Άλλο «αγανακτισμένοι», άλλο ναζιστές

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Δημήτρη Ψαρρά

Υπάρχει ένα απολύτως τεκμηριωμένο γεγονός της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της χώρας, ότι δηλαδή η ναζιστική Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν συμμετείχε στο μαζικό λαϊκό κίνημα των πλατειών (2010-2011), αλλά το πολέμησε με λύσσα και το συκοφάντησε με κάθε τρόπο.

Και όμως, για χάρη της στενόμυαλης κομματικής προπαγάνδας, τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχουν εδώ και λίγο καιρό εντάξει στην πολεμική επιχειρηματολογία τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορία ότι το κόμμα της Αριστεράς συνέπραξε με τη Χρυσή Αυγή στο κίνημα των «αγανακτισμένων».

Το ακούσαμε από τον διευθυντή του γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Μακάριο Λαζαρίδη στις 12.12.2016 («Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη Χρυσή Αυγή ήταν στις πλατείες»), το τουίταρε ο Αδωνις Γεωργιάδης στις 22.8.2017 («Ο ΣΥΡΙΖΑ παρείχε πολιτική νομιμοποίηση στη Χρυσή Αυγή καθώς την ανέχθηκε στην πλατεία των αγανακτισμένων»), το υιοθέτησε και ο φερόμενος ως αρχηγός του κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης στις 15.2.2018 («Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή στις πλατείες της αγανάκτησης»), το επανέλαβε ακόμα και ο συνήθως προσεκτικός Κ. Χατζηδάκης στις 16.6.2018 («Θα μπορούσα να θυμίσω τι έγινε στην πάνω και κάτω πλατεία και πώς ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή ενώθηκαν για να ρίξουν την προηγούμενη κυβέρνηση»).

Τα ίδια επαναλαμβάνει κάθε λίγο και λιγάκι και η Φώφη Γεννηματά, η οποία μάλιστα μέχρι το 2017 θεωρούσε συνυπεύθυνη και τη Ν.Δ., ενώ από το καλοκαίρι του 2018 που επέλεξε το άνοιγμα προς τη Δεξιά μιλά πλέον για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - Χρυσής Αυγής στις «πλατείες των αγανακτισμένων» (ενδεικτικά: στις 11.5.2018, 10.7.2018, 18.7.2018, 21.7.2018 κ.λπ.).

Τον ίδιο ισχυρισμό αναπαράγουν σχεδόν καθημερινά και τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών που έχουν βάλει στο στόχαστρό τους την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ειπώθηκε τόσο πολλές φορές, ώστε εδώ και λίγο καιρό έχει αρχίσει να το επαναλαμβάνει ακόμα και ο «Φίρερ» της Χρυσής Αυγής!

Σε άρθρο του με τίτλο «Και με τους Αγανακτισμένους και για την Μακεδονία μας!» ο Μιχαλολιάκος δεν διστάζει να γράψει ότι «συνεπείς στις αρχές τους οι Χρυσαυγίτες ήταν στην πλατεία Συντάγματος στη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στα Μνημόνια, στις αποκαλούμενες συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων. Ημασταν εκεί από το 2010 πολεμώντας το αντεθνικό Μνημόνιο» (6.2.2018).

Η αλήθεια για τις πλατείες

Πρόκειται βέβαια για εξόφθαλμη παραποίηση των γεγονότων. Γιατί μπορεί να υπήρξε η λεγόμενη «πάνω πλατεία», δηλαδή ορισμένες ομάδες διαδηλωτών με αντικοινοβουλευτικά, συνωμοσιολογικά, ακόμα και ρατσιστικά συνθήματα, αλλά η Χρυσή Αυγή δεν εμφανίστηκε ούτε στιγμή στο κίνημα των πλατειών το 2010-2011.

Η μοναδική περίπτωση που έκαναν την εμφάνισή τους ορισμένα στελέχη της οργάνωσης ήταν όταν έδρασαν στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής το καλοκαίρι του 2011, χτυπώντας τους συγκεντρωμένους και βοηθώντας να συλληφθούν δημοκράτες διαδηλωτές (βλ. ενδεικτικά, «Τα “νόμιμα” στιλιάρια. Η συνεργασία της ΕΛΑΣ με ακροδεξιές ομάδες», https://goo.gl/WyBNvS).

Αυτά τα γνωρίζουν όσοι πέρασαν έστω και για λίγο από τις πλατείες εκείνη την περίοδο. Πώς δημιουργήθηκε λοιπόν ο μύθος της σύμπλευσης των ναζιστών με το κίνημα των «αγανακτισμένων»; Ασφαλώς έπαιξαν ρόλο ορισμένες αφ’ υψηλού αναλύσεις, όπως λ.χ. η απόπειρα ερμηνείας του αποτελέσματος των εκλογών του 2012, ως συνέπειας του κινήματος των πλατειών, όπου «δυο πολιτικές δυνάμεις έδρασαν μέσα στο πλήθος σαν το ψάρι στο νερό, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή». Ειδικά η δεύτερη υποτίθεται ότι «γεννήθηκε στον Αγιο Παντελεήμονα, αλλά μεγάλωσε και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην πλατεία Συντάγματος» (Νίκος Μαραντζίδης, «Οι “Αγανακτισμένοι” εισήλθαν στη Βουλή!», εφ. «Η Καθημερινή», 20.5.2012).

Απαντώντας σ’ αυτόν τον ισχυρισμό, ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος εξήγησε ότι «τις ημέρες αυτές οι Χρυσαυγίτες δεν ήταν στο Σύνταγμα: κυνηγούσαν και κακοποιούσαν μετανάστες στην Πατησίων και στην Αχαρνών. Μια φορά προσέγγισαν οργανωμένα την πλατεία και αποκρούστηκαν. Υπήρχαν φυσικά πολλοί εθνικιστές στην Πάνω Πλατεία. Αλλά όχι οργανωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής» (εφ. «Η Αυγή», 16.09.2012).

Είναι γεγονός ότι, όπως αποκαλύφτηκε και στη δίκη της Χρυσής Αυγής, οι κινητοποιήσεις που οργάνωνε εκείνη την περίοδο η οργάνωση του Μιχαλολιάκου δεν είχαν καμιά σχέση με το Μνημόνιο: ήταν το πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας (βλ. Ιός, «Πρέπει να χυθεί αίμα», «Εφ.Συν.», 3.5.2015). Οι θεωρίες περί συμμετοχής της Χρυσής Αυγής στο κίνημα των πλατειών είναι εκ των υστέρων κατασκευάσματα, με σκοπό τη συκοφάντηση αυτού του πρωτοφανούς αυθόρμητου λαϊκού ξεσπάσματος.

Ας σημειωθεί ότι ακόμα και τα μέσα ενημέρωσης που αναμασούν σήμερα την ίδια καραμέλα, δεν είχαν τολμήσει το 2011 να ισχυριστούν κάτι παρόμοιο. «Η Χρυσή Αυγή δεν συμμετέχει, καθώς χαρακτήρισε το Σύνταγμα “καρναβάλι προοδευτικών”», έγραφε το «Βήμα» σε ένα κατά τα άλλα απολύτως ειρωνικό και αρνητικό για τις μαζικές κινητοποιήσεις ρεπορτάζ («Πλατεία… Ανω και Κάτω Συντάγματος», 5.6.2011).


Η ομολογία των ναζιστών

Βεβαίως εκ των υστέρων μπορεί να λέει καθένας ό,τι θέλει. Για κακή τύχη, όμως, όσων επιμένουν στη διαστρέβλωση της ιστορίας, διαθέτουμε τα ντοκουμέντα της ίδιας της ναζιστικής οργάνωσης που όχι μόνο διαψεύδουν την παρουσία της στο πλευρό των «αγανακτισμένων», αλλά επιβεβαιώνουν ότι έκανε ολόκληρη εκστρατεία εναντίον τους.

■ Την κρίσιμη περίοδο των κινητοποιήσεων, στην εφημερίδα της οργάνωσης αναλυόταν για ποιο λόγο δεν πρέπει να μετέχει η Χρυσή Αυγή: «Πολλοί με ρωτούν», έγραφε ο Νίκος Φέρμας, «για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή δε συμμετέχει επίσημα στις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων” ή δε στηρίζει με δημοσιεύματα τις ανακοινώσεις τους και τα καλέσματά τους. Ηρθε η ώρα να ηχήσει ξεκάθαρη η απάντησή μας, σχετικά με αυτό το θέμα, έτσι ώστε οι φίλοι του κινήματός μας να μην μπερδεύονται από τον κυκεώνα πληροφοριών και δημοσιευμάτων, καθώς κάποιοι, με “διαβολικά” καλές προθέσεις, προσπαθούν να εμπλέξουν τον Λαϊκό Σύνδεσμο, με το πανηγύρι που λαμβάνει χώρα στην πλατεία Συντάγματος».

Και ο χρυσαυγίτης εξηγούσε: «Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή δεν νοιάζεται για την γκλαμουριά και την κυρίλα που πάει χαμένη, ούτε στηρίζει τον ιδεολογικό της πυρήνα στον άκρατο εγωισμό και το φόβο της απώλειας των κεκτημένων αγαθών. Καμία σχέση δεν θα μπορούσαμε να έχουμε με όλες αυτές τις αστικές ανησυχίες.

»Σαν δεύτερος λόγος, περισσότερο προφανής και ξεκάθαρος, προβάλλει η χάβρα του πλήθους των διαδηλωτών. Αλβανοί και νοικοκυραίοι που μέχρι χθες τους είχαν στη δούλεψή τους, λαθρομετανάστες που πουλάνε σημαιάκια, καντίνες με βρώμικα, φοιτητές ετών 29, αναρχικοί και αριστεριστές και αναμφίβολα αρκετοί Ελληνες πατριώτες, παγιδευμένοι στα κελεύσματα των Σειρήνων, δημιουργούν έναν εσμό από πολυφωνικές καταστάσεις, θυμίζουν το πανηγύρι που κάποτε γινόταν στη γειτονιά μας. Και όλοι αυτοί έχουν θέση σε αυτή τη διαμαρτυρία.

»Ε ναι λοιπόν, εμείς δεν γουστάρουμε να συμμετέχουμε στο “επαναστατικό πανηγυράκι”, χτυπώντας κατσαρόλες και χορεύοντας σε ρυθμούς Αφρικής παρέα με αράπηδες λαθρομετανάστες. Εμείς δεν μπαίνουμε σε στεγανά, δεν συμμετέχουμε σε κινήσεις με όσους μας χωρίζουν ιδεολογικά χάσματα, δεν νερώνουμε το κρασί μας, δεν πουλάμε την Ιδέα μας, δεν κυνηγάμε την αγανακτισμένη ψήφο τους» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 15.6.2011).

■ Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας εξηγούσε και ο γνωστός «θεωρητικός» του ναζισμού Γ. Μάστορας/Μισιάκας ότι με τους «αγανακτισμένους» δημιουργούνται «αυταπάτες» πως αρκεί η «ειρηνική παρουσία σε κάποιες πλατείες για να επιβάλει ο κόσμος τη θέλησή του». Η λύση για τον διορισμένο από τον Μιχαλολιάκο υπάλληλο στη Βουλή είναι η «ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης με τις αυθεντικές Επαναστατικές Εθνικολαϊκές Δυνάμεις».


O Κασιδιάρης και ο «Αρχηγός»

■ Ακολούθησε, δύο βδομάδες αργότερα, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος επιχείρησε να διαψεύσει τη σύμπλευση της Χρυσής Αυγής με τις δυνάμεις καταστολής, αλλά δεν παρέλειψε να καταγγείλει και το κίνημα των πλατειών: «Εχουμε αναφέρει επανειλημμένως πως το “κίνημα των αγανακτισμένων” είναι απόλυτα βολικό για το βρώμικο και ανθελληνικό σύστημα εξουσίας. Είναι η ανώδυνη εκτόνωση για τις πλατιές μάζες – ή τουλάχιστον για το ποσοστό εκείνο των συμπατριωτών μας, που έχει βαρεθεί να αράζει στον καναπέ του. Δεν είναι τυχαίο πως οι μαζικότερες συνάξεις αυτού του ασύνδετου και ασύντακτου πλήθους γίνονται μόνο Κυριακή βράδυ, όταν η βουλή είναι κλειστή και οι εθνοπατέρες την πέφτουν εκ του ασφαλούς στις βιλάρες τους ή τρώνε και πίνουν στην υγειά των κορόιδων».

Οσο για τη Χρυσή Αυγή, αυτή κατά τον Κασιδιάρη «συνεχίζει τον μαχητικό της δρόμο, καθημερινά ενισχύεται, εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα, χτίζοντας ένα πραγματικά Εθνικό, Επαναστατικό Κίνημα. Η παράταξή μας στον δρόμο αριθμεί πλέον χιλιάδες μάχιμους νεολαίους, δεν έχει αντίπαλο, καταλαμβάνει πόλεις, κυριαρχεί παντού και κανένας αναρχοκαθεστωτικός, καμία μονάδα αποκατάστασης τάξης δε στέκεται πλέον απέναντί της. Η Χρυσή Αυγή έχει συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και οι άνθρωποί της το τηρούν με πίστη, πειθαρχία και φανατισμό. Με την ολοκλήρωση του σχεδίου αυτού θα ανατείλει μία μεγάλη και δυνατή Ελλάδα, μία νέα Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 25.6.2011).

■ Εκείνος που ανέλαβε να δώσει και «θεωρητικό» υπόβαθρο στην καταγγελία των χρυσαυγιτών υπήρξε βέβαια ο ίδιος ο Ελληνας «Φίρερ», ο οποίος δεν δίστασε να διακρίνει και «εβραϊκό δάκτυλο» πίσω από το κίνημα των πλατειών. Πρόκειται κατά τον Μιχαλολιάκο για μια «επανάσταση-μαϊμού», όπου «τον ρόλο της ανώδυνης εκτόνωσης παίζουν αφελείς μάζες, καθοδηγούμενες όμως πάντοτε και ελεγχόμενες από δοκιμασμένους αγκιτάτορες της παγκοσμιοποίησης. Εμπνευστής του κινήματος ένας Εβραίος από τη Γαλλία, ο Εσέλ, ο πνευματικός πατέρας των αγανακτισμένων. Μιας πολύ βολικής αντιδράσεως για το παγκόσμιο σύστημα, την οποία κάποιοι με πολύ θράσος αποκαλούν εξέγερση» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 24.8.2011).

■ Παρόμοια δημοσιεύματα κατά του κινήματος των πλατειών συνεχίστηκαν από τους ναζιστές στο ίδιο ύφος (ενδεικτικά, «Οι αγανακτισμένοι επιστρέφουν από τις παραλίες», 31.8.2011 και «Η νέα γραμμή του πατέρα των αγανακτισμένων», 14.9.2011), με τον Μισιάκα να κάνει τον τελικό απολογισμό: «Η Χρυσή Αυγή εξέφρασε την αρνητική της στάση στο φαινόμενο των αγανακτισμένων. […] Ο χρόνος μας δικαίωσε και αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν μια κατευθυνόμενη μόδα χωρίς ξεκαθαρισμένη ιδεολογία, μια μόδα ακίνδυνη και άοσμη […] μια ανώδυνη και αναποτελεσματική εκτόνωση» («Ή Χρυσή Αυγή ή Τέφρα», εφ. «Χρυσή Αυγή», 5.10.2011).

Πολύ μετά την οριστική καταστολή του κινήματος, στις 23.12.2011, η ναζιστική οργάνωση οργάνωσε μόνη της τη δική της «ανοιχτή συγκέντρωση κατά του Μνημονίου» στο Σύνταγμα, με συνθήματα «Οχι στο ξεπούλημα της πατρίδας μας», «Οχι στο Μνημόνιο της υποταγής» και «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Ηταν βέβαια μια προσπάθεια να προσεταιριστεί εκ των υστέρων το αυθόρμητο και πολύχρωμο κίνημα που τόσο πολέμησε.

Το γεγονός ότι βρίσκονται ακόμα και σήμερα πολιτικά κόμματα (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ.) και μέσα ενημέρωσης που επιμένουν ότι η Χρυσή Αυγή «πρωτοστάτησε» στο κίνημα των πλατειών δεν είναι μόνο μια χοντροκομμένη πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας. Αποτελεί και ένα απρόσμενο δεκανίκι στη ναζιστική οργάνωση που της επιτρέπει να ισχυρίζεται ότι η απήχησή της ξεπήδησε δήθεν από ένα πραγματικά αυθόρμητο κίνημα και να θολώσει το πραγματικό ναζιστικό της μήνυμα. Ας το σκεφτούν αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά προτού επικαλεστούν για ακόμα μία φορά αυτό το κατασκευασμένο ψέμα, μόνο και μόνο για να πλήξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς.