Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: Θέατρο Δρόμου.
Δεν θα με ενοχλούσε αν κατέβαινε ο Τσακνής υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ (ή και του ΣΥΡΙΖΑ) στον Δήμο της Αθήνας.
Δεν θα με ενοχλούσε, μολονότι μια τέτοια επιλογή δεν θα ήταν ακριβώς αυτό που λέμε “σεβασμός στη συλλογικότητα” (εν προκειμένω την Ανοιχή Πόλη), ούτε ακριβώς χειραφέτηση του χώρου από τους “νόμους” της πολιτικής επικοινωνίας (συνήθως η έμφαση στο “επικοινωνίας”), ούτε ακριβώς επιλογή μακράς πνοής -και μένω σ’αυτά, γιατί οι κατά καιρούς πατριωτικές του εξάρσεις είναι απολύτως δευτερεύουσας σημασίας, τόσο στη συγκυρία που συζητάμε, όσο και στα αυτοδιοικητικά γενικότερα.
Αυτό το οποίο με ενοχλεί, είναι η ψοφοδεής δήλωση κομματικής πειθαρχίας του Τσακνή και υποστήριξης “του συντρόφου Νίκου Σοφιανού”, που κατά θαυματουργό τρόπο συνυπάρχει με την -όχι και τόσο μετριόφρονα, εδώ που τα λέμε- φιλοδοξία του να ενώσει την Αριστερά υπό την (ματαιωθείσα) υποψηφιότητά του΄ κι όλα αυτά, λίγες μέρες έπειτα από συνέντευξή του στην Αυγή, όπου, αφήνοντας στην άκρη τον κνίτη μέσα του, δήλωνε τα αυτονόητα: “Ορισμένα ζητήματα τακτικής πρέπει να αναθεωρηθούν, ορισμένα ζητήματα που αφορούν τις συμμαχίες και τον διάλογο πρέπει να ξανατεθούν. Δεν είναι δυνατόν σήμερα να υπάρχουν λογικές αποκλεισμών λόγω διαφοροποιήσεων. Όταν έχεις ένα Μνημόνιο, μια οικονομική βαρβαρότητα η οποία επελαύνει, όταν έχεις τέτοια περιρρέουσα πολιτική, οικονομική, κοινωνική κατάσταση, δεν μπορείς να προβάλλεις μόνο την καθαρότητα των θέσεών σου” .
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, ωστόσο, (περισσότερο κι απ’τα διλήμματα του Τσακνή, την κνίτικη νομιμοφροσύνη του και τον αριστερό ναρκισσισμό του -εκκωφαντικό, παρεμπιπτόντως, στον τρόπο με τον οποίο τραγουδά), είναι το πώς χειρίστηκαν το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός. Με ενοχλεί τόσο η λογική του ταχυδακτυλουργού που βγάζει λαγούς απ’το καπέλο (λέγε με ευκαιριακές επιλογές που υπαγορεύονται από το ακαταμάχητο κριτήριο της επικοινωνιακής απήχησης-του-επιλεγέντος-για-την-άμεση-εκλογική-επιτυχία-της-συλλογικότητας) όσο και η αδυναμία, επιεικώς, του χώρου να περιφρουρήσει τους σχεδιασμούς του από διαρροές, με αποτέλεσμα, όταν οι διερευνητικές επαφές αποτυγχάνουν και οι διερευνώμενοι διαχωρίζουν βιαίως εαυτούς από τη φημολογία (π.χ. η Σακοράφα διαψεύδει με συνέντευξη στο Βήμα και ο Τσακνής στηρίζει δημόσια …ΚΚΕ), ο χώρος και τα μέλη του να εκτίθενται.
Έχει πάψει πια να με συγκινεί η γυρισμένη πλάτη του Τσακνή στο μέλλον και νομίζω πως, στη συγκυρία που διανύουμε, είναι σωστό να μην ψάχνουμε μόνο ανάμεσά μας, όταν στους μεγάλους Δήμους και την περιφέρεια το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να πάθει μεγάλο κάζο για τα άθλια μέτρα που προωθεί μαζί με την ακροδεξιά. Από αυτήν την άποψη, νομίζω ότι η παρουσία του χώρου στις επερχόμενες εκλογές -κυρίως, όμως, εκεί που παίζεται το σκληρό ντέρμπι μέσα στην κρίση: δίπλα σ’αυτούς που τσακίζει η κρίση- θα είναι αυτή που πρέπει. Απλά να, η γυναίκα του Καίσαρα, πρέπει να φαίνεται και σοβαρή, εκτός απ’το να είναι.
