Ο πολιτικός Τζον Λένον και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο

Ο Λένον δεν ήταν κομμουνιστής. Τον χώριζε μόνο ένα γιώτα από το Λένιν. Υπάρχει και μια φωτογραφία του με τον Τσε, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, αλλά είναι προϊόν φωτομοντάζ. Υπάρχει όμως και το άγαλμά του στην Αβάνα, όπου κάθεται σε ένα παγκάκι, κι αυτό είναι αληθινό.

Το Imagine μπορεί να φαίνεται κάπως αφελές σε κάποιους (λίγο γιούχου, όπως τραγουδάει κι ο Λένον πριν το ρεφρέν), αλλά χωράει σε λίγους στίχους μια μοναδική περιγραφή της αταξικής κοινωνίας του μέλλοντος, κι ας μη μας λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει. Έτσι κι αλλιώς, ο Λένον δεν ήταν κομμουνιστής. Κι ας έγραψε κάτι σαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο μελοποιημένο…

Όλο το κείμενο [εδώ]

Γιατί προσχωρούμε στο ΜέΡΑ25 – Επιστολή προσχώρησης στο ΜέΡΑ25 ομάδας προερχόμενης από τους Οικολόγους Πράσινους

Αναδημοσίευση από το "mera25.gr"

Το DiEM25-ΜέΡΑ25 έχει από τις βασικές προτεραιότητές του την Πράσινη Μετάβαση και δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους όσες και όσους από εμάς επιθυμούμε να προωθήσουμε τα προτάγματα της Πολιτικής Οικολογίας, όπως της προστασίας του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, της προστασίας των κοινών αγαθών, της βιώσιμης ανάπτυξης, της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, της κοινωνικής ασφάλειας του πολίτη, την εκπαίδευση ελεύθερων και ίσων πολιτών, του λαϊκού χαρακτήρα του κράτους, της τοπικότητας, των δικαιωμάτων των ζώων αλλά και την ενδυνάμωση της σχέσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με τις μορφές της άμεσης δημοκρατίας όπως και την προοπτική μιας δημοκρατικής και ομοσπονδιακής Ευρώπης.

Η αλληλεπίδραση αυτής της πολιτικής με τη δράση των οικολογικών, πράσινων κινημάτων είναι για εμάς μια απαραίτητη προϋπόθεση.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια Μεταβατική Αναμέτρηση.

Ένα κείμενο που γράφτηκε ΠΡΙΝ από την συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το οποίο, ίδιο ακριβώς, θα μπορούσε να είχε γραφεί και ΜΕΤΑ...

Αναδημοσίευση από το "Κατιούσα"

Μια απ’ τις πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία της Ανταρσύα(ς) αναμένεται μα λάβει χώρα το διήμερο 21-22/4 στο κλειστό κέντρο πυγμαχίας στο Περιστέρι οπού θα πραγματοποιηθεί η 4η Συνδιάσκεψη της.

Στην πραγματικότητα όχι. Αυτό που μόλις διαβάσατε, όπως και ο τίτλος του κειμένου ονομάζεται στη δημοσιογραφική γλώσσα impact boosting μέσω misleading wording[1] ή όπως έλεγε ο πατέρας μου: «Κάνανε την τρίχα-τριχιά»[2].

Ένα γρήγορο recap

Η Ανταρσύα είναι ο μεγαλύτερος σχηματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και λέω ο μεγαλύτερος όχι γιατί η ΛΑΕ δεν είναι εξωκοινοβουλευτική ή γιατί δεν είναι μεγαλύτερη αλλά γιατί η ΛΑΕ ανήκει περισσότερο στον κεντροαριστερό χώρο, περίπου σαν τον Συνασπισμό του Νίκου Κωνσταντόπουλου ένα πράμα, αν και αισθητικά είναι περισσότερο καφενειακή και τσιπουράτη και όχι café-bistrάτη όπως ο ΣΥΝ των 90’s. Η Ανταρσύα ιδρύθηκε το 2009 ως μέτωπο οργανώσεων-κομμάτων, τεχνικά «αριστερότερο» του ΚΚΕ, ενώ πέρασε μια κάπως οδυνηρή διάσπαση το Σεπτέμβρη του ’15 όταν οι δεξιότερες οργανώσεις προσχώρησαν στη ΛΑΕ. Νωρίτερα είχε περάσει δεξιότερα του ΚΚΕ, ολόκληρη.

Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα

Αυτό το σαββατοκύριακο λοιπόν πραγματοποιείται η συνδιάσκεψη της Ανταρσύα(ς), το ανώτατο σώμα της, το οποίο φιλοδοξεί να γίνει η απαρχή της ανατροπής, της απαύτωσης και της ξεπάτωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο προσυνδιασκεπτικός διάλογος υπήρξε ως συνήθως πλούσιος, με τα θέματα που απασχόλησαν να είναι οργανωτικής υφής αλλά φυσικά και πολιτικής. Άλλωστε όπως λέει και μια παλιά παροιμία από το Πράσινο Ακρωτήρι[3] «τα οργανωτικά ζητήματα είναι και πολιτικά». Το πολιτικό ζουμί λοιπόν είναι αυτό το προαιώνιο ερώτημα που ταλανίζει κάθε αριστερό σχηματισμό από το 1848 και έπειτα. Βαθύ ή Ρηχό; Στενό ή Πλατύ; «Σούπα» ή «καθαρότητα»; Απ’ τη μια έχουμε την «αριστερή» πτέρυγα υπό τους ΝΑΡ, ΑΡΙΣ αλλά και ΣΕΚ. Η πλευρά αυτή δεν αρνείται την «κινηματική» συνεργασία με τη ΛΑΕ αλλά αρνείται οριζοντιοκάθετα την κεντρική-πολιτική και επιδιώκει την εκβάθυνση και ισχυροποίηση των «κομμουνιστικών χαρακτηριστικών» της Ανταρσύα(ς).

Έξω πάμε καλά...

ΠΑΡΙΣΙ, 50 χρόνια με τον ΜΑΗ του 68...

«Βιδωμένοι» με τον ...Γιάνη!

Τρέλα και νεοφιλελευθερισμό πουλάει ο Κοσμάς Βίδος μέσα από τις στήλες του protagon.gr για την αργία της Πρωτομαγιάς:

Ειδικά στη διαλυμένη Ελλάδα όπου σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, τι καταλαβαίνουμε συμπεριφερόμενοι άναρχα, επιβάλλοντας το δικό μας «έτσι θέλω», κάνοντας ό,τι γουστάρουμε και αντιμετωπίζοντας τη δουλειά μας ως αγγαρεία από την οποία πρέπει να ξεφεύγουμε με κάθε ευκαιρία;

Αυτό, νομίζω, εύκολα το διαπιστώνουμε κοιτάζοντας γύρω μας, τον λουφαδόρο κόσμο που έχουμε φτιάξει και συντηρούμε. Μια κοινωνία (αναφέρομαι στη δημόσια οργάνωση και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί), η οποία κάθε φορά που χρειαζόμαστε τη βοήθειά της αργεί.

Απόσπασμα από το «Στη χώρα του «τετραήμερου» της Πρωτομαγιάς»

Όμως ο κ. Βίδος, ...βιδώθηκε πραγματικά με κάτι άλλο απ' την φετινή πρωτομαγιά στο επόμενο κείμενό που έγραψε «Γιάνη μου, το μπουμπούκι σου». Έχασε την ψυχραιμία του, και δεν πουλάει μόνον τρέλα, όπως φαίνεται από το παρακάτω απόσπασμα, αλλά και ψέμματα:
«Και τρέλα και επανάσταση. Ετσι πορεύεται. Ετσι πορεύτηκε και τώρα, την Πρωτομαγιά, παρέα με τη ΓΣΣΕ, αμετανόητος για αυτά που έκανε (και που δεν έκανε) αλλά και για αυτά που θα επιχειρήσει να κάνει στο μέλλον.»

Οι σιδηροδρομικοί και οι διανοούμενοι: Συνέντευξη με τον Ζακ Ρανσιέρ

Αναδημοσίευση από "ΣΕΛΙΔΟΔΕΚΤΗΣ"

Μετάφραση-Επιμέλεια: Ευαγγελία Φρυδά

Τρεις σημαντικοί σύγχρονοι διανοούμενοι, (ο Ζακ Ρανσιέρ, ο Ετιέν Μπαλιμπάρ και ο Τόνι Νέγκρι) κλήθηκαν από τους απεργούς των γαλλικών σιδηροδρόμων να απαντήσουν σε τρία ερωτήματα σχετικά με τους εργατικούς αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γαλλία. Τις συνεντεύξεις αυτές αναδημοσιεύουμε στον Σελιδοδείκτη ( από τον ιστότοπο www.revolutionpermanente.fr ) σε συνέχειες.

Οι σιδηροδρομικοί και οι διανοούμενοι [1]

Ο Jacques Rancière (Ζακ Ρανσιέρ) απαντά στις ερωτήσεις των απεργών σιδηροδρομικών του Paris Nord [2]  Φιλόσοφος, «αδαής δάσκαλος», στοχαστής της ισότητας, ο Jacques Rancière ρωτήθηκε από απεργούς σιδηροδρομικούς που συνεχίζουν την απεργία στο Paris Nord να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα σχετικά με την έννοια της ισότητας και για τον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη ενάντια στην αναδιάρθρωση των Σιδηροδρόμων.