Εκλογές. (ξανά?)

Αναδημοσίευση από το "Techie Chan"

Λέω να τις βαφτίσω τις πιο αδιάφορες εκλογές της τελευταίας 5ετίας. Ο λεβέντης πιθανότατα θα διαφωνήσει μαζί μου, αλλά όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του πολιτικού σκηνικού βάζουν τα δυνατά τους να τις κάνουν αδιάφορες.

Η πιρουέτα της κυβέρνησης που ξεκίνησε τον φλεβάρη φαίνεται να ολοκληρώνεται σε αυτές τις εκλογές. Ο τζήφρας πέταξε το αριστερό του προσωπείο και τώρα ψαρεύει στα θολά μνημονιακά νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Εκεί που ψάρευε και η δημάρ και το πασοκ και λιγουλάκι το ποτάμι και γενικά εκεί που ψαρεύουν όλοι τόσες δεκαετίες (πλην σαμαρά που ψάρευε μόνος του σε άλλη παραλία).

Όσες διαβάζατε αυτό το μαγαζί ξέρατε (παρότι ελπίζαμε διαφορετικά) την πορεία που είχε πάρει η κυβέρνηση εδώ και μήνες. Άρα δεν υπάρχουν και πολλά ακόμα να πούμε. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να τοποθετήσω τα στρατιωτάκια στο ταμπλό και να περιμένουμε να δούμε που θα κάτσει η μπίλια.

Ο τσίπρας.

Διότι φυσικά δεν υπάρχει σύριζα πια. Όχι γιατί έφυγε ο λαφαζάνης με το θίασό του, αλλά γιατί όσοι έμειναν στο σύριζα, έμειναν απλά να προσκυνούν τον αρχηγό. Το πιο αστείο δείγμα είναι παραδόξως ένα κείμενο υποτιθέμενης διαφωνίας από τους γνωστούς 53. Δεν χρειάζεται καν να φτάσετε στο τέλος του για να δακρύσετε από την σκληρή κριτική στην ηγεσία. Ο τσίπρας είναι εμφανώς χεσμένος πάνω του που οι 53 του ασκούν κριτική ως γνήσιοι δημαρίτες.

Και τώρα που είπαμε δημαρ. Αν υπάρχει μια διαφορά μεταξύ σύριζα και δημάρ, αυτή ήταν πως η δημάρ είχε το πολιτικό θάρρος να εκθέσει τη θέση της στον κόσμο πριν τις εκλογές, ενώ ο σύριζα τις εξέθεσε αφού έγινε κυβέρνηση και αφού μας βασάνισε 6 μήνες με δημιουργική ασάφεια, δημοψηφίσματα και αντίστοιχες δακρύβρεχτες ιστορίες.

Όμως όλα αυτά τελείωσαν. Ο τσακαλώτος (υπ.οικονομικών και ένας από τους 53 “διαφωνούντες”) θυμήθηκε -1 χρόνο αργότερα- πως το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης ήταν υπερφίαλο. Και αυτό το παλικάρι είναι μόλις ένα από τα παραδείγματα της ταχύτητας με την οποία κυβερνοποιήθηκαν, “σοβάρεψαν” και ρεαλιστικοποιήθηκαν τα αγόρια και τα κορίτσια που έμειναν στο σύριζα. Δυστυχώς δεν έχω βρει (ή δεν έχω αντέξει να διαβάσω) καλύτερη τέτοια στροφή από τον φίλο μου τον κυρίτση. Το κείμενο του, ακολουθεί όλα τα nonpaper του μαξίμου. Μιλάει λες και ο σύριζα δεν κυβερνά σήμερα. Λες και η πασοκοποίηση είναι κάτι που θα συμβεί σε κάποιο απότερο μέλλον. Λες και υπάρχει τρόπος να “διορθώσουν” αυτά που μόλις ψήφισαν ως βουλευτές (ξεχνάει να μας πει πως φυσικά). Λες και αυτοί που θα ψηφίσουν τον σύριζα, είναι το γερμανικό die linke, κι όχι το ελληνικό κοινό. Το γεγονός και μόνο ότι μας προβάλει τη συμπάθεια της γερμανικής “αριστεράς” για την ελληνική κυβέρνηση, είναι αντίστοιχο επικοινωνιακό κόλπο με τη σοσιαλιστική διεθνή του παπανδρέου. Πόσο δηλαδή τον συμπαθούσαν διάφοροι στο εξωτερικό την ίδια στιγμή που έτρωγε ντομάτες στο εσωτερικό :)

Πέρα από το προσωπικό μας κόστος και το σοκ που υποστήκαμε όλες όσες ψηφίσαμε σύριζα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, το μόνο που μένει να μάθουμε πια είναι πόσο αυτή η στροφή του σύριζα θα έχει εκλογική επιτυχία στο μνημονιακό ΤΙΝΑ κοινό που στοχεύει. Κι αυτό θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που είναι δύσκολο να απαντηθεί εκ των προτέρων.

Αυτές που προτιμούσαν μνημόνιο έχουν να αντιμετωπίσουν μια ξεκάθαρα κακή κυβέρνηση. Το μνημόνιο 3 και τα προαπαιτούμενα που έχουν ήδη ψηφιστεί είναι μια πολύ χειρότερη εκδοχή του γνωστού email χαρδούβελη και τα χρήματα που θα κληθεί να πληρώσει η ελληνική κυβέρνηση (σε ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, ισοδύναμα κλπ), είναι μερικές δεκάδες δις παραπάνω από αυτά του σαμαρά.

Άρα είναι ένα καλό ερώτημα αν το μνημονιακό κοινό θα θεωρήσει τον τσίπρα τον καλύτερο εκφραστή των μνημονίων ή τη ΝΔ. Αυτό πρακτικά είναι το μεγάλο στοίχημα του τσίπρα. Διότι αν υπάρχει κάτι σίγουρο σε αυτές τις εκλογές, είναι ότι το μνημονιακό κοινό θα ψηφίσει μαζικά. Οι άνθρωποι που είδαν τον χάρο της δραχμής με τα μάτια τους, είναι αυτοί που θα πάνε να ψηφίσουν αυτόν που θα τους υποσχεθεί πιο πειστικά ότι ο χάρος δεν θα ξανάβγει παγανιά.

Ήδη ο τσίπρας με τις προεκλογικές κόνξες ότι δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ αρχίζει και πατάει σε ένα πολύ λεπτό στρώμα πάγου. Φυσικά όλες γνωρίζουμε ότι μετά τις εκλογές, “το εθνικό συμφέρον” και “η απόφαση του λαού” θα τον “αναγκάσει” να πάει σε κυβέρνηση συνασπισμού και ο θοδωράκης δεν θα του φτάνει. Επίσης όλες γνωρίζουμε ότι τον τσίπρα δεν τον συμφέρει να έχει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση. Άρα είναι παντελώς παράλογο και ηλίθιο να μη συνεργαστεί μαζί της. Οι κόνξες αφορούν μόνο τις προεκλογικές υποσχέσεις και το ποσοστό που θα πάρει το κάθε κόμμα.

Αλλά οι κόνξες αυτές φοβίζουν το μνημονιακό κοινό που όπως είπαμε έχει μόνο ένα στόχο. Να μην ξαναδει τον χάρο της δραχμής μπροστά του. Και μπορεί να το στρέψουν μακριά του. Ειδικά τώρα που ο μεϊμαράκης δείχνει ένα άλλο πρόσωπο της “επάρατης δεξιάς”. Λίγο μάγκικο, με τρολίστικο μάτσο χιούμορ αλλά τελοσπάντων καμία σχέση με τον εμφυλιοπολεμικό σαμαρά.

Και ξανά ο τσίπρας.

Το δεύτερο στοίχημα του τσίπρα είναι τι θα απογίνει εκλογικά το 62% του ΟΧΙ, ή αλλιώς το αντι-μνημονιακό μέτωπο. Παρότι ξορκίζει συνεχώς το κακό λέγοντας ότι το δημοψήφισμα το κάναμε για το γαμώτο, έτσι βρε αδερφέ να ξεσκάσουμε, γνωρίζει πολύ καλά πως αυτό το το 62% είναι εξαιρετικά αμφίρροπο. Ένα κομμάτι θα έρθει με το μέρος του. Είτε γιατί θα ελπίζει να γλύψει από το κυβερνητικό κόκαλο, είτε γιατί πείσθηκε ότι το ΤΙΝΑ (there is no alternative) του τσίπρα είναι αληθές και άρα θα έχουμε για πάντα μνημόνιο. Και τα δύο είναι προβληματικές προτάσεις αλλά εδώ ο τσίπρας έχει έναν άσσο στο μανίκι του. Αυτοί που δεν θα πεισθούν, είναι σχετικά δύσκολο να πεισθούν από τον περιοδευοντα θίασο με το όνομα λαφαζάνης. Και έτσι είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούν στην αποχή.

Η αποχή είναι το μεγαλύτερο όπλο του τσίπρα καθώς βυθίζοντας στην κατάθλιψη το αντι-μνημονιακό στρατόπεδο που δεν θα πάει να ψηφίσει, το βάρος της ψήφου των αποφασισμένων μνημονιακών θα είναι πολύ μεγαλύτερο. Κι αυτό είναι το δεύτερο βασικό τρυκ που ο τσίπρας έχει ετοιμάσει γι’ αυτές τις εκλογές και επιμένει να τις κάνει όσο το δυνατό πιο βαρετές και γρήγορα γίνεται. Ως business as usual πριν δούμε την ύφεση να μας έρχεται κατακέφαλα.

Το αντι-μνημόνιο

Πρόκειται για την πιο ασαφή, εύθραυστη και αμφίρροπη ψήφο. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως θα εκφραστει το κοινωνικό αντι-μνημόνιο στις εκλογές. Το μόνο που ξέρουμε με σιγουριά είναι ότι ο τσίπρας ποντάρει στην αποχή αυτών που δεν θα πεισθούν από το ΤΙΝΑ του.

ΛΑΕ

Η αριστερή πλατφόρμα του σύριζα έχασε και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας της με τον τρόπο που χειρίστηκε την πιρουέτα του τσίπρα. Από το έχουμε τυπώσει δραχμές στη ρωσία (αχ αυτό το ξανθό γένος), μέχρι το δεν ψηφίζουμε αλλά στηρίζουμε. Όσες είχαμε μια ιδέα από τον λαφαζάνη, όλες αυτές οι καραγκιοζιές ήταν σχετικά αναμενόμενες. Είναι όμως ξεκάθαρο πια ότι ο λαφαζάνης δεν θα ήθελε ποτέ να κυβερνήσει. Γι’ αυτό και ποτέ δεν επεξεργάστηκε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα. Σε βαθμό που στην τηλεόραση πια αυτο-τρολάρεται λέγοντας ότι έχουμε προγραμματάρα. Και τα κακά νέα είναι ότι σε αυτό το θίασο ο λαφαζάνης είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχουν να επιδείξουν ποιοτικά.

Ανταρσύα

Η ανταρσύα βρίσκεται κι αυτή σε ένα σοκ. Επί 5 μήνες ελάχιστα μέλη της έκαναν κριτική στην κυβέρνηση σύριζα, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε ντεφάκτο συμπόρευση. Τώρα που ο τσίπρας έκανε τη στροφή η ανταρσύα βρέθηκε κι αυτή στο κενό. Πράγμα που αντικατοπτρίζεται στο λόγο της. Αν κάνετε τον κόπο να διαβάστε αυτό το κείμενο (είναι σεντόνι πάτε στα σημεία 4 και 5), θα δείτε πως ο λόγος της ανταρσύας δεν διαφέρει και πολύ από τον λόγο του σύριζα το 2010. Γενικόλογες υποσχέσεις με ολίγον τι από μια προσπάθεια να πουλήσουμε χαντρούλες σε αυτούς που εμείς (ως πρωτοπορία) θεωρούμε ως μάζα.

Χαρακτηριστικά τέτοια δείγματα είναι η υπόσχεση για φθηνή βενζίνη (ούτε καν μόνο πετρέλαιο θέρμανσης) και η παροχή “φτην(ών) δανεί(ων) στους αυτοαπασχολούμενους, τους μικροαγρότες και τους μικρομεσαίους”.

Με λίγα λόγια μέρος του προγράμματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι η αύξηση των εισαγωγών (από τη φθηνή βενζίνη) και η ταυτόχρονη αύξηση του δανεισμού (μέσω της πιστωτικής επέκτασης) ως απάντηση στο πρόβλημα ρευστότητας της οικονομίας. Πράγμα που είναι εξαιρετικά ειρωνικό αν σκεφτούμε ότι ένα αντικαπιταλιστικό κόμμα, θεωρεί βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας την έλλειψη ρευστότητας.

Αν δεν πιάνετε την ειρωνεία, έλλειψη ρευστότητας, σημαίνει ότι το οικονομικό μοντέλο είναι μια χαρά και οι επιχειρήσεις στην ελλάδα κάνουν καλή δουλειά και το βασικό που τους λείπει είναι μια προσωρινή ένεση ρευστότητας (που θα αποκατασταθεί από τα φθηνά δάνεια). Δηλαδή όχι μόνο δεν έχουν διαβάσει τον γκρέμπερ (χρέος τα πρώτα 5000 χρόνια, το συνιστώ ανεπιφύλακτα), αλλά υιοθετούν και θέσεις που ο σταθάκης και ο τσακαλώτος με ευχαρίστηση θα προσυπέγραφαν.

Τώρα πέρα από την ειρωνεία. Η ανταρσύα είναι ένα κόμμα που προέρχεται κυρίως από τα πανεπιστήμια και η επαφή της με την κοινωνία -πέρα από κάποια συνδικαλιστικά όργανα όπου έχουν κάνει καλή δουλειά- είναι στην καλύτερη περίπτωση πολύ μικρή. Όχι πολύ μικρότερη από του σύριζα, αλλά η ανταρσύα, δεν έχει και ιδιαίτερη παρουσία στις τηλεοράσεις για να αντικαταστήσει αυτή την έλλειψη επαφής.

Κι αυτό είναι και η αχίλλειος πτέρνα της ανταρσύα. Από τη στιγμή που κοινωνικά τα μέλη της δεν διαφέρουν τρομακτικά από αυτά του σύριζα, ο λόγος που εκφέρει δυστυχώς θα θυμίζει πολύ σύριζα. Καταλαβαίνω ότι αρχίζω να στρουκτουραλίζω επικίνδυνα και ο φουκώ θα τριγυρνάει στον τάφο του, αλλά η εποχή μας έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα στο όνομά του.

Γιατί ο φουκώ μας λέει λίγο πολύ ότι μπορεί να είσαι και γαμώ τα παιδιά, αλλά το περιβάλλον που έχεις μεγαλώσει και οι θεσμοί στους οποίους συμμετέχεις (το structure δηλαδή), σε διαμορφώνουν με τρόπους που ούτε εσύ η ίδια δεν αναγνωρίζεις μερικές φορές. Και από αυτή την άποψη τα παιδιά της ανταρσύα δεν βρίσκονται πολύ μακριά από τα παιδιά του σύριζα.

Με αυτό δεν λέω ότι είναι αριβίστες σαν τους τσακαλώτους και τα τσιπρόπουλα. Διότι ούτε και οι τσακαλώτοι θα αναγνώριζαν τις κατηγορίες (ο τσίπρας δεν κολώνει άλλωστε το παιδί του το λένε ερνέστο). Αυτό που λέω είναι ότι τα όνειρα και ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο δεν είναι πολύ διαφορετικός. Κι έτσι εξηγείται η “έλλειψη φαντασίας” που υπόσχεται φθηνή βενζίνη και φθηνά δάνεια στον λαό ως άμεση λύση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Τούτων λεχθέντων η ανταρσύα έχει κάνει τον κόπο να γράψει ένα κάποιο γενικόλογο πρόγραμμα τη στιγμή που ο λαφαζάνης απλά σηκώνει τη γροθιά (στηρίζοντας).

Λιμά αντιμνημονιακά

Οι ανελ θα εξαφανιστούν από προσώπου γης, διότι ο μόνος λόγος που υπήρχαν ήταν να είναι μια αντιμνημονιακή λαϊκή δεξιά. Από αυτή την άποψη οι ψηφοφόροι τους ήταν πολύ πιο ειλικρινείς σε σχέση με τα παντώς καιρού τμήματα του σύριζα. Είναι εξαιρετικά πιθανό κάποιοι από αυτούς να κατευθυνθούν στα χάχανα ή την αποχή από τη στιγμή που στη δεξιά δεν υπάρχει άλλο αντιμνημονιακό μέτωπο.

Το κκε θα παραμείνει κκε και θα αρχίσει να ανταγωνίζεται τον λεβέντη που φυσικά θα μπει στη βουλή. Το ποσοστό του κκε θα ανέβει και θα πανηγυρίσει γι’ αυτό, αλλά με τον ίδιο μίζερο τρόπο που θα πανηγυρίσει ο σταύρος θοδωράκης για τη δική του “επιτυχία” (να κρατήσει τα ποσοστά του). Διότι το πιο πιθανό είναι το ΚΚΕ να μην ξεπεράσει τα ποσοστά που πήρε στις εκλογές του 2009 (το μόνο που το σώζει εδώ είναι μια πιθανή καραμπόλα ως ψήφος τρελής διαμαρτυρίας τύπου λεβέντη).

τα χάχανα αξίζουν μιας ιδιαίτερης μνείας, όχι γιατί θα τολμήσω να προβλέψω το ποσοστό τους, αλλά διότι θα τολμήσω να σου περιγράψω το σχέδιο του τσίπρα. Το όποιο είναι πολύ απλό και αυτονόητο και ο μόνος λόγος που δεν το σκεφτόμαστε είναι για να μην πέσουμε από τα σύννεφα.

Μνημόνιο – αντιμνημόνιο.

Στο βασικό δίπολο που έχει μπει η ελληνική πολιτική από εκείνη την αποφράδα ημέρα που ο γιωργάκης έγινε πρωθυπουργός, υπάρχει μόνο ένα σταθερό αποτέλεσμα. Όποιος συντάσσεται με τη βρυξέλλα και το βερολίνο πολιτικά εξαφανίζεται, ενώ αντίθετα όποιος αντιτίθεται κερδίζει πόντους. Αυτό στο επιτελείο του τσίπρα το γνωρίζουν πολύ καλά διότι και οι ίδιοι έγιναν κυβέρνηση ακριβώς βάση αυτής της απλής “μηχανικής”.

Άρα ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να μην εξαφανιστείς, είναι να προσποιηθείς πως δεν υπάρχει αυτό το δίπολο. Ήδη αν διαβάσετε τα τσιπράκια μπορείτε να δείτε την προσπάθειά τους να θάψουν αυτό το δίπολο. Φυσικά και δεν θα τα καταφέρουν, όπως δεν τα κατάφερε το πολύ πιο κραταιό πασόκ. Αλλά θα προσπαθήσουν. Και ο βασικός τρόπος να αποδεσμευτείς από αυτό είναι πολύ απλός. Πρέπει να κατηγορήσεις τον αντίπαλό σου για κάτι άλλο άσχετο.

Στον εμφύλιο, οι συνεργάτες των ναζί που βρίσκονταν στην κυβέρνηση, έλεγαν ότι πολεμούν “συμμορίτες”, ξεχνώντας το βασικό δίπολο του πολέμου καθώς αυτοί βρίσκοταν από την πλευρά των ηττημένων. Στα μνημονιακά χρόνια το πασόκ και η νδ κατηγορούσαν πολύ συχνά τον σύριζα ως κόμμα που υποθάλπει τους κουκουλοφόρους και την ανομία. Φυσικά η κατηγορία ήταν αστεία, αλλά το ζήτημα είναι να πιάσουμε τον μηχανισμό.

Αυτή τη στιγμή στην ελλάδα δεν υπάρχει αντι-μνημονιακό μέτωπο. Υπάρχουν πολλοί που ερίζουν γι’ αυτό αλλά είναι όλοι αδύναμοι. Κωνσταντοπούλου, ανταρσύα, λαφαζάνης, χάχανα, κκε. Από αυτή τη βεντάλια αδύναμων προτάσεων κάποια θα αρχίσει να γίνεται πιο δυνατή και κυρίαρχη, αλλά ακόμα είναι νωρίς να πούμε ποια (εντάξει δεν θα είναι το κκε).

Άρα το ερώτημα που απομένει είναι: ποια είναι εκείνη η αντιμνημονιακή δύναμη που συμφέρει περισσότερο την συγκυβέρνηση τσίπρα? Και η απάντηση είναι πολύ απλή. Τα χάχανα. Διότι τα χάχανα μπορεί να τα κατηγορήσει δίκαια ως ναζί προκειμένου να ξεχαστεί η αντι-μνημονιακή τους ρητορική.

Γνωρίζω ότι σοκάρεστε που ένα αριστερό κόμμα θα θελήσει να προωθήσει (διακριτικά πάντα και μέσω των μμε) ένα ναζιστικό κόμμα. Αλλά νομίζω ότι το επιχείρημα ότι ο τσίπρας είναι πολύ ηθικός για να πράξει κάτι τέτοιο, δεν αντέχει και σοβαρής κριτικής. Ειδικά όταν η ευκαιρία είναι τόσο μεγάλη.

Το μεγαλύτερο δώρο για τη συγκυβέρνηση σύριζα/νδ είναι το αντιμνημονιακό στρατόπεδο να εκφραστεί κυρίαρχα μέσω των χαχάνων. Και προς αυτό θα δουλέψουν. Διότι όπως συμβαίνει και με τη λεπέν στη γαλλία το ερώτημα δεν είναι που κατευθύνεται η δυσαρέσκιά με την ευρώπη. Αλλά ότι στην κρίσιμη στιγμή “όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις θα συνδράμουν κατά του φασισμού”. Για να εκλέξουν τον εκεί υποψήφιο του υπάρχοντος συστήματος.

Η λεπέν στις επόμενες εκλογές είναι πολύ πιθανό να βγει πρώτο κόμμα, αλλά δεν θα πάρει τη προεδρία, γιατί όλοι οι άλλοι θα συνταχθούν εναντίον των κακών φασιστών. Γιατί? Διότι στη γαλλία η αριστερά του μελανσόν είναι τόσο δεμένη με το ευρωπαϊκό άρμα που ποτέ δεν σκέφθηκε να αντιταχθεί σε αυτό (εντάξει όχι ποτέ πριν μια βδομάδα συναντήθηκε με τον βαρουφάκη για να το συζητήσει).

Για να το κάνουμε ταληράκια. Η πιο βιώσιμη στρατηγική των μνημονιακών δυνάμεων προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία όσο περισσότερο γίνεται, είναι να κάνουν τη χρυσή αυγή κύριο εκφραστή των αντι-μνημονιακών θέσεων. Όποιος πιστεύει ότι δεν θα το προσπαθήσουν (διακριτικά πάντα) για λόγους ηθικούς, περιμένει απλά να πέσει από τα σύννεφα.


Executive summary για αγράμματους φιλελέδες

Ο τσίπρας ποντάρει στο μνημονιακό κοινό και όσους από τους δικούς του πείσει με τη λογική του ΤΙΝΑ.

Θα συνεργαστεί με τη ΝΔ, ποτάμια κλπ ανεξαρτήτως αποτελέσματος (με λίγα λόγια ακόμα και στην μάλλον μακρινή περίπτωση αυτοδυναμίας). Θα το πράξει γιατί δεν έχει κανένα λόγο να κρατήσει τους αντιπάλους του στην πλεονεκτική θέση της αντιπολίτευσης.

Βασικό του ατου η αποχή των απογοητευμένων του πολιτικού συστήματος.

Οι αντι-μνημονιακοί ψηφοφόροι δεν έχουν στόχους και ελπίδες, τη στιγμή που οι μνημονιακοί έχουν πολύ ξεκάθαρους στόχους και ελπίδες (τη διατήρηση της χώρας στο ευρώ).

Η κατάσταση στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο είναι πολύ κακή.

Ο λαφαζάνης είναι αστείος και απλά ποντάρει στα τηλεοπτικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων που θα θελήσουν να ψηφίσουν κάτι άλλο από μνημόνιο.

Η ανταρσύα πληρώνει εν μέρη την defacto σιωπηλή στήριξη που πρόσφερε στην κυβέρνηση τους πρώτους μήνες σε αντίθεση πχ με την κωνσταντοπούλου που παρότι σύριζα έδειχνε από την αρχή να διαφοροποιείται σε μονοπάτια πιο αριστερά. Επιπλέον δεν έχει προβολή, ούτε ιδιαίτερη επαφή με την κοινωνία και σουλατσέρνει σε μονοπάτια που ο σύριζα σουλάτσερνε το 2009, κάτι που δύσκολα θα πείσει τον κόσμο.

Το κκε θα παραμείνει κκε

Οι ΑΝΕΛ θα εξαφανιστούν όπως έγινε και με τη δημαρ, το λαος και άλλα παρόμοια δεκανίκια που αθέτησαν τις υποσχέσεις προς το κοινό τους χωρίς να μπορούν να προσφέρουν και το όραμα του καταλληλότερου.

Τα χάχανα ελπίζουν σε μια καλή εμφάνιση (ως η μόνη αντιμνημονιακή δύναμη στο πολιτικό σύστημα με κοινοβουλευτική παρουσία που δεν ειναι κκε) αλλά ελπίζουν ακόμα περισσότερο στη διακριτική μεταχείριση που θα τους προσφέρει το μνημονικό στρατόπεδο όπως ακριβώς έγινε και το 2012

Ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσει το μνημονιακό στρατόπεδο (πέρα από την ανάπτυξη και την έξοδο στις αγορές που θα έρθουν με σιγουριά στις αρχές του 2017) είναι να μπορεί να κατηγορήσει τον αντι-μνημονιακό αντίπαλο για κάτι άσχετο με το μνημόνιο. Υπό αυτή τη θέση η ΧΑ είναι ο καλύτερος αντιμνημονιακός αντίπαλος που μπορεί να έχει η συγκυβέρνηση

Τούτων λεχθέντων η συμπεριφορά μεγάλου μέρος του αντι-μνημονιακού στρατοπέδου είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Η απόσταση μεταξύ λεβέντη/γκλέτσου/λαφαζάνη/ανταρσυα/χαχάνων/αποχής θα είναι εξαιρετικά μικρή και πιθανότατα τυχαία, καθώς αυτή τη στιγμή το αντιμνημονιακό στρατόπεδο έχει βρεθεί χωρίς πειστική αφήγηση.