Ένα πρόσφατο κείμενο στην DW (
Πόσο κομμουνιστική είναι η Κίνα; ) επισημαίνει:
«Στην ομιλία του που διήρκησε πάνω από 3μιση ώρες στο κομματικό συνέδριο, ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές, το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές. Το σφυροδρέπανο σε χρυσό βρισκόταν δίπλα στην κόκκινη σημαία της Κίνας. Λόγια και σύμβολα παρέπεμπαν σε ό,τι περιμένει κανείς από ένα συνέδριο κομμουνιστικού κόμματος. Το πνεύμα του Μαρξ ήταν πανταχού παρόν στην Μεγάλη Αίθουσα του Λαού.»
συνεχίζει παρακάτω με την διαπίστωση:
«Όμως, εάν ο γερμανός θεωρητικός του κομμουνισμού γνώριζε τι γίνεται στην Κίνα στο όνομά του, θα έτριζαν τα κόκκαλάτου στον τάφο του. Το τι γίνεται περιγράφεται σε μερικές λέξεις: άγριος καπιταλισμός, εκμετάλλευση, δίψα για κέρδος.»
Το κείμενο στην συνέχεια αν και περιγράφει αναλυτικά αυτή την αντίφαση, δεν δίνει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις. Μια πιο συγκεκριμένη αναφορά στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της «κομμουνιστικής Κίνας» και των «πλεονεκτημάτων» που έχει, σε σύγκριση με τις δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, όπως τα παρουσιάζει ένας Κινέζος σε αμερικανικό ακροατήριο στο παρακάτω video, είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε ως Αριστεροί, την εξέλιξη του «λενινιστικού» μοντέλου διακυβέρνησης στις συνθήκες της Κίνας ( το μονοκομματικό σύστημα, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, κλπ) και πως αυτά εντάσσονται σήμερα στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις του πλανήτη: