Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή

Πριν λίγες μέρες σημειώθηκε σύγκρουση ανάμεσα στην ΚΝΕ και τα ΕΑΑΚ, με αφορμή την ανάρτηση από την ΚΝΕ μιας πλακέτας στην μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου σε δημόσιο χώρο του οποίου την νομή είχαν τα ΕΑΑΚ και  την αποκαθήλωσή της στην συνέχεια  από τα ΕΑΑΚ.  Ο Π. Μαυροειδής, σε άρθρο του ΠΡΙΝ με αφορμή κείμενα που γράφτηκαν στο ριζοσπάστη για αυτήν την σύγκρουση,  με τον τίτλο “Ποιόν συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;” διατυπώνει την παρακάτω άποψη:  Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο «αριστερός» οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι «ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί», επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ, ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα».

Όμως, πριν περάσει μια βδομάδα, έρχεται ο ίδιος ο “ριζοσπάστης” να τον διαψεύσει – χωρίς καν να υπάρχει ανάλογη αφορμή - με ολοσέλιδο άρθρο με τον τίτλο: “Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή”. Το άρθρο αυτό αποτελεί άλλο ένα στοιχείο με ο οποίο φαίνεται ότι ο Περισσός έχει θορυβηθεί και με άλλους.  Ο κύριος λόγος που θορυβείται  βρίσκεται στους κινδύνους που εγκυμονούνται  στο εσωτερικό του και όχι στους εξωτερικούς εχθρούς στους οποίους απευθύνονται τα βέλη του. Αυτό εξάλλου φαίνεται από το σύνολο της αρθρογραφίας αλλά το το στυλ της γραφής. Ο συντάκτης λοιπόν αυτού του άρθρου  επιτίθεται σε αρθρογράφο της εφημερίδας  “δρόμος”  προσπαθώντας να απαντήσει σε μια κριτική που είχε γραφτεί για ένα σχόλιο  του ριζοσπάστη. Εμείς δεν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, όπως έκανε ο αρθρογράφος του ΠΡΙΝ. Θεωρούμε ότι αρκεί να αναδημοσιεύουμε το κείμενο του ριζοσπάστη και οι αναγνώστες μας θα βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους. Δεν χρειάζεται να τους τα υποδείξουμε:

Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή

Η εφημερίδα «Ο Δρόμος» και ένας βαθυστόχαστος δημοσιολόγος του, ο Ρ. Ρινάλντι, νομίζουν πως ανακάλυψαν ρεφορμισμό στο ΚΚΕ, στον «Ριζοσπάστη», στο ΠΑΜΕ και επιμένουν να μας κάνουν κριτική ότι τάχα η δράση τους δεν πολιτικοποιεί τον αγώνα, σε αντίθεση με τις προτάσεις του «επαναστάτη» δημοσιολόγου. Δε θα τον πούμε επαναστάτη του γλυκού νερού, αλλά πάει πολύ ένας του ΣΥΡΙΖΑ που μας κάνει κριτική από τη σκοπιά της αντίληψης του ΠΑΣΟΚ, αυτό και ο Γ. Παπανδρέου είπαν πως παλεύουν με την πολιτική τους για να επανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία, να μας εγκαλεί για έλλειψη ταχτικής πολιτικοποίησης του κινήματος. Τι λέει ο δημοσιολόγος; «Η σημερινή πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από τη μεγαλύτερη επίθεση και κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας». Τι θέλουν να πουν μ' αυτό; Οτι η κυβέρνηση καταπιέζεται από τους «ξένους». Οτι οι αστοί, τα μονοπώλια, όπως και ο λαός, καταπιέζονται από τους ξένους. Εξαφάνισαν, λοιπόν, την ταξική αντίθεση και τη μετέτρεψαν σε εθνική, ή, καλύτερα, αστικοεθνική. Αστοί και κεφάλαιο υπό κατοχή. Μόνο που αυτή η αντίληψη στέλνει τους εργαζόμενους, το λαό αγκαλιά με τους εκμεταλλευτές τους να παλεύουν ενάντια στους «καταχτητές», βγάζοντας λάδι την αιτία των δεινών τους, δηλαδή τον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές.

Η ρήξη του Μάο με τον σοβιετικό μαρξισμό και η Σχολή Αλτουσέρ

Με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου: «Η ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών», εκδόσεις Λιβάνη, των των Κ. Λαπαβίτσα, Α. Καλτενμπρούνερ, Γ. Λαμπρινίδη, Ντ. Λίντο, Τζ. Μέντγουεϊ, Τζ. Μίτσελ, Χ. Π. Παϊνσέιρα, Τζ. Πάουελ, Ε. Πίρες, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες. δημοσιεύουμε ένα παλαιότερο άρθρο του Γ. Μηλιού με τον τίτλο: “Η ρήξη του Μάο με τον σοβιετικό μαρξισμό και η Σχολή Αλτουσέρ”. Το άρθρο αυτό θίγει ένα ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα για τις πολιτικές προσεγγίσεις που επιχειρεί η Αριστερά στην τωρινή κρίση που εκδηλώνεται ως κρίση χρέους του ελληνικού κράτους: Τις θεωρητικές αφετηρίες του “οικονομισμού”. Πιστεύουμε, ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί η προτεραιότητα της πολιτικής απέναντι στην οικονομία, ώστε ο διάλογος που γίνεται στην Αριστερά να είναι παραγωγικός.

Η πολιτική ανυπαρξία της Αριστεράς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από οικονομικές αναλύσεις για την πρόσφατη κρίση. Είναι αποκαλυπτικό ότι αξιόλογες προσπάθειες αναλύσεων - όπως αυτή που προβάλλεται στο πρόσφατο βιβλίο που προαναφέραμε - όταν επιχειρείται να μετατραπούν σε πολιτικές προτάσεις, αποκαλύπτουν την πλήρη ανεπάρκειά τους: Καταλήγουν τελικά στην γνωστή κοινοτοπία - που την έχει κάνει καραμέλα το ΚΚΕ - ότι χωρίς την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος, όλες αυτές οι προτάσεις, όπως η στάση πληρωμών, η έξοδο από την ΟΝΕ κλπ, κλπ, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν προς όφελος του κόσμου της εργασίας.

του Γιάννη Μηλιού

1. Μια σύντομη εισαγωγή για τον Μαρξισμό του Μάο τσε Τουνγκ και τη θεωρητική παρέμβαση του Αλτουσέρ

Τι κοινό έχει η θεωρητική παρέμβαση του Μάο τσε Τουνγκ, δηλαδή η αποτύπωση στο εσωτερικό της μαρξιστικής θεωρίας των αποτελεσμάτων της Κινέζικης Επανάστασης, με το έργο του Γάλλου μαρξιστή φιλοσόφου και μέλους του Κ.Κ. Γαλλίας Λουί Αλτουσέρ; Η απάντηση που θα δώσω στο ερώτημα αυτό είναι η ακόλουθη: Τόσο το έργο του Μάο, όσο και εκείνο του Αλτουσέρ αποτελούν κριτικές στη θεωρία του «σταλινισμού», (δηλαδή στην κυρίαρχη εκδοχή του μαρξισμού που διαμορφώθηκε σταδιακά στη Σοβιετική Ένωση και τα φιλοσοβιετικά Κομμουνιστικά Κόμματα μετά τον θάνατο του Λένιν), από παράλληλες οπτικές και με βάση συγκλίνουσες θέσεις. Έτσι, παρά τη διαφορά των αντικειμένων τους, τα έργα των δύο θεωρητικών του Μαρξισμού τέμνονται σε κρίσιμα ζητήματα θεωρίας (αλλά και πολιτικής). Με μια έννοια ο Αλτουσέρ χρησιμοποιεί και αναπτύσσει θεωρητικές θέσεις και προβληματικές που πρώτος είχε φέρει ξανά στην επιφάνεια ο Μάο.

Έχω τη γνώμη ότι ο Λουί Αλτουσέρ επιχείρησε μια από τις πιο σημαντικές θεωρητικές παρεμβάσεις στη Δυτική μαρξιστική θεωρητική σκηνή κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Υποστηρίζω, όπως ήδη ανέφερα, ότι αντικείμενο της παρέμβασης του Αλτουσέρ υπήρξε η κριτική του κυρίαρχου Μαρξισμού της εποχής του (και της εποχής μας), του σοβιετικού Μαρξισμού: Ενός αναθεωρητικού Μαρξισμού, δηλαδή ενός θεωρητικού συστήματος που διαπλάστηκε υπό την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας, και διαπλέχτηκε με μια αστική πολιτική –δηλαδή τον ρεφορμισμό και τον κυβερνητισμό (την προσπάθεια «καλύτερης» διαχείρισης του αστικού κράτους και των συμφερόντων που αυτό συμπυκνώνει και αναπαράγει).

Ευχές, για ένα καινούργιο έτος, χωρίς «άστεγους».

Οι ευχές και οι φωτογραφίες  είναι από τον  Πάνο Τότσικα

Εικόνες από την ορκωμοσία του συμβούλου της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΤΙΚΗΣ στο νέο περιφερειακό συμβούλιο στην Αττική

Την ώρα που γίνονταν η ορκωμοσία του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 11πμ στην Παλαιά Βουλή στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην Αθήνα, ο περιφερειακός σύμβουλος του Μετώπου – Ελεύθερης Αττικής «ορκίζονταν» στο μπλόκο της Κερατέας.

Ο Αλ. Αλαβάνος, συνοδευόμενος από τον Τάσο Σταυρόπουλο, υπεύθυνο για την Ανατολική Αττική, με αυτό τον συμβολικό τρόπο εξέφρασε τη δέσμευση της Ελεύθερης Αττικής στους δύσκολους αγώνες των πολιτών στην περιοχή ενάντια σε ένα πρωτοφανή αυταρχισμό της κυβέρνησης.

Μιλώντας από τηλεβόα σε γυναίκες και άνδρες της περιοχής μπροστά στα ΜΑΤ ο Αλ. Αλαβάνος μεταξύ άλλων τόνισε: «Για το Μέτωπο δεν είναι ώρα για φιέστες. Βρίσκομαι εδώ για να δώσω «όρκο» μπροστά στο λαό της Κερατέας, στον παπα Ντίνο, τον εφημέριο του Αγίου Δημητρίου, που είναι πάντα παρών στην πρώτη γραμμή της μάχης, και μετά από συνεννόηση με τον Δήμαρχο Σταύρο Ιατρού, ότι η Ελεύθερη Αττική θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα κοινωνικά, δημοκρατικά, οικολογικά δικαιώματα των πολιτών που εγγυάται το Σύνταγμα ενάντια στις παράνομες νομοθεσίες, αποφάσεις, πράξεις της κυβέρνησης και της τρόικα».
 
Μετά την ομιλία πολυάριθμη ομάδα κατοίκων της Κερατέας, παρά τον αποκλεισμό και την παρακολούθησή της από διμοιρία των ΜΑΤ μέσα στα χωράφια, προχώρησε στον απαγορευμένο τόπο, εκεί που έχει βρεθεί ο αρχαιοελληνικός κούρος, λίγο πιο κάτω από το μνημείο του Οβριόκαστρου, στον Δήμο Φρεαρρίων, πατρίδα του Θεμιστοκλή, όπου περιμένουν τα εκσκαφικά μηχανήματα να τον μετατρέψουν σε χωματερή.

Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Οι ζωές μας δεν χωράνε στον κόσμο τους, ούτε στην «κρίση» ούτε στην «ανάπτυξη», γιατί ο κόσμος τους είναι η εκμετάλλευση και η κυριαρχία.

Μας πετάνε στο δρόμο, θα μας βρούνε στο δρόμο!

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα αφεντικά και το κράτος της λεηλασίας της ζωής μας. Έχουμε τα δικά μας όπλα: την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τον κοινό αγώνα, τη μαζική ανυπακοή.

Ξέρουμε τη δύναμή μας και θα τη χρησιμοποιήσουμε: χωρίς εμάς κανένα γρανάζι αυτής της κοινωνίας δεν μπορεί να κινηθεί, κανένας πλούτος να δημιουργηθεί.

Εμείς είμαστε ο πλούτος που έχουν κλέψει, η δημιουργικότητα που έχουν υπεξαιρέσει.

Χωρίς εμάς, κράτος και αφεντικά δεν είναι τίποτα!

Θέλουμε ζωή, όχι επιβίωση...

Με αγώνες σύγκρουσης και μπλοκαρίσματος της παραγωγής και του κράτους, με κοινότητες αλληλεγγύης και δημιουργίας μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Μπορούμε να πάρουμε τον πλούτο που μας ανήκει.

Μπορούμε να επιβάλλουμε όλα τα αναγκαία για τη ζωή μας να παράγονται και να διανέμονται ως κοινά δημόσια αγαθά,δωρεάν και ελεύθερα προσβάσιμα για όλους.

Μπορούμε να αποσπάσουμε την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τον πολιτισμό και την επικοινωνία από τη θηλιά του κέρδους και της ατομικής ιδιοκτησίας. Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα και συνεργατικά χωρίς «μεσάζοντες» και «εκπροσώπους», αποφασίζοντας όλοι μαζί ισότιμα αυτά που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Άνεργοι, εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, ξεπερνώντας τις διαιρέσεις, τους ανταγωνισμούς και τον ατομική περιχαράκωση που μας κρατάνε καθηλωμένους, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο βήμα για να αποφασίσουμε όλοι μαζί πώς θα δράσουμε, πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα ανέργων με μαχητικότητα και προοπτική.

Μπορούμε να γίνουμε ανεξάρτητοι από το κεφάλαιο και το κράτος, να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τον κλεμμένο χρόνο, τον κλεμμένο πλούτο, την κλεμμένη ζωή μας!

Ομάδα Πρωτοβουλίας Εργατών Ν/Ε Ζώνης Περάματος

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου,

Ταξικό Μέτωπο Εργαζομένων στο Μετρό

Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων

Κοινωνικός και Πολιτιστικός Χώρος της Ελευσίνας ΣΤΕΚει

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Κορυδαλλού Pasamontana

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης

Αριστερή Παρέμμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης - Μια Πόλη Ανάποδα

Επιτροπή Κατοίκων Ελευσίνας κατά των Διοδίων

Εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Έναρξη 11:00 πμ

12:00: Ανοιχτή συνέλευση ανέργων

14:00 - 17:00: Λαϊκό γλέντι

17:00: Θεατρικό - Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, του Ντάριο Φο

Παράλληλα 16:00-18:00: θεατρικό παιχνίδι για παιδιά

18:00: Συζήτηση για το κίνημα των ανέργων και τις προοπτικές του

Συμμετέχουν συλλογικότητες ανέργων και εργαζομένων

20:00: Συναυλίες

Μέχρι στιγμής συμμετέχουν:

Στάθης Δρογώσης

Lost Bodies

Misuse

Αέρα Πατέρα

Ελελεύ

Ρεμπέτικο συγκρότημα Τιτάνες

Θα λειτουργεί, επίσης, ανταλλακτικό παζάρι.

Για την πρόσβαση στο χώρο:

Από Αθήνα: Λεωφορεία Β18 και Γ18 με αφετηρία την οδό Μενάνδρου

Από Πειραιά: Λεωφορείο 843, έξω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Κατάκτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί πλέον η δημιουργική αφομοίωση των πολιτικών των μικροσυσχετισμών και της ίντριγκας που κυριάρχησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησαν στο τέλμα που βρίσκεται σήμερα. Διαβάζοντας τα ντοκουμέντα που κατατέθηκαν στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κεραμεικό, περιμέναμε ότι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έκαναν ένα βήμα πιο μπροστά και ότι κάτι θα είχαν διδαχθεί από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την ίδια τους την μέχρι σήμερα πορεία. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι ακολουθούν την πεπατημένη οδό. Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα που είναι αποκαλυπτικά αυτής της κατάστασης:

1ο "Το κεκτημένο συντροφικότητας, σύνθεσης που έχουμε και το γεγονός ότι ήδη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων που την αποτελούν είναι σημαντικά, αλλά δεν φτάνουν. Οι απαιτήσεις των καιρών για κλιμάκωση της πολιτικής και κινηματικής αντιπαράθεσης απαιτούν τομές στην πολιτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Βάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι συντρόφισσες/οι – μέλη στις τοπικές και κλαδικές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η παρουσία των οργανώσεων στα συντονιστικά όργανα ή τα σώματα εκπροσώπων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κατοχυρωμένη, όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν λειτουργεί απλά ως άθροισμα οργανώσεων. Γίνεται προσπάθεια για συναίνεση, υπάρχει η δυνατότητα για αποφάσεις με πλατιά πλειοψηφία, εκτός βέβαια από θέματα προγραμματικής συμφωνίας που απαιτείται ομοφωνία.”

( από την εισήγηση του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκδήλωση στο Θέατρο Κεραμεικός στις 20/12 )

Οι συντάκτες του κειμένου δεν στερούνται από χιούμορ, όταν αναφέρονται σε καταστάσεις, όπως οι συγκρούσεις στην Πάτρα που οδήγησαν κόσμο στο νοσοκομείο, τις οποίες χαρακτηρίζουν ως το “κεκτημένο συντροφικότητας” που “υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων” και άλλα παρόμοια. Επίσης, ως καλοί μαθητές του Α. Μπαλτά προβάλλουν την θεωρητική έννοια της “λειτουργικής ομοφωνίας” ως το εργαλείο αυτής της υπέρβασης. Καλά όλα αυτά ως ευχολόγια για “προσπάθειες για συναίνεση”, για “πλατιές πλειοψηφίες” που στα κρίσιμα ζητήματα γίνονται “ομοφωνίες”. Όμως, δεν είναι εργαλεία επίλυσης με δημοκρατικό τρόπο των διαφωνιών. Και εμείς ένα μόνον εργαλείο γνωρίζουμε: την απλή πλειοψηφία. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού για να κατοχυρώνουν κεκτημένα δικαιώματα μειοψηφιών απέναντι σε πλειοψηφίες

2ο. "Αυτές οι προσπάθειες χρειάζονται τη στράτευση όλων των δυνάμεων μας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αποφασίσει από καιρό την εγγραφή μελών. Τώρα είναι η ώρα για όλες τις τοπικές επιτροπές να ανοίξουν τις πόρτες τους για τους χιλιάδες αγωνιστές που βαδίζουν δίπλα μας και στα συλλαλητήρια και στις κάλπες."(Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Αθήνα, 20 Δεκέμβρη 2010)

Είναι προφανές ότι το ΣΕΚ θέλει εγγραφή μελών στις τοπικές επιτροπές να υπάρχουν περισσότεροι αφισοκολλητές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι αντιλαμβάνεται την έννοια του μέλους.

3ο"ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

- Ιδιαίτερη επικαιρότητα και σημασία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκτούν η αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και η αναζήτηση του επαναστατικού δρόμου και της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής προοπτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητά, αλλά και πρέπει να καταθέσει μια πιο συγκριμένη πρόταση στρατηγικής διεξόδου από την κρίση με την επανάσταση και την εργατική εξουσία.

- Η σχετική αποτυχία της καμπάνιας για εγγραφή μελών οφείλεται στις αντιφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο επίπεδο της φυσιογνωμίας και της πολιτικής γραμμής, στις άγονες αντιπαραθέσεις, αλλά κυρίως, στο γεγονός ότι καλούμε κάποιον να γίνει μέλος χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, σε μια ενότητα όπου τα βασικά ζητήματα παραπέμπονταν στις «κορυφές». Κανείς αριστερός, στην εποχή μας, δεν θέλει να είναι «κομπάρσος». Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει την πολυτέλεια να διασπάται σε πολλαπλά σχήματα, συσπειρώσεις, εκλογικά ψηφοδέλτια κ.λπ., στα διάφορα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Ειδικά οι εκλεγμένοι σύμβουλοι πρέπει να εκφράζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το ψηφοδέλτιο με το οποίο εκλέχτηκαν, να ελέγχονται από τα περιφερειακά και τα δημοτικά σχήματα και να μην λειτουργούν ως ιδιοκτησία των οργανώσεων τους. Το ζητούμενο είναι να περάσουμε σε ένα επίπεδο ενιαίας παρέμβασης, με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και τις διαφορετικές απόψεις.

- Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία προτείνουμε να γίνει το αργότερο τον Μάρτη 2011. Να έχει τη μορφή Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με αιρετούς εκπροσώπους, που θα εκλεγούν από τοπικές και κλαδικές επιτροπές και οι οποίες θα συζητήσουν και θα ψηφίσουν πάνω σε κείμενο με θέσεις του τωρινού Συντονιστικού. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να εκλέξει νέο όργανο. Όλη η διαδικασία πρέπει να πάρει το χαρακτήρα μείζονος κοινωνικού και πολιτικού γεγονότος για ολόκληρη την Αριστερά. Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού."(Η πρόταση του ΝΑΡ στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αθήνα, Κεραμικός, 20.12.2010) )

Από τότε που το ΝΑΡ την πάτησε με την χρήση της λέξης “ριζοσπαστική” και αναγκάστηκε μέσα σε μια νύχτα την πετάξει στα σκουπίδια μαζί με το ΜΕΡΑ, αναζητάει λέξεις που δεν μπορούν να τις υποκλέψουν εύκολα άλλα κομμάτια της αριστεράς. Τώρα λοιπόν δεν χρησιμοποιεί την λέξη “αμεσοδημοκρατική” που είναι καθιερωμένη από παλαιόθεν,  όπως και η λέξη "αντικαπιταλιστική". Κατασκεύασε λοιπόν την λέξη “εργατοδημοκρατική”. Πέρα όμως από τους γλωσσικούς γρίφους, χρησιμοποιεί και λογικούς γρίφους, στους οποίους δεν δίδει απαντήσεις, όπως αυτός: Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ. Όλα όμως αυτά τα λέει εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζει ότι έτσι κι αλλιώς εκείνο που θα γίνει τελικά θα είναι ότι συμφωνήσουν τα “μαγαζάκια” που έχουν ήδη κατοχυρωμένους ρόλους. Η φράση “Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού” είναι καθοριστική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία. Υπάρχουν οφίτσια και καρέκλες που δεν αμφισβητούνται, ούτε μπορούν να αμφισβητηθούν στο μέλλον. Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή αν δεν υπάρχει “ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού”. Είναι προφανές ότι αν διαφωνεί σε κάτι το ΣΕΚ ή οποιοσδήποτε άλλος που ανήκει στο “Συντονιστικό”, τότε αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Έχει ήδη κατοχυρωθεί το δικαιώματα του veto. Με τέτοιο τρόπο λαμβάνουν αποφάσεις μηχανισμοί όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί που έχουν κατοχυρωμένες τις ηγεμονίες κάποιων μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα το ΝΑΡ δεν αποδέχεται καμία δημοκρατική μετεξέλιξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μπορεί να βγάζει λόγους και διακηρύξεις, αλλά ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει με την τελευταία καταληκτική φρασούλα, ότι όλα αυτά είναι λόγια για ζύμωση και δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα πράξη...

(Ντοκουμέντα από την εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό, στην ιστοσελίδα ashtonhar)

ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Γιατί ΑΠΟΧΩΡΗΣΑ από το ΚΚΕ

Ούτε κουράστηκα, ούτε βαρέθηκα.

Αποχώρησα από το ΚΚΕ γιατί είμαι πλέον βαθιά πεισμένος οτι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μια σοβαρή έκτροπή του, από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμα του και τις αρχές λειτουργίας του. Εκτροπή που εκφράζεται πλέον στην καθημερινή λειτουργία και δράση του Κόμματος, στην επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στο ρόλο του στους αγώνες τους.

Ενάντια σε αυτή την εκτροπή, κατανοώντας βαθμιαία το βάθος της στην πορεία του χρόνου, προσπάθησα να κάνω ότι περνούσε από το χέρι μου σύμφωνα πάντα με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος. Δηλαδή έλεγα ανοιχτά, θαρρετά, επίμονα και όσο πιο τεκμηριωμένα μπορούσα τη γνώμη μου εκεί που έπρεπε, με βάση το Καταστατικό ενώ παράλληλα εφάρμοζα μαχητικά όλες τις αποφάσεις ακόμα και αν διαφωνούσα.

Δεν θα αποχωρούσα από το ΚΚΕ αν η εκτροπή του ήταν απλώς και καταρχάς ιδεολογικοπολιτική, αποτέλεσμα των δυσκολιών της ταξικής πάλης, των πιέσεων του αντιπάλου. Αποδεικνύεται όμως πλέον μέσα από σωρεία παραδειγμάτων οτι η εκτροπή αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω και σοβαρών παραβιάσεων των αρχών λειτουργίας του, της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στη χειρότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του.

Ακόμα και έτσι δεν θα αποχωρούσα αν δεν εξαντλούσα όλα τα περιθώρια, φτάνοντας να απευθυνθώ έως και στην Κεντρική Επιτροπή για να εισπράξω μια ακόμα ατεκμηρίωτη και απόλυτη απόρριψη …και κάτι παραπάνω.

Βέβαια εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα η εξέλιξη αυτή δε με ξάφνιασε ιδιαίτερα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:  Για να ξεκινήσουμε…

Ποιούς φοβάται πραγματικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Ως επαναστατικό υποκείμενο στη χώρα μας φαίνεται ότι δεν αναδεικνύεται ο κόσμος της εργασίας αλλά η μικρή ιδιοκτησία. Τα “ιουλιανά” του 2010 έγιναν από τους φορτηγατζήδες. Τώρα ο “Δεκέμβρης” του 2010 διαδραματίζεται στην Κερατέα με αφορμή την υποβάθμιση μιας περιοχής λόγω των σκουπιδιών. Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πράγματι αυτές τις εκρήξεις φοβάται. Δεν ξεχνάει ότι και οι πρώτες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη χούντα του Παπαδόπουλου ξεκίνησαν στα Μέγαρα για ένα ζήτημα που έθιγε τους μικροϊδιοκτήτες της περιοχής λόγω απαλλοτριώσεων. Γι αυτό και εφαρμόζει γενικευμένη καταστολή και δέρνουν ακόμα και γέρους και γριές. Για πρώτη φορά γίνεται και χρήση πλαστικών σφαιρών στην χώρα μας. Ιδού το πειστήριο:

Επίσης, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον video για αυτό το θέμα με την ομιλία της Παγώνας Στόμη στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό (20/12/10):

Που πας ρε Καραμήτρο!....

Όποιος είδε τον Π. Λαφαζάνη χθες την εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, αντιλαμβάνεται γιατί το “Αριστερό Ρεύμα” όχι μόνον γιατί βρίσκεται - και θα συνεχίσει να βρίσκεται - στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων στο χώρο της Αριστεράς, αλλά και γιατί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ηγεμονική δύναμη στον ΣΥΝασπισμό. Οι λογικές του “καλού ΚΚΕ” δεν έχουν μέλλον, ούτε μπορούν να πείσουν πλέον κανένα, όπως και οι λογικές της “Συμπαράταξης” της Αριστεράς. Ο Π. Λαφαζάνης είναι σήμερα αναξιόπιστος όταν μιλάει για “συμπαράταξη” όλης της Αριστεράς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα υπερασπιζόταν με έντονο κομματικό πατριωτισμό την μη διάχυση του ΣΥΝασπισμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, δεν αρθρώνει μια στοιχειώδη κριτική στο ΚΚΕ, όταν ο εκπρόσωπός του μιλάει για μέτωπο “κοινωνικών δυνάμεων” και δεν απαντάει με αυτό που είναι προφανές στον καθένα προοδευτικό άνθρωπο: Θα μιλήσουμε για μέτωπο, όταν θα αρχίσουμε να κατεβαίνουμε πρώτα σε καμιά διαδήλωση μαζί! Απολαύστε τον:

Ο Στάλιν ζει στην συντακτική επιτροπή της ..."ΕΠΟΧΗΣ"!

Pablo Picasso: Στάλιν στην υγειά σου!

Θα θέλαμε να θίξουμε μια πρακτική που εμφανίζεται συχνά σε αρκετές εφημερίδες της αριστεράς σε κείμενα που δημοσιεύουν. Πολλές φορές αλλάζουν αυθαίρετα τον τίτλο του κειμένου ή και την εικονογράφηση που το συνοδεύει από τον συντάκτη τους. Όμως αυτά δεν είναι φαινόμενα  λογοκρισίας και αλλοίωσης του περιεχομένου ενός πνευματικού δημιουργήματος; Σε τι διαφέρει η παραποίηση ενός κειμένου με την αλλαγή του τίτλου του από τις πρακτικές αφαίρεσης ή πρόσθεσης ενός προσώπου σε μια φωτογραφία;

Αυτά τα γράφουμε γιατί παρατηρήσαμε στην ΕΠΟΧΗ που κυκλοφόρησε σήμερα ( προς τιμή της που αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες και δεν κυκλοφόρησε την Παρασκευή, όπως έκαναν άλλες εφημερίδες της Αριστεράς) ένα κρούσμα λογοκρισίας του τίτλου του άρθρου του Κώστα Κρεμμυδά, που δημοσιεύεται στην δεύτερη σελίδα. Ο  τίτλος του άρθρου από τον συγγραφέα είναι "Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς" Στην "ΕΠΟΧΗ" ο τίτλος έγινε "Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες". 

Το κείμενο υπάρχει προδημοσιευμένο εδώ: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς

Βέβαια, οι υπεύθυνοι της ΕΠΟΧΗΣ, δεν αρκέστηκαν στην αλλαγή του τίτλου, αλλά προχώρησαν και στην αλλαγή του περιεχομένου του άρθρου. Το πρωτότυπο κείμενο γράφει:

Δεν είναι μομφή ο χαρακτηρισμός του τίτλου, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό.

Στην ΕΠΟΧΗ  η φράση έχει αλλάξει:

Δεν είναι μομφή αυτό, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό. 

O Σλάβοϊ Ζίζεκ, στην Αθήνα.

Μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της εκδήλωσης της 19/12/2010 στην Αθήνα όπως και το video  της ομιλίας του Ζίζεκ θα βρείτε στην ιστοσελίδα "με αφορμή...", εδώ "Ζώντας στην εποχή των τεράτων

Το πιο ενδιαφέρον σημείο της εκδήλωσης δεν βρίσκεται σε αυτά που είπε ο Ζιζεκ αλλά στο κοινό που παρακολούθησε αυτή την εκδήλωση. Είναι σίγουρο ότι είτε μιλάει σε αμερικάνικα πανεπιστήμια είτε στο ΕΜΠ ο Ζίζεκ γεμίζει τα αμφιθέατρα. Όμως ότι κόσμος που έχει μεγαλώσει με την κουλτούρα του ΚΚΕ και των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στη χώρα μας, κρέμεται από τα χείλη του Ζίζεκ, είναι θετική εξέλιξη. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα από την ομιλία του που έρχονται σε ρήξη με τις πολιτικές παραδόσεις αυτού του κόσμου που χειροκροτούσε χθες τον Ζιζεκ: 

Αν σ’ αυτές τις συνθήκες το κομμουνιστικό σχέδιο πρέπει να ανανεωθεί ως πραγματική εναλλακτική λύση στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, τότε οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με μια καθαρή ρήξη με την εμπειρία του κομμουνισμού του εικοστού αιώνα. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ότι το 1990 ήταν η ήττα όχι μόνο του κομμουνιστικού κρατικού σοσιαλισμού, αλλά και η ήττα της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας. Να γιατί είναι εντελώς εσφαλμένο να εναποθέτει κανείς ελπίδες σε ισχυρά (πλήρως κυρίαρχα) έθνη- κράτη, τα οποία θα μπορούσαν, υποτίθεται, να υπερασπιστούν τα κεκτημένα του κοινωνικού κράτους, απέναντι σε υπερεθνικά σώματα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, κατά την ίδια εκδοχή, λειτουργεί ως όργανο του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπηρεσία της αποδόμησης των υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους. Από αυτό το σημείο, απέχουμε μόνο ένα βήμα μέχρι να αποδεχθούμε τη «στρατηγική συμμαχία» με την εθνικιστική Δεξιά, η οποία ανησυχεί για τη διάλυση της εθνικής ταυτότητας στην πολυεθνική Ευρώπη.

Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου. Η ιδέα του να αντισταθούμε στον παγκόσμιο καπιταλισμό στο όνομα της υπεράσπισης συγκεκριμένων εθνικών ταυτοτήτων είναι σήμερα περισσότερο αυτοχειριαστική από ποτέ, με το φάντασμα του «δόγματος τσούτσε», της Βορειοκορεάτικης εκδοχής της αυτάρκειας, να πλανιέται πάνω μας.

Ο κομμουνισμός σήμερα δεν είναι το όνομα μιας λύσης, αλλά το όνομα ενός προβλήματος: Του προβλήματος των commons, του δημόσιου, κοινού αγαθού σε όλες του τις διαστάσεις- του κοινού αγαθού της Φύσης ως υπόβαθρου της ζωής μας, του κοινού, βιογενετικού μας υλικού, του κοινού πολιτιστικού αγαθού (της συλλογικής μας «πνευματικής ιδιοκτησίας») και, τελευταίο στη σειρά αλλά όχι και σε σημασία, το πρόβλημα του οικουμενικού, δημόσιου χώρου της ανθρωπότητας, από τον οποίο κανείς δεν θα έπρεπε να αποκλείεται. Όποια κι αν είναι η λύση, οφείλουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.

Ο «Δρόμος της Αριστεράς» κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου

Σεβόμενη το χαρακτήρα της εφημερίδας και την κρισιμότητα της συγκυρίας η Συντακτική Επιτροπή του «Δρόμου» αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες. Όπως είναι ήδη γνωστό οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είχαν 48ωρη απεργία (Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Δεκεμβρίου).

Οι διαπλεκόμενοι μεγαλοεκδότες έσπασαν στην πράξη την απεργία, κυκλοφορώντας την Παρασκευή τα κυριακάτικα φύλλα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους (dvd και λοιπές προσφορές), πακετάροντάς τη σε μπαγιάτικη ενημέρωση.

Αν και η απεργία δεν αφορά το «Δρόμο της Αριστεράς», αποφασίσαμε ως ελάχιστη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που αγωνίζονται και πιστοί στις αρχές μας για το ποιους υπηρετεί η εφημερίδα, ο «Δρόμος» να κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου και όχι την Παρασκευή.

Τη Δευτέρα, λοιπόν, μαζικά αγοράστε από τα περίπτερα το «Δρόμο», στις σελίδες του οποίου, όπως κάθε βδομάδα, θα βρείτε αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, σχόλια και αναλύσεις.

Να τονίσουμε ότι ακριβώς την ίδια στάση κράτησε και η εφημερίδα «Εποχή», η οποία, επίσης, κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκέμβρη.

Η Νέα Καλιφόρνια στο χώρο πολιτισμού @ρουφ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, κυκλοφορεί!

Οι «Εκδόσεις των Συναδέλφων», εκδοτική πρωτοβουλία στα πλαίσια του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, οργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου Η νέα Καλιφόρνια, του βραζιλιάνου συγγραφέα Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο.

Η παρουσίαση θα γίνει την Δευτέρα 20 Δεκέμβρη στις 8,00 μ.μ. στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 Ανδρονίκου 18 – Ρουφ).

Για το βιβλίο, καθώς και για το έργο του συγγραφέα, θα μιλήσει ο Κρίτων Ηλιόπουλος, μεταφραστής της Νέας Καλιφόρνιας.

Η παρουσίαση θα συνοδευτεί με οπτικοακουστικό υλικό.

Ο Κ. Λαπαβίτσας και ο Ν. Χριστοδουλάκης μιλάνε για το χρέος, το ευρώ και τις πολιτικές διεξόδου από την κρίση.

Παρουσιάζουμε τις τοποθετήσεις του Κ. Λαπαβίστα και του Ν. Χριστοδουλάκη σε πρωινή εκπομπή του MEGA για ζητήματα που όλους μας απασχολούν:

Για την Γενική Απεργία της 15ης Δεκέμβρη 2010

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Ανακοίνωση για την Γενική Απεργία της 15ης Δεκέμβρη 2010

Χιλιάδες λαού σʼ όλη την χώρα συμμετείχαν στην γενική Απεργία της 15/12. Βάζοντας λουκέτο σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πλημύρισαν την Αθήνα και όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας στις απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και την Τρόικα πως ο πόλεμος που κήρυξαν στην κοινωνία με τις πολιτικές του Μνημονίου δεν τους επιφυλάσσει καλό τέλος σκορπίζοντας τις όποιες ερμηνείες των Γ. Παπανδρέου και Σ. Καν για το αποτέλεσμα των πρόσφατων περιφερειακών εκλογών. Η ελληνική κοινωνία, η εργατική τάξη, η νεολαία δήλωσε γι άλλη μια φορά παρούσα, διαθέσιμη να αντισταθεί και να ανατρέψει αυτή την πολιτική.

Ένα σύνθημα ωριμάζει, δυναμώνει και ενώνει τις οργισμένες διαθέσεις των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, στις ΔΕΚΟ, στα μέσα μεταφοράς, στον Τύπο, στο δημόσιο, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους αλλά και τη νεολαία, στις σχολές και στην επισφαλή εργασία και τους χιλιάδες ανέργους καθώς και τα κινήματα πολιτών από την Κερατέα ως το πιο μικρό παρκάκι: να φύγει η κυβέρνηση του Μνημονίου και της Τρόικας μαζί με ταʼ αφεντικά της!

Απέναντι στις αντιστάσεις η κυβέρνηση απαντά με ένα όργιο αυταρχισμού, καταστολής και αστυνομοκρατίας πραγματικά πρωτοφανές για τα μέτρα της δημοκρατίας που γνωρίσαμε από την Μεταπολίτευση και μετά. Στελέχη της κυβέρνησης όπως ο υπουργός των ΜΑΤ που από πρόεδρος της ΕΦΕΕ του ν.815 έφτασε να καθοδηγεί σήμερα μια αστυνομία που συμπεριφέρεται μεταξύ κατοχικού στρατού και συμμορίας της νύχτας, προσπαθούν να επιβάλουν τους «μονοδρόμους» τους αυξάνοντας την κρατική βία. Σʼ αυτή τους την προσπάθεια συνεργάτες τους είναι η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, οι φασιστικές συμμορίες και η πλειοψηφία των τηλεοπτικών καναλιών.

Όμως η μεγαλειώδης απεργιακή διαδήλωση της 15/12 βγάζει μηνύματα για όλους. Χιλιάδες λαού αν και δέχτηκε βάρβαρη επίθεση με χημικά, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις από πεζούς και εποχούμενους επιδρομείς, ένστολους και κουκουλοφόρους δεν τρομοκρατήθηκε και δεν διαλύθηκε. Το σχέδιο «αδειάστε τον χώρο μπροστά απʼ την Βουλή» αναδεικνύει την αγωνία και τον φόβο των κρατούντων. Η κατασταλτική πίεση πάνω στο κίνημα και γενικότερα την κοινωνία αγγίζει τα όρια της ανοχής της και πλησιάζει σʼ ένα κριτικό σημείο. Η υποτίμηση από την πλευρά της κυβέρνησης της κοινωνικής συνείδησης για τις δημοκρατικές κατακτήσεις και δικαιώματα θα γίνει το μοιραίο λάθος της. Η δημοκρατία είναι σήμερα μαζική κοινωνική απαίτηση και είναι αδύνατο να υπάρξει συναίνεση στην περιστολή της. Αντίθετα γίνεται μέρα με τη μέρα κραυγή που συμπυκνώνει τα αιτήματα και ενώνει τα κοινωνικά κομμάτια.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, γραφειοκρατίες μιας προηγούμενης περιόδου δεν μπορούν πια να παίξουν τον ρόλο τους. Η εξαφάνιση του «επίσημου» μπλοκ της ΓΣΕΕ κάπου στην Ομόνοια δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο την μαζικότητα και την μαχητικότητα της διαδήλωσης. Τα εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία αποτέλεσαν τον κορμό της λαοθάλασσας της απεργιακής διαδήλωσης. Η ανάγκη για μαζικό εργατικό συντονισμό αναφύεται πια σε κάθε κίνηση των εργαζόμενων.

Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στο αίτημα για Ενότητα! Ενότητα ως αλληλεγγύη και συντονισμός. Ενότητα ως αποτελεσματικότητα και πολιτικό σχέδιο. Η πολιτική του ΠΑΜΕ και κάθε ανάλογου τύπου χρεοκοπεί με κριτήριο ακριβώς την αποτελεσματικότητα. Δεν μπορεί να νικήσει!

Η Γενική Απεργία της 15/12 μας έδωσε μηνύματα: Αντίσταση και συσπείρωση απέναντι στην βία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης. Απαίτηση για δημοκρατία. Να φύγει η κυβέρνηση μαζί με την Τρόικα. Ενότητα τώρα στο κίνημα και την Αριστερά!

Ειδήσεις από το ...μέλλον!

Ως γνωστόν, αυτές τις μέρες κυκλοφορούν εφημερίδες από το μέλλον. Από την Παρασκευή ήδη μπορούμε να μάθουμε τις ειδήσεις και τα γεγονότα που θα συμβούν ως την Κυριακή. Αν ο αστικός τύπος κατάφερε σήμερα να μπορεί να προφητεύει τα γεγονότα δύο μέρες μπροστά, ο κομμουνιστικός το κάνει εδώ και δεκαετίες! Δημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από τον ριζοσπάστη, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί δεκαετίες πριν. Αξίζει να τα διαβάσει κανείς, όχι τόσο για το περιεχόμενο τους - αφού είναι σίγουρο ότι το γνωρίζετε προ πολλού - αλλά για το ύφος γραφής και την εκφραστικότητα με την οποία αποδίδει την κομματική γραμμή. Αναφέρονται στην πανεργατική διαδήλωση της 15/12:

...
Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ του BBC, που αναλώνεται στην περιγραφή των επεισοδίων, σημειώνοντας ότι «διαδηλωτές (έτσι ονομάζει τους προβοκάτορες) πέταξαν βόμβες μολότωφ στην αστυνομία, που απάντησε με χημικά σε επεισόδια που σημειώθηκαν έξω από τη Βουλή», προσθέτοντας ότι «ο πρώην υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, περικυκλώθηκε και χτυπήθηκε από το ομάδα διαδηλωτών, οι οποίοι φώναζαν "κλέφτες, ντροπή σας"».

....

Περίπου στις 1.30 και ενώ η πορεία είχε φτάσει στο Σύνταγμα στήθηκε το γνωστό σκηνικό επεισοδίων μεταξύ κουκουλοφόρων και κρανοφόρων με επίκεντρο την πλατεία Συντάγματος. Λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι, ομάδα κουκουλοφόρων ξεκίνησε από το χώρο του Μουσείου με... άγνωστη κατεύθυνση. Αργότερα άρχισαν τα επεισόδια στο Σύνταγμα. Ενέργειες προβοκατόρικες που αποτελούν το καλύτερο άλλοθι για την ένταση της αστυνομικής βίας σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος. 
....

Τραμπούκικη επίθεση 
Στο μεταξύ, στην αρχή της οδού Πανεπιστημίου, άγνωστοι προχώρησαν σε τραμπούκικη επίθεση σε βάρος του πρώην υπουργού της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη. Με γροθιές αλλά και με ομπρέλες τον τραυμάτισαν στο κεφάλι, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση αστυνομικών προκειμένου να φύγει από το σημείο αιμόφυρτος

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Της ΡΙΤΣΑΣ ΣΙΜΑΤΟΥ

Σε μια συγκλονιστική διαδήλωση εξελίχθηκε η συγκέντρωση στην Αθήνα για την πανεργατική απεργία της 15/12. Μαζικά τμήματα εργαζομένων, με ιδιαίτερη παρουσία από τις ΔΕΚΟ, τους Τραπεζοϋπάλληλους, τους εκπαιδευτικούς, τη νεολαία, ξεχείλιζαν από λαϊκή, μαχητική οργή, στα όρια του πραγματικού μίσους για το πολιτικό σύστημα.

Η κυβέρνηση, βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, επιχείρησε να διαλύσει την πορεία, με αλλεπάλληλες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής (με στολή ή με πολιτικά) με μαζική χρήση χημικών αερίων και χειροβομβίδων κρότου- λάμψης. Ήταν τέτοια η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών που η πορεία όχι μόνο πραγματοποιήθηκε κανονικά, έστω και εν μέσω νεφών χημικών αερίων, αλλά μεγάλο κομμάτι της κατέληξε στη ΓΣΕΕ, προκειμένου να απαιτήσει την άμεση απεργιακή κλιμάκωση του αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους. Η Βουλή των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων βρέθηκε περικυκλωμένη από την εργατική αγανάκτηση, η Αθήνα πλημμύρισε από τα ποτάμια της εργατικής και λαϊκής οργής.

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, έδωσαν μαζικό και μαχητικό παρών με τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που τέθηκε επικεφαλής του μπλοκ των ΔΕΚΟ, από το Πεδίο του Άρεως μέχρι την Ομόνοια. Εκεί –και ενώ σταματήσαμε αρκετή ώρα για να περάσουν τα ποτάμια των διαδηλωτών – εν τέλει ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ (σε συνεννόηση με τη ΓΣΕΕ όπως είπε), ότι δεν θα συνεχίσουμε και θα διαλυθούμε γιατί «τρία μεγάλα μπλοκ αναρχικών κάνουν επεισόδια». Εν μέσω αποδοκιμασιών, τις οποίες επιδεικτικά αγνόησαν, μάζεψαν τα πανό και αποχώρησαν, ενώ όλες οι υπόλοιπες Ομοσπονδίες συνέχισαν κανονικά και μαζί τους πολλοί συνάδελφοι της ΔΕΗ.

Καμιά κουβέντα για την αστυνομική βία και καταστολή! Καμιά κουβέντα για την κυβέρνηση και τους πραιτοριανούς της! Καμιά κουβέντα για αγώνες, για συγκρούσεις, για νίκες!

«Για να κοιτιόμαστε στα μάτια» όπως εμείς στη ΔΕΗ πολύ συχνά λέμε, εύλογα λοιπόν είναι τα ερωτήματα που δημιουργεί αυτή η στάση. Προφανώς δεν αποχώρησαν γιατί «φοβήθηκαν», ούτε για να «προστατευθεί» ο κόσμος (που δεν κινδύνευε), ούτε γιατί είχαν λάθος πληροφόρηση. Τα συμπεράσματα δικά μας, όπως και ο αγώνας μας. Τη στιγμή που τόσο οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ απαιτούν από την ομοσπονδία τους να αγωνιστεί , όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι προσβλέπουν με ελπίδα στις αγωνιστικές παρακαταθήκες της ΓΕΝΟΠ για κοινό συντονισμό των ΔΕΚΟ, η ΓΕΝΟΠ επέλεξε την αποχώρηση. Αν είναι συμβολική και σηματοδοτεί και τη μελλοντική της στάση στους αγώνες (όπως συμβολικά επιλέγει πότε φέρετρα, πότε αγγελτήρια κηδειών, πότε σταυρωμένο σε ξύλινο σταυρό τεχνίτη, έλεος πια, τόση πίστη στους νικηφόρους αγώνες), θα το δείξουν οι μάχες που έχουμε μπροστά μας. Το σίγουρο είναι πως πια όλο και πιο δύσκολα θα χειραγωγούνται οι συνειδήσεις, αφού στους εργαζόμενους, ο φόβος και η ανασφάλεια πια μεταβάλλονται σε οργή, σε διάθεση ανατροπής και νίκης.

Χωρίς σχόλια...

Εικόνες από το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που οργάνωσε ο "Συντονισμός Πρωτοβαθμίων Σωματείων" την Παρασκευή 17-12-2010

Η μεγάλη παρέλαση των Ασφαλιτών…

Από την ιστοσελίδα: σχολιαστές χωρίς σύνορα

Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδοτσουρμό

αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό

Η μεγάλη παρέλαση των ασφαλιτών from Jaquou Utopie on Vimeo.

η συνέχεια εδώ: Η μεγάλη παρέλαση των Ασφαλιτών…

Η επόμενη μέρα...

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για τον καπιταλισμό όσο μας τα παρουσιάζουν μερικοί αριστεροί, οι οποίοι προβλέπουν ότι είναι λίγα τα ψωμιά του. Ο καπιταλισμός φαίνεται ότι μπορεί να επιβιώσει. Δεν είναι μονόδρομος η καταστροφή του. Επίσης, δεν υπάρχει μόνο ένα δρόμος, αλλά πολλοί που οδηγούν στο ξεπέρασμα της κρίσης που περνάει αυτό τον καιρό. Κάποιους απ' αυτούς τους δρόμους τους γνωρίζει πολύ καλά και η Αριστερά: Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ συνεχίζει να έχει κέρδη, γιατί το ΚΚΕ γνωρίζει πως να διοικεί μια καπιταλιστική επιχείρηση για να επιβιώσει, κάνοντας ακόμα και απολύσεις επικαλούμενο πτώση των κερδών του.

Αυτές τις σκέψεις κάναμε, βλέποντας αυτό το video:

Αναρωτηθήκαμε για την κατάσταση του εργατικού κινήματος στην χώρα μας, διαβάζοντας από την Ανακοίνωση για την μεγαλειώδη Απεργία και τη συνέχιση-κλιμάκωση του αγώνα  του “Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων” την κατάληξη:

"...  Με βάση τα παραπάνω:

· Την Πέμπτη 16/12 ο συντονισμός σωματεία θα εκφράσει τη συμπαράστασή του στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΕΘΕΛ και τη στήριξή μας στον αγώνα που δίνουν για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για δημόσιες συγκοινωνίες για όλο το λαό.

· Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα επιδοθεί το ψήφισμα των σωματείων και θα δηλωθεί η απαίτηση για απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας.

· Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια. 

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΡΑ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ "

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι και η μεγαλειώδης χθεσινή διαδήλωση έγινε γιατί προκήρυξε την απεργία ο γνωστός “προστάτης” του κόσμου της εργασίας, κ. Παναγόπουλος. Δυστυχώς στη χώρα μας ο συσχετισμός των δυνάμεων, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένος στο εργατικό κίνημα, δείχνει ότι ένα διακριτό κέντρο που θα μπορεί να κάνει αυτόνομη πολιτική στον εργατικό χώρο ενάντια στις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνον ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά ούτε το ΚΚΕ, έχει την δύναμη να προκηρύξει μια 24ωρη γενική απεργία που να καταγραφεί με μαζικούς όρους.

Αυτή η αδυναμία δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε υποχωρήσεις αρχών, ώστε να καταγραφεί μια ψευδής εικόνα αλλαγής του συσχετισμού. Ο πιο εύκολος δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ταύτιση των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τις πολιτικές. Αυτό γίνεται με συστηματικό τρόπο πλέον από το ΚΚΕ. Στις εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ δεν κατεβαίνουν κυρίως οι εργαζόμενοι που είναι μέλη σωματείων που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, αλλά οι φίλοι και τα μέλη του ΚΚΕ. Το ίδιο γίνεται και σε ένα μεγάλο βαθμό και με τις οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μπλοκ του “συντονιστικού των πρωτοβαθμίων σωματείων” δεν συσπειρώνουν μόνον τα μέλη των σωματείων που συμμετέχουν στον συντονισμό. Δεν κατακρίνουμε βεβαίως αυτή την συσπείρωση των δυνάμεων, ούτε θεωρούμε ότι τα συνδικάτα δεν θα πρέπει να έχουν πολιτικούς στόχους. Όμως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η πραγματική δύναμή τους δεν κρίνεται κυρίως από την παρουσία τους σε μια μαζική διαδήλωση αλλά από την καθημερινή δουλεία που κάνουν στους μαζικούς τους χώρους.

Ένας απλός εργαζόμενος ότι διαβάσει στην ανακοίνωση του συντονιστικού, την παρακάτω φράση: “Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα ...” θα αναρωτηθεί πως μπορεί να γίνει αυτό ώστε να συμμετέχει και ο ίδιος σε αυτή την μαζική εκδήλωση; Την Πέμπτη στις 11.00 π.μ. όλοι οι εργαζόμενοι είναι στις δουλειές τους, επομένως δεν μπορούν να παρευρεθούν σε αυτή την “μαζική” ενέργεια. Ποιοί λοιπόν θα τους υποκαταστήσουν; Οι “επαγγελματίες” συνδικαλιστικές που μπορούν και παίρνουν “συνδικαλιστική άδεια”; Αρκούν αυτοί για μια μαζική κινητοποίηση ή μήπως θα πρέπει να επιστρατευτούν όσοι συμφωνούν εν γένει πολιτικά με αυτή την ενέργεια; Μήπως είναι κωμικοτραγικό μια συνδικαλιστική συσπείρωση σωματείων να απαιτεί από την ΓΣΕΕ “απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας”, όταν η ίδια δεν μπορεί να κάνει ούτε μια στάση εργασίας για αυτή την κινητοποίηση, ώστε οι εργαζόμενοι να παρευρεθούν οι ίδιοι σε αυτή την "μαζική" συγκέντρωση που οργανώνει και όχι  μόνον οι “εκπρόσωποί” τους;

Εξάλλου είναι αποκαλυπτικό αυτής της αδυναμίας οργάνωσης απεργιακών κινητοποιήσεων,η παρακάτω πρόταση:“Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια”.Είναι προφανές ότι η κινητοποίηση οργανώνεται μετά το πέρας της εργασίας μιας μεγάλης μερίδας εργαζομένων και δεν συνοδεύεται ούτε από στάση εργασίας, ούτε από απεργία.

Όλα αυτά δεν τα λέμε για να υποβαθμίσουμε αυτές τις πρωτοβουλίες. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σημαντικό το συλλαλητήριο της Παρασκευής να είναι μαζικό. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει, πρώτα απ' όλα να έχουμε συνείδηση του πραγματικού συσχετισμού των δυνάμεων που υπάρχει. Αυτή η γνώση είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να μπορούμε να τροποποιήσουμε αυτόν τον συσχετισμό προς την κατεύθυνση της συγκρότησης με μαζικούς όρους ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα. Αν την Παρασκευή βρεθούν στο συλλαλητήριο πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι που κατεβαίνουν – έτσι κι αλλιώς - σε όλες τις διαδηλώσεις που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, δεν θα έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Τότε, τσάμπα τα “μεγάλα λόγια” για την πραγματικά μεγάλη χθεσινή διαδήλωση, ιδιαίτερα μάλιστα αν συνοδεύονται από αναντίστοιχα  "μικρά έργα"...

ξύλινες ανακοινώσεις για ξύλα απελέκητα

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Ροΐδη Εμμονές"

Προπηλακισμός βουλευτή καταδικαστέος. Τα αίτια;

Ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων ετών πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη, καθώς τα συνδικάτα των εργαζομένων αντέδρασαν με 24ωρη απεργία στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, που επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, περικοπές μισθών στις ΔΕΚΟ και ανατροπές στην λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών. Η συμμετοχή του κόσμου στο συλλαλητήριο ήταν καθολική, αν και ο καιρός δεν βοήθησε, ενώ δεν έλειψαν τα επεισόδια και η εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία. Επίθεση από διαδηλωτές δέχθηκε ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. [«Ε»]

Επίθεση δέχθηκε από ομάδα πολιτών και ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. Ο κ. Χατζηδάκης, πρώην υπουργός Μεταφορών γρονθοκοπήθηκε ενώ αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην επίθεση φώναζαν ” Κλέφτες ντροπή σας”.

Άμεση ήταν η αντίδραση της Ν.Δ όπου με ανακοίνωσή καταδικάζει την επίθεση κάνοντας λόγο για «προβοκατόρικες σκοπιμότητες»: «Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος…»

Συμφωνούμε απολύτως.

Μόνο που πρέπει να καταλάβουν ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα, ότι στις ανακοινώσεις τους πρέπει –παράλληλα- να παράγεται μία πολιτική εκτίμηση, ένας πολιτικός Λόγος, κι αυτό γίνεται αφού επιχειρηθεί μία στοιχειώδης ανάλυση…

Πολύ σωστά πράττει και καταδικάζει το γεγονός η ΝΔ, χωρίς όμως να επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια που οδήγησαν στο συγκεκριμένο γεγονός.

Η ανακοίνωσή της επομένως στερείται Πολιτικού λόγου, άρα δεν έχει καμία απολύτως πολιτική αξία.

Μία ξύλινη ανακοίνωση για ξύλα απελέκητα.

Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα...

Η σημερινή μεγάλη διαδήλωση κατέγραψε ένα σημείο καμπής στο κλίμα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, το ΔΝΤ και την Τρόικα. Αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται τόσο στην μαζικότητα της διαδήλωσης, όσο στα εξεγερσιακά και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά που είχε. Ήταν βεβαίως η μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε μετά την διαδήλωση της 5ης Μάη. Όμως ο κόσμος κατέβηκε προετοιμασμένος ότι δεν θα κάνει παρέλαση, όπως την παρέλαση που έκανε το ΠΑΜΕ. Ούτε βέβαια έτρεχε να εξαφανιστεί μόλις έπεφτε το πρώτο δακρυγόνο. Μετά το τέλος της διαδήλωσης επιχειρήθηκε κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Αστυνομικοί για να απωθήσουν τους διαδηλωτές χρειάστηκε να τραβήξουν όπλο. 

Μερικές εικόνες από την σημερινή διαδήλωση στην Αθήνα:

Και το ξύλο στον Χατζηδάκη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ

Όποιος έχει αμφιβολίες ότι η εθνική ενότητα ενάντια στους ξένους κατακτητές δεν προχωράει, ας πάει σήμερα στην στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) στις 7μ.μ να δει με τα ίδια του τα ματάκια:

ΚΑΝΕΛΛΗ-ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΑΡΡΗΣ

Παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Παπαθεμελή

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Πολιτικός Όμιλος για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα και οι Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ Σας προσκαλούν εγκάρδια στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Στέλιου Παπαθεμελή:
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ,
Κείμενα εθνικής αυτογνωσίας και στρατηγικής

Την Τρίτη 14 / 12 7 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Θα μιλήσουν: ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ, ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ και ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Συντονίζει ο συγγραφέας & εκδότης του manifesto ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ

Τα νέα της ημέρας...

Την Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 19.00 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, η Α.Ε. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κύριος Κάρολος Παπούλιας θα επιδώσει το βραβείο "Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και  Στ. Πνευματικού" στον καθηγητή κ. Αριστείδη Μπαλτά. Τον τιμώμενο καθηγητή θα παρουσιάσει ο καθηγητής Θ. Τάσιος. Θα ακολουθήσει ομιλία του τιμώμενου με θέμα "Διδάσκοντας φιλοσοφία στο δημόσιο πανεπιστήμιο: ο θεσμός, τα πεδία ελευθερίας, τα ασύμμετρα δώρα"

O Aλέκος Αλαβάνος επισκέφθηκε σήμερα το πρωί τον χώρο της πάνδημης συγκέντρωσης των πολιτών της Κερατέας, στο σημείο που τα ΜΑΤ έχουν κλείσει την πρόσβαση προς τον χώρο των κτημάτων όπου η κυβέρνηση επιδιώκει να ξεκινήσει τις χωματουργικές εργασίες για νέα χωματερή. Συνάντησε τον νέο δήμαρχο του καλλικρατικού δήμου κ. Λεβαντή, συνομίλησε με τους αγανακτισμένους αλλά και αποφασισμένους κατοίκους και μετέφερε την πλήρη στήριξη του Μετώπου - Ελεύθερης Αττικής στον αγώνα τους.

Ο Αλ. Αλαβάνος, αμέσως μετά έστειλε την ακόλουθη επιστολή στον εκλεγμένο περιφερειάρχη κ. Σγουρό:

"Αγαπητέ κ. Περιφερειάρχη,

Κατ΄αρχήν συγχαρητήρια για την εκλογή σας.

Θέλω όμως ταυτόχρονα να σας θέσω ένα σημαντικό θέμα που χρειάζεται άμεσα την παρέμβασή σας.

Με το νόμο του Καλλικράτη η περιφερειακή αρχή αναλαμβάνει την κύρια ευθύνη για τη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική και προίσταται του νέου συνδέσμου που αντικαθιστά τον σημερινό που ανήκει στη δημοτική αυτοδιοίκηση. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εργασίες για χώρο ταφής στην περιοχή της Κερατέας αιφνιδιαστικά και με τη συνδρομή των ΜΑΤ, τρεις μόλις βδομάδες πριν τη συγκρότηση της περιφερειακής αρχής, πέρα από την ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή που θα προκαλέσει, αποτελεί πράξη θεσμικής υποβάθμισης και πολιτικού εξευτελισμού του πρώτου Περιφερειακού Συμβουλίου στην Αττική.

Σας ζητώ λοιπόν να προχωρήσετε σε διάβημα προς την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε ενέργεια στην Κερατέα, να αποσύρει άμεσα τις αστυνομικές δυνάμεις και να εγγραφεί το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην ημερήσια διάταξη στην ιδρυτική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Με εκτίμηση,

Αλέκος Αλαβάνος

Αθήνα 13.12.2010"

Η άλλη μισή αλήθεια για τον ...Πολύφημο

Τον τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές συζητήσεις για το βιβλίο του Θ. Καρτερού με τον τίτλο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια”, το οποίο παρουσιάστηκε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων λάβαμε μια επιστολή από τους “οπαδούς του Οδυσσέα”, την οποία και δημοσιεύουμε:

Ο Οδυσσέας κάτω από την κοιλιά του προβάτου...

Ο Πολύφημος είχε ένα μεγάλο κουσούρι. Ήταν μονόφθαλμος. Το δεύτερο μάτι, αν και απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το πρώτο, κάνει εκείνο το ποιοτικό άλμα στη όραση, το οποίο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο σε περισσότερες διαστάσεις. Ίσως γι αυτό ο Πολύφημος παρέμεινε ορθολογιστής και δεν απέκτησε ποτέ διαλεκτική σκέψη: Δεν μπορούσε να δει τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Όμως, από τον Πολύφημο έλειπε και το τρίτο μάτι της δημιουργικής φαντασίας, το οποίο πολλές φορές είναι πιο χρήσιμο και από τα δυο άλλα μάτια. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του απέδρασαν κρεμασμένοι κάτω από τις κοιλιές των προβάτων εκμεταλλευόμενοι αυτή ακριβώς την αδυναμία του. Παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο σύντροφος Τ -  όπως επισημαίνει ο Α. Αλαβάνος εδώ: “Ο σύντροφος Τ. και η αλήθεια του” -  τελικά δεν μπόρεσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.

Η υποκειμενική “αλήθεια” του περιορίζεται στην εμπειρία από το παρελθόν και είναι χρήσιμη μόνον για την αναπαραγωγή αυτού του παρελθόντος. Δεν οδηγεί σε υπερβάσεις. Δεν εμπεριέχει ρίσκα και αντιφάσεις. Ούτε ανατρεπτικό όραμα. Το βλέμμα του και η καρδιά του δεν αναζήτησε το άγνωστο που κρύβεται πέρα τον ορίζοντα της Θρινακίας, όπου έζησε όλη την ζωή του βόσκοντας πρόβατα. Ήταν προβλέψιμος στην συμπεριφορά του: Αν ζούσε σήμερα, θα έγραφε τα παιδιά του στην ΚΝΕ για να έχει ήσυχο το κεφάλι του.

Όλη του η ζωή ήταν μια στιγμή στην ιστορία της Περιπέτειας. Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του Οδυσσέα. Είναι όμως Παρελθόν. Σήμερα το Καράβι έχει σαλπάρει από την Θρινακία και αναζητάει Νέους Τόπους...

Οπαδοί του "Οδυσσέα”

Ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

...Στα χνάρια του Ζακοτό(1), σκέφτηκα την ισότητα ως μια προϋπόθεση από την οποία θα πρέπει να ξεκινάμε. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: κατ’ αρχάς, πρέπει να παίρνουμε την ισότητα ως αφετηρία και όχι ως στόχο· κατά δεύτερον, το θέμα δεν είναι να διακηρύσσουμε αφηρημένα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, είναι να υποθέτουμε την ύπαρξη μιας ίσης ικανότητας, μιας ικανότητας που δεν είναι κτήμα καμίας καθορισμένης ομάδας, και να επιζητούμε να την επαληθεύσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή αφηρημένη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να επαληθεύσουμε την αναγκαιότητά της. Καμία αυθεντία δεν λειτουργεί εάν δεν υπάρχει μια ελάχιστη ισότητα που να την καθιστά αποτελεσματική: πρέπει κανείς να κατανοεί την εντολή του κυρίου για να την εκτελέσει, πρέπει να κατέχει την ίδια γλώσσα με τον καθηγητή για να παρακολουθήσει το μάθημά του. Και πρέπει να υποθέτουμε αυτή την ικανότητα, εάν θέλουμε να διακρίνουμε μια πολιτική κοινότητα από μια αγέλη που την καθοδηγεί ο ποιμένας της. Τούτο σημαίνει πως η σχέση ισότητας και η σχέση ανισότητας παντού διαπλέκονται η μία με την άλλη. Στην τάξη που αποκαλώ αστυνομική, η ισότητα χρησιμεύει για τη λειτουργία της ανισότητας. Το πολιτικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να αυτονομηθούν ετούτες οι μορφές ισότητας, να αυξήσουμε την εμβέλειά τους, να συγκροτήσουμε γι’ αυτές έναν κόσμο που να τους προσιδιάζει. Το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτή η αύξηση της ισότητας καθορίζει μια δυναμική που αντιτίθεται στο στρατηγικό σχήμα των μέσων και των σκοπών. Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας...

(Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, σε ένα παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ζακ Ρανσιέρ: Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας)

Αυτό το απόσπασμα διαλέξαμε ως εισαγωγικό σημείωμα για την κοπιαστική δουλεία που διεκπεραίωσε η ιστοσελίδα “ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΔΑΠ” και ανάρτησε εδώ: ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

(1) Βλ. Ζ. Ρανσιέρ, Ο αδαής δάσκαλος. Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης, μτφ. Δ. Μπουνάνου, Αθήνα, Νήσος, 2008.

Θεωρία και αριστερή πράξη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Του Μιχάλη Σιάχου

Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.

Πολλές οι αναλύσεις θεωρητικών και «θεωρητικών», πολλές οι προσεγγίσεις, πολλές οι αιτίες, διαχρονικά, για το έλλειμμα της Αριστεράς, το οποίο δείχνει να ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με το ελληνικό χρέος. Σαν να έχει επιβληθεί και στα ενδοαριστερά ειωθότα εδώ και δεκαετίες -και οικειοθελώς εν προκειμένω- ένα άγραφο Μνημόνιο που ορίζει το επιτρεπτό πλαίσιο κίνησης της Αριστεράς και το οποίο τηρείται με θρησκευτική προσήλωση.

Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».

Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.

Πολλοί δε απ’ αυτούς –προσφάτως ανανήψαντες- επιχειρούν σήμερα να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της Αριστεράς που έχει ανάγκη η κοινωνία και που η πραγματικότητα, επιτακτικά, επιβάλλει. Μπορούν, όμως, να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο; Μπορούν να πείσουν, μπορούν να εμπνεύσουν, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα; Τα ερωτήματα, μάλλον, ρητορικά είναι…

Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.

Και οι καθημερινοί άνθρωποι της δουλειάς ανέκαθεν και δικαιολογημένα ήταν πολύ πιο αυστηροί με τους αριστερούς και κυρίως με τους «αριστερούς».

Η αντίδραση των πολιτών "χάλασε" την φιέστα με τον Πρόεδρο

Από την ιστοσελίδα:" Αυτοδιοικητικό κίνημα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Η κοινή ανοιχτή επιστολή, τα ψηφίσματα και η άμεση αντίδραση στην είδηση της έλευσης του Κ.Παπούλια στις εξορύξεις της ΕΛΜΙΝ, ακύρωσαν την προσπάθεια των διοργανωτών, να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την εκδήλωση, για να νομιμοποιήσουν μια ληστρική και παράνομη δραστηριότητα. Στα ΜΜΕ - τοπικά και κεντρικά- παρουσιάστηκε η παράσταση των πολιτών και η σύντομη συνάντησή τους με τον Πρόεδρο, ενώ τα κείμενα διαμαρτυρίας κυκλοφόρησαν ευρύτατα στο διαδίκτυο και τον τοπικό τύπο. Τέλος χαρακτηριστικό είναι ότι ο Κ.Παπούλιας, μην επιθυμώντας ίσως να χρεωθεί την "υπόθαλψη" της ΕΛΜΙΝ, στο χαιρετισμό του, τόνισε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι αυστηρή προτεραιότητα.

Ενδεικτικά για την παρουσίαση της εκδήλωσης:

Ο Κάρ. Παπούλιας κοντά στους μεταλλωρύχους της Οίτης
Ενημέρωσαν τον Κ. Παπούλια για τη διαμαρτυρία τους
Εν μέσω καταγγελιών στη Λαμία ο Κάρολος Παπούλιας;
Κ. Παπούλιας: «Ενωμένοι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα»