Μερικές επισημάνσεις με αφορμή την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Η Β. Κατριβάνου στο κείμενο: “Η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής για τη Χρυσή Αυγή: τα πραγματικά περιστατικά και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ” εξηγεί την στάση του ΣΥΡΙΖΑ, και γιατί ψήφισε λευκό σε ένα από τα τέσσερα σημεία της απόφασης της Επιτροπής Δεοντολογίας της Βουλής: “Αν δεν πούμε τη βία με το όνομά της, δηλαδή «ρατσιστική» και «φασιστική», και αν μιλάμε γενικά για «βία», κλείνουμε τα μάτια και αρνούμαστε να δούμε την ουσία του θέματος -- πράγμα που, ιστορικά, αποτελεί βασική επιδίωξη της ακροδεξιάς”

Όμως, όπως αποδείχτηκε και από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην επιτροπή, αυτό που περιγράφει ως “βασική επιδίωξη μόνον της ακροδεξιάς” δεν περιορίζεται μόνον στον χώρο της ακροδεξιάς. Ο Α. Λιάκος στο άρθρο του “Πού βρίσκονται τα άκρα και ποιον απειλούν;” έχει εξηγήσει πως: “η ιδέα των άκρων που απειλούν τη δημοκρατία, εκτός από ανιστόρητη είναι και παραπλανητική, γιατί τα άκρα, δηλαδή οι ακραίες αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές εκδηλώνονται στο κέντρο.”

Η “χρυσή αυγή” που κάνει “τάγματα εφόδου” κινείται στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο με την κυβέρνηση που κάνει “στρατόπεδα συγκέντρωσης”. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να τρέφει αυταπάτες πως το ζήτημα της “ρατσιστικής” και “φασιστικής” βίας μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από ανάλογες αποφάσεις της “επιτροπής δεοντολογίας” της Βουλής, σε συνεργασία μάλιστα με τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις που ανέδειξαν την  “χρυσή αυγή” ως το μακρύ χέρι του κράτους στην κοινωνία.

Η εξέγερση και η Αριστερά...

Ένα κομμάτι της Αριστεράς φαντασιώνεται πως όταν "ωριμάσουν οι συνθήκες" θα αναλάβει τον "ιστορικό" του ρόλο και θα καθοδηγήσει τις λαϊκές μάζες. Το ΚΚΕ όπως και κάποιες πολιτικές ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς έχουν τάξει  στον εαυτό τους στον ρόλο του "μπανιστιρτζή" της ταξικής πάλης. Γιαυτό το πρώτο πράγμα που ενδιαφέρονται είναι να διατηρήσουν την "επαναστατική τους καθαρότητα" ως κόρην οφθαλμού, για να ερευνούν την κοινωνική πραγματικότητα...

Πόσο θα περιμένουμε ακόμα να έρθει αυτή η στιγμή; Τουλάχιστον εδώ και δυο χρόνια, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι συνθήκες παραωρίμασαν, οι μάζες βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες, αλλά δεν είδαν το "επαναστατικό φως" αυτής της Αριστεράς! Μήπως αυτοί οι σ. θα πρέπει να αλλάξουν στάση και να επανεξετάσουν συνολικά την στάση τους κάνοντας έμπρακτα την αυτοκριτική τους; Δυστυχώς αν κρίνουμε από τις εξελίξεις στο χώρο της Αριστεράς τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά...

Στο ερώτημα που είχαμε θέση παλιότερα στους αναγνώστες μας αν ως απάντηση στην κρίση είναι "ένα νέο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ή ένα νέο ΕΑΜ;" η πλειοψηφία απάντησε πως χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΑΜ. Όμως αυτή την απάντηση δεν την ενστερνίστηκαν οι λαϊκές μάζες. Το "νέο ΕΑΜ" δεν συγκροτήθηκε, παρ όλο ότι η κοινωνική πόλωση εντάθηκε. Το εξεγερσιακό "κίνημα της 25ης Μάη" ανέδειξε  ως πολιτικούς εκφραστές αυτής της πόλωσης τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Σήμερα τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή έχουν ανατραπεί και όσοι δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις αλλαγές το μόνο που κάνουν πολιτικά είναι να περιθωριοποιούνται ακόμα πιο πολύ.

Νεκρός ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Λιβύη, στην «εντατική» ο Λευκός Οίκος

O αμερικάνος πρέσβης στην Λιβύη...

Ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Λιβύη, Κρίστοφερ Στίβενς, και τρία ακόμα μέλη του προσωπικού της πρεσβείας σκοτώθηκαν από επίθεση με ρουκέτα στη Βεγγάζη εναντίον του οχήματός τους, σύμφωνα με Λίβυο αξιωματούχο που επικαλείται το Reuters χωρίς να τον κατονομάσει. «Ο Αμερικανός πρέσβης και τρία μέλη του προσωπικού σκοτώθηκαν όταν ένοπλοι έριξαν ρουκέτες εναντίον τους», είπε ο αξιωματούχος, προσθέτοντας ότι ο πρέσβης προσπαθούσε να διαφύγει μετά από επίθεση εναντίον του προξενείου.

Εντός, εκτός και επί τα αυτά για το ευρώ

Αναδημοσίευση από το "αριστερό βήμα"
Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Νύξεις και ορισμένες μόνο πλευρές μπορεί να θιγούν σε ένα, δημοσιογραφικό, άρθρο για το ευρώ: εντός ή εκτός; Το θέμα έχει και τεχνικές, νομικές και οικονομικές, διαστάσεις κρίσιμες που μόνο ειδικοί μπορούν να αντιμετωπίσουν.

τo προβολικό θεώρημα του Desargues
για το δίλημμα: ευρώ ή δραχμή

Η κεντρική ιδέα είναι να παραμερίσουμε τις επιθυμίες, την ιδεολογική τοποθέτηση (που ενίοτε γίνεται ιδεοληπτική) και να δούμε όσα συμβαίνουν ενώπιόν μας.

Ας μιλήσουμε με παραδείγματα: Η Βουλγαρία αρνείται να ενταχθεί στο ευρώ με το επιχείρημα ότι το επίπεδο ζωής θα χειροτερέψει εντός της ευρωζώνης. Στην Ελλάδα γίνεται πλέον προφανές ότι η παραμονή στο ευρώ μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επίπεδο ζωής της σημερινής, εκτός ευρώ, Βουλγαρίας, πολύ χαμηλότερα από το σημερινό δικό μας. Να βγούμε, λοιπόν, από το ευρώ πριν να «βουλγαροποιηθούμε» εντελώς; Φαίνεται αυτονόητο κι ας λέει η μνημονιακή τρικέφαλη κυβέρνηση ότι αν βγούμε θα είναι πολύ χειρότερα. Πόσο πια;

Ωστόσο η Βουλγαρία παραμένει επί μακρόν φτωχή χώρα αν και εκτός ευρώ. Ούτε άξιες λόγου επενδύσεις γίνονται, παρά το χαμηλό κόστος εργασίας. Τα πλεονεκτήματα που υποτίθεται θα έχει η Ελλάδα αν βγει από το ευρώ (έλεγχος του νομίσματος κλπ)τα έχει επί δεκαετίες η Βουλγαρία αλλά παραμένει φτωχή, φτωχότερη από μας. Το μάλλον προφανές συμπέρασμα είναι ότι το ευρώ, το νόμισμα, δεν είναι ο μόνος ουσιώδης παράγων για την πορεία της χώρας, της δικής μας, της Βουλγαρίας και όποιας άλλης. Τα προσδοκώμενα οφέλη από την έξοδο δεν είναι αυτονόητα. Παίζουν κι άλλοι παράγοντες τουλάχιστον εξ ίσου σημαντικοί. Όπως πχ η θέση και η σχέση που έχει κάθε χώρα με όλες τις υπόλοιπες στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, η γεωπολιτική της αξία, οι παραγωγικές της δυνατότητες και προοπτικές, η πολιτική της ηγεσία και κατά πόσο είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον κλπ. Αν δεν συνυπολογιστούν όλα αυτά και πολλά άλλα (πχ η συγκυρία) θα μοιάζουμε με τον ανίδεο βοσκό που αναρωτιέται «με τον ήλιο τα βγάζω με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;».

Αλλαγή γραμμής στο "ΠΑΜΕ"!

Η σημερινή συγκέντρωση/πορεία της ΑΔΕΔΥ μπορεί να καταγραφεί ως ένα σημαντικό πολιτικό συμβάν. Αυτό δεν οφείλεται στην μαζικότητα και την μαχητικότητα που είχε ως διαδήλωση, αφού αυτά τα χαρακτηριστικά  της ήταν κατώτερα των περιστάσεων. Οφείλεται στην συμμετοχή του ΠΑΜΕ μετά από πολλά χρόνια σε συγκέντρωση και πορεία που οργανώνεται από την ΑΔΕΔΥ.

Εικόνες από την διαδήλωση και την συμμετοχή του ΠΑΜΕ, εδώ:

Το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης στη Βιομηχανική Μεταλλευτική και η εμπειρία των ανακτημένων εργοστασίων στην Αργεντινή

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Ο ΜΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ και ο ERNESTO "LALO" PARET στην εκδήλωση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής: Αυτοδιαχείριση -- Μπορούμε χωρίς αφεντικά, που έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου, στο Πολυτεχνείο. Ο ΜΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ είναι πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική. Ο ERNESTO "LALO" PARET είναι μέλος του κινήματος κατάληψης και αυτοδιαχείρισης των εργοστασίων στην Αργεντινή.

Μετάβαση και ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Ρούντι Ρινάλντι.

Με την απόφαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν οι διεργασίες για τη σύγκληση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του συμμαχικού σχήματος για τη δημιουργία του ενιαίου φορέα, σε μια κρίσιμη περίοδο. Οι σκέψεις που ακολουθούν ας θεωρηθούν μια συμβολή για το εγχείρημα αυτό, με στόχο μια γόνιμη και αποδοτική διεργασία μέσα σε ένα δυναμικό των ανθρώπων της Αριστεράς που βιώνουν με αγωνία και διάθεση για προσφορά, την ταραγμένη πορεία του τόπου.

Ορισμένες βασικές παραδοχές

• Η χώρα, η κοινωνία και ο λαός βρίσκονται προ μιας τεράστιας καταστροφής. Ήδη ένα μεγάλο τμήμα τους ζει την καταστροφή και τη χρεοκοπία, ενώ η άγουσα των εξελίξεων μας οδηγεί με γοργό βήμα σε μια μεγάλων διαστάσεων πανεθνική καταστροφή.

• Η ανάγκη να μπει ένα τέλος σε αυτήν την ολέθρια πορεία, ορίζει μια διαδικασία μετάβασης σε μια άλλη Ελλάδα –που καμιά σχέση δεν θα έχει με την προ του 2008 κατάσταση– και που πρώτο της βήμα θα είναι να σταθεί σε ένα «μετα-τροϊκανό ξέφωτο» (όπως πολύ παραστατικά αναφέρει στο ιδιαίτερης σημασίας άρθρο του ο Λαοκράτης Βάσσης, Αυγή, 28/8) ανατρέποντας μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, δίνοντας τέλος στη δράση του σάπιου πολιτικού κόσμου και του νομικού εποικοδομήματος που το στήριξε, ανοίγοντας ταυτόχρονα διάπλατα τους ορίζοντες για μια παραγωγική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση - ανασυγκρότηση της χώρας.