Οι «Γενίτσαροι» και οι «Τσάροι» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Το παρακάτω e-mail από το «συντονιστικό της θεματικής περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ» έγινε αφορμή να ξεκινήσει η συζήτηση για διαγραφές στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ:

To: perivallonsyriza@googlegroups.com

Sent: Thursday, July 15, 2010 11:45 AM

Subject: [perivallonsyriza] ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ

η λίστα επικοινωνίας και συντονισμού στην οποία συμμετέχουμε δημιουργήθηκε και αφορά στο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος της ήταν και εξακολουθεί να είναι η διαμόρφωση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα περιβάλλοντος καθώς και η παρέμβαση του πολιτικού αυτού χώρου σε ανάλογα θέματα. 

Ως εκ τούτου οι σύντροφοι Χαρά Παπαϊωάννου και Σάκης Κουρουζίδης, οι οποίοι αποφάσισαν να συμμετέχουν και από θέσεις ευθύνης (Κεντρική Επιτροπή) στο κόμμα "Δημοκρατική Αριστερά" δεν μπορούν πλέον να συμμετέχουν στη λίστα της θεματικής "πόλη, περιβάλλον, οικολογία" του ΣΥΡΙΖΑ.

Για λόγους ηθικής τάξης, παρακαλούμε και όσους άλλους συντρόφους έχουν κάνει ανάλογη πολιτική επιλογή να το δηλώσουν ώστε να διαγραφούν από την παρούσα λίστα.

το συντονιστικό της θεματικής

Η «θεματική περιβάλλοντος» του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο μαζική και η πλέον παραγωγική θεματική ομάδα που λειτουργεί στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ. Και είχε καταφέρει να έχει ένα επίπεδο διαλόγου και συνεννόησης παρά τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές σε αντίθεση με άλλες θεματικές όπως π.χ. το «δίκτυο συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό το «δίκτυο» στήθηκε μόνο και μόνο για να χειραγωγήσει την πολιτική στο εργατικό χώρο και να κουκουλώσει τις σημαντικές πολιτικές διαφορές που υπάρχουν και δεν επιτρέπουν την ενιαία συνδικαλιστική έκφραση του ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους.

Όπως έχουμε επισημάνει και σε παλαιότερα κείμενά μας το Τσιπρέικο κατάφερε να κάνει παραμάγαζο του ΣΥΝ τον ΣΥΡΙΖΑ και με την ευγενή συνδρομή συμμάχων (όπως το ΚΟΚΚΙΝΟ, η ΡΟΖΑ, το ΞΕΚΙΝΗΜΑ και ορισμένοι «ανένταχτοι» παράγοντες) με συνδετικό κρίκο την πρασινοκόκκινη συνιστώσα του ΣΥΝ. Μετά το συνέδριο του ΣΥΝ και την αποχώρηση της Α.Π. όλοι αυτοί συγκρότησαν τους Γενίτσαρους του Τσιπρέικου και ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τις βρώμικες δουλειές που έχουν απομείνει, ώστε να ολοκληρωθεί η διάσπαση. Μια από αυτές είναι και η όξυνση του μετώπου απέναντι στην ομάδα του Λαφαζάνη.

Και πάλι για τα ...ΙΟΥΛΙΑΝΑ

Η συγκυρία ενδείκνυται για ιστορικές συγκρίσεις. Όμως, ελάχιστες αναφορές για αυτό το θέμα υπήρξαν στα ΜΜΕ. Μια από αυτές τις εξαιρέσεις ήταν το 8σέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας “Δρόμος”(Κομμάτια από αυτό το αφιέρωμα δημοσιεύονται στο ιστολόγιο http://istoriologio.blogspot.com/). Αν και πέρασαν 45 χρόνια από τα “Ιουλιανά” φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα, μαζί με αυτό και η Αριστερά, θέλουν να τα ξεχάσουν. Γιαυτό και σιωπούν. Όμως στα παλικάρια του Περισσού δεν αρμόζει η σιωπή, για αυτό “κραυγάζουν”. Η τέχνη της παραποίησης της ιστορικής πραγματικότητας είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό που έχει ενσωματωθεί πλέον είναι στο πολιτικό και ιδεολογικό τους DNA.

Ο Κυριακάτικος ριζοσπάστης (18/7) στο άρθρο των 4.980 λέξεων με τίτλο“ΙΟΥΛΙΑΝΑ: Γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας” φροντίζει εξ αρχής να ξεκαθαρίσει την θέση του. Στην 2η παράγραφο δηλώνει “Η σημασία τους καθορίζεται από τη μεγάλη όξυνση και τη διάρκεια που πήραν οι εγχώριες ενδοαστικές αντιθέσεις, πάντα σε συνδυασμό με την άμεση εμπλοκή του ξένου παράγοντα (ΗΠΑ) και τους γενικότερους σχεδιασμούς του στην περιοχή (Κυπριακό) και που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της δικτατορίας.” παραβλέποντας την πολιτική σημασία του “λαϊκού παράγοντα” και την καταλυτική παρέμβασή του στις εξελίξεις.

Για το ΚΚΕ, ο “λαϊκός παράγοντας” είναι το ίδιο αυτοπροσώπως και κανένας άλλος. Ότι δεν το ελέγχει ή δεν είναι καθοδηγημένο από το ίδιο είναι δημιούργημα των κύκλων της αντίδρασης. Γιαυτό και το “Πολυτεχνείο” ήταν προβοκάτσια. Γιαυτό και οι λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως η “άνοιξη της Πράγας”, ήταν έξωθεν υποκινούμενες ενέργειες. Γιαυτό ο “Μάης του 68” ήταν οι εξεγερσιακές αυταπάτες των μικροαστών...

Είναι γνωστή η κριτική του ΚΚΕ για την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την δεξιά γραμμή που ακολουθούσαν στο κίνημα. Όμως το συγκεκριμένο άρθρο του ριζοσπάστη πλέκει το εγκώμιό τους και τους υποδεικνύει ως τους γνήσιους εκφραστές του μαζικού κινήματος. Γιατί άραγε; Επειδή θέλει να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα εκείνης της εξεγερσιακής περιόδου που θύμιζε Δεκέμβρη 2008. Επειδή η σημασία των Ιουλιανών δεν περιορίζεται μόνον στην “στην μεγάλη όξυνση και την διάρκεια που πήραν οι εγχώριες ενδοαστικές αντιθέσεις ...” αλλά και στην αυτονόμηση του “λαϊκού παράγοντα” από τις ηγεσίες ΚΚΕ/ΕΔΑ που προσπαθούσαν να ποδηγετήσουν και να καταστείλουν το μαζικό κίνημα – είτε ήταν αυθόρμητο, είτε οργανωμένο – όταν παρέκκλινε από τις κατευθύνσεις που διαμόρφωναν τα καθοδηγητικά τους κέντρα.

Γι αυτό και ένα μεγάλο μέρος του άρθρου του ριζοσπάστη για τα “ΙΟΥΛΙΑΝΑ” καταναλώνεται στις γνωστές συνωμοσιολογίες, πως από το σαμποτάζ του Παπαδόπουλου στον Έβρο καταλήξαμε στην χούντα. Κι όλα αυτά τα έπαθε ο λαός μας γιατί έτρεφε αυταπάτες και τζάμπα βγήκε στο δρόμο. Είναι αποκαλυπτικό το παρακάτω απόσπασμα: “Βεβαίως, η Ενωση Κέντρου πήρε και κάποια μέτρα που τότε φάνταζαν δημοκρατικά και που, εξαιτίας των Ιουλιανών, οδήγησαν ορισμένους ιστορικούς στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για μέτρα που τρομοκράτησαν την άρχουσα τάξη, η οποία, τάχα, φοβήθηκε πως άνοιγαν οι «δυνατότητες προς μια πολιτική εξέλιξη, που μακροπρόθεσμα θα έθετε τέρμα στα προνόμιά της» (Ν. Σβορώνου: «Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας», εκδόσεις «Θεμέλιο», σελ. 149).” Σύμφωνα με τους ηγέτες του Περισσού που κατακρίνουν τον Ν. Σβορώνο, είναι μαρξιστικά - λενινιστικά τεκμηριωμένο ότι μόνον το ΚΚΕ φοβάται η αστική τάξη. Γι αυτό και τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ ήταν ενταγμένα εξυπηρέτηση των στόχων των κυρίαρχων τάξεων και τις διευκόλυναν μάλιστα κάνουν πιο σύντομα το πραξικόπημα που σχεδίαζαν. Να πως καταλήγει το άρθρο: Το κατεστημένο στην Ελλάδα και οι ξένοι σύμμαχοί του είχαν ήδη αυτό που ήθελαν για να προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Η ΕΔΑ δεν μπορούσε να τους εμποδίσει, το ΚΚΕ ήταν παράνομο. Ετσι οι εξελίξεις οδήγησαν στο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα και τη δικτατορία του Απρίλη 1967.

Τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ λοιπόν για το ΚΚΕ, ήταν κάτι σαν το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, το οποίο ως προβοκάτσια απέβλεπε να ακυρώσει την φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη και έφερε μια πιο σκληρή χούντα, την χούντα του Ιωαννίδη. Που είσαι Λ. Κύρκο να δεις πως κλέβουν τα ερμηνευτικά του σχήματα οι σύντροφοι του Περισσού!

Διαβάζοντας παρόμοια κείμενα, όπως αυτό του “ρ” για τα ΙΟΥΛΙΑΝΑ, θα έπρεπε να λύνονται όλες οι απορίες που εκφράζουν διάφοροι αριστεροί γιατί η νεολαία που δεν έχει ακόμα κάψει τα μυαλά της, φτύνει την αριστερά και στρέφεται στον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου, 17 Ιουλίου

Αποκαλύπτεται το σκάνδαλο παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ. Πώς Παπανδρέου και Προβόπουλος έστησαν τις μπίζνες με την Goldman Sachs, επιταχύνοντας τη χρεοκοπία. Μιλούν στο Δρόμο Αλέξης Τσίπρας - Βασίλης Μουλόπουλος

Η καταδίκη των εργαζομένων έχει πλέον και τη σφραγίδα της ΓΣΕΕ 

Εξαγορές και συγχωνεύσεις στις τράπεζες, που ενισχύονται προκλητικά με δισεκατομμύρια

Ο πόλεμος Κόκκαλη - Βαρδινογιάννη και ο ρόλος του Νίκου Κωνσταντόπουλου 

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη της πανεπιστημιακού Τζίνας Πολίτη 

Ο Γιώργος Μανιάτης μιλά στο Δρόμο για το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης 

Επίσης, συνεντεύξεις με τον Παλαιστίνιο αγωνιστή Τζαμάλ Τζούμα και τον Μπασάντα από το Νεπάλ 

Mη χάσετε το νέο ένθετο Δρόμοι της Ιστορίας, που είναι αφιερωμένο στα Ιουλιανά 

Και όπως κάθε Σάββατο αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τη νεολαία 

Δρόμος, η εφημερίδα που γράφεται από όλη την αριστερά για όλη την αριστερά 

Εφημερίδα δρόμος. Αναζητήστε την επίμονα κάθε Σάββατο στα περίπτερα

Η ΑΔΕΔΥ το παίζει ..."θέατρο του δρόμου"!

Μερικές σκηνές από την συγκέντρωση/θεατρική παράσταση της ΑΔΕΔΥ έξω από την βουλή την ημέρα που ψηφίζεται (15 Ιούλη 2010) κατ' άρθρο το ασφαλιστικό των δημοσιών υπαλλήλων. Αυτή η εκδήλωση ήταν τελευταία κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ πριν τις θερινές διακοπές. Το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα  αφοσιώνεται  από τώρα στα "μπάνια του λαού".  Αγωνιστικό ραντεβού τον Σεπτέμβρη...

Όμως άλλες εποχές τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Την ίδια ημέρα του Ιούλη (15 Ιούλη 1965) ξεκίνησαν τα “Ιουλιανά”. Είχαν διάρκεια 70 ημερών και έριξαν δύο κυβερνήσεις...

Σημείωση: Η μουσική μπάντα και η παράσταση δεν ήταν αυτοσχεδιασμός από  διαδηλωτές αλλά από επαγγελματίες ηθοποιούς και μουσικούς που είχε προσλάβει η ΑΔΕΔΥ για αυτή την περίσταση.  Ελπίζουμε στην επόμενη συγκέντρωση να μην προσλάβει και μετανάστες  για να κρατούν τα πανό...

Πρόεδρε Αλέξη πονάνε τα μυαλά μας, βγάλε μια ανακοίνωση να ‘ρθούμε στα καλά μας

Ο ΣΥΝ ΓΛΑΣΤΑ του ΤΖΙΓΓΕΡ

...και μια σχετική αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Περιττό να σας περιγράψω το ντελίριο ενθουσιασμού που έχει καταλάβει φίλους και οπαδούς του αγαπημένου μας κόμματος για την επιτυχία που είχαμε ως χώρος, να καταλάβουμε τον προεδρικό θώκο της τριφυλλάρας. Το ντελίριο έχει συνεπάρει και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, που βλέπουν ότι με τέτοιο πρόεδρο, ο Μαρινάκης χέστηκε πάνω του.

Μοναδική παραφωνία κάποιοι ελάχιστοι οπαδοί του Παναθηναϊκού που νοσταλγούν τις χουντικές μέρες του Ασλανίδη και αρνούνται να δουν τις λαμπρές δυνατότητες της αριστερής προεδρίας Κωνσταντόπουλου. Δηλαδή τι φοβούνται; Ότι αντί ο κυρνίκος να υπερασπίζεται την ομάδα στην οποία είναι πρόεδρος θα εφαρμόζει μια πολιτική ουράς στον Ολυμπιακό; Ας μην ξεχνούν οι βαζέλες ότι άλλο είναι η πολιτική, και άλλο είναι το ποδόσφαιρο.

Επειδή πέρα από καλές σχέσεις με το περιβάλλον Αλαβάνου, έχω εξαίρετες σχέσεις και με το περιβάλλον Τσίπρα, μου προώθησαν ένα μέιλ που έφτασε στα γραφεία της Κουμουνδούρου, από έναν απογοητευμένο οπαδό του κόμματος. Ο συγκεκριμένος σύντροφος απαιτεί μια ανακοίνωση που να προστατεύει το κόμμα.

Δημοσιεύω την επιστολή του συντρόφου, διότι με συνεπήρε ο τίτλος του μηνύματος: «ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΠΟΝΑΝΕ». Το θεωρώ σύνθημα παρασάγγας καλύτερο από «τις ανάγκες των πολλών» και το «ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και στους αγώνες. Είναι στο χέρι μας!».

Προτείνω άμεσα να υιοθετηθεί ως το βασικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Συνδυάζεται και με την επέλαση του ΔΝΤ, καθότι δεν πονάνε μόνο τα μυαλά μας, αλλά και ο κώλος μας.

Αν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε ότι ο συγκεκριμένος σύντροφος, σοφά ποιώντας, έστειλε την επιστολή του και στο τμήμα αθλητισμού και στο τμήμα πολιτισμού της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Σου λέει, έτσι όπως μπλέξαμε τη γραβάτα με το σώβρακο, άντε βγάλε άκρη για το τίνος αρμοδιότητα είναι η κίνηση Κωνσταντόπουλου. Σωστός!

—– Original Message —–

From: S******* Κ*********

To: info@syn.gr ; info@syriza.gr ; grafeia@syriza.gr ; tsipras@syn.gr ; politistiko@syn.gr ; vitsasd@syn.gr ; info@neolaiasyn.gr ; athl@syn.gr ; syn@parliament.gr

Sent: Wednesday, July 14, 2010 9:11 AM

Subject: ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΠΟΝΑΝΕ

Κυρίες-κύριοι

Δεν πάει άλλο. Ο κύριος Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι ο νέος πρόεδρος της Π.Α.Ο Α.Ε. Περιμένω ως ψηφοφόρος μια ανακοίνωση-τοποθέτηση που να προστατεύει το κόμμα και τη συμμαχία στην οποία ανήκει και κυρίως αυτούς που ψηφίζουν από το στραπάτσο του να είναι ένα πρώην ηγετικό στέλεχος πρόεδρος στη χειρότερη κατηγορία Ανωνύμων Εταιρειών που μπορεί να σηκώσει τώρα η κοινωνία. Δεν με ενδιαφέρει να προστατευτεί ο κύριος Κωνσταντόπουλος, για τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία, ούτε ψυχής ούτε πρακτική (αρκεί να δείτε τις αντιδράσεις των οπαδών του ΠΑΟ διαδικτυακά και μόνο τότε θα καταλάβετε τι ακριβώς τον περιμένει). Αυτός τις έκανε τις επιλογές του… Θέλω να προστατευτούν οι χιλιάδες ψηφοφόροι που βλέπουν πρώην ηγετικά στελέχη είτε να γίνονται πρόεδροι σε ΠΑΕ είτε να δεξιώνονται επιχειρηματίες-εν δυνάμει εθνικούς ευεργέτες- είτε να ιδρύουν νέους γλυκανάλατους φορείς εν μέσω τέτοιας έντασης της κοινωνικής και ταξικής πάλης και να μην επιστρέφουν και τις έδρες τους σε αυτούς που τους ψήφισαν.

Πολύ φοβάμαι ότι μιλάω στου κουφού την πόρτα και ότι θα λείπετε σε διακοπές, όπως πριν λίγες μέρες που ο «αγαπητός» κύριος Πάγκαλος δήλωνε «…οι νεκροί της Marfin κάηκαν από δολοφόνους ακροαριστερούς, που είχαν εγκολπωθεί τα κηρύγματα της κ. Παπαρήγα, του κ. Τσίπρα και άλλων τέτοιων…» και δεν βγήκατε να τον ξεβαφτίσετε όπως το ΚΚΕ (και τιμή του που πρόλαβε να του απαντήσει και σε τέτοια ένταση).

Ο τίτλος του θέματος είναι σύνθημα σε πανό φίλων του ΠΑΟΚ και δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα για πολλούς απ’ όσους σας υποστηρίζουν πολιτικά.
Με εκτίμηση,

ένας υπομονετικός απογοητευμένος

Διόδια STOP! Άρνηση πληρωμής στις Αφίδνες 14-7-2010

Και γαμώ τα κόμματα έχουμε σύντροφοι

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Τι πολυμετοχικός, τι πολυτασικός

Οι οχτροί μας οι ζουλιάρηδες λένε για τον Συριζα ότι δεν γεμίζουμε ταξί ούτε με τον ταξιτζή, τα κανάλια λένε ότι συνέχεια διασπόμαστε, οι επαναστάτες σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε μαζί για τα λεφτά, οι αναθεωρητές σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε αριστεριστές, οι αριστεριστές σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε αναθεωρητές, κάτι γείτονες μας κατηγοράνε ότι ο Τσίπρας γελάει άμα δει κάμερα και ούτω καθεξής.

Αγνοούν όμως όλοι αυτοί οι οχτροί μας οι ζουλιάρηδες, ότι ο Συριζα και δη η ψυχή του Συριζα, ο Συνασπισμός, είναι το πιο πετυχημένο κόμμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τελευταία επιτυχία για την οποία όλοι οφείλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι είναι η ανάληψη της προεδρίας του Παναθηναϊκού από τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, τον κυρνίκο Κωνσταντόπουλο.

Ποιο άλλο κόμμα έχει να παρουσιάσει τέτοια επιτυχία; Ποιο άλλο κόμμα έχει βγάλει υπουργούς, βουλευτάδες με τη σέσουλα, πρωθυπουργικούς συμβούλους, επιχειρηματίες, επιτρόπους και επιτροπίνες, και προέδρους ομάδων; Πείτε μου πραγματικά, ποιο άλλο κόμμα έχει να παρουσιάσει τέτοιες επιτυχίες;

Ποιο άλλο κόμμα έχει τέτοιες επιτυχίες ειδικά για τους πρώην προέδρους του: Πείτε μου, πού είναι ο Έβερτ; Πού είναι ο Καραμανλής; Πού είναι ο Σημίτης; Ποια αξιώματα έχουν αυτοί οι τενεκέδες; Ποιες θεσμικές θέσεις έχουν καταλάβει;

Δελτίο τύπου της "Πρωτοβουλίας"....

 Εκδόθηκε το 1o δελτίου τύπου της "πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς" το οποίο και δημοσιεύουμε παρακάτω. Απέκτησε πλέον και όνομα:

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Διαλόγου και Κοινής Δράσης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η περαιτέρω διεύρυνση της πρωτοβουλίας και ο προγραμματισμός των πρώτων δημοσίων παρεμβάσεών της ήταν το αντικείμενο της πρώτης ανοιχτής, γενικής συνέλευσης του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης, το οποίο συγκροτήθηκε την περασμένη Τρίτη, 6 Ιουλίου, με τη δημοσιοποίηση έκκλησης 77 (ήδη, έχουν αυξηθεί σε 172) διανοουμένων, καλλιτεχνών, συνδικαλιστών και αγωνιστών του ευρύτερου αριστερού χώρου. Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 12 Ιουλίου, στην κατάμεστη αίθουσα του συλλόγου εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδας και κατέδειξε την ευρύτατη ανταπόκριση της πρωτοβουλίας. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα ανοίξει η διαδικασία συλλογής υπογραφών, χωρίς περιορισμούς, με τη δημιουργία ιστοσελίδας του «Αριστερού Βήματος», η οποία θα αποτελέσει και βασικό μέσο ανάπτυξης του διαλόγου. Παράλληλα, θα επιδιωχθούν συναντήσεις αντιπροσωπείας του «Βήματος» με όλα τα κόμματα της Αριστεράς.

Για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ των συντελεστών του «Αριστερού Βήματος» και την οργάνωση των πρωτοβουλιών του, η συνέλευση όρισε ομάδα συντονισμού από τους: Νάντια Βαλαβάνη, Γιώργο Ζιόβα, Γρηγόρη Καλομοίρη, Γιώργο Μανιάτη, Ευτύχη Μπιτσάκη, Σπύρο Σακελλαρόπουλο και Αλέξανδρο Χρύση. Στο διάλογο παρενέβησαν, πλην των προαναφερθέντων, οι Διονύσης Τσακνής, Θανάσης Μπαρτζώκας, Κώστας Τζιαντζής, Κατερίνα Γεωργαντά, Παναγιώτης Σωτήρης, Θανάσης Καψαμπέλης, Δημήτρης Τσίτκανος, Δημήτρης Μπελαντής, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Μιχάλης Βασιλάκης, Δημήτρης Σεβαστάκης και Σωτήρης Δημητρίου. 

Στο σύντομο διάστημα που μεσολάβησε από την παρθενική εμφάνιση της πρωτοβουλίας μας, η κυβερνητική πλειοψηφία, με τη στήριξη του πιο νεοφιλελεύθερου τμήματος της Δεξιάς και την ηθική συμπαράσταση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, πέρασε το νομοσχέδιο εκθεμελίωσης των κοινωνικών ασφαλίσεων και των εργασιακών κατακτήσεων. Κοινή ήταν η εκτίμηση των συμμετεχόντων στη συνέλευση του «Αριστερού Βήματος» ότι τα σφαγιαστικά μέτρα που επιβάλλει η τρόικα κυβέρνηση- Ε.Ε.- ΔΝΤ στο πλαίσιο του διαβόητου μνημονίου μπορούν και πρέπει να ανατραπούν από ένα ανασυγκροτημένο, ενωμένο και ανεξάρτητο λαϊκό κίνημα, πέρα από την κηδεμονία οποιασδήποτε γραφειοκρατίας. Ότι ο κοινωνικός πόλεμος που κηρύχθηκε από τις δυνάμεις της ιδιόμορφης «κατοχής» στο εργαζόμενο ελληνικό έθνος δεν κρίθηκε, δεν τέλειωσε, αλλά μόνο τώρα αρχίζει! Δεν αναγνωρίζουμε κανένα τετελεσμένο! Στη νέα περίοδο της παρατεταμένης λαϊκής αντίστασης που αρχίζει, με προοπτική την πλήρη ανατροπή του μνημονίου, η αλληλεγγύη, η δημιουργική αλληλεπίδραση και η ενωτική δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και ευρύτερα όλων των αδιάφθορων, ανυπότακτων δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας, είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος.

Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η σχεδόν ταυτόχρονη ανανέωση και η βελτίωση των ηλεκτρονικών σελίδων της “ΕΠΟΧΗΣ” και του “ΠΡΙΝ”. Παρ' όλο ότι υπήρχαν εδώ και χρόνια οι ιστοσελίδες τους, εκεί δεν μπορούσες να έχεις άμεση πρόσβαση στα κείμενα της έντυπης έκδοσης. Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων είναι σίγουρο ότι ανταγωνίζονται την έντυπη κυκλοφορία τους και την μειώνουν, αφού ένα μέρος του αναγνωστικού τους κοινού που έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο προτιμά να διαβάζει την εφημερίδα στον υπολογιστή του, παρά να πηγαίνει στο περίπτερο και να την αγοράζει. Παράλληλα όμως οι εφημερίδες που έχουν ηλεκτρονικές εκδόσεις αποκτούν και νέους αναγνώστες. Κόσμος που πιθανόν δεν θα πήγαινε ποτέ στο περίπτερο για να τις αγοράσει, τώρα μπορεί εύκολα να να τις συναντήσει ...ηλεκτρονικά, να τις ξεφυλλίσει και να ρίξει μια ματιά σε αυτά που γράφονται εκεί.

Ο “ΔΡΟΜΟΣ της αριστεράς” σχεδόν ταυτόχρονα με την έντυπη έκδοσή του κυκλοφόρησε και σε ηλεκτρονική μορφή, η οποία δεν περιορίστηκε μόνον στην παρουσίαση του περιεχομένου της έντυπης έκδοσης. Προβάλει και τρέχοντα σημαντικά πολιτικά γεγονότα, όπως τις ημέρες της αποστολής του στόλου της ελευθερίας στην Γάζα είχε συνεχή πληροφόρηση και ανταποκρίσεις για τις εξελίξεις. Επίσης στην ηλεκτρονική έκδοση του ΔΡΟΜΟΥ παρουσιάζονται ειδήσεις και πληροφορίες με την χρήση του video, πράγμα που προφανώς δεν μπορεί να γίνει στην έντυπη εκδοχή τους, όπως για παράδειγμα έγινε με την παρουσίαση της συνέντευξης τύπου της νέας πρωτοβουλίας για την ενότητα και κοινή δράση της αριστεράς.

Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις είναι:

ΔΡΟΜΟΣ : http://www.edromos.gr/

ΕΠΟΧΗ : http://www.epohi.gr/portal/

ΠΡΙΝ : http://www.prin.gr/

Η απάντηση της Αριστεράς...

"...Πρώτα απ’ όλα πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην κρίση της εργασίας και όχι στην κρίση των οικονομικών του κράτους. Μπροστά πρέπει να μπαίνουν τα αιτήματα που σχετίζονται με την ταξικότητα της σύγκρουσης, αιτήματα για την αναδιανομή του εισοδήματος, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, τον δημόσιο πλούτο, και να έπονται – στο μέτρο που πραγματικά τίθενται και είναι αναγκαία – τα αιτήματα που απαντούν στο «τι θα κάνει η χώρα με το χρέος».

Και πέρα από τα όσα αναπτύξαμε στα προηγούμενα, υπάρχει η ανάγκη για δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως κομβικό σημείο της κρίσης, η αντιπαράθεση στις ιδεολογίες της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, της επίρριψης ευθύνης στην τρόικα για μέτρα που αποτελούν πρωτοβουλία της κυβέρνησης και είναι ολότελα εκτός του Μνημονίου. Η σύγκρουση είναι και παραμένει ταξική και όχι ανάμεσα στις δυνάμεις του έθνους και στους ξένους που «μας επιβάλουν τα μέτρα». Το ΠΑΣΟΚ είναι ο καλύτερος μαθητής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα και αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία για να περάσει μέτρα που ούτως ή άλλως έχει επιχειρήσει να επιβάλει στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα η ανασφάλιστη εργασία των νέων σε καθεστώς μαθητείας με μισθούς κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας.

Το κρίσιμο λάθος από την πλευρά της Αριστεράς θα ήταν να εστιαστεί στην κρίση του κράτους και όχι στην κρίση της εργασίας. Η πρώτη εκδοχή αποτελεί θητεία στην κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική αυτοχειρία. Η δεύτερη υποδηλώνει την πρόθεση να υπερασπιστεί τα ταξικά, εργασιακά και κοινωνικά συμφέροντα των υποτελών τάξεων. Πρόκειται για αγώνα αμυντικό, απόλυτα αναγκαίο παρά τους λεονταρισμούς όσων ανεγκέφαλα προπαγανδίζουν την «αντεπίθεση», τη στάση πληρωμών, τη σύγκρουση σε πείσμα των συσχετισμών και χωρίς συγκεκριμένη στόχευση για τη συνέχεια.

Σήμερα απαιτείται δουλειά «τυφλοπόντικα», οργάνωση της άμυνας της κοινωνίας, οικοδόμηση μιας αποτελεσματικής αριστερής γραμμής, που, ειδικά σήμερα, δεν μπορεί απλά να περιοριστεί στη διεκδίκηση και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αλλά οφείλει να συμβάλει στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και μορφών αυτοοργάνωσης των κομματιών που πλήττονται από την κρίση.

Αντιπαραδείγματα δηλαδή κοινωνικής οργάνωσης που θα στηρίζονται στην ικανοποίηση των αναγκών και όχι στη μεγιστοποίηση του κέρδους. "

Απόσπασμα από το Editorial
του περιοδικού "Θέσεις", Τεύχος 112

Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ