Αναρτήσεις
Διαβάζοντας στο ΠΡΙΝ (22-8-2010) το άρθρο του Παναγιώτη Μαυροειδή με τον τίτλο “Ηττοπαθής λογική και διαχειριστική Αριστερά” αντί να ξεκαθαρίσουμε μερικά ζητήματα σχετικά με αυτό το θέμα, μπερδευτήκαμε ακόμα περισσότερο. Το κείμενο κάνει κριτική - σωστή σε ορισμένα σημεία - στον Π. Λαφαζάνη για το πως βλέπει το “ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ”. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε από ποιά θέση κάνει αυτήν την κριτική ο συντάκτης του. Να στηρίξει αυτή την “πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς” ή να καταγγείλει τους συντρόφους του γιατί πάνε και νταλαβερίζονται με τύπους σαν τον Π. Λαφαζάνη;
Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο για να ανακαλύψουμε που βρίσκονται οι “εχθροί” και που βρίσκονται οι “φίλοι”, μπερδευτήκαμε ακόμα περισσότερο! Δεν θα σταθούμε στο πολιτικό περιεχόμενο που επιχειρείται να αποδοθεί σε λέξεις, όπως ανατροπή, επίθεση, αντικαπιταλισμός, γιατί είναι μάταιος κόπος. Η “αντικαπιταλιστική αργκό” που χρησιμοποιείται εντός των ενδοαριστερών διενέξεων, έχει ήδη προσδώσει πολλαπλά σημαινόμενα σε αυτές τις λέξεις, τα οποία δεν συγκροτούν πολιτικές άλλα ιδεολογήματα: εργαλεία χρήσιμα για την ιδεολογική και πολιτική περιχαράκωση και διευρυμένη αναπαραγωγή της μιζέριας μιας αριστεράς που δεν μπορεί να αντιληφθεί την ήττα της και την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Ακριβώς, από αυτή την σκοπιά της ιδεολογίας, το συγκεκριμένο κείμενο είναι πράγματι αποκαλυπτικό. Ο συντάκτης του παρ' ότι επιτίθεται στον Π. Λαφαζάνη, ταυτίζεται τελικά μαζί του σε ένα πολύ κρίσιμο ιδεολογικό σημείο: στον “κομμουνισμό” τους. Μια χαρακτηριστική φράση του κειμένου σηματοδοτεί αυτόν τον κομμουνισμό: “Ο κομμουνισμός, πράγματι αποτελεί αχρείαστο κουσούρι, μα και απόδειξη ενοχής από την οποία μάταια θα θέλουν να απαλλαγούν, μόνο για αυτούς που ο “κομμουνισμός” τους φτάνει ως τον Μπρέζνιεφ, τον Τσαουσέσκου και τον Μπερλίγκουερ”.
Εκείνος ο Γιαρουζέλσκι μήπως αδικείται από αυτό το “ιδεολογικό ξεκαθάρισμα”; Θα μπορούσαμε να γράψουμε αρκετές σελίδες γιατί επιλέχτηκαν αυτά τα τρία πρόσωπα ως στοιχεία οριοθέτησης του κομμουνισμού από τον συντάκτη του κειμένου. Όμως δεν χρειάζεται, γιατί είναι προφανές ότι αναφέρεται σε ένα κομμουνισμό που ετεροκαθορίζεται από την αγωνία της αναζήτησης του “καλού” ΚΚΕ. Ακριβώς αυτή την φράση για τον κομμουνισμό θα την προσυπέγραφε χωρίς επιφυλάξεις και ο Π. Λαφαζάνης, που και αυτός είναι σίγουρα πέραν από τον ...Μπρέζνιεφ, τον ...Τσαουσέσκου και τον ...Μπερλί(ν)γκουερ. Γιατί λοιπόν όλη αυτή η ένταση και η φαγωμάρα, αφού στα “οραματικά” ζητήματα υπάρχει σύμπλευση;
Μιας όμως και μιλάμε για ιδεολογία, θα θέλαμε να επισημάνουμε μια αντίφαση που αναδεικνύεται ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πρακτικές αναφορικά με το συγκεκριμένο κείμενο. Πώς ο συντάκτης του, που είναι τόσο συνεπής αντικαπιταλιστής, αντιευρωπαϊστής και άλλα παρόμοια, συμβιβάζεται και δημοσιεύει κείμενα σε μια εφημερίδα που έχει ως εξώφυλλό της μια πληρωμένη διαφήμιση της Ε.Ε; Μήπως τόσο “επαναστατικά” κείμενα χάνουν την αξιοπιστία τους και την ιδεολογική τους καθαρότητα αν δημοσιεύονται σε έντυπα της Αριστεράς που “διαχειρίζονται” την οικονομική τους επιβίωση κάνοντας κάποιες “ιδεολογικές υποχωρήσεις”;
Ο συντάκτης του κειμένου βάζει σε χειρότερο επίπεδο τον «ευρωκομμουνισμό» από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Είναι δείγμα των αμετανόητων πρώην ΚΚΕδων, που στο μόνο που διαχωρίζονται από το ΚΚΕ και τις ιδεολογικές και πολιτικές του συντεταγμένες, είναι το βρώμικο 89 και η συγκυβέρνηση. Από τη κατάρρευση του «υπαρκτού» δεν πήραν χαμπάρι τίποτα. Είναι προφανές για τον συντάκτη του κειμένου ότι η περίοδος του σταλινισμού, ήταν περίοδος «σοσιαλιστικής οικοδόμησης» και ότι το πράγμα στράβωσε την εποχή του …Μπρέζνιεφ! Αυτά δεν λέει σήμερα και το ΚΚΕ; Εξάλλου η μόνη κριτική που κάνει στο ΚΚΕ είναι για τον «Δεκέμβρη». Όμως η στάση του ΚΚΕ για το Δεκέμβρη είναι ίδια για κάθε μαζικό κίνημα και κοινωνικό αγώνα που δεν τον ελέγχει πολιτικά και οργανωτικά. Για την διασπαστική πολιτική του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα και τον τρόπο που δουλεύει το ΚΚΕ στους μαζικούς χώρους, ο συντάκτης του κειμένου δεν έχει κανένα πρόβλημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα προβλήματα δυστυχώς δεν είναι τωρινά, τα κληρονομήσαμε από την εποχή που ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν στα πάνω του και ο συντάκτης του κειμένου έδινε κάθε είδους μάχες να τον υπερασπίζεται απέναντι σε αυτούς που έκαναν κριτική στα ζητήματα οικοδόμησης του σοσιαλισμού...
Εγώ σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το κείμενο του Μαυροειδή, αλλά υπάρχει το εξής θέμα. Οι πρώτοι που υποστήριξαν το διαχειριστικό πλαίσιο "αναδιαπραγματευση του χρέους - έξοδος από το ευρώ" ήταν σημαντικό τμήμα της Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων και στελέχη του ΝΑΡ όπως οι Παπακωνσταντίνου, Μπιτσάκης, Βατικιώτης (στην ουσία και οι Χάγιος, Μάρκου παρά τον επαναστατικό βερμπαλισμό που συνόδευε το διαχειριστικό περιεχόμενο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως είναι αυτό που λέμε "τα λέω στη νύφη να τα ακούσει η πεθερά". Γιατί, στην ουσία π.χ Παπακωνσταντίνου και Λαφαζάνης τον τελευταίο καιρό ταυτίζονταν.
Από την άλλη, εγώ δεν έχω καταλάβει κάποια ουσιαστική διαφοροποίηση των Αλαβανικών και της ΕΟΣ από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι σας δεν λέτε τίποτα πάνω-κάτω. Γενικόλογη αντίσταση στο μνημόνιο (το πολύ), επίκληση στον κινηματισμό και τίποτα άλλο. Ειδικά η ΕΟΣ μόνο κριτική ξέρει να κάνει.
Πρέπει να μπουν τα ερώτηματα:
-Είναι πιθανή μια φιλολαϊκή αστική διέξοδος απότην κρίση; Εγώ λέω όχι. Επομένως πρέπει να μπαίνει και το ζήτημα της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.
-Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης του σοσιαλισμού εντός ΕΕ; Εγώ λέω όχι. Επομένως η αντισυστημικές δυνάμεις πρέπει να προβάλλουν το "έξω από την ΕΕ"
-Ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν μια εργατική κυβέρνηση αναγνώριζε όλο το χρέος ή τμήμα αυτού; Πρέπει ή όχι να προβληθεί ο στόχος της μονομερούς διαγραφής του συνόλου του χρέους;
-Οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών (ή κάποιων τραπεζών) αρκούν; Και τι σοι εθνικοποιήσεις θα είναι; Εξαγορές ή απολλοτριώσεις;
Μπορεί σήμερα να μην είναι ώριμοι οι υποκειμενικοί παράγοντες για τέτοιες επαναστατικές αλλαγές, αλλά ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει σε 2-3 χρόνια π.χ.;;
Νομίζω ότι όλοι στην Αριστερά φωνάζουν ( φωνάζουμε ) με πάθος το σύνθημα: εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς! Ο ουρανός έχει πέσει στο κεφάλι μας κι εμείς πλακωνόμαστε μεταξύ μας! Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να λέει : τέτοιοι που είμαστε καλά να πάθουμε! Εδώ κάποιοι έλεγαν παλιά να συμμαχείς και με το διάολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤες πα, επί της ουσίας: εύκολες απαντήσεις , λύσεις ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί κανείς να υποδείξει με βεβαιότητα την α η την β λύση. Αυτό δεν μας εμποδίζει να είμαστε μαζί σε πολλά πράγματα σε κινηματική βάση, χωρίς να θέτουμε ιδεολογικές προυποθέσεις, χωρίς καπέλα.
Κυρίως να δημιουργούμε κύτταρα, κινήσεις αλληλεγγύης στις γειτονιές , στους χώρους δουλειάς , παντού. Στην κατοχή πρώτα δημιουργήθηκαν τέτοιες κινήσεις κι ύστερα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ. Το παράδειγμα είναι σχετικό βέβαια.
Στις ερωτήσεις του pablo rabia δεν έχω απαντήσεις, ειλικρινά είμαι σε αδυναμία.
Εχω δυστυχώς κι άλλες ερωτήσεις: τι θα πεί ακριβώς φιλολαική κατεύθυνση , πως ορίζεις την εργατική λαική εξουσία;
Είναι εύκολο να πετύχεις μονομερή διαγραφή του χρέους; κι αν ( λέω αν ) σε ορισμένους δανειστές δεν έχεις εξωφλήσει ούτε το κεφάλαιο που έχεις πάρει; λέω αν.
Τι να εθνικοποιήσεις από τις ελληνικές τράπεζες; τα κεφάλαιά τους έχουν μειωθεί πολύ.
Είναι το ίδιο να πετύχεις τη διαγραφή του 10% του χρέους και το ίδιο να πετύχεις την διαγραφή του 80 - 90%; προβακατόρικη ερώτηση!
Δεν μπαίνω καν στον κόπο να ρωτήσω την στρατηγική, την τακτική με την οποία θα πετύχεις τους περιγραφόμενους στόχους. Τι είδους λαό , τι είδους κίνημα θα πρέπει να έχεις μαζί σου.
Τέλος μπορεί μια χώρα μόνη της, ένας λαός, ένα κίνημα, χωρίς την αλληλεγγύη ( έμπρακτη και δυνατή ) πολλών άλλων χωρών , λαών να πετύχει τους συγκεκριμένους στόχους , έστω κι αν φθάσει σε αφάνταστα σημεία αυτοθυσίας και ηρωισμού;
Τα έγραψα λίγο βιαστικά, δεν προβοκάρω ειλικρινά αλλά.....
Δ.Υ.
Έχει δίκιο ο Pablo Rabia. Ο ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερο βέβαια ο ΣΥΝ και η Τσιπριάδα δεν ξεφεύγουν καθόλου από τη λογική της διαχειριστικής απάντησης στην κρίση. Μην ξεχνάμε ότι η στάση πληρωμών αυτή καθεαυτή δεν είναι επαναστατική/αντισυστημική κίνηση. Τέτοια έκανε και ο Γέλτσιν το '98, και απλά ελάφρυνε κάποια βάρη του ρωσικού λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ασφαλώς για να βάλουμε κάτω τα λεγόμενα του ΣΥΝ, μια αναδιαπραγμάτευση ή και το σβήσιμο ενός τμήματος του χρέους δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από την ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ του χρέους, που συνεχίζει και υπάρχει. Αλλά και πάλι ο λαός εργάζεται σκληρά υποθηκεύοντας το μέλλον του για να ξεχρεώνει χρέη υπέρογκα του παρελθόντος, τη στιγμή που η αστική εξουσία θα παίρνει καινούργια δάνεια, και να σου η ανακύκλωση του χρέους και οι ταξικές αλυσίδες που μας φορούν οι αστοί.
Είναι προφανές ότι η εθνικοποίηση ορισμένων τραπεζών δεν είναι επαναστατική θέση. Όπως δεν είναι αυτή καθεαυτή και η πτώση της κυβέρνησης.
Να πέσει, αλλά να ανέβει τι;
Ο Αντωνάκης και να συμβεί στην Ελλάδα ό,τι συνέβη και στην Αργεντινή; Επιστροφή στα ίδια, στην αστική στρούγκα;
Λύσεις είναι η ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του χρέους-και μόνο σ' αυτό το πλαίσιο είναι σωστή η στάση πληρωμών.
Λύσεις είναι η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε., ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, και πέρασμα στην Αυτοδιαχείρηση.
Όσον αφορά τα ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα, να πω πως το μεγάλο οπορτουνιστικό αναθεωρητικό βήμα έγινε το 1936 από το Στάλιν, όταν ισχυρίστηκε πως τελείωσε η Δικτατορία του Προλεταριάτου, πως ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ νίκησε οριστικά κλπ. Συν το γεγονός ότι επί Στάλιν και μέχρι τι 1978 περίπου δεν δραστηριοποιούνταν οι Εργατικές Κολλεκτίβες, το κύτταρο του Σοσιαλισμού, η πηγή ζωντάνιας και Ελευθερίας της Εργατικής Τάξης.
Όσον αφορά τέλος τον "Ευρωκομμουνισμό", αυτός εν τέλει, γέφυρα με τη σοσιαλδημοκρατία ήταν.
Πέρα από την πάλη του για τα δικαιώματα, την οποία βέβαια, σε μεγάλο βαθμό την αντιλαμβανόταν από αστικοδημοκρατική σκοπιά και όχι από προλεταριακή-δημοκρατική και απελευθερωτική, δεν διέφερε σε πολλά σημεία από τον "υπαρκτό". Στις αναλύσεις, στις οπορτουνιστικές υποχωρήσεις, στον "καταστροφισμό" κλπ.
Μαρξιστές όπως οι Αλτουσέρ, Μπαλιμπάρ ήταν οι φωτεινές εξαιρέσεις την εποχή της ηγεμονίας του οπορτουνιστικού ευρωκομμουνισμόυ...
Αυτό με τη συντηρητική στροφή του Στάλιν το 1936 ομολογώ δεν το έχω ξανακούσει, ξαναδιαβάσει. Είναι μια καινούργια άποψη για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφορά μεταξύ ευρωκομμουνισμού και σταλινισμού, μαοισμού κ.λ.π. δεν είναι θεωρητική. Είναι το αίμα που χύθηκε στις χώρες του υπαρκτού, Κίνα, Καμπότζη κ.λ.π. , σε χώρες που εφαρμόστηκε ο υπαρκτός σε διάφορες παραλλαγές
. Διαφωνώ με τον Μπερλιγκουέρ, όμως αίμα ( εν πολλοίς αθώων ) δεν έχυσε. Θα μου πείτε αμα ερχόταν στην εξουσία; Με τα αν κι εφόσον δεν γράφεται η ιστορία.
Δ.Υ.
@Pablo RABIA
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια «λάθος» ερώτηση υπάρχει σωστή απάντηση; Μερικές φορές ο τρόπος που θέτουμε κάποιο ερώτημα προεξοφλεί και τη απάντηση που αναμένουμε: Ρωτάς λοιπόν «-Είναι πιθανή μια φιλολαϊκή αστική διέξοδος από την κρίση;» Αν θεωρούμε ότι η «διέξοδος από την κρίση» είναι αποτέλεσμα του «ταξικού συσχετισμού», τότε ο προσδιορισμός «φιλολαϊκός» δεν έχει θέση στην ερώτηση. Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος της εργασίας υφίσταται μια πρωτοφανή επίθεση και δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει καταγράφει καμία σημαντική αντίσταση ενάντια σε αυτή την επίθεση. Είναι προφανές ότι αν δεν δημιουργηθούν κάποιες στοιχειώδεις γραμμές άμυνας, τότε θα γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με τα εργατικά δικαιώματα. Το ερώτημα λοιπόν, αν θέλουμε να το διατυπώσουμε σωστά είναι: «μπορεί να υπάρχουν εργατικές κατακτήσεις και περιφρούρηση των εργατικών δικαιωμάτων σήμερα στα πλαίσια του καπιταλισμού ή θα πρέπει να κοινωνική αλλαγή και να εγκαθιδρυθεί εργατική εξουσία;»
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα όμως δεν εξαρτάται από πόσο αντικαπιταλιστές είμαστε και πόσους πύρινους λόγους βγάζουμε ενάντια στο κεφάλαιο. Εξαρτάται πρωτίστως από την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος και τους στόχους που έχει αναδείξει. Κρίνοντας λοιπόν όχι μόνον από αυτά που επιθυμούμε, αλλά και από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και συνεκτιμώντας από τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό συσχετισμό, βλέπουμε πως το μαζικό κίνημα δεν μπόρεσε να ανατρέψει κανένα από τα μέτρα της Κυβέρνησης και δεν μπόρεσε να την εξαναγκάσει να κάνει πίσω σε τίποτα.
Με αυτά τα δεδομένα, μάλλον θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι και να βλέπουμε ότι οι προοπτικές για “σοσιαλιστική” επανάσταση μάλλον απομακρύνονται. Η θεωρία της εξαθλίωσης, που εμμέσως υποστηρίζει το ΚΚΕ δυστυχώς ιστορικά δεν έχει δικαιωθεί. Όταν μειώνεται το επίπεδο ζωής των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτά στρέφονται στην αναζήτηση μιας πολιτικής διεξόδου που οδηγεί στον κομμουνισμό. Το αντίθετο συμβαίνει συνήθως.
Σήμερα εκείνο που θα πρέπει να έχουμε ως κύριο μέλημα είναι να αποκρούσουμε την επίθεση του κεφάλαιου και να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κοινωνικά και πολιτικά αναχώματα. Δεν τίθεται σήμερα στα πεδία της ταξικής πάλης το ζήτημα της ανατροπής του καπιταλισμού, ούτε με κοινωνικούς ούτε με πολιτικούς όρους. Αν δεν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ρήγματα στις κυρίαρχες πολιτικές του κεφάλαιου και αν δεν μπορέσουμε να αποκρούσουμε, αύριο τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα..
Η "μπογιά" μας, ως κομμουνιστές δεν περνάει στον κόσμο της εργασίας. Η κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και η αδυναμία της σύγχρονης αριστεράς -(όλων των εκδοχών, από την εξωκοινοβουλευτική ως την συστημική)- να αναδείξει ένα διακριτό όραμα στην κοινωνία από αυτό του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν μπορεί να εμπνεύσει νέους αγώνες για μια άλλη διαφορετική κοινωνία. Αυτό το πρόβλημα είναι καθοριστικό για την εμβέλεια και την απήχηση που έχουν οι όποιες προτάσεις της αριστεράς για διέξοδο από την κρίση. Αν δεν αντιληφθούμε αυτά τα όρια και αυτές τις σημαντικές αδυναμίες, τότε απλά θα αναπαράγουμε μια κατάσταση ακόμα μεγαλύτερης περιθωριοποιησης της Αριστεράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα η περιφρούρηση των εργατικών δικαιωμάτων σήμερα στα πλαίσια του καπιταλισμού αλλά και η πάλη για κατακτήσεις είναι η βάση. Και προφανώς σε σωματεία και γειτονιές μπορεί και πρέπει να γίνουν επιτροπές, πρωτοβουλίες με βασικό στόχο την ανατροπή του μνημονίου και της επίθεσης γενικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τι σόι αριστερά είναι μια αριστερά που περιορίζει τη πολιτική δράση της σε στόχους αμυντικούς-συνδικαλιστικούς;
Εγώ μια τέτοια "αριστερά" δεν την έχω ανάγκη.
Καλά ρε enosy αρκετές φορές διαφωνώ ή και εκνευρίζομαι με κείμενά σου αλλά το να αναπαράγεις τις χειρότερες λάσπες απ'το forum του indymedia (για το ΠΡΙΝ) δεν το περίμενα. Βαριέμαι να ξαναγράψω για το συγκεκριμένο θέμα, μόνο που δεν καταλαβαίνω πόση μυωπία έχεις για να μην έχεις δει τις αντίστοιχες (υποχρεωτικές για πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες) διαφημίσεις στο Δρόμο και αλλού και τις κανονικότατες εμπορικές διαφημίσεις στην Αυγή και το Ριζοσπάστη.. Αν αυτό είναι δείκτης ξεπουλήματος τότε η μόνη ελπίδα για την Αριστερά βρίσκεται στο Λαϊκό Δρόμο και την Κόντρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον σχολιαστή που αναφέρεται στους παλιούς ΚΚΕέδες σα να έχουν χολέρα ή δεν ξέρω γω τι και τους βγάζει σταλινολάτρες, μάλλον έχει βαθιά άγνοια για τις θέσεις του ΝΑΡ. Και δε μιλάω για ζητήματα που υπάρχουν διαφωνίες στην οργάνωση αλλά στρατηγικά ζητήματα που συμφωνούν όλοι, όπως ο χαρακτήρας των κοινωνιών του "υπαρκτού". Κοτζάμ συλλογή κειμένων του 1ου συνεδρίου εκδώσαμε σε βιβλιαράκι για το ζήτημα, 4-5 ευρώ έχει, βρες κάποιο ναρίτη να στο δώσει.. Άσε που θα συζητηθεί και στο ερχόμενο 3ο συνέδριο του ΝΑΡ. Αλλά μάλλον βγάζεις και προσωπικά κόμπλεξ απέναντι στους συντρόφους "που τότε υπερασπίζονταν με πάθος τη Σοβιετική Ένωση" κλπ. Τουλάχιστον οι συγκεκριμένοι σύντροφοι είχαν το θάρρος να έρθουν σε ρήξη (πολιτική, οργανωτική, ιδεολογική) με το παρελθόν τους και να κάνουν δημόσια αυτοκριτική, οι άλλοι του ΣΥΝ που ακόμα θεωρούν τον Κύρκο "νέστορα" και ιδεολογικά θέτουν εαυτούς στο χώρο του ευρωοκομμουνισμού; Όσοι απ'το ΣΥΝ τέλος πάντων, μην σας βγάλω όλους νοσταλγούς του Μπερλινγκουέρ και ξενερώσετε :)
@kollaps,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμπεριφέρεσαι και σκέφτεσαι σαν “κνίτικο κομματόσκυλο” που δεν έχει καμία αίσθηση χιούμορ!
1. Εμείς κάνουμε κριτική σε ένα συγκεκριμένο άρθρο που έχει γραφτεί από ένα συγκεκριμένο συντάκτη. Τώρα αν θεωρείς εσύ αυτά που γράφονται εκεί είναι οι “πολιτικές αποφάσεις” και η “ταυτότητα”του ΝΑΡ, και γιαυτό αναλαμβάνεις να υπερασπιστείς είναι άλλο θέμα. Το τι θα κάνει και τι θα αποφασίσει το ΝΑΡ για τον κομμουνισμό και άλλα παρόμοια ζητήματα είναι σαφώς άλλο θέμα από το τι γράφει ο συγκεκριμένος συντάκτης στο συγκεκριμένο άρθρο. Εξάλλου δεν έχω αντιληφθεί από κανένα κείμενο του ΝΑΡ ότι το ΝΑΡ δίνει συγχωροχάρτι στον Σταλινισμό και θεωρεί τον Μπρέζνιεφ ως την αντιπροσωπευτική περίπτωση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Επίσης δεν έχω αντιληφθεί ότι το ΝΑΡ, το οποίο κάνει μια αξιοσημείωτη κριτική στον Ευρωκομμουνισμό, θεωρεί ότι ο ευρωκουμουνισμός ευθύνεται περισσότερο για την κατάσταση της Αριστεράς από ότι ο κρατικός καπιταλισμός της πρώην Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, όπως σαφώς υπονοεί ο συντάκτης του κειμένου,,,
2. Για το θέμα της διαφήμισης του ΠΡΙΝ, μάλλον δεν διάβασες προσεκτικά το κείμενό μας. Δεν επικρίνουμε το ΠΡΙΝ γιατί έβαλε διαφήμιση. Εξάλλου, γιαυτό έχουμε βάλλει σε εισαγωγικά τις λέξεις που μπορούν να παρεξηγηθούν. Απλώς σχολιάζουμε ότι κατά την γνώμη μας, οι τόσο “επαναστατικές” απόψεις του κειμένου δεν θα μπορούσαν να συμβιβαστούν με τέτοιου τύπου πρακτικές. Δεν μπορείς να βγάζεις φλύκταινες ότι κάτι έχει άρωμα ευρωπαϊκό, αλλά όταν είναι να πάρεις μερικά ευρουδάκια να μην παθαίνεις τίποτα!...
για να επιβιωσει το πριν παιρνει μερικες διαφημισεις...που ειναι το φοβερο δεν καταλαβα;
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειμαστε κομματοσκυλα αλλα προσωπικα εχω βαρεθει ενα αντι-ναρ μενος. το 1989 εαν μπορειτε γραψτε μου τι λεγατε και που εισασταν ολοι εσεις εδω μεσα ..τοτε που μιλουσαμε για κομμουνιστικη επαναθεμελιωση και μας απαντουσαν πως εισαστε αρρωστοι και ντεμοντε (τοτε εδεναν το γλυκο του συνασπισμου της αριστερας και της προοδου τα παλικαρακια μου κκε και εαρ).οταν μιλουσαμε για την εε καποιοι λεγαν ειστε τρελοι τωρα...καταπινουμε σιγα-σιγα μην πνιγουμε ...και συνεχιζουμε τις κωλοτουμπες. παντως τον χριστοδουλο ξερετε αυτον τον παπα δεν τον επισκεφτηκαμε ουτε τον γλυψαμε ποτε .
ενας ναριτης οχι ο παραπανω αυτος σας παει με το γαντι εγω δεν το αντεχω το ομολογω.
1. Έπρεπε να έρθει το 89 γι να καταλάβετε ότι κάτι δεν πάει καλά στο ΚΚΕ και με την οικοδόμηση του υπάρκτου σοσιαλισμού και να αρχίσετε να μιλάτε για "κομουνιστική επαναθεμελιωση" και άλλα παρόμοια. Κάλιο αργά παρά πότε.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Όμως ποτέ δεν κάνατε στο κόμμα που σας γέννησε ριζική κριτική, αλλά απλώς είσαστε δίπλα του αναζητώντας μια καλύτερη εκδοχή του. Κνίτες είσασταν και κνίτες παραμένετε σε πολλά σημεία. Είναι ενδικτεικό το πόσο επιφανειακή κριτική κάνεις για το ΚΚΕ όταν σταματάς στους Παπάδες και τον χριστόδουλο! Ούτε καν για την Κανέλη δεν λες κουβέντα. Όσο για τον πατριωτισμό του κουβέντα.Τώρα τελευταία, με αυτά που λέτε για την κρίση, έτοιμοι είσαστε να πάρετε τα όπλα και για να πολεμήσετε για την Πατρίδα ενάντια στους "ξένους" που την έχουν κατακτήσει. Καλή στρατιωτική εκπαίδευση....
για την καννελη ας σου απαντησουν οι κκεδες δικο τους το προβλημα , για την κριτικη στην εσσδ το ρευμα αυτο ηταν σε διαφωνια με το κομμα 10 χρονια πριν το 89. δεν λεω οτι ολα σωστα που καναμε αλλα κριτικη να μας κανει κανενας που δεν κρυφτηκε το 89 οταν ολα τα σκεπαζε η φοβερα και τα πλακωνε η σκλαβια. για την κριση ...συγνωμη φιλε μου αλλα μπορεις να μου κανεις μια χαρη να α) διαβασεις το μνημονιο ..και πες μου αν δεν ειναι εκχωρηση ακομα και της ανεξαρτησιας της χωρας (εξυπακουεται δεν ειμαστε μ'αυτο το συστημα , αλλα την χωρα αυτη την θελουμε κομμουνιστικη) β) ψαξε αν εχεις τα κοτσια στα κειμενα των οργανωσεων και κομματων της αριστερας τα τελευταια 3 χρονια και πες μου τι βλεπεις στις αναλυσεις και αν...δεν εισαι εμπαθης τοτε μπορει και να καταλαβεις. και τελος παντων μεγαλε εμεις εστω το 89 (καθυστερημενα) το καταλαβαμε , την κριση την ειδαμε να ερχεται (και δεν την βαφτισαμε , καζινο-κριση οπως ο συριζα ουτε συνιθησμενη οπως η παπαρηγα) ...εσυ τι εκανες; ολοι κρινονται απο τις αναλυσεις τους και την προσπαθεια τους ....για το κειμενο που σχολιαζει η εος τελος .καταλαβαινω το αγχος καποιων να στησουν ενα μετωπο ,ενα φρακτη (αλα κκε) απεναντι στην αντικαπιταλιστικη αριστερα αλλα ειναι ματαιος κοπος ...τα καραγκιοζιλικια του συν δεν βοηθανε πλεον και η παρλαπιπα περι ενοτητας δεν καταπινετε ευκολα απο τον κοσμοπια , το παραμυθι το εφαγε μια δεν το ξανατρωει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμο 11.18 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Το πρόβλημά σου είναι αν έχεις "Έλληνα", "Γάλλο" η "Γερανό" αφεντικό; Δηλαδή, τα "ελληνικά" αφεντικά είναι καλύτερα από τα ξένα; Και ποίος σου είπε ότι η εργατική δύναμη που ζει εντός των ορίων του ελληνικού κράτους, θεωρεί ότι θα βελτιωθεί η θέση της αν η ελλάδα γίνει όπως ήταν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμου. Αυτά που λέτε και λέει και το ΚΚΕ κυρίως δεν διαφέρουν και πολύ απ' αυτή την κατάσταση (κρατικοποιήσεις, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, δικτατορία του κόμματος και άλλα παρόμοια). Τέτοιο σοσιαλισμό δεν τον θέλουμε!...
2. Από την ιστορία του υπαρκτού σοσιαλισμού το ΝΑΡ δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα. Όταν υπήρχε το εργατικό κίνημα στην Πολωνία -(γιατί αυτό το γενονός έζησαν οι ιδρυτές του από κόντα και δεν έζησαν ούτε τα γεγονότα της Ουγγαρίας, ούτε την άνοιξη της Πράγας-) ήταν ένθερμοι οπαδοί της στρατιωτικής μπότας της ΕΣΔΔ και του Γιαρουζέλσκι. Και είναι προφανές ότι αρκετοί ναρίτες - όπως και ο συντάκτης του άρθρου στο ΠΡΙΝ - αντι να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί υποστήριζαν τους κρατικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς ενάντια στο μαζικά κινήματα που προσπαθούσαν να αναπτυχθούν - ενοχλούνται και θεωρούν ότι πρόβλημα με το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος ήταν οι μ.. που έλεγαν μερικοί ευρωκομμουνιστές!
3. Όσο για την "ενότητα" που ειρωνεύεσαι τι να σου πώ! Αν σου αρκεί μπροστά τον καθρέπτη σου να φωνάζεις "Εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς". Κράτα την καθαρότητά σου και βάλε και μερικά "επαναστατικά" αρώματα...
4. Για την κρίση δηλαδή, ποιές είναι οι φοβερές και οι τρομερές αναλύσεις που έχει κάνει η εξωκοινοβουλευτική αριστέρα; Ότι έρχεται η καταστροφή του καπιταλισμού και ξεκινάει όπου νάνε η επανάσταση; Δεν μας φτάνουν οι Ιεχωβάδες του Χριστιανισμού, έχουμε τώρα και τους Ιεχωβάδες της Αριστεράς!
πετα την μπαλα στην εξεδρα οσες φορες θελεις ..ο κοσμος την στελνει στο γηπεδο παλι. εγω ειμαι ναρ και στην δουλεια μου και παντου ..εσυ με το συμπαθιο τι πιστευες για ολα αυτα που με κατηγορεις . ειναι ευκολο να μιλας με αφορισμους στην βαση του δεν ειμαι ή δεν ξερετε τι ειμαι. η ενοτητα οικοδομειται μεσα στην φωτια της ζωης και εργασιας και οχι στα κεφαλια καποιων που θελουν να ειναι βουλευτες ή παραγοντες , με αυτη την ενοτητα ειμαι και θα ειμαι παντα συντροφε. το χερι μου το σφιγγω με αυτον που κανω μαζι απεργια και διαδηλωση και οχι μ΄ αυτον που εχει προσβασεις στα καναλια και στην βουλη. για την πολωνια θα πρεπει να διαβασεις το κειμενο του ναρ απο το 1 συνεδριο ..αν δεν εισαι εμπαθης σιγουρα θα αναιρεσεις πολλα απο αυτα που εγραψες. για την κριση ..ιδου το διλημμα παυση πληρωμων, εξοδο απο ονε και εε ή αυταπατες για αλλαγες στην εε και φτωχευση της χωρας( της χωρας των εργατων). θα τα πουμε τωρα στη δεθ και στα επομενα ...εμεις δεν λειψαμε ποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Η ενότητα οικοδομείται "μέσα στη φωτιά της ζωής και εργασίας", όταν υπάρχει η πολιτική βούληση για αυτό. Και η πολιτική βούλησή οικοδομείται στα μυαλά των ανθρώπων και στα πολιτικά επιτελεία των κομματικών μηχανισμών. Η απλή συνεύρεση σε μια διαδήλωση ή σε μια πορεία δεν είναι ενότητα, αλλά συνάθροιση. Όμως σε πολλούς αγώνες, απεργίες κινητοποιήσεις ούτε αυτό γίνεται!...
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Για την Πολωνία μάλλον στον συντάκτη του άρθρου του ΠΡΙΝ θα πρέπει να τα πεις και όχι σε μένα...
3. Τα διλήμματα που βάζεις είναι δικά σου διλήμματα και δεν αφορούν με τον τρόπο που φαντασιώνεσαι, ούτε την κοινωνία, ούτε τους εργαζόμενους. Αφορούν τους διαχειριστές της κρίσης και όσους θέλουν να αναλάβουν αυτό τον ρόλο. Μόνο που είναι λίγο αστείο, πολιτικές δυνάμεις που στον πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό είναι άκρως περιθωριακές, να θέλουν να αναλάβουν τέτοιους ρόλους...
αληθεια τους εργαζομενους δεν τους αφορα η κριση παρα μονο τους διαχειριστες; εισαι εκτος πλανητη ή μαλλον δεν εργαζεσαι ως μισθωτος και τα γραφεις αυτα. αληθεια η ενοτητα προκυπτει στα μυαλα των καρεκλοκενταυρων της κουμουνδουρου και βαλτετσιου ...καθε φορα που βουλιαζει το μαναρι μου ο συν. ενοτητα χωρις θεσεις μπαρμπα - κωτσο δεν υπαρχει και συ εδω μεσα δεν καταθετεις τιποτα απο θεσεις το μονο που τσαμπουνας ειναι κριτικη στο ναρ ή σε οποιο ναρ δεν μπαινει στο μαντρι σου. δεν απαντας σε τιποτα πολιτικο παρα μονο στο ζητημα μιας γενικολογης ενοτητας που ειναι γνωστο που οδηγησε και που οδηγει (1989 συνασπισμος της αριστερας και της προοδου - συριζα 2010 ...).γραψε μας δυο αραδες απο τις θεσεις για τα ζητηματα που κανεις κριτικη και μετα τα λεμε..με αφορισμους δεν λυνεις τιποτα. 1) κριση; ,2) εργατικο κινημα ; ,3) αριστερά ; , 4)συμμαχίες; εδω σε θελω καβουρα .....
ΑπάντησηΔιαγραφή