Αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν στα πράματα, τα επιτελεία της Κουμουνδούρου την είχαν βάψει...

(κοινοβουλευτική αριθμητική: είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στους 180 και τους 150 βουλευτές)

η τούρτα  των γενεθλίων του... Δρακουμέλ

Τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί μια “κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία” με δυο πρωταγωνιστές, την κυβέρνηση του Σαμαρά και τον ΣΥΡΙΖΑ και αρκετούς κομπάρσους που βρίσκονται μέσα και έξω από το κοινοβούλιο. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της κωμωδίας ονομάζεται “προεδρικές εκλογές”. Τα επιτελεία της Κουμουνδούρου έχουν πετάξει στο καλάθι των αχρήστων την συνεδριακή απαίτηση “να πέσει αυτή η Κυβέρνηση με όρους κινήματος”. Το κίνημα υποκαταστάθηκε από τις δημοσκοπήσεις και η πολιτική των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών από ένα απίστευτο κομπρεμί με το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό που ξεκινάει από τις σκάλες και τους διαδρόμους της βουλής και καταλήγει στα τηλεοπτικά κανάλια.

Οι ερασιτεχνισμοί και η ανικανότητα των επιτελείων της Κουμουνδούρου που προσπαθούν εναγώνια να παίξουν με τους ίδιους όρους στο γήπεδό τους, τους ακόμα πιο ανίκανους αντιπάλους τους, διαμορφώνει την εικόνα της πολιτικής σκηνής στην χώρα μας: ο καθένας θεωρεί ως δικές του επιτυχίες τα λάθη του αντίπαλου. Πρόσφατα τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” είχε θετική ανταπόκριση στην κοινωνία, αύξησε τα δημοσκοπικά ποσοστά  του κόμματος και έτσι επαληθεύεται η ορθότητα της γραμμής τους. Όμως παραβλέπει ότι αν η Κυβέρνηση δεν έκανε την γκάφα με τον ΕΝΦΙΑ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Την προηγούμενη περίοδο τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ διακήρυσσαν ότι ο λαϊκός παράγοντας θα ήταν αυτός που θα έκοβε δημοσκοπικά  τα πόδια της  “χρυσής αυγής”, αλλά το ψαλίδι που τα κόντυνε γράφει στην ούγια του “κρατική καταστολή”... 

Αυτή η Κυβέρνηση θα πέσει, όχι βέβαια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την “σωστή γραμμή”, αλλά γιατί έχει φάει τα ψωμιά της. Θα πέσει με πάταγο, γιατί είναι τόσο ανίκανη που ακόμα και την πτώση της δεν μπορεί να διαχειριστεί, ώστε να διαφυλάξει στοιχειωδώς την ύπαρξη και την πολιτική συνέχεια των πολιτικών μορφωμάτων που ακόμα την στηρίζουν. Στην πολιτική κάποιες στιγμές πρέπει να κάνεις πίσω κάποια βήματα, ώστε να διασώσεις όσα μπορείς. Όταν όμως ο “τσαμπουκάς” είναι η μόνη αντίληψη που προσδιορίζει τις πολιτικές σου πρακτικές, τότε είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτά τα βήματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα με τον Σαμαρά...

Αν ήταν στην θέση του Σαμαρά ο Κ. Μητσοτάκης που είναι πιο έμπειρος σε πολιτικούς ελιγμούς, θα μπορούσε να αδειάσει τα “σχέδια” που εκπονούν οι ερασιτέχνες της Κουμουνδούρου με μερικές απλές κινήσεις. Μην πάει το μυαλό σας στις αποστασίες και στις εξαγορές βουλευτών. Αυτά μπορεί να τα κάνει και ο Σαμαράς. Θα παραδεχόταν την ήττα του και θα έκανε τώρα εκλογές. Τότε δεν θα είχε αυτός το πρόβλημα να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές, αλλά ο Τσίπρας...