Ποιοί ετοιμάζονται να “διδάξουν” στα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Βαλίτσες για τις ΗΠΑ ετοιμάζει ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, ο οποίος δέχτηκε πρόταση να διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Harvard, ως πανεπιστημιακός εταίρος κατά το εαρινό εξάμηνο. Ο Κώστας Μπακογιάννης αποφοίτησε από το Χάρβαρντ πριν από 20 χρόνια και για την επιλογή του ως πανεπιστημιακού εταίρου καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης, αλλά και η πολύχρονη εµπειρία του στην πολιτική (πηγή: - Ο Κώστας Μπακογιάννης αναχωρεί για τις ΗΠΑ -Θα διδάξει στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ - iefimerida.gr). Φαίνεται πως προετοιμάζεται να γίνει καθηγητής σε κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη χώρα μας.

Τι θα διδάσκει;

Σίγουρα δεν έχει τα προσόντα να διδάσκει γεωπονική. Έδωσε ως δήμαρχος εξετάσεις και απέτυχε όταν δήλωσε ότι θα γεμίσει την Αθήνα με πλατάνια, τα οποία όπως είπε είναι «αειθαλή» και κάνουν ίσκιο. Κάποιος κακεντρεχής τότε είχε δηλώσει είχε ήδη έτοιμη την ανάθεση σε κάποια ιδιωτική εταιρεία για να μαζεύει τα φύλλα τους μετά το καλοκαίρι…

- Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι τα μαθήματα του θα επικεντρωθούν σε μια σύγχρονη προσέγγιση του έργου του Πλάτωνος “ΠΟΛΙΤΕΙΑ” και να αποκαλύψει τις πλευρές του, που σήμερα είναι επιχωματωμένες και παραμένουν ακόμα άγνωστες… 

- Το κόμμα μας έχει μένει ανέγγιχτο από την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα;

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Όταν είχα διαβάσει την πρώτη φορά το “Μανιφέστο” του ΜέΡΑ25 (https://mera25.gr/manifesto/), εντύπωση μου είχε κάνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στον νεοφιλελευθερισμό. Αναρωτήθηκα, πως μπορείς να μιλάς για τον “σύγχρονο κόσμο” χωρίς να αναφέρεσαι σε αυτό το θέμα;

Στο Μανιφέστο, υπάρχει μόνον μια προτασούλα:

«Τόσο ο νεοφιλελευθερισμός της Νέας Δημοκρατίας όσο και ο Μαρξισμός-­‐με-­‐Κεϋνσιανά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίστηκαν στην πορεία συμβάδισης τους με την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού.»

Είναι εμφανές ότι ο νεοφιλελευθερισμός εκλαμβάνεται ως ένα οικονομικό δόγμα (που ασπάζεται η ΝΔ, το οποίο είναι ανταγωνιστικό με τον Μαρξισμό-­‐με-­‐Κεϋνσιανά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ). Όμως και τα δύο αυτά δόγματα εξευτελίστηκαν στην πορεία συμβάδισης τους με την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού.

Αυτή η πρόταση - με άλλα λόγια - μας λέει ότι τα ζητήματα κυριαρχίας (η υποταγή στην τρόικα) δεν κρίνονται τελικά από οικονομικά δόγματα. Που όμως κρίνονται; Το κείμενο το αναφέρει στην αρχή: κρίνονται στην πολιτική στάση απέναντι στο καθεστώς της «χρεοδουλοπαροικίας». Για την υπέρβαση αυτού του καθεστώτος που ισχύει στην χώρα μας, το κόμμα μας προτείνει τις θέσεις με τα 7 συν 1 σημεία, ως μια μορφή μεταβατικού προγράμματος.

Το δεύτερο μέρος της πρότασης περιγράφει πράγματι ένα γεγονός, την πορεία συμβάδισης του ΣΥΡΙΖΑ με την ΝΔ. Όμως το ότι “εξευτελίστηκαν” θα το έβαζα σε εισαγωγικά: Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξανά κυβέρνηση μετά την ανατροπή του ΟΧΙ και σήμερα η ΝΔ κυβερνά την χώρα, χωρίς να έχει κανένα πραγματικό αντίπαλο στην πολιτική σκηνή. Δεν θα έλεγα ότι η λέξη “εξευτελισμός” αντιστοιχεί στην ακριβή περιγραφή αυτής της κατάστασης: Η νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα, είναι εδώ, μπροστά μας χωρίς κανένα πραγματικό αντίπαλο...

Κατά την γνώμη μου, “η μεγάλη εικόνα του κόσμου” δεν μπορεί να περιορίζεται στο ζήτημα της χρεοδουλοπαροικίας: Η ιστορία της χώρας μας είναι μέρος της παγκόσμιας εξέλιξης του καπιταλισμού και των αντιθέσεων που τον διαπερνούν. Αυτές οι εξελίξεις εσωτερικεύονται στο εσωτερικό της κάθε χώρας με διακριτό τρόπο ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε συγκυρίας. Σήμερα για παράδειγμα δεν μπορείς να αγνοήσεις τις επιπτώσεις στο εσωτερικό της χώρας από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις πυροδοτήσεις των ανακατατάξεων που ακολούθησαν στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων…

Για να μην ξεχνάμε τις παραδοσιακές και βαθιές σχέσεις που συνδέουν την ακροδεξιά, το βαθύ κράτος και τη ΝΔ…

        - Ποιός θυμάται την ΜΑΒΗ;

        - Ποίος θυμάται το Δίκτυο 21;


- Ο Φρέντι Μπελέρης ήταν ένας από τους επτά άνδρες που συνελήφθησαν τη νύχτα της 18ης-19η Μαρτίου 1995 από Ελληνες συνοροφύλακες κοντά στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, επειδή στο πορτμπαγκάζ των δύο αυτοκινήτων τους μετέφεραν εννιά αυτόματα πολεμικά όπλα Καλάσνικοφ, 2 πιστόλια, ξιφολόγχες, ασύρματους, φόρμες παραλλαγής και κουκούλες.

- Ο Άγγελος Συρίγος, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Δικτυου 21.

Περισσότερα εδώ:

1. Ο άγνωστος Φρέντι Μπελέρης

2. Ο θάνατος του Κατσίφα, το ΜΑΒΗ, η Χρυσή Αυγή και το κακό συναπάντημα

3. Τα σκοτεινά μονοπάτια της ΜΑΒΗ και οι «σκελετοί» στην υπόθεση Μπελέρη

4. Δίκτυο 21: Για να θυμούνται οι παλιοι και να μαθαίνουν οι νέοι...

Η πρότασή μου για το καταστατικό του ΜέΡΑ25...

Το ΜέΡΑ25 μπροστά στις ευρωεκλογές: Τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε...

- Ποιό θα είναι το “πάπλωμα” στις διαπραγματεύσεις για τις συμμαχίες μπροστά στις ευρωεκλογές, αν όλα τα άλλα πάνε καλά;

- Αν δεν πάνε καλά και μείνουμε μόνοι μας με την ΛΑΕ, τι να κάνουμε;

- Μήπως στα ζητήματα χειρισμού των συμμαχιών “αντιγράφουμε” τον μακαρίτη τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκείνος αντέγραφε τον άλλο τον μακαρίτη τον ΣΥΝασπισμό και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μερικά από τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει το παρακάτω κείμενο:

ευρωεκλογές και συμμαχίες - ζητήματα ταχτικής

Μπορούμε να φτιάξουμε την “Ιστορία” μόνον με τα αν;

Αναδημοσίευση από το "aristera.eu"

Μερικές παρατηρήσεις, με αφορμή

μια ομιλία (από τον προσυνεδριακό διάλογο του ΜέΡΑ25)

και μια κινηματογραφική ταινία...

Η ομιλία του Χρήστου Λάσκου είχε τα χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής “εισήγησης” όπως είθισται στην Αριστερά: Ξεκινά από την “μεγάλη εικόνα” της παγκόσμιας κατάστασης για τα καταλήξει τελικά στο “δια ταύτα”. Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως σε 27’ είναι αρκετά δύσκολο ξεκινώντας από παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται, όπως η ανάδειξη της Κίνας και των BRICS, η κλιματική κρίση και η κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, να τεκμηριώσεις στα πλαίσια ενός συνεκτικού και ολιστικού τρόπου προσέγγισης της πραγματικότητας, το γιατί σήμερα είναι αναγκαία μια “ενιαιομετωπική λογική” ως απάντηση στην κρίση της Αριστεράς. Αναγκαστικά οι συνεπαγωγές θα είναι ελλειπτικές.

Θα επιχειρήσω λοιπόν μια θεματική κωδικοποίηση της ομιλίας του για να διατυπώσω κάποια ερωτήματα που προκύπτουν κυρίως από την μεθοδολογική προσέγγιση που κάνει:

1. Η “μεγάλη εικόνα”.
Το πρώτο μέρος της ομιλία αποτελεί μια παρουσίαση της “μεγάλης εικόνας”. Γιατί χρειαζόμαστε αυτή την μεγάλη εικόνα; Ο Χρήστος Λάσκος θεωρεί ότι η γνώση των επιπτώσεων της είναι απαραίτητη στην επαναδιατύπωση της στρατηγικής.

Κατά την γνώμη μου η αποτύπωση των αντιφάσεων και των συσχετισμών με έναν συστηματικό τρόπο (όπως αυτό που επιχειρεί συνοπτικά ο Χρήστος Λάσκος) δεν αρκεί για να διατυπώσεις προτάσεις για την υπέρβασή τους.

Έχεις ανάγκη και τη “θεωρία”. Μέσα από αυτή μπορούμε να προσεγγίσουμε την ανάλυση της συγκυρίας από μια οπτική που δεν αρκείται στο πως ερμηνεύσουμε τον κόσμο, αλλά αποβλέπει στο πως θα τον αλλάξουμε: Η “στρατηγική” για την κοινωνική χειραφέτηση απαιτεί κάτι περισσότερο από την “συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης”…

Σήμερα η κρίση της Αριστεράς είναι και κρίση της “θεωρίας” της. Αυτή η πλευρά της έχει ιδιαίτερη σημασία και δεν πρέπει να την υποτιμούμε. Ας δούμε πως αυτό το πρόβλημα (κρίση της θεωρίας) αποτυπώνεται σε επιμέρους θέματα στα οποία αναφέρθηκε ο Χρήστος Λάσκος, κάνοντας την παραδοχή ότι συμφωνούμε με τις επισημάνσεις (την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης) που συγκροτούν την “μεγάλη εικόνα” .

2. Για την Αριστερά του “αγώνα” και της “διακυβέρνησης”
https://youtu.be/uz9OANRnMZw&t=738

Το ιδιαίτερο ζήτημα που θέτει ο Χρήστος Λάσκος είναι μια κριτική στον κυβερνητισμό με κεντρικό παράδειγμα τον ευρωκομουνισμό. Ας συμφωνήσουμε και σε αυτή την κριτική. Ποιό όμως είναι το συμπέρασμα που προκύπτει σε σχέση με την “στρατηγική”;

Ο Χρήστος Λάσκος αποφεύγει να πάρει θέση. Αν πάμε ένα βήμα παραπέρα την σκέψη του, θα διαπιστώσουμε τότε ότι όλα αυτά που περιγράφει αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα για την αποτυχία της στρατηγικής του “δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό”.

Τότε προκύπτει ένα ερώτημα που απαιτεί απαντήσεις:

– Αυτή η αποτυχία είναι ζήτημα που κρίθηκε κυρίως στο χώρο του κοινωνικού συσχετισμού (σε επιμέρους λάθη ταχτικών επιλογών) ή σε λαθεμένες θεωρητικές προσεγγίσεις (στρατηγικές επιλογές);

Κατά την γνώμη μου οι απαντήσεις θα πρέπει να διερευνηθούν αποβλέποντας στην αναζήτηση μιας άλλης μορφής κυβερνητικότητας, διακριτή από τις μορφές διακυβέρνησης του αστικού κοινοβουλευτισμού και της λαϊκής εξουσίας του υπαρκτού κομμουνισμού.

Έχει επίσης σημασία η επισήμανση ότι η κυβερνητικότητα ως πολιτική πρακτική δεν αφορά μόνον στο μέλλον, αν και όταν αναλάβεις κυβερνητικές ευθύνες.Κρίνεται στο παρόν: Καταγράφεται και στις πολιτικές πρακτικές απέναντι σε ζητήματα διαχείρισης κάθε είδους εξουσίας, όσο μικρή και να είναι αυτή, όπως στη δημοτική αρχή, στο συνδικάτο, αλλά ακόμα και στον κομματικό μηχανισμό.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ : 50 χρόνια μετά, σκηνές από την πορεία (video)

- παραμύθια με σημαίες... - η “κεφαλή” της πορείας... - εικόνες από το “αριστεροχώρι”…

50 χρόνια μετά: «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»;

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

1. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου από την πρώτη μέρα που εκδηλώθηκε, τρόμαξε την χούντα της 21ης Απριλίου αλλά και ξάφνιασε τα επιτελεία της παραδοσιακής Αριστεράς. Δεν χωρούσε στα σχέδιά τους, ήταν κάτι πέρα από τη συντεταγμένη λαϊκή πάλη με τα μεταβατικά προγράμματα για τον σοσιαλισμό (είτε αυτά περιλάμβαναν ως ιστορικό στάδιο την «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη», είτε όχι). Συνήθως σε ανάλογα συμβάντα οι πολιτικοί μηχανισμοί της Αριστεράς λαμβάνουν την θέση παρατηρητή, αναμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες. Συνέβαλε σε αυτό και το ξαφνικό φούντωμα της εξέγερσης καθώς και οι συνθήκες παρανομίας, που δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Αντίθετα, οι Άνθρωποι της Αριστεράς που βρέθηκαν παρόντες στην εξέγερση, έλαβαν ενεργό μέρος. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή τους στην “συντονιστική επιτροπή”. Η συντονιστική έλεγχε τον ραδιοφωνικό σταθμό, τις ηχητικές εγκαταστάσεις, το ιατρείο και γενικότερα τον χώρο του Πολυτεχνείου. Όμως ο κόσμος της εξέγερσης ήταν ευρύτερος, συμπεριλάμβανε όλους όσους συμμετείχαν ή συμπαραστέκονταν στην εξέγερση με πολλούς τρόπους, με δράσεις μέσα και έξω από τον χώρο του Πολυτεχνείου και φώναζε τα δικά του συνθήματα. Με όχημα τις προϋπάρχουσες δομές του φοιτητικού αντιδικτατορικού κινήματος και την φωνή του ραδιοφωνικού σταθμού, η φωτιά της εξέγερσης μεταδόθηκε σ’ όλη την χώρα. Έκανε αισθητή την παρουσία της με καταλήψεις πανεπιστημίων και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Ποιό είναι τελικά το ζητούμενο για την ανασύνταξη της Αριστεράς: ΜΕΤΩΠΟ ή ΚΟΜΜΑ;

Αναδημοσίευση από το "aristera.eu"

- Ένα σχόλιο για το κείμενο: “Προτιμώ να παλεύω ίσως μάταια, παρά να ζω μάταια… ”, στο οποίο ο Δημήτρης Ζερβουδάκης περιγράφει με ακρίβεια και γλαφυρότητα τις παθογένειες της υπαρκτής Αριστεράς:

Ακριβής και τεκμηριωμένη περιγραφή της παθολογίας της υπαρκτής Αριστεράς των μηχανισμών από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.

Μια παρατήρηση μόνον σε ένα σημείο που κατά την γνώμη μου ενέχει μια μορφής αντίφαση με την συνολική αντίληψη που εκφράζει. Αυτό αφορά στην παρακάτω παράγραφο:

“Η δημιουργία ενός ευρέος μετώπου μετατίθεται από χρόνο σε χρόνο στο άχρονο διηνεκές, λόγω ανωριμότητας των συνθηκών! Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι κρατικές δολοφονίες ως προφανής λόγος, σμιλεύουν συνειδήσεις στο δρόμο. Χιλιάδες νέοι αγωνιστές ωθούνται στον ενοχικό απομονωτισμό και στην μοναχική αντίδραση μέσα από αυτόν.”

Δεν ισχύει (όπως αναφέρει παρακάτω το κείμενο) ότι η “ενότητα” είναι “δημοκρατικό πρόταγμα”. Δημοκρατικό πρόταγμα είναι η αρχή της ισότητας: Αν εκλάβουμε το “μέτωπο” ως μια αυτοθέσμιση μιας μορφής συλλογικής πολιτικής συγκρότησης θα πρέπει για ισχύει η ισοτιμία μεταξύ των συμμετεχόντων. Αυτή η ισοτιμία δεν μπορεί να υπάρξει, όταν για παράδειγμα σε ένα “μέτωπο” συμμετέχουν και οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις (είτε λειτουργούν με τον “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό” είτε όχι) και απλά μέλη ως άτομα.

Αυτή η μορφή συνύπαρξης είναι και εκτός των ορίων της παραδοσιακής αστικής αντίληψης για την δημοκρατία: Θυμάμαι για παράδειγμα όταν άρχισε να εμπεδώνεται η νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα στην χώρα μας, είχε γίνει προσπάθεια στους επιστημονικούς/επαγγελματικούς συλλόγους να συμμετέχουν ισότιμα ως μέλη και να εγγράφονται εταιρίες (όπως τους μηχανικούς, τους δικηγόρους κλπ), όπου μετά από την γενικότερη κατακραυγή δεν επιβλήθηκε…

Αντι - ΝΑΤΟ Δράση: Διαδρομές των Ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

- Υπερήλικας Ουκρανός Εθελοντής των SS χειροκροτείται από το κοινοβούλιο του Καναδά και γίνεται γραμματόσημο στην Ουκρανία. «Δεν διέπρατταν όλα τα μέλη των SS σφαγές», γράφει το Politico. Στην Ουκρανία αγάλματα του Μπαντέρα παίρνουν τη θέση μνημείων της Αντιφασιστικής Νίκης.

- Στην Ε.Ε. ο φασισμός και ο ναζισμός ήταν απλά το ένα από τα δυο άκρα. Οι ΗΠΑ και η Ουκρανία αρνούνται να βγει ψήφισμα του ΟΗΕ καταδίκης του φασισμού. Ας πιάσουμε το ιστορικό νήμα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

- Τι απέγιναν οι ηττημένοι Ναζί; πως διέφυγαν; που βρέθηκαν; πώς έδρασαν; πώς φτάσαμε να υμνούνται εκεί ακριβώς που διέπραξαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα;

Τα παραπάνω είναι μερικά  από τα θέματα που παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν στην εκδήλωση της «αντι-ΝΑΤΟ Δράσης», με θέμα:

«Διαδρομές των Ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε βόρεια και νότια Αμερική, δυτική και ανατολική Ευρώπη. Η Ιστορία, τα πρόσωπα και οι ιδέες στην εξέλιξή τους προς το σύγχρονο νεοφασισμό», 

που οργανώθηκε την 20/10/1023 στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

- Όλη η εκδήλωση σε video:

1. Κρίτωνας Ηλιόπουλος: Διαδρομές των Ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο - (μέρος Ι)

2.Ομάδα Γερμανών συντρόφων «1918- ανολοκλήρωτη» : Η αποναζικοποίηση της Γερμανίας (μέρος ΙΙ)