ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Τα ψίχουλα και το βάρος τους


Του Μάκη Μαλαφέκα

Ναι, είναι ψίχουλα αυτά που πήρε η Ελλάδα δια μέσου του Βαρουφάκη στο έκτακτο Bene Gesserit των Βρυξελλών. Και, στο τέλος, στις τελευταίες μέρες και ώρες της διαβούλευσης, ήταν απολύτως συνειδητό και εμπεδωμένο ότι ψίχουλα ζητάει, λιγότερα από τα αυτονόητα σε όλα τα επίπεδα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά...  με υποχωρήσεις επί υποχωρήσεων, συμβιβασμούς, αναδιατυπώσεις, ένα ατέλειωτο πισωπερπατητό ζεϊμπέκικο ώσπου να πέσουν αυτά τα γαμημένα ψίχουλα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά, πάνω στο αμβλυγώνιο στρογγυλό τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η Ιστορία όμως λειτουργεί αλλιώς. Και το βάρος των μικρών πραγμάτων διαθέτει πολλαπλασιαστές αδιόρατους, χωρίς οσμή κι ηχώ, παράγοντες υπεράνω πάσης υποψίας ακόμη κι απ’ τους ίδιους τους παρασκευαστές τους. Διότι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το Εποικοδόμημα γνώρισε για πρώτη του φορά το πρώτο του θεμελιώδες ξεσοβάτισμα: αναγκάστηκε να ακούσει – όχι ακόμη να μιλήσει, μα να ακούσει – έναν λόγο έστω στοιχειωδώς πολιτικό. Οι Γιούνκερ, Ντάϊσελμπλουμ, Σόϊμπλε, Μοσκοβισί, Λαγκάρντ και Σία, αναγκάζονται να ακούσουν τον διαφορετικό σκοπό ενός άμεσου και διαλεκτικού πολιτικού λόγου, τον οποίο ναι μεν μπορούν κάλλιστα να κατανοήσουν καθότι μορφωμένοι και καταρτισμένοι, αλλά με τον οποίο εξ ορισμού, εκ των πραγμάτων, αδυνατούν να συνδιαλλαγούν καθώς δεν διαθέτουν τέτοιου είδους εξουσία, ή έστω εξουσιοδότηση. Για την ακρίβεια, δεν διαθέτουν αυτήν την λειτουργία, υπό την φονξιοναλιστική έννοια. Δεν βρίσκονται δηλαδή εκεί που είναι – δεν τους έβαλαν εκεί που είναι – για να κάνουν πολιτική, και αυτό φαίνεται πια με γυμνό μάτι. Ο ρόλος τους είναι στεγνά ιδεολογικός από τη μία, και αυστηρά εκτελεστικός από την άλλη. Το αντίθετο δηλαδή της πολιτικής και της διαλεκτικής.

Η πολιτική είναι που έχυσε το όποιο πρόσκαιρο φως πάνω στις ρυτίδες και γύρω απ’ τα μάτια των τσαλαπατημένων ανθρώπων του Νότου. Και το βασικό, πλέον, είναι ότι το ξέρουν.

2 σχόλια :

  1. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ "πέτυχε" μια ανακωχή με τους δανειστές (εταίρους) με όρους σχεδόν συνθηκολόγησης. Αναμενόμενο. Προσωπικά δεν περίμενα από τον Τσίπρα να κάνει καμία επανάσταση.
    Υπενθυμίζω, εξάλλου, ότι ο Συνασπισμός πριν αυτοπροσδιοριστεί ως ριζοσπαστική αριστερά, ήταν γνωστός και ως... ροζ αριστερά. Και όπως είναι γνωστό η ροζ αριστερά επαναστάσεις δεν κάνει...
    Από την άλλη δεν είμαι καθόλου βέβαιος και κατά πόσο ο ελληνικός λαός ήθελε στην παρούσα φάση μια επανάσταση. Μετά από 2 χρόνια καναπέ, "σαπίλας" και μιζέριας, ο λαός αυτός θα άντεχε μια ολομέτωπη σύγκρουση με την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Το αφήνω αναπάντητο ως ερώτημα προς σκέψη...
    Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να συγκρουστεί με τους ντόπιους ολιγάρχες. Πρέπει να εξισορροπήσει την έξω ανακωχή - συνθηκολόγηση με εσωτερικό ανένδοτο αγώνα ενάντια στην ολιγαρχία. Όλη την ολιγαρχία, να μην εξαιρεθούν ούτε οι φημολογούμενες φιλενάδες του ΣΥΡΙΖΑ.
    Εάν δεν το πράξει αυτό, η κυβέρνηση του Τσίπρα θα πέσει μέχρι τον Σεπτέμβριο και μάλιστα με τρόπο κινηματογραφικό...
    Εάν συγκρουστεί με την Ολιγαρχία θα ανακηρυχτεί ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης και θα κυβερνήσει τουλάχιστον για δύο τετραετίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα είναι "φως φανάρι" πως αυτό ακριβώς επιδιώκει και μάλιστα με τις ευλογίες των "έξω"! Μόνο που ξέχασε λόγω του απότομου προεκλογικού αγώνα να το κοινοποιήσει στο πόπολο μέσω ίσως κάποιου τιτιβίσματος! Προς αυτή την κατεύθυνση έκανε και την πρώτη του κίνηση. Να προτείνει και να εκλέξει - αφού του Αβραμόπουλου δεν πέρναγε - τον Παυλόπουλο πρόεδρο. Ειδικά μ΄αυτόν δεν θ' αφήσει τους ντόπιους ολιγάρχες σε χλωρό κλαρί. Το έχουν πάρει το μήνυμα και τρέχουν να κρυφτούν. Τελικά η ροζ Αριστερά όπως την αποκαλείς και σωστά αποδεικνύεται μεγαλύτερη απατεώνισα κι απ' το Πασόκ.....

      Διαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ