα χέρια τους.»

Νάντια Βαλαβάνη

Η δήλωση της Ν. Βαλαβάνη, έχει δημοσιευθεί εδώ: «Η Αριστερά αυτοκαταστρέφεται» Προσωπικότητες της Αριστεράς μιλούν στο «Βήμα» για τις προοπτικές επαναπροσέγγισης του κατακερματισμένου χώρου τους

Η κόρη μου η σοσιαλίστρια, υποψήφια για την Περιφέρεια Αττικής

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Αλίκη για Περιφέρεια!

Άρτι αφιχθείς από την ωραία Πάρο, και μαθαίνοντας ότι ο πρόεδρος Αλέξης ψάχνει εναγωνίως σοσιαλιστή για να του δώσει το χρίσμα για την Περιφέρεια Αττικής, αποφάσισα να προτείνω επισήμως την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη ως «η κόρη μου η σοσιαλίστρια» είχε τεράστια επιτυχία, με 659.671 θεατές στην 1η προβολή της ταινίας το 1966. Αν τόσοι συρρεύσουν και στην κάλπη θα πετύχουμε ως Συριζα ένα ποσοστό γύρω στο 37%, μακράν καλύτερο από το ποσοστό που αναμένεται να μας φέρει ο σοσιαλιστής Αλέξης.

Η υποψηφιότητα της σοσιαλίστριας Αλίκης παρουσιάζει κι άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα από την υποψηφιότητα του σοσιαλιστή Αλέξη. Για παράδειγμα αν βάλεις το «Αλίκη Βουγιουκλάκη» στο Google δεν θα σου βγει ως 5η επιλογή το «τελεσίδικη καταδίκη στον Άρειο Πάγο για υπεξαίρεση». Άντε να βγει η γκομενοδουλειά της σοσιαλίστριας Αλίκης με τον Γλίξμπουργκ. Μικρό το κακό, το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να σου πει τίποτα: Ο Γλίξμπουργκ πλέον είναι παππούς, πάντρεψε χτες και τον δευτερότοκο διάδοχό του, περασμένα ξεχασμένα τα γκομενιλίκια του. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο για τον Άρειο Πάγο.

Επίσης είναι βέβαιο ότι την σοσιαλίστρια Αλίκη θα την ψηφίσουν αρκετές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που μεγάλωσαν με το νιάου νιάου της γατούλας στη δεκαετία του 60 και διορίστηκαν στο δημόσιο κατά τη χρυσή δεκαετία του 80. Στην περίπτωση όμως του σοσιαλιστή Αλέξη, οι δημόσιοι υπάλληλοι του κρατάνε μούτρα για ανεξήγητους λόγους.

Εντωμεταξύ συνεδρίασε χτες (25 Αυγούστου) η γραμματεία του Σύριζα. Τέτοια ριζοσπαστικά και καινοτόμα γεγονότα οφείλουμε όλοι να τα ενθαρρύνουμε οπότε ανακράζω ένα μεγάλο μπράβο στους συντρόφους!

Όλοι -πλην ΣΥΝ- ανατρίχιασαν με το ενδεχόμενο της υποψηφιότητας του σοσιαλιστή Αλέξη. Ακόμη και οι συνιστώσες-φρουροί της Κουμουνδούρου. Ειδικά οι συνάδελφοι του σοσιαλιστή Αλέξη που τυγχάνουν και μέλη της γραμματείας, απεφάνθησαν ότι πρέπει να προφυλάξουμε τον κώλο μας από τυχόν ανακήρυξη της συγκεκριμένης σοσιαλιστικής υποψηφιότητας. Η σημερινή Αυγή, πιστή στη δημοκρατία, συνεχίζει το λιβάνισμα στο σοσιαλιστή Αλέξη, καθώς δεν άκουσε ούτε είδε τίποτα από τη συνεδρίαση της Βαλτετσίου.

Το κλείνουνε το μαγαζί...

Η πραγματική διαφωνία στους κόλπους του ΣΥΝ, που οδήγησε στην διάσπαση, δεν ήταν τελικά το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Η Τσιπροπαρέα ήθελε να αποκτήσει τον πλήρη οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ για να τον διαλύσει. Σε αυτό την βοήθησε και η ομάδα του Π. Λαφαζάνη που ποτέ δεν πίστεψε στην δυναμική αυτού του εγχειρήματος. Όμως η Ανανεωτική Πτέρυγα αλλά και το βαθύ Αριστερό Ρεύμα δεν έκρυβαν τις απόψεις τους για τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρ' όλα αυτά, επωφελήθηκαν και αυτοί από τα ψηφαλάκια του....

Η πρόθεση της ηγεσίας του ΣΥΝ να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται πρώτα απ' όλα στην πρακτική που ακολουθεί μπροστά στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, όπου όλοι οι σχεδιασμοί εκπορεύονται από την Κουμουνδούρου, χωρίς να τηρούνται ούτε καν οι στοιχειώδεις προφάσεις στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτική αυτής της κατάστασης είναι και η δήλωση της σ. Ελένης Πορτάλιου, μέλους της “ανοικτής πόλης”:

«Όλα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες και αφορούν σε διαβουλεύσεις και παρασκήνια για υποψηφιότητες στο δήμο της Αθήνας γίνονται απολύτως εν αγνοία της Ανοιχτής Πόλης. Προσβάλουν, κατά την γνώμη μου, βάναυσα τις συλλογικές διαδικασίες και τους ανθρώπους της δημοτικής κίνησης, που για πέντε σχεδόν χρόνια αγωνίζονται στα κινήματα και το δημοτικό συμβούλιο, υλοποιώντας έμπρακτα τις αρχές της ριζοσπαστικής Αριστεράς».

Κουίζ: Από που είνα  η φωτογραφία;

 

Αποκαλυπτικό της εγκατάλειψης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εικόνα που παρουσιάζει η ιστοσελίδα του. Μια ματιά εδώ “www.syriza.gr” αρκεί και δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε παραπέρα το θέμα. Μέχρι την 3η Πανελλαδική, όλες οι πανελλαδικές συναντήσεις είχαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όμως το Πανελλαδικό Συντονιστικό ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στις 17 και 18/07/2010, πέρασε απαρατήρητο. Τόσο απαρατήρητο, που οι διαχειριστές της ιστοσελίδας στο σύντομο ενημερωτικό για αυτή την συνάντηση, απλώς αναφέρουν την θεματολογία της και το πότε θα γίνει!  Για να ...διορθώσουν μάλιστα τα πράγματα και να κάνουν το "γεγονός" άξιον παρατήρησης, δημοσιεύουν φωτογραφία από άλλη παλαιότερη συνάντηση. Προφανώς δεν έβαλαν αυτή την εικονογράφηση - που καλύπτει το 1/2 της δημοσίευσης -  γιατί τελείωσε η μπαταρία του κινητού τους και δεν μπόρεσαν να τραβήξουν μια φωτογραφία...

Παίζοντας με τα “ονόματα” και όχι μόνο...

Διαβάζοντας στον σημερινό ριζοσπάστη καταλάβαμε ότι “εθνική συνείδηση” κτίζεται πολύ πιο και εύκολα και πιο γρήγορα απ' ότι πιστεύαμε! Δεν χρειάζεται μάλιστα ούτε καν στοιχειώδεις φυλετικούς και γλωσσικούς δεσμούς για να δημιουργηθεί ένα νέο “έθνος”. Διαπιστώσαμε μάλιστα ότι στη χώρα μας υπάρχει μια “εθνική μειονότητα” που δημιουργήθηκε την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ΕΣΔΔ, η οποία συνεχίζει σήμερα να υπερασπίζεται τα εθνικά της σύμβολα, σύμβολα αυτής της πρώην μεγάλης αυτοκρατορίας.

Όπως ακριβώς κάποιος οπαδός του Βορίδη θα εναντιωνόταν στην βεβήλωση των ονομάτων των χαμένων πατρίδων του ελληνισμού, γράφοντας παρενθετικά την φράση: ...η Κωνσταντινούπολη (η Ινσταμπούλ, όπως αποκαλείται σήμερα), το ίδιο ακριβώς κάνει και ένας συντάκτης του “ριζοσπάστη” για την μεγάλη πατρίδα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Διαβάζοντας ένα σχόλιο με τίτλο “Χωρίς ρεύμα το Λένινγκραντ” στον σημερινό “ρ” κάναμε αυτές τις σκέψεις , όταν έπεσε το μάτι μας στην φράση “...το Λένινγκραντ (ή Αγία Πετρούπολη, όπως αποκαλείται σήμερα)...”

Όμως, είναι σύνηθες το φαινόμενο όταν κάποια “εθνότητα” χάσει τα μεγαλεία της και βρεθεί στο περιθώριο να εντείνεται ο “εθνικισμός” της και να βλέπει γύρω της μόνον εχθρούς. Οι σύντροφοι του Περισσού λοιπόν, ενώ άλλοτε ήταν μεγαλόψυχοι απέναντι σε άλλες μικρές και καταπιεσμένες εθνότητες, σήμερα γίνονται εθνικιστές και θέλουν να τις εξαφανίσουν. Είναι χαρακτηριστική η αλλαγή της στάσης τους για τους γείτονές μας τους “Μακεδόνες”.

Σχετικά πρόσφατα ο “ρ” έγραφε (Πολιτική συμφερόντων) για τους γείτονές μας: “..Η πολιτική των Λακεδαιμονίων καθόριζε ως πρωτεύον το εθνολογικό και γλωσσολογικό ζήτημα με τη θέση ότι πρέπει να διατυπωθεί με κρυστάλλινη διαύγεια ότι τα περί «μακεδονικού έθνους και γλώσσας» είναι ανύπαρκτα και ανιστόρητα, δηλαδή είναι τα παραμύθια της Χαλιμάς... “

Όμως πριν από μερικά χρόνια δια στόματος Χ. Φλωράκη (Πάλεψαν όλοι για την πατρίδα ) άλλα έλεγε το κόμμα: “Θεωρούμε πως θα ήταν σοβαρή παράλειψη για το Κόμμα μας να τιμούμε τα 50χρονα του ΔΣΕ στην περιοχή της Φλώρινας και να μην αναφερθούμε στην ιδιαίτερη προσφορά των Σλαβομακεδόνων σε κείνο τον επικό αγώνα. Εχω και προσωπική πείρα, καθώς μία διλοχία τους είχε κατέβει ως τη Ρούμελη....

....Το ΚΚΕ υπερασπίζεται το αναφαίρετο δικαίωμά τους να καλλιεργούν τις πολιτιστικές τους παραδόσεις, τη γλώσσα τους, τα τραγούδια και τους χορούς τους, τα ήθη και έθιμά τους. Αυτή είναι η πολιτική του ΚΚΕ απέναντι στο πρόβλημα αυτό"

ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, 21.08.2010

της Νάντιας Βαλαβάνη

Στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια το Μεσαίωνα η μνημοτεχνική διδασκόταν ως επιστήμη. Ασκώντας ξεχασμένους κανόνες της, μέσα από πλήθος πρόσφατων άρθρων κληθήκαμε να εμπεδώσουμε μια ρήση του Λόρδου Πάλμερστον: «Δεν έχουμε αιώνιους εχθρούς και αιώνιους φίλους, μόνο τα συμφέροντα μας είναι αιώνια, όπως και το καθήκον μας να τα υπηρετούμε». Είτε η επίκληση είχε να κάνει με την υπεράσπιση της πραγματικότητας που διαμορφώνεται στη μετά Μνημόνιο εποχή, είτε με τη θεαματική σύσφιξη των

Για τον συντονισμό πολιτών στην ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ

Οι πολίτες που ξεκινήσαμε τη διαδικασία συλλογής υπογραφών με το κείμενο «Ανοιχτή πρόσκληση για το συντονισμό πολιτών στην Πελοπόννησο» νιώθουμε καταρχήν την ανάγκη να χαιρετίσουμε τους δεκάδες πολίτες που συνυπέγραψαν ή είδαν θετικά τον προβληματισμό που τέθηκε για τον χαρακτήρα των επερχόμενων εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικά στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Θεωρούμε ότι φυσική συνέχεια της συλλογής υπογραφών, και με δεδομένη την ανταπόκριση που υπήρξε, είναι να συναντηθούμε, να ανταλλάξουμε σκέψεις και να προσδιορίσουμε το τι μπορούμε να κάνουμε στη συνέχεια.

Καλούμε κάθε πολίτη που συμφώνησε με το κείμενο υπογραφών, κάθε πολίτη που μπορεί να έχει επιμέρους επιφυλάξεις ή διαφωνίες αλλά βλέπει θετικά το γενικό πνεύμα του κειμένου, σε μια παμπελοποννησιακή σύσκεψη όπου από κοινού θα συζητήσουμε και θα αποφασίσουμε πάνω στα εξής ζητήματα:

Α: Η πολιτική συγκυρία, Καλλικράτης και αυτοδιοίκηση, προβλήματα που ταλανίζουν τους νομούς μας και συνολικά την Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Β: Η κρίσιμη μάχη των εκλογών στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Τα δεδομένα, οι κινήσεις κομμάτων και παρατάξεων, ο στόχος για μια πλατιά συσπείρωση όσων είναι ενάντια σε κυβέρνηση-Τρόικα-Μνημόνιο και Καλλικράτη, η παρέμβασή μας.

Γ: Λειτουργία και συντονισμός μας.

Η θεματολογία μπορεί φυσικά να εμπλουτιστεί ή τροποποιηθεί από τυχόν παρεμβάσεις-προτάσεις την ημέρα της σύσκεψης.

Η σύσκεψη θα γίνει την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου στις 11.00 στο Ε.Κ. Τρίπολης. Όσοι αδυνατούν να έρθουν μπορούν να συμμετέχουν σε συναντήσεις που θα γίνουν τις επόμενες ημέρες ανά νομό ή (μέχρι να καθορίσουμε συλλογικά την λειτουργία μας) επικοινωνώντας τηλεφωνικά στο 6932619014 ή στέλνοντας τις σκέψεις – προτάσεις τους στο e-mail: politespeloponnisou@gmail.com.

Υπενθυμίζουμε ότι η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται μέχρι το τέλος Αυγούστου και μπορείτε να υπογράψετε στο: www.gopetition.com/petition/38179.html.

Παίζοντας με τις “λέξεις”, και όχι μόνο...

Διαβάζοντας στο ΠΡΙΝ (22-8-2010) το άρθρο του Παναγιώτη Μαυροειδή με τον τίτλο “Ηττοπαθής λογική και διαχειριστική Αριστερά” αντί να ξεκαθαρίσουμε μερικά ζητήματα σχετικά με αυτό το θέμα, μπερδευτήκαμε ακόμα περισσότερο. Το κείμενο κάνει κριτική - σωστή σε ορισμένα σημεία - στον Π. Λαφαζάνη για το πως βλέπει το “ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ”. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε από ποιά θέση κάνει αυτήν την κριτική ο συντάκτης του. Να στηρίξει αυτή την “πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς” ή να καταγγείλει τους συντρόφους του γιατί πάνε και νταλαβερίζονται με τύπους σαν τον Π. Λαφαζάνη;

Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο για να ανακαλύψουμε που βρίσκονται οι “εχθροί” και που βρίσκονται οι “φίλοι”, μπερδευτήκαμε ακόμα περισσότερο! Δεν θα σταθούμε στο πολιτικό περιεχόμενο που επιχειρείται να αποδοθεί σε λέξεις, όπως ανατροπή, επίθεση, αντικαπιταλισμός, γιατί είναι μάταιος κόπος. Η “αντικαπιταλιστική αργκό” που χρησιμοποιείται εντός των ενδοαριστερών διενέξεων, έχει ήδη προσδώσει πολλαπλά σημαινόμενα σε αυτές τις λέξεις, τα οποία δεν συγκροτούν πολιτικές άλλα ιδεολογήματα: εργαλεία χρήσιμα για την ιδεολογική και πολιτική περιχαράκωση και διευρυμένη αναπαραγωγή της μιζέριας μιας αριστεράς που δεν μπορεί να αντιληφθεί την ήττα της και την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Ακριβώς, από αυτή την σκοπιά της ιδεολογίας, το συγκεκριμένο κείμενο είναι πράγματι αποκαλυπτικό. Ο συντάκτης του παρ' ότι επιτίθεται στον Π. Λαφαζάνη, ταυτίζεται τελικά μαζί του σε ένα πολύ κρίσιμο ιδεολογικό σημείο: στον “κομμουνισμό” τους. Μια χαρακτηριστική φράση του κειμένου σηματοδοτεί αυτόν τον κομμουνισμό: “Ο κομμουνισμός, πράγματι αποτελεί αχρείαστο κουσούρι, μα και απόδειξη ενοχής από την οποία μάταια θα θέλουν να απαλλαγούν, μόνο για αυτούς που ο “κομμουνισμός” τους φτάνει ως τον Μπρέζνιεφ, τον Τσαουσέσκου και τον Μπερλίγκουερ”.

Εκείνος ο Γιαρουζέλσκι μήπως αδικείται από αυτό το “ιδεολογικό ξεκαθάρισμα”; Θα μπορούσαμε να γράψουμε αρκετές σελίδες γιατί επιλέχτηκαν αυτά τα τρία πρόσωπα ως στοιχεία οριοθέτησης του κομμουνισμού από τον συντάκτη του κειμένου. Όμως δεν χρειάζεται, γιατί είναι προφανές ότι αναφέρεται σε ένα κομμουνισμό που ετεροκαθορίζεται από την αγωνία της αναζήτησης του “καλού” ΚΚΕ. Ακριβώς αυτή την φράση για τον κομμουνισμό θα την προσυπέγραφε χωρίς επιφυλάξεις και ο Π. Λαφαζάνης, που και αυτός είναι σίγουρα πέραν από τον ...Μπρέζνιεφ, τον ...Τσαουσέσκου και τον ...Μπερλί(ν)γκουερ. Γιατί λοιπόν όλη αυτή η ένταση και η φαγωμάρα, αφού στα “οραματικά” ζητήματα υπάρχει σύμπλευση;

Μιας όμως και μιλάμε για ιδεολογία, θα θέλαμε να επισημάνουμε μια αντίφαση που αναδεικνύεται ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πρακτικές αναφορικά με το συγκεκριμένο κείμενο. Πώς ο συντάκτης του, που είναι τόσο συνεπής αντικαπιταλιστής, αντιευρωπαϊστής και άλλα παρόμοια, συμβιβάζεται και δημοσιεύει κείμενα σε μια εφημερίδα που έχει ως εξώφυλλό της μια πληρωμένη διαφήμιση της Ε.Ε; Μήπως τόσο “επαναστατικά” κείμενα χάνουν την αξιοπιστία τους και την ιδεολογική τους καθαρότητα αν δημοσιεύονται σε έντυπα της Αριστεράς που “διαχειρίζονται” την οικονομική τους επιβίωση κάνοντας κάποιες “ιδεολογικές υποχωρήσεις”;

Με το “Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας – Εύβοιας” στις εκλογές για την περιφερειακή αυτοδιοίκηση

Μια προσπάθεια με πλατιά ενωτικά χαρακτηριστικά και αμεσοδημοκρατικές λειτουργίες που κινείται ενάντια στο κλίμα που έχει διαμορφωθεί για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές από τις πρακτικές εκείνες των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς που υπηρετούν στενά μικροκομματικά συμφέροντα, είναι το «Αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας». Επισημαίνουμε ότι οι συμμετέχοντες ζητούν την υποστήριξη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνοντας ότι την πρωτοβουλία παρακολουθούν συναγωνιστές που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους (μέλη από όλες τις συνιστώσες και ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), καθώς και ανένταχτοι πολίτες. 

Μακάρι ανάλογες προσπάθειες να επαναληφθούν και σε άλλες περιφέρειες. Παρουσιάζουμε το κείμενο διακήρυξης που περιλαμβάνει τις γενικές θέσεις και τα πολιτικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας:

Οι πολίτες της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας, που πρόσφατα συγκροτήσαμε το “Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας – Εύβοιας”, αποφασίσαμε την παρέμβασή μας στις επικείμενες εκλογές για την Περιφέρεια Στερεάς και με τη συγκρότηση εκλογικού σχήματος, που θα διεκδικήσει τη ψήφο των συμπολιτών μας. Όλοι/ες εμείς, που συναντηθήκαμε τα τελευταία χρόνια σε πλήθος μικρών αλλά και μεγάλων αγώνων στην περιοχή μας,

Αντλούμε εμπειρία από τις αντιστάσεις και τις νίκες των πολιτών και των τοπικών μας κοινωνιών για:

·     την ακύρωση των ρυπογόνων μονάδων λιθάνθρακα (Αντίκυρα, Μαντούδι, Λάρυμνα, Αλιβέρι) και την αποτροπή της μετατροπής της περιοχής μας στο νέο μεγάλο ενεργειακό κέντρο της χώρας

·     την αναστολή της επικίνδυνης καύσης των αποβλήτων στη Θήβα και την αποτροπή εγκατάστασης αντίστοιχης μονάδας στο Αλιβέρι

·     την αντιμετώπιση της καρκινογόνου βιομηχανικής ρύπανσης στον Ασωπό και την Μεσσαπία

·     τη διάσωση των ορεινών όγκων της Γκιώνας, της Οίτης και του Ελικώνα, την ανάδειξη των προβλήματων του Μαλιακού, του Κορινθιακού και του Ευβοϊκού

·     την προστασία της εργασίας από τις απολύσεις, την προστασία των ευάλωτων ομάδων, την υπεράσπιση των αγώνων των αγροτών και των άλλων εργαζομένων

·     τη συνεχή επέκταση της παραχώρησης των δημόσιων υποδομών στους ιδιώτες, με πιο χαρακτηριστική την ολοκληρωτική, σχεδόν, εκμετάλλευση των εθνικών αυτοκινητοδρόμων

Συμμετέχουμε ενεργά σε συλλογικότητες, που δραστηριοποιούνται για ανθρώπινες πόλεις, για καλύτερη ποιότητα ζωής, για τον πολιτισμό, την ενημέρωση και την κοινωνική αλληλεγγύη. Πιστεύουμε ότι μέσα από την ενεργό και την ισότιμη συμμετοχή των πολιτών, αναδύονται νέες δυνάμεις, εκφράζεται η δημιουργικότητα και δημιουργούνται οι προυποθέσεις για μια καλύτερη κοινωνία.

Υποστηρίζουμε την άμεση δημοκρατική λειτουργία και τη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων. Ανάμεσά μας υπάρχουν συμπολίτες που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, ενώ πολλοί άλλοι είμαστε ανένταχτοι. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε σε όλα αυτά που μας ενώνουν.

Γνωρίζουμε ότι οι εκλογές του Νοεμβρίου για την αυτοδιοίκηση θα διεξαχθούν σ’ ένα εντελώς νέο τοπίο:

·     Από τη μια πλευρά, η διοικητική μεταρρύθμιση που θεσμοθετεί το συγκεντρωτισμό αντί της αποκέντρωσης, συρρικνώνει την αυτοδιοίκηση και αποτελεί μέρος του περίφημου μνημονίου.

·     Από την άλλη, τα επαχθή κυβερνητικά μέτρα, που εκτός από τη διάλυση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, θα κλυδωνίσουν σοβαρά την ίδια την υπόσταση των νέων δήμων και της Περιφέρειας. Υπηρεσίες σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, οι κοινωνικές παροχές, μεταφέρονται στην ευθύνη τοπικών και περιφερειακών δομών χωρίς πόρους, με μειωμένο προσωπικό, με σχεδόν ανύπαρκτη υποδομή και χωρίς οργάνωση.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ανάγκη για διαφάνεια, έλεγχο στη διαχείριση και κοινωνικές διεκδικήσεις θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.  

Για την “υποψηφιότητα” Τσακνή στον Δήμο της Αθήνας

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: Θέατρο Δρόμου.

Δεν θα με ενοχλούσε αν κατέβαινε ο Τσακνής υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ (ή και του ΣΥΡΙΖΑ) στον Δήμο της Αθήνας.

Δεν θα με ενοχλούσε, μολονότι μια τέτοια επιλογή δεν θα ήταν ακριβώς αυτό που λέμε “σεβασμός στη συλλογικότητα” (εν προκειμένω την Ανοιχή Πόλη), ούτε ακριβώς χειραφέτηση του χώρου από τους “νόμους” της πολιτικής επικοινωνίας (συνήθως η έμφαση στο “επικοινωνίας”), ούτε ακριβώς επιλογή μακράς πνοής -και μένω σ’αυτά, γιατί οι κατά καιρούς πατριωτικές του εξάρσεις είναι απολύτως δευτερεύουσας σημασίας, τόσο στη συγκυρία που συζητάμε, όσο και στα αυτοδιοικητικά γενικότερα.

Αυτό το οποίο με ενοχλεί, είναι η ψοφοδεής δήλωση κομματικής πειθαρχίας του Τσακνή και υποστήριξης “του συντρόφου Νίκου Σοφιανού”, που κατά θαυματουργό τρόπο συνυπάρχει με την -όχι και τόσο μετριόφρονα, εδώ που τα λέμε- φιλοδοξία του να ενώσει την Αριστερά υπό την (ματαιωθείσα) υποψηφιότητά του΄ κι όλα αυτά, λίγες μέρες έπειτα από συνέντευξή του στην Αυγή, όπου, αφήνοντας στην άκρη τον κνίτη μέσα του, δήλωνε τα αυτονόητα: “Ορισμένα ζητήματα τακτικής πρέπει να αναθεωρηθούν, ορισμένα ζητήματα που αφορούν τις συμμαχίες και τον διάλογο πρέπει να ξανατεθούν. Δεν είναι δυνατόν σήμερα να υπάρχουν λογικές αποκλεισμών λόγω διαφοροποιήσεων. Όταν έχεις ένα Μνημόνιο, μια οικονομική βαρβαρότητα η οποία επελαύνει, όταν έχεις τέτοια περιρρέουσα πολιτική, οικονομική, κοινωνική κατάσταση, δεν μπορείς να προβάλλεις μόνο την καθαρότητα των θέσεών σου” .

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, ωστόσο, (περισσότερο κι απ’τα διλήμματα του Τσακνή, την κνίτικη νομιμοφροσύνη του και τον αριστερό ναρκισσισμό του -εκκωφαντικό, παρεμπιπτόντως, στον τρόπο με τον οποίο τραγουδά), είναι το πώς χειρίστηκαν το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός. Με ενοχλεί τόσο η λογική του ταχυδακτυλουργού που βγάζει λαγούς απ’το καπέλο (λέγε με ευκαιριακές επιλογές που υπαγορεύονται από το ακαταμάχητο κριτήριο της επικοινωνιακής απήχησης-του-επιλεγέντος-για-την-άμεση-εκλογική-επιτυχία-της-συλλογικότητας) όσο και η αδυναμία, επιεικώς, του χώρου να περιφρουρήσει τους σχεδιασμούς του από διαρροές, με αποτέλεσμα, όταν οι διερευνητικές επαφές αποτυγχάνουν και οι διερευνώμενοι διαχωρίζουν βιαίως εαυτούς από τη φημολογία (π.χ. η Σακοράφα διαψεύδει με συνέντευξη στο Βήμα και ο Τσακνής στηρίζει δημόσια …ΚΚΕ), ο χώρος και τα μέλη του να εκτίθενται.

Έχει πάψει πια να με συγκινεί η γυρισμένη πλάτη του Τσακνή στο μέλλον και νομίζω πως, στη συγκυρία που διανύουμε, είναι σωστό να μην ψάχνουμε μόνο ανάμεσά μας, όταν στους μεγάλους Δήμους και την περιφέρεια το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να πάθει μεγάλο κάζο για τα άθλια μέτρα που προωθεί μαζί με την ακροδεξιά. Από αυτήν την άποψη, νομίζω ότι η παρουσία του χώρου στις επερχόμενες εκλογές -κυρίως, όμως, εκεί που παίζεται το σκληρό ντέρμπι μέσα στην κρίση: δίπλα σ’αυτούς που τσακίζει η κρίση- θα είναι αυτή που πρέπει. Απλά να, η γυναίκα του Καίσαρα, πρέπει να φαίνεται και σοβαρή, εκτός απ’το να είναι.