Δεν υπάρχει επόμενη μέρα για την κυβερνητική Αριστερά...

Μερικά σχόλια στο κείμενο του Δημήτρη Ψαρρά:

Η επόμενη μέρα για την Αριστερά

Θα συμφωνήσουμε με αρκετές από τις επισημάνσεις που αναφέρονται στο κείμενο για την κατάσταση που επικρατεί στο κίνημα, στο κυβερνητικό στρατόπεδο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως:

1. Το φαινόμενο των “προσωπικών στρατηγικών”, δεν αφορά μόνον στην “αριστερή αντιπολίτευση” του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα κόμματα που διαχειρίζονται κυβερνητική εξουσία και στερούνται δημοκρατίας στο εσωτερικό τους. Επίσης στην ηγετική ομάδα δεν συσπειρώνονται μόνον άτομα που εκτελούν "διατεταγμένη υπηρεσία", αλλά και  παράγοντες με προσωπικές στρατηγικές, οι οποίοι δεν αποβλέπουν μόνον στην “πολιτική επιβίωση” αλλά επεκτείνονται και στον χώρο της διαπλοκής. Αρκετά τα παραδείγματα, αλλά δεν είναι η ώρα να υποδείξουμε συγκεκριμένα πρόσωπα. Είναι ένα σύμπτωμα με μαζικά χαρακτηριστικά στο χώρο της αυτοαποκαλούμενης “πλειοψηφίας”, ευρύτερα γνωστό αλλά δύσκολα θεραπεύσιμο...

ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;

της Ελένης Πορτάλιου

Μπροστά σε μια συμφωνία άκρως ταξική, που οδηγεί στην καπιταλιστική ανασύνταξη με περαιτέρω εξαθλίωση της εργασίας, υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και καταστροφή όσων αδύναμων κεφαλαίων απέμειναν (η δημιουργική καταστροφή που δημιουργεί ο καπιταλισμός για να υπερβαίνει τις κρίσεις του, σύμφωνα με τον Ηλία Ιωακείμογλου), άρχισαν οι εύκολες αποδεσμεύσεις από το μερίδιο της ευθύνης που ο καθένας φέρει, στο μέτρο φυσικά της συμμετοχής του στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ξεκίνησε από το 2004.

Είναι η σημερινή εξέλιξη «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου»; Υπήρχε άλλος δρόμος ; Απαντώ ναι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα είχε επώδυνες συγκρούσεις και μεγάλα ρίσκα. Είναι ο δρόμος της δημοκρατίας στο κόμμα, της αμεροληψίας έναντι του φραξιονισμού, της εναντίωσης στα αρχηγικά κέντρα και σε κάθε κλειστό σύστημα, της κοινωνικής γείωσης του κόμματος έναντι του αμειβόμενου ή όχι επαγγελματισμού. Είναι ο δρόμος της συμμετοχής των πολλών, των λαϊκών τάξεων, μέσα από κοινωνικές συμμαχίες που συγκλίνουν σε μεγάλους στόχους, ο δρόμος της ρεαλιστικής ανάλυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πάλι με πρωτοβουλία των ίδιων των παραγωγών. Είναι ο δρόμος της ταξικής ανάλυσης των συσχετισμών στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και της γνώσης των «σχεδίων διάσωσης» που έχει εφαρμόσει στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και όχι μόνο, διαμορφώνοντας ένα κέντρο και μια περιφέρεια στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του ευρώ. Είναι ο δρόμος ενός σχεδίου - του plan A, ως κοινής βάσης του ενιαίου κόμματος (δημοκρατία, λαϊκή αυτοοργάνωση, ταξική ανάλυση, ετοιμότητα σύγκρουσης, άμεσα μέτρα με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ) και του plan B, όχι ως διακήρυξης αλλά ως ρεαλιστικής εναλλακτικής εκδοχής διεξόδου από την κρίση.

Απαράδεκτος!

Αναδημοσίευση από το "OKTANA by Raskolnick"

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συ.Ριζ.Α., Νίκος Φίλης​, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να παραιτηθούν όσοι βουλευτές του Συ.Ριζ.Α. διαφώνησαν, ενώ διατύπωσε την άποψη ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου συμπορεύεται κοινοβουλευτικά με τη Χρυσή Αυγή.

Ο Φίλης τόνισε ότι όσοι δεν ψήφισαν «Ναι» το Σάββατο θα πρέπει να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις έδρες τους, ενώ για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι τον έχει ενοχλήσει η «συμπόρευση» της σε θέματα κοινοβουλευτικής διαδικασίας με εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής!!!

Εμείς έχουμε να παρατηρήσουμε ότι δεν βοηθά καθόλου τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, να περιφέρονται τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη στα βοθροκάναλα που η κυβέρνησή τους είχε υποσχεθεί ότι θα τα σφραγίσει για να μη βγαίνει από εκεί μέσα μπόχα, και να αναδίδουν περισσότερη μπόχα. Θα έχουν ασφαλώς τους λόγους του, αλλά είναι λόγοι ακατανόητοι σ' εμάς τους πληβείους!

Οι μαφίες της ΕΕ αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση της χώρας

Η κυβέρνηση υπέκυψε τελικά στους εκβιασμούς στις μαφίας των επιτελείων της ΕΕ. Δεν ήταν η έλλειψη “σχεδίου” που οδήγησε σε αυτή την ήττα, αλλά η έλλειψη θάρρους και αποφασιστικότητας στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Δειλοί και φοβισμένοι, δεν εμπιστεύτηκαν την δύναμη του λαού που τους έδωσε σαφή εξουσιοδότηση να μην υποκύψουν στις πιέσεις των “δανειστών” με το τελευταίο δημοψήφισμα. Σε συνεργασία με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, ετοιμάζονται να αναλάβουν τοποπαρατηρητές και εκτελεστές της χειρότερης πράξης υποδούλωσης της χώρας.

Οι μόνες διαγραφές που μπορούν να υπάρξουν στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι εκείνων που θα ψηφίσουν το νέο μνημόνιο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει διαγραφές μέσα σε μια νύχτα. Η διαδικασία διαγραφών στον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους κομματικής πειθαρχίας διαφέρει από ότι στα άλλα κόμματα, όπου οι πρόεδροι κοινοποιούν την απόφασή τους στο προεδρείο της Βουλής. Διάφοροι παράγοντες που με δηλώσεις στα κανάλια τους προαναγγέλλουν διαγραφές και καθαιρέσεις, το κάνουν για ιδιοτελείς λόγους, για να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και την μαφία των θεσμών της ΕΕ, ως επίδοξοι διαχειριστές των νέων μνημονίων. Μερικοί απ' αυτούς, δεν ανήκαν ποτέ πραγματικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ 10/7/2015: Προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα

Αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά μας είναι ο εγκλωβισμός μίας στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ που πίστεψε ότι μπορεί να κυβερνήσει όπως προ κρίσης (ala Καραμανλή, Σημίτη) χωρίς τους μετασχηματισμούς που απαιτούνται.

Αναδημοσίευση από το "Σπύρος Λαπατσιώρας: κείμενα για την κρίση"

Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες μετά την κρίση του 2008, ειδικά στην ελληνική μετά την «πολεμικού τύπου» ύφεση, οι μόνοι δρόμοι είναι είτε να πληρώσουν την έξοδο από την κρίση οι υποτελείς τάξεις (αυτό που συντελείται ήδη και συνομολογεί η κυβέρνηση εν πολλοίς) είτε να πληρώσουν οι ανώτερες τάξεις. Αυτό δεν γίνεται με λόγια αλλά με πραγματικά αποτελέσματα στον κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων και αποτυπώνεται σε νόμους, πρωτοβουλίες και όχι σε συμβολικά «μέτρα» για να σωθούν τα προσχήματα.

Η κυβέρνηση παγιδεύτηκε σε ένα σχέδιο «ιστορικού συμβιβασμού» πολύ πριν γίνει κυβέρνηση, ό,τι ονομάστηκε «ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ και πίστεψε ότι μπορεί να κάνει το αδύνατο.

Να οργανώσουμε την “αντίσταση”

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(συνέχεια από το κείμενο: Αν οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, τότε ανοίγει ο δρόμος για κοινωνικές αλλαγές...)

Σήμερα η ελληνική κοινωνία δέχεται μια ανελέητη επίθεση με συγκεντρωμένα πυρά από τα κέντρα διακυβέρνησης του νεοφιλελευθερισμού. Οι απώλειες και τα θύματα θα είναι ακόμα πιο πολλά, από τα προηγούμενα χρόνια Πρόκειται για μια “ομαδική εκτέλεση” ενός λαού,, κατά το υπόδειγμα των γερμανικών εκτελέσεων στην διάρκεια της κατοχής, όπου ξεκλήριζαν ολόκληρα χωρία για να τιμωρήσουν παραδειγματικά και να κάμψουν το φρόνημα του λαού, απέναντι σε πράξεις αντίστασης. Η ελληνική κοινωνία τιμωρείται σήμερα παραδειγματικά γιατί επέλεξε να έχει μια αριστερή κυβέρνηση που εναντιώνεται στις πολιτικές της μαφίας που διοικεί την ΕΕ.

Είναι φανερό ότι αυτή η επίθεση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο χώρο του κράτους. Το κράτος ήταν και παραμένει δικό τους. Παραμένει ισχυρό και αρραγές, στα χέρια των αντιπάλων. Η πιο ατράνταχτη απόδειξη γιαυτό είναι το πως το 61,3% ΟΧΙ του λαού, έγινε μέσα σε νύχτα 87,3% ΝΑΙ, στο “ναό της δημοκρατίας” τους, τη βουλή.

Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες που ηγεμόνευσαν στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι πρώτες που πλήττονται απ' αυτή την επίθεση. Ο Α. Τσίπρας προσωπικά αλλά και η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκονται σε μια δυσάρεστη θέση: Είναι επιφορτισμένοι να διεκπεραιώσουν την ήττα της Αριστεράς στο κράτος: Αν υπογραφεί συμφωνία, η Αριστερά δεν μπορεί να αναλάβει την διαχείριση της εφαρμογής της. Το πως θα διεκπεραιώσουν αυτή την ήττα είναι κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, γιατί από αυτό θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό το αν αυτή θα επεκταθεί και θα κυριαρχήσει και στην ελληνική κοινωνία. Δεν είμαστε εμείς που θα τους πούμε πως θα το κάνουν...