Αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις από την Δημοτική Κίνηση Ανοιχτή Πόλη

Αναδημοσίευση από το alterthess.gr

Την αποχώρηση και ανεξαρτητοποίηση τους από το δημοτικό σχήμα ανακοίνωσαν εκλεγμένοι της δημοτικής παράταξης "Ανοιχτή Πόλη" που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Αθήνας. Σε συνέχεια της ανακοίνωσης και μετά τη συλλογή και άλλων υπογραφών θα συνεχίσουν την παρέμβαση τους στα κινήματα και την τοπική αυτοδιοικηση με τη συγκρότηση νέου σχήματος.

Ολόκληρο το κείμενο της αποχώρησης:

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι τράπεζες χρησιμοποιούνται σήμερα όπως παλαιότερα τα τανκς και τα όπλα

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr

Συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού και οικονομικού σχεδίου υπέβαλε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην κεντρική ομιλία της στο πλαίσιο των εργασιών της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 23 και 24 Ιανουαρίου 2016.

Η Συνδιάσκεψη συγκλήθηκε με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 2015 την κοινή διακήρυξη «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη».

Η Συνδιάσκεψη κάλυψε θεματικές ενότητες, που αφορούν τη νομισματική πολιτική, το χρέος και τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές.

Ζ. Ρανσιέρ: Οι σοφιστές των ημερών μας κτίζουν το πλήρες.Το ερώτημα για μας είναι πως να κτίσουμε τα κενά...

Τον Γενάρη του 83 οργανώθηκε στο πανεπιστήμιο Paris 8, στο Παρίσι ένα συνέδριο με θέμα το “Ελληνικό σύμπτωμα”. Όπως εξηγείται στο οπισθόφυλλο του του τόμου “ελληνικό σύμπτωμα” που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2014 από τις εκδόσεις “νήσος”: Ο όρος σύμπτωμα στον τίτλο, που διαλέχτηκε να μας τσιμπήσει σαν σωκρατική μύγα, μεταφέρει ένα ειρωνικό στοιχείο αναφορικά με όλον αυτό τον κυρίαρχο λόγο της πολιτικής ιατρικοποίησης. Σε καμία περίπτωση το ζητούμενο δεν είναι να αντικαταστήσουμε τους τεχνοκράτες ειδικούς, συνταγογραφώντας καινούργιες - εναλλακτικές ! - θεραπείες για τους λαούς. Από την άλλη, αν η ειρωνεία παραπέμπει σε ένα είδος άρνησης ή κριτικής, και επομένως και η απόκριση των κειμένων, ήταν όχι απλώς μαι κατηγορία - καταγγελία της εφαρμοζόμενης “θεραπείας” αλλά και μια απάντηση, η διατύπωση μιας άλλης ιδέας για την υγεία και η ανάληψη ευθύνης γι' αυτήν”.

Από αυτόν τον τόμο, διαλέξαμε και δημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από το κεφάλαιο “ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ” που περιλαμβάνει μια συζήτηση ανάμεσα στην Μαρία Κακογιάννη και τον Ζακ Ρανσιέρ, τα οποία εκφράζουν μια κριτική απέναντι σε πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, ζητήματα που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για την Αριστερά στην χώρα μας γιατί δεν σχετίζονται μόνον με ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο αλλά και με την αποτυχία της υπόλοιπης Αριστεράς να συγκροτήσει μια εναλλακτική πολιτική λύση την εποχή των μνημονίων απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές.

Ζ. Ρανσιέρ:

...Η χειραφέτηση είναι ένας τρόπος προετοιμασίας ενός άλλου κόσμου, αλλά και ένας τρόπος ζωής μέσα στον υπάρχοντα κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική ως συλλογική πράξη αποτελεί ανυπέρβλητη διάσταση της πάλης ανάμεσα σε δύο κόσμους, με άλλα λόγια, πρόκειται για τη διαδικασία οικουμενικοποίησης, ίδιον των πολιτικών συλλογικοτήτων. Υπάρχουν λοιπόν μορφές πολιτικής προ-υποκειμενοποίησης που ξεπερνούν, τρόπον τινά, τη στιγμή της πολιτικής διαμάχης· ποτέ όμως η λογική των εναλλακτικών τρόπων ζωής δεν θα αντικαταστήσει τις διαδικασίες οικουμενικοποίησης που παράγουν οι πολιτικές συλλογικότητες.

Μ Κακογιάννη: Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, το σκάνδαλο του '68 ήταν η εγγραφή του σε μια λογική που εναντιωνόταν στις επιταγές της «επαναστατικής επιστήμης» (βλ. επιστημονικός μαρξισμός), τη στιγμή που έμοιαζε εξ ολοκλήρου στιγματισμένο από την ιδεολογία.

Σήμερα, η βασική κατηγορία που βαραίνει τα διάφορα κινήματα είναι μάλλον η απουσία ιδεολογίας. Ακόμα και εκείνοι που θεωρούν αυτή την απουσία αρετή των κινημάτων, σε κάθε περίπτωση συμφωνούν ότι υφίσταται.

Αυτή είναι η σύμβαση η Σύμβαση Παραχώρησης των Αεροδρομίων

Η παραχώρηση των 14 κερδοφόρων Περιφερειακών Αεροδρομίων στην εταιρεία Fraport, ήταν μια από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου. Σήμερα, η σύμβαση αυτή έρχεται στην δημοσιότητα και αποκαλύπτονται όροι που αφορούν τόσο το δημόσιο συμφέρον, όσο και τους εργαζόμενους. Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στην σύμβαση, που όπως θα δείτε φέρει τις υπογραφές των υπουργών Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Σπίρτζη, Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και της Fraport, το Δημόσιο θα πληρώνει τα έξοδα και η Fraport θα εισπράττει

Μια παρουσίαση της σύμβασης από τον Λάμπρο Ντούσικο, μέλος του Συντονιστικού της «Κοινής Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Αεροδρομίων», εδώ:

Στο φως η Σύμβαση Παραχώρησης των Αεροδρομίων. Κόλαφος για τους εργαζόμενους και το δημόσιο συμφέρον

Το πλήρες κείμενο της σύμβασης και μια σύντομη παρουσίαση των βασικών σήμείων εδώ:

Αυτή είναι η σύμβαση με την Fraport

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Κάλεσμα για να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης ενάντια στη λιτότητα και για την οικοδόμηση μιας πραγματικής δημοκρατίας

Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες. Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη λιτότητα. Πρωτοβουλίες όπως η «Για ένα Σχέδιο Β στην Ευρώπη», «Austerexit» ή «DIEM25» (Democracy in Europe Movement 2025) καταγγέλλουν τον εκβιασμό που ασκείται στην Ελλάδα μέσω του τρίτου μνημονίου. Αυτές οι πρωτοβουλίες καταγγέλλουν επίσης την οικονομική αποτυχία που θα προκαλέσει αυτό το τρίτο μνημόνιο καθώς και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Έναν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που αναγνωρίζεται εξάλλου από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, που δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».

Γινόμαστε επίσης μάρτυρες της απουσίας αλληλεγγύης, μερικές φορές και της ξενοφοβίας, των ευρωπαϊκών θεσμών και των Κρατών μελών απέναντι στην άφιξη προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και μπροστά στο ανθρωπιστικό δράμα που βιώνουν οι τελευταίοι. Υπογραμμίζουμε την υποκρισία της ΕΕ στο τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η ΕΕ είναι, και με έμμεσο τρόπο μέσω της πώλησης όπλων ή των εμπορικών της πολιτικών, ένας παίκτης-κλειδί των συγκρούσεων που προκάλεσαν τις πρόσφατες ανθρωπιστικές κρίσεις.

Θέλω να αλλάξω υπηκοότητα

(κλικ στην φωτογραφία για να δείτε και τις  άλλες 2 που την συνοδεύουν)

Κόντρα σε αυτές τις πρακτικές που καταγράφονται στις παραπάνω φωτογραφίες ο “Πιτσιρίκος - Πιτσιρίκου” αποφάσισε να φύγει μόνος από την χώρα. Διαβάστε τα επιχειρήματα με τα οποία θεμελιώνει αυτή την προσωπική του επιλογή, εδώ:

Θέλω να αλλάξω υπηκοότητα

Π. Σωτήρης: παράδειγμα προς αποφυγή...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

( με αφορμή το κείμενο: ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ )

Ο Π. Σωτήρης έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να γράφει ωραία χωρίς όμως να λέει τίποτα το καινούργιο ή το διαφορετικό για τα θέματα στα οποία αναφέρεται. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “ακραίος” στις εκφράσεις του, ούτε έχει κάτι κοινό με τον λαϊκισμό με τον απευθύνονται στο ποίμνιο της Αριστεράς από τις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” οι δίδυμοι “Παπουλάκοι” της οι οποίοι φιλοξενούνται συχνά στις στήλες του iskra.gr. Είναι διαβασμένος και αρκετά προσεκτικός στο πως διατυπώνει τις σκέψεις του. Κάτι δηλαδή σαν τον Α. Μπαλτά της ΛΑΕ. Δείτε με πόσο ευπρεπή και εύσχημο τρόπο ξεκινάει την υπεράσπιση του “κόμματος της δραχμής”:

Εδώ και αρκετό καιρό οι τοποθετήσεις όσων ρευμάτων της Αριστεράς αναφέρονται στην κεντρικότητα της ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας και συνολικά της ρήξης με την ΕΕ, ως αφετηρία μιας πορείας ανατροπών και μετασχηματισμών, έχουν λοιδορηθεί με κάθε δυνατό τρόπο.

Εντάξει, δεν θα μας πιάσουν και τα κλάματα για την λοιδορία που υφίστανται αυτοί οι σύντροφοί. Όμως  όταν το διαβάζετε δεν σας κάνει να νιώσετε μια συμπόνοια και είσαστε πλέον έτοιμοι να εκδηλώσετε απέναντί τους την αλληλεγγύη σας, σαν τον Άρη Χατζηστεφάνου προς τον Γιάνη Βαρουφάκη; (εδώ: Είμαστε όλοι Βαρουφάκης ) 

Ας πάμε τώρα στην τελευταία φράση του κειμένου:

Σε τελική ανάλυση τι άλλο είναι το αίτημα του σοσιαλισμού, παρά το αίτημα μιας ανοιχτόκαρδης πατρίδας που να χωράει πραγματικά όλο το έθνος των εργαζομένων”.