Χρυσή Αυγή: η συμμορία που την έκαναν κόμμα

 Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Βρίσκεται σε εντελώς λάθος κατεύθυνση η καθησυχαστική δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα που έσπευσε να προφητέψει πριν από λίγες μέρες, μιλώντας στο Ράδιο Εννέα, ότι με την εκλογή της Χρυσής Αυγής «δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα»

Του Δημήτρη Ψαρρά

Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα πρωτοπορεί. Λίγους μήνες μετά την πανευρωπαϊκή πρωτιά της συγκυβέρνησης Σοσιαλιστών-Ακροδεξιάς, τώρα η χώρα μας διεκδικεί και νέες δάφνες: να είναι ελληνική η πρώτη ευρωπαϊκή βουλή που θα φιλοξενεί ένα ανοιχτά ναζιστικό κόμμα. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές ανακάλυψαν οι πολιτικοί αρχηγοί ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και διαγωνίζονται τώρα σε «αντιφασιστική» ρητορεία. Μόνο που έχουν την αξιοπιστία του βοσκού που φώναζε «λύκος». Γιατί είναι οι ίδιοι που άνοιξαν την πόρτα στον μέχρι πρότινος ηγέτη της ελληνικής Ακροδεξιάς Καρατζαφέρη, οι ίδιοι που από το 2010 τον αναγόρευσαν υπεύθυνο πολιτικό άνδρα και έκαναν πως αγνοούσαν ότι ήταν εκείνος ο πρώτος που εισηγήθηκε την πολιτική «αξιοποίηση» του ναζιστικού μορφώματος. Και όταν έχουν εξαντλήσει τους ακραίους χαρακτηρισμούς στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, κανέναν δεν τρομάζουν οι όψιμες κορόνες για τον κίνδυνο του «εκφασισμού», ειδικά όταν εκφωνούνται από τους εισηγητές του κράτους έκτακτης ανάγκης που επιβάλλει το μνημόνιο.

Ψηφοδέλτια σταύρωνα…

Αναδημοσίευση από το "Αυθόρμητες μεταβολές"

Κάθε προεκλογικό άρθρο, που υπογράφεται από αριστερό, και που “σέβεται τον εαυτό του”, αρχίζει με το τσιτάτο “αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες” και συνήθως καταλήγει σε μια αποθέωση των εκλογών και σε κάποιες περιπτώσεις και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Εγώ πάλι πιστεύω ότι οι εκλογές είναι μια πολιτική μάχη, και με την έννοια αυτή οποιοσδήποτε φορέας επιθυμεί να εμπλέκεται στον πολιτικό αγώνα οφείλει να παρεμβαίνει στη διαδικασία αυτή. Επισημαίνω ότι όταν λέω “να παρεμβαίνει”, δεν εννοώ μόνο το να θέτει υποψηφιότητα. Υπάρχουν ομάδες συντρόφων αναρχικών που παρεμβαίνουν στις εκλογές για να κάνουν “αντιεκλογική καμπάνια”, πράγμα που δεν είναι καθόλου αντιφατικό. Η προεκλογική περίοδος συνοδεύεται πάντα από μια ένταση του πολιτικού ενδιαφέροντος των μαζών, οι πολιτικές συζητήσεις φουντώνουν και νομίζω ότι είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να αφήνουμε την ευκαιρία αυτή να πηγαίνει χαμένη.

Η syrizanexartisia συγκροτείται η dimarodrasis καθεύδει

Αναδημοσίευση από το Left Liberal Synthesis

(Για την ορολογία dimarodrasis, syrizanexartisia εδώ)

Προφανώς η προεκλογική καταιγίδα της εβδομάδας είναι η ανοικτή πρόσκληση Τσίπρα προς τους Ανεξελ για ψήφο ανοχής. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ ενδιαφέρουσα κίνηση, γιατί ακριβώς μετατοπίζει το πολιτικό ενδιαφέρον από τις αξιώσεις συνέπειας των προτάσεων ,στις αξιώσεις συνθέσεων τους.Η συγκρότηση της syrizanexartisia είναι μια σύγχρονη κίνηση που αποδεικνύει την ανάγκη ετερογενών συνθέσεων ως μοναδική λύση στα αδιέξοδα. Είναι ένα βήμα που αναδεικνύει ένα ιδιόρρυθμο ζήτημα , αυτό του πρωτείου της μορφής της πολιτικής πρωτοβουλίας έναντι του περιεχομένου της.

Η απογοήτευση βέβαια είναι για την πλευρά της dimarodrasis η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κυβερνητική αυτή πρόταση και να αντιπροτείνει την δική της συγκρότηση . Αντ’ αυτού προτίμησε την μετατόπιση της συζήτησης με βάση το κριτήριο της " αριστερής" συνέπειας.

Ο Τσίπρας επιχειρεί κάτι που είναι απενοχοποιημένο και δυναμικό. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ενδεχόμενης συνεργασίας η ιδέα της ετερογενούς συνεργασίας ανταποκρίνεται στις πιο σύγχρονες ανάγκες όπου τα υποκείμενα της πολιτικής είναι υβριδικά, πολυσθενή , σύνθετα , πολυπρισματικά .Αν ο αντιμνημονιακός αγώνας έχει για κάποιους αξία , το ότι αυτό το μέτωπο περιλαμβάνει συντηρητικούς ,φοβικούς με τη μετανάστευση και υπερπατριώτες είναι μια αδρή αναπόδραστη πραγματικότητα. Την ίδια ισοδύναμη και ισόμορφη πραγματικότητα εκφράζει και ταύτιση αποχρώσεων και επιδιώξεων πχ των πανεπιστημιακών μεταρρυθμιστών προερχόμενων από διαφορετικά ρεύματα. Η μορφή της συγκυριακής συμμαχίας είναι ακριβώς η ίδια. Η πρόταση του Τσίπρα δεν είναι τερατογένεση σε ένα πληθυσμό ομαλότητας, είναι δημιουργική όσο ήταν για μερικούς η συμμετοχή του Λαος στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Ημουν γεννημένος Πειρατής, αλλά δεν το γνώριζα…

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του "κόμματος πειρατών Ελλάδας"

Αγαπητές αγαπητοί, φίλες και φίλοι

Ανήκω σε εκείνους που άκουγαν τους πολιτικούς να μιλάνε για λογαριασμό τους και στο τέλος έμεναν με μια πικρή γεύση στο στόμα και πολλά ερωτηματικά στο μυαλό, που δεν πείθονταν και δεν συμφωνούσαν με όσα άκουγαν και προβληματίζονταν.

Είμαι 49 χρονών και μέχρι σήμερα ποτέ δεν είχα δημοσιοποιήσει τις πολιτικές θέσεις μου κι αυτό γιατί δεν υπήρχε ένα κόμμα που να καλύπτει τις απόψεις μου και να μου δίνει το χώρο να τις εκφράζω.

Αυτό που αρχικά με προσέλκυσε στο κόμμα των Πειρατών ήταν ότι δεν υπάρχει πρόεδρος ή αρχηγός που να μου πει τι θα κάνω και τι θα σκεφθώ.

Αντίθετα, είδα ότι οι Πειρατές ενθαρρύνουν την ελευθερία της σκέψης γιατί αυτός είναι ο σκοπός και το νόημα της ζωής.

Είναι ένα νέο κόμμα που στηρίζει τη διάδοση και ανταλλαγή των ιδεών μέσω της ανάπτυξης της τεχνολογίας.

Σήμερα, οι αλλαγές είναι τόσο ραγδαίες και επηρεάζουν τους πάντες και όσοι κλείνουν τα αυτιά τους και μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν θα ξεπεραστούν – αν αυτό δεν έχει γίνει ήδη – πολύ γρήγορα.

Έρχεται ένας νέος κόσμος και εγώ δεν θρηνώ καθόλου τον παλαιό που δύει μαζί με τους νόμους και τις προκαταλήψεις του.

Προτιμώ να φωτίσω και να δω τις άπειρες δυνατότητες του κόσμου που ανατέλλει και όχι τις 2-3 λύσεις του παλαιού.

Το “κόκκινο πανί” για το πολιτικό σύστημα δεν είναι η αριστερά, αλλά η ακροδεξιά..

ο Π. Καμμένος απαντά στον Α. Τσίπρα...

Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής θα καταγράψουν την κοινοβουλευτική παρουσία ενός νέου πολιτικός χώρου, ο οποίος θα έχει σαφώς μεγαλύτερη δύναμη απ' το πιο μεγάλο κόμμα της Αριστεράς, όποιο και αν είναι αυτό. Πρόκειται για τον χώρο της ακροδεξιάς (το κόμμα του Π. Καμμένου και η “χρυσή αυγή”) που πιθανόν να φτάσουν αθροιστικά κοντά στο 15% του εκλογικού σώματος.

Το χώρο αυτόν τον έθρεψαν με διαφορετικό τρόπο, τόσο οι πολιτικές δυνάμεις του δικομματισμού και των μνημονίων, όσο και η Αριστερά. Σε αυτό το θέμα έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα σε άλλα κείμενα μας, όπως εδώ: Το "ευρώ" ή το "μεταναστευτικό" θα σφραγίσει την προεκλογική περίοδο; και εδώ: Οι “κλειστές” πολιτικές και τα “ανοικτά” ψηφοδέλτια της Αριστεράς...

Σήμερα και οι δύο αυτοί πολιτικοί χώροι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και προσπαθούν να ανοίξουν μέτωπο, αλλά παράλληλα συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη, λάθη που έστρεψαν τον αγανακτισμένο κόσμο από το πολιτικό σύστημα προς την ακροδεξιά και έδωσαν ζωτικό χώρο στο να αποκτήσουν μαζικά κοινωνικά ερείσματα αυτά τα δύο πολιτικά μορφώματα. Και ενώ στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση η χρυσή αυγή ήταν ισοδύναμο άλογο με την ΑΥΤΑΡΣΥΑ, σε αυτές τις εκλογές θα αποκτήσει και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση...

Μια συνέντευξη της Νάντιας Βαλαβάνη στην εφημερίδα “δρόμος”

1. Γιατί αυτές οι εκλογές είναι διαφορετικές από όλες τις προηγούμενες;

Στις εκλογικές αναμετρήσεις της προηγούμενης δεκαετίας από μεριάς των λαϊκών δυνάμεων και της Αριστεράς διακυβευόταν κυρίως η ανακοπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των συνεπειών της: Με φορέα, πλέον, κυβερνήσεις της Ν.Δ. και σε επιταχυνόμενους - μετά τη σημαντική ώθηση που της είχαν δώσει οι κυβερνήσεις Σημίτη – ρυθμούς αυτή η πολιτική συνέχιζε να παραδίδει τον δημόσιο πλούτο στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Ενώ στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης από το 2008 με επιθετικές πολιτικές ανάκαμψης των κερδών και κατευθύνοντας τεράστια «πακέτα» στον πιο κερδοφόρο κλάδο της 10ετίας, τις τράπεζες, επιδείνωνε τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων. Το εκλογικό αποτέλεσμα του 2009 με την άνετη νίκη του ΠΑΣΟΚ χάρη στην εμβληματική προγραμματική υπόσχεση «λεφτά (για κοινωνικές παροχές) υπάρχουν» δε σηματοδοτούσε την καταδίκη από πλατιά λαϊκά στρώματα μόνο του κόμματος που ήταν υπεύθυνο για την παρακμή των τελευταίων πέντε χρόνων, αλλά συνολικότερα της λεγόμενης «σταθεροποιητικής» πολιτικής. Ο τρόπος καταδίκης της, ωστόσο, δε δημιουργούσε διόδους διεξόδου από το δικομματισμό, από το «μίγμα» πελατειακών εξαρτήσεων, καλλιεργούμενων ψευδαισθήσεων και αυταπατών αυτών των ίδιων πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Στα δυόμιση χρόνια από τότε ο πολιτικός χρόνος «συμπυκνώθηκε» αφάνταστα. Φτάσαμε σήμερα να αποτελεί εκλογικό επίδικο η ίδια η επιβίωση, ουσιαστικά, της χώρας και της μεγάλης πλειοψηφίας της εργαζόμενης κοινωνίας. Να κρίνεται η «απώλεια» μιας τουλάχιστον γενιάς παιδιών από 15-35 χρονών, με το ΔΝΤ να προβλέπει στην πρόσφατη έκθεση του συνέχιση των πολιτικών λιτότητας μέχρι το 2030… Ταυτόχρονα εκατομμύρια άνθρωποι που έχασαν μέσα σε λίγες νύχτες εργασιακά και άλλα δικαιώματα κατακτημένα με αίμα και αγώνες ενός αιώνα, ένιωσαν να τους πνίγει η μπόχα της συστημικής διαφθοράς. Το πολιτικό σύστημα, παραδίνοντας την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας με άμεσο τρόπο στο ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ. ώστε να εφαρμοστούν οι καθ’ υπαγόρευση πολιτικές των μνημόνιων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, έχασε τη νομιμοποίηση του σε πρωτοφανή, για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, έκταση.

Προτάσεις για να πιάσει τόπο η ψήφο σας...

Στο κείμενο "Υπάρχει εκλογικό σύστημα καλύτερο από την απλή αναλογική;"  είχαμε εκθέσει τα προβλήματα που αναδεικνύονται από την μονοσήμαντη αντιστοίχηση της βούλησης των ψηφοφόρων με τα πολιτικά κόμματα. Στα πλαίσια αυτής της άποψης και τηρώντας την υπόσχεση που είχαμε δώσει πρόσφατα στους αναγνώστες μας ότι θα προτείνουμε όχι μόνο ψηφοδέλτια, αλλά υποψήφιους που για να σταυρωθούν  αλλά και να μαυριστούν παρουσιάζουμε σήμερα μερικές προτάσεις για τις εκλογές.

Ο Στάθης Κουβελάκης, εξηγεί γιατί στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλον ότι οι πολιτικές θέσεις που έχει εκφράσει μέχρι σήμερα σε ζητήματα πολιτικής γραμμής είναι πιο κοντά στο πολιτικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δείτε τα επιχειρηματά του:

Ωραία αλλά αν είναι έτσι γιατί η επιλογή να είναι ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάποια άλλη δύναμη της Αριστεράς;

Γιατί στη συγκυρία που βρισκόμαστε είναι ζωτική ανάγκη να ξεπεραστούν οι λογικές ενδοαριστερού εμφύλιου και διασπαστικών πρακτικών στους αγώνες που καλλιεργεί το ΚΚΕ αλλά και οι λογικές περιχαράκωσης και αναδίπλωσης στην επαναστατική καθαρότητα που δυστυχώς ακόμη κυριαρχούν εντός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και δεν βλέπω άλλο τρόπο να προχωρήσουν τα πράγματα από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί κατά τη γνώμη μου να πυροδοτήσει θετικές εξελίξεις σε όλη την υπόλοιπη Αριστερά. Είναι για μένα απόλυτα σαφές ότι χωρίς μια συμπαραταγμένη Αριστερά, το ευρύτερο μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που είναι απαραίτητο για να ανατραπούν τα Μνημόνια δεν μπορεί να συγκροτηθεί και η ίδια η Αριστερά δεν θα μπορεί να είναι αποδεκτή από την κοινωνία ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Μια προεκλογική ...παράσταση

Την Τετάρτη στο θέατρο του Νέου Κόσμου, ο Γιάννης Μηλιός θα ανοίξει με την παράσταση με έναν σύντομο πολιτικό μονόλογο. Στην συνέχεια θα δοθεί η ευκαιρία στους θεατές να πάρουν θέση για το έργο, και η παράσταση θα τελειώσει με την συμμετοχή από κοινού, πρωταγωνιστή και θεατών, στο φουαγιέ του θεάτρου, μπροστά σε έναν σπιτικό μπουφέ με μεζέδες και κρασί. Η παράσταση είναι μια ευγενική χορηγία του ψηφοδελτίου ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Η Κοραλία Σωτηριάδου, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος,  και το θέατρο του Νέου Κόσμου, είναι οι οικοδεσπότες. Η παράσταση μπορεί να γίνει πολυπρόσωπη και πιο ενδιαφέρουσα, με την παρουσία κι άλλων συνυποψήφιων.

Τετάρτη 25 Απριλίου και ώρα 8μμ

Θέατρο Νέου Κόσμου Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα

(Απέναντι από το κτίριο του ΦΙΞ από την πλευρά της Καλλιρρόης)

Όχι στην βεβήλωση της Πλατείας Συντάγματος από το ΠΑΣΟΚ!

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, με ανοιχτή συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος, την Παρασκευή 4 Μαΐου, και ομιλητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, προσανατολίζεται να ολοκληρώσει την προεκλογική του εκστρατεία το ΠΑΣΟΚ.Αυτή η πράξη αποτελεί προσβολή στο κίνημα της 25ης Μάη και στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού ενάντια στις μνημονιακες πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων. Αν τελικά το ΠΑΣΟΚ αποφασίζει να κάνει στην πλατεία Συντάγματος την τελευταία προεκλογική εκστρατεία θα είμαστε όλοι εκεί και να του δώσουμε την απάντηση που του αρμόζει....

Γύρισε την πλάτη ο Αλ. Τσίπρας στο Mega!...

ΑΥΓΗ: "Γύρισε την πλάτη ο Αλ. Τσίπρας στο Mega"

O τίτλος άρθρου της ΑΥΓΗΣ μην σας παρασύρει και νομίσετε πως ο Αλέξης κήρυξε τον πόλεμο στους Πρετεντέρηδες και του Καψήδες ακολουθώντας την γραμμή ότι πριν καταλάβουμε την εξουσία του αστικού κράτους θα πρέπει πρώτα να διαλύσουμε τα μέσα ενημέρωσης/χειραγώγησης που διαθέτει. Όπως μας πληροφορεί το άρθρο, η απόφαση να μην παραχωρήσει προεκλογική συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Mega ο Αλέξης Τσίπρας, οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο κανάλι τον έχει αποκλείσει από κάθε ενημερωτική και ειδησεογραφική εκπομπή εδώ και καιρό. Συγκεκριμένα, με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι «με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε ότι μετά από 1,5 χρόνο αποκλεισμού του Αλέξη Τσίπρα από κάθε ενημερωτική και ειδησεογραφική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Mega, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε πρόσκληση να παρευρεθεί στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.». Και για όποιον δε κατάλαβε, αν τον είχαν τότε καλέσει, τώρα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με την τελευταία πρόσκληση...

Φαίνεται λοιπόν ότι λόγω αυτού του αποκλεισμού, ο Αλέξης αφού είδε και απόειδε ότι δεν τον καλούσαν στα τηλεοπτικά παράθυρα του MEGA, πήρε τους δρόμους και έτρεχε να βρει βήμα σε ακροδεξιά blogs και να δίνει μαζί με όλη την ηγεσία του ΣΥΝ πολύωρες συνεντεύξεις στον Ι. Αμυρά και την παρέα του…

Υπάρχουν και άλλες φωνές στον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ο μικρός ΣΥΡΙΖΑ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) βαδίζει προς τις εκλογές άρρωστος από ανάλογες ασθένειες με αυτές που έχει και ο μεγάλος. Μόνο που αυτές οι ασθένειες με τελείως διαφορετικό τρόπο θα επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα: ο μεν μικρός θα παραμείνει στάσιμος με μικρή αύξηση της επιρροής του ενώ ο άλλος προβλέπεται ότι θα σημειώσει σημαντική εκλογική νίκη. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μάη έχουν μικρή σχετικά σχέση με τις ενδοαριστερές αντιθέσεις. Προσδιορίζονται από το γενικότερο πολιτικό κλίμα, το οποίο η Αριστερά συνολικά δεν μπόρεσε να ανατρέψει. Παρ' όλα αυτά θα εισπράξει εκλογική πελατεία από την κρίση των πολιτικών μηχανισμών που στηρίζουν τις μνημονιακές πολιτικές. Όμως το μεγάλο ρεύμα της αγανάκτησης θα στραφεί προς δεξιά κατεύθυνση, τον Π. Καμμένο και την "χρυσή αυγή". Και γιαυτό έχει ευθύνες η Αριστερά, όλη η Αριστερά που ακόμα και σήμερα έχει τους "Καζάκηδες" στα ψηφοδέλτιά της.

Εκτός από τις γενικότερες πολιτικές ευθύνες της Αριστεράς, ο μικρός ΣΥΡΙΖΑ κλώτσησε μια μικρή ευκαιρία που είχε να μπει στην βουλή, απορρίπτοντας την συνεργασία με δυνάμεις του ΜΑΑ, μια συνεργασία που έθετε με διαφορετικούς όρους την δημιουργία ενός τρίτου πόλου στον χώρο της Αριστεράς διακριτού από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Για να γίνει αυτό όμως θα έπρεπε να γίνουν υπερβάσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που κινούνται το ΣΕΚ και το ΝΑΡ και αποτελούν τις ηγεμονικές δυνάμεις του χώρου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ευτυχώς όμως στον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχουν ακόμα διαφορετικές φωνές, όπως αυτές των των Κανελλή Δημήτρη, Στόμη Παγώνα, Χήτα Λάμπρου, υποψήφιων Βουλευτών & συνεργαζόμενών με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μελών ΑΡιστερής ΑΝασύνθεσης, όπως καταγράφονται στο κείμενό τους με τίτλο "Για τη σημασία των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαίου, το στρατηγικό ερώτημα και την αμηχανία της Αριστεράς" που αναδημοσιεύουμε παρακάτω:

Από πολιτική άποψη βρισκόμαστε σε μια οριακή στιγμή. Όλη η ενέργεια που απελευθερωνόταν από τις σημαντικότατες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, μοιάζει να συμπιέζεται πλέον εκρηκτικά μέσα στη βουβή προετοιμασία της αστικής κοινοβουλευτικής εκλογικής διαδικασίας. Μοιάζει αυτή η πολιτική μουγκαμάρα της δημοκρατίας fast food που επιβάλλεται στη χώρα, σαν την προσωρινή σιωπή που κάνει η χύτρα ταχύτητος, όταν της έχουν αφαιρέσει την βαλβίδα εκτόνωσης.

Είναι σαφές πως η συνεχιζόμενη αθλιότητα των συνεχών εκβιαστικών διλημμάτων που θέτει στον ελληνικό λαό το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ντόπια ολιγαρχία των τραπεζών του πολιτικού κατεστημένου και των media, φάνει σε ένα ποσοτικό όριο πέραν του οποίου, η ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων θα είναι ραγδαία και εκρηκτική.

Δύο ανοιχτά ενδεχόμενα υπάρχουν πέρα από αυτό το πολιτικό όριο που ζούμε σήμερα:

Α) Είτε η αστική κοινοβουλευτική διαδικασία θα αποκαταστήσει την πολιτική νομιμοποίηση της νεοφιλελεύθερης επέλασης: της εσωτερικής υποτίμησης, της ολοκληρωτικής αποπτώχευσης του ελληνικού λαού, της συντριβής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθερίων των εργαζομένων, του γενικευμένου εθνικού κοινωνικού και πολιτισμικού αποπληθωρισμού.

Β) Είτε το μεγάλο νεοφιλελεύθερο πείραμα της «αυτόβουλης» υποδούλωσης και της απελπισμένης αυτοχειρίας ενός ολοκλήρου λαού στο ναό του ΕΥΡΩ και των τραπεζικών κερδών, θα έχει αποτύχει. Μαζί θα έχει δεχτεί συντριπτική ήττα και το γαλλογερμανικό σχέδιο οικονομικής κατίσχυσης όλων των λαών της Ευρώπης. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εάν συμβεί, αναγκαστικά θα ελευθερώσει σημαντικές πολιτικές δυναμικές τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για το σύνολο των λαών της Ευρώπης αμφισβητώντας ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα του καπιταλιστικού χρήματος και του νεοφιλελευθερισμού.

Η τυραννία της ασημαντότητας

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

του Μιχάλη Μάτσα

Παρίσι, 20 Απριλίου 2012. Χάρη στο θεσμοθετημένο πλαίσιο για την αφισοκόλληση, κατά την προεκλογική εκστρατεία στη Γαλλία, οι αφίσες τοποθετούνται σε ειδικά σημεία, όπου κάθε υποψήφιος έχει ίσα δικαιώματα παρουσίας. Έτσι, δίνεται το δικαίωμα στον ψηφοφόρο να δει όλες τις αφίσες μαζί και φυσικά να κρίνει και να συγκρίνει.

Αν και δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο του Νικόλα Σεβαστάκη Η τυραννία του αυτονόητου, αυτός ο τίτλος μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα για πρώτη φορά συγκεντρωμένες τις αφίσες των υποψηφίων στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, συνδυασμένος με τον καστοριαδικό τίτλο Η άνοδος της ασημαντότητας. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτη η έλλειψη έμπνευσης και φαντασίας που χαρακτηρίζει τις αφίσες, τα συνθήματα και τα σποτάκια των γαλλικών εκλογών. Λες και δεν απευθύνονται σε σκεπτόμενα άτομα, αλλά συμμετέχουν όλοι οι υποψήφιοι μαζί σε ένα παιχνίδι χιλιοειπωμένων στερεοτύπων, πολυδοκιμασμένων επικοινωνιακών συνταγών, με ντιζάιν, σκηνοθεσία και συνθήματα άλλης εποχής, χωρίς την παραμικρή διάθεση ανανέωσης ή τόλμης, τόσο που δίνουν μια ιδέα για το πώς θα μοιάζει και το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό.Ας τους πάρουμε από την αρχή: ο Φρανσουά Ολάντ έγινε ανέκδοτο ύστερα από αυτή την αφίσα, που αντιγράφει ουσιαστικά την προεκλογική αφίσα του Σαρκοζύ του 2007. Τυχαία ή ηθελημένα, ελάχιστη σημασία έχει, το βασικό είναι ότι γελοιοποιήθηκε και αναγκάστηκε να επανέλθει δριμύτερος με ένα υπερεπαναστατικό σποτάκι, όπου αυτοπροσδιορίζεται ως ο κληρονόμος της μεγάλης επαναστατικής γαλλικής παράδοσης, προκειμένου να βγάλει τη ρετσινιά του δεξιού.